Thursday, December 17, 2009

အေမေက်နပ္မွာပါေလ

ငိုမလိုျပိဳေတာ႔မယ့္ တိမ္ညိဳကိုၾကည္႔ရင္း
တကယ္ရြာခ်ခဲ့တာ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္မွာပါ "အေမ" ။ ။

ေျမြတစ္ေကာင္ ညိႈ႕ဓါတ္ဖ်က္ခံရတာ
လိပ္တစ္ေကာင္ အခြံခြ်တ္ခံရတာ
ငါးတစ္ေကာင္ ပါးဟက္အ၀ွက္ခံရတာ
ပိတုန္းတစ္ေကာင္ ၀တ္ရည္ျပတ္လပ္သြားတာ
သဘာ၀ေတြပဲလား "အေမ" ။ ။

ကိုယ္တိုင္ျဖန္႔ခင္းလိုက္တဲ႔ လစ္လပ္မႈတစ္ေနရာမွာ
ေက်ာက ေက်ာက္ဖ်ာျဖစ္ေပမယ္႔
ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္ခြင္႔မရွိခဲ့ပါဘူး ။ ။

ပြင္႔လင္းမႈရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးၾကိဳးေတြပဲလား "အေမ"
စိန္ေခၚထိုးသတ္ပြဲေတြေတာင္မွ
အလံျဖဴျပရင္ ရန္သူဘ၀ကလြတ္ပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ကို ၾကိဳးျဖတ္ဖို႔
ကြ်န္ေတာ္႔ခြန္အားကို သတ္ကြင္းပို႔ဖို႔
ဘယ္လိုနတ္ဆိုးေတြ ၾကိဳးပမ္းေနၾကလဲ
ၿဂိဳဟ္ခြင္ၿဂိဳဟ္လွည္႔ေတြက
ေစတန္တို႔အတြက္ ေနရာမေပးေတာ႔ဘူးတဲ႔လား "အေမ" ။ ။

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ျမွားတစ္စင္းလိုခြ်န္ျမခ်င္ခဲ့တာပါ
ေႏြးေထြးမႈမဲ႔ ရပ္၀န္းေရာက္လို႔
ေသာကေတြ မီးလိုေတာက္မွ
စိတ္ကူးေတြ အဆိပ္လူးခံရမွန္း
၀မ္းပမ္းတနည္း သိလိုက္ရတယ္ "အေမ" ။ ။

ပူေႏြးလာတဲ႔ ကမၻာေျမနဲ႔
လူမႈေရးဘာသာမေက်တဲ႔ လူေတြၾကားမွာ
ဆယ္ေပပတ္လည္ အသိုက္က်ဥ္းက
မ်က္ႏွာက်က္နဲ႔ၾကမ္းခင္းေတြ
အသက္ျပင္းျပင္းရႈေနရတယ္ "အေမ" ။ ။

မငိုတတ္ေတာ႔တဲ႔ မ်က္လံုး
မျပံဳးတတ္ေတာ႔တဲ႔ မ်က္ႏွာ
သံမဏိလို မာလာခဲ့ရင္း
အသဲ(သည္း)ႏွလံုးသာ မရွိခဲ့ရင္
စက္ရုပ္ဘာသာေဗဒမွာ
ကြ်န္ေတာ္ဘြဲ႕ရျပီ "အေမ" ။ ။

ပူေဆြးညႊတ္ေတြး မငိုေကြ်းပါနဲ႔ "အေမ"
အျမင္႔တက္သူတို႔ မွတ္တမ္းမွာ
လက္ပန္းက်မယ္႔ အျဖစ္မ်ိဳးေတြရွိေပမယ္႔
ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ အငံုအဖူးကို
ကဗ်ာေတြနဲ႔ ထံုးကူးတတ္ခဲ့ပါျပီ ။ ။

ဖိႏွိပ္၀န္းက်င္ အေရာင္ဆိုးလို႔
ကြ်န္ေတာ္႔အေတာင္ေတြ က်ိဳးရင္ေတာင္
"အေမ့" ရဲ႕ အျပံဳးတစ္ခ်က္
ကြ်န္ေတာ့္ ဦးထက္ရြက္ခဲ႔တာ
"အေမေက်နပ္မွာပါေလ" ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Sunday, December 13, 2009

ရင္ခြင္ေျပာင္းတဲ႔ "လ"

ကိုယ့္အေရာင္နဲ႔ ကိုယ္ျပန္ေမွာင္ေနခဲ့
အဲဒီ႔ ဥပေဒမဲ့ညြန္းတမ္းမွာ
လိုတမ်ိဳး မလိုတမ်ိဳးမာတိကာနဲ႔
ကိုယ္ၾကိဳးၾကည္႔သဒၵါေတြသာ ျပဌာန္းတယ္ ။ ။

ေမတၱာနဲ႔ျဖဴတဲ႔ ျမဴေတြ
ေႏြးေထြးမႈနဲ႔ ပြင့္တဲ့မနက္ေတြ
စိတ္သံစဥ္ညီမွ် ဂီတလိုသူငယ္ခ်င္းေတြ
လြင္႔ပါးကြယ္ေပ်ာက္ ဒီကြ်န္းလယ္ေရာက္မွ
ကိုယ္႔ေလွကိုယ္ ေမွာက္ရမတဲ႔

ႏြယ္တစ္မွ်င္နဲ႔ ဆင္တဲ႔ေခ်ာက္ထဲ
လြတ္လပ္မႈေတြ အေရာင္မြဲလို႔
ေထာင္မလဲတဲ႔ ေငြတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ရိႈ႕ေနခဲ့ရေပါ့ ။ ။

ကိုယ္႔စည္းကိုယ္ တားၾကည္႔ေတာ႔
လူ ဘီလူး ခြဲျခားဖို႔ေတာင္အားမရွိ
အခု ညိေနတဲ႔ေနရာက
ဓေလ႔မတူ အေတြ႔မတူ
စရိုက္မတူ အၾကိဳက္မတူ
ဦးေႏွာက္ကိုသာ ေျခြယူရင္း
ဖိႏွိမ္ျခင္းအတတ္ေတြ ေျပာင္ေျမာက္
ပင္ကူလူသားတို႔ရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ ။ ။

ေက်ေက်နပ္နပ္ အေဖာက္ခံၾကသလို
အေျခအေနအရ အေဖာက္ခံၾကရ
အေဖ့အတြက္ အေမ့အတြက္
မယားအတြက္ သားအတြက္
ဇနီးအတြက္ သမီးအတြက္
အကိုအတြက္ ေမာင္အတြက္
အဲဒီ့ အတြက္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ
ကြ်န္ဆက္ထံုးေတြ သံသရာရွည္ဦးမယ္ ။ ။

မေသခ်ာမႈေတြနဲ႔ ညိႈ႕ယူခံရရင္း
အမြန္းၾကပ္ဆံုးပိတ္ဆို႔ျခင္းရဲ႕ ေလးဖက္ေလးတန္မွာ
ညကိုေသာက္သံုးဖို႔ ရြံ႕မုန္းလာတဲ႔ေနာက္
"လ" တစ္စင္းဟာလည္း ရင္ခြင္ေျပာင္းရင္းသာလိုက္တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Wednesday, December 9, 2009

ေဆးေရာင္စံု

ခုန္ေတာ႔ ခုန္ခ်လိုက္တယ္ ။

" ပလံု " ေတာ႔မၾကားရဘူး
ဘ၀ေတြသာ ရူးသြားခဲ႔တယ္ ။ ။

မဇၨ်ိမပဋိပဓာ ဤဘဒၵကမၻာမွာ
လွလွပပ လူ႔ဘ၀ေတြရွိတယ္
သဘာ၀အရ လူ႔အႏ ၱေတြရွိတယ္
ရမၼက္စိတ္ထြား လူ႔ငႏြားေတြရွိတယ္
တပ္မက္မႈျခံဳ ဘီလူးပံုလူေတြရွိတယ္ ။ ။

ေမ်ာပါစီးဆင္း လူ႔ငဖ်င္းေတြရွိတယ္
ေသြးေဆာင္ျမဴခ်ိဳး လူ႔ငဆိုးေတြရွိတယ္
ေပါင္းစပ္ေထြးယူ ေအးလိုသူေတြရွိတယ္
ၾကြတက္စိတ္ထား လူ႔အပူသားေတြရွိတယ္ ။ ။

ပခံုးႏွစ္ဖက္ၾကားေတာ႔ ေခါင္းေပါက္လိုက္ၾက
စိန္နားကပ္အေရာင္နဲ႔ ပါးေျပာင္လိုက္ၾက
ဖြတ္ထက္မြဲလာတဲ႔ စိတ္အဆင္အယင္ေတြမွာ
ေသာင္ျပင္လႊတ္တဲ႔ ဘ၀ေတြသာမ်ားလာခဲ႔ ။ ။

လူလူခ်င္း ေလွကားထစ္လိုခ်နင္းလာၾကတဲ႔ေခတ္ထဲ
ထီးျဖဴ ဖိနပ္ပါး တစ္၀မ္းတစ္ခါးနဲ႔
အမယ္အိုရဲ႕ မ်က္ရည္ဟင္းခါးတစ္ခြက္
ေအးစက္ခါးသက္ ေရာင္းေစ်းတက္ခဲ့။ ။

ရင္တြင္းျဖစ္ ေရႊခ်အတၱနဲ႔
အေရျခံဳျခင္း အေလ႔အထ
ျခဴခ်စရာမလို ေစ်းကြက္ပိုခဲ႔ ။ ။

တစ္ရက္စာေတာင္ မပြင္႔ေတာ႔တဲ႔ အျပံဳးနဲ႔
မမွ်တေတာ႔တဲ႔ အေပးအယူမွာ
ခ်ိန္ခြင္ေတြ အေလးမတူခဲ့ၾကရင္း
ေလာကပါလကို ေက်ာကခြာခ်လိုက္တဲ႔ေနာက္
လွစ္ဟမႈေတြရဲ႕ အကြယ္
ေခ်ာက္ေတြဘယ္ေလာက္က်ယ္ေနၾကျပီလဲ ။ ။

ရုန္းထြက္ေလမွ ႏြံနစ္ရတဲ႔ သနစ္ေတြ
ျခေသၤ႔ေျမမွာ ေပါက္ကြဲရတဲ႔ အျဖစ္ေတြ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Wednesday, December 2, 2009

ပန္းတိုင္းေမႊးေစခ်င္ပါသည္

ညိဳညစ္ညစ္မ်က္၀န္းေအာက္တြင္ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္တို႔သည္လည္း ႏိုးမထႏိုင္ေတာ႔ျခင္းႏွင္႔ အတူလဲေလ်ာင္းအိပ္ စက္ေနႏွင္႔ျပီ။ ခိုတြဲက်လာေသာ မ်က္ရည္ဥတို႔သည္ပင္ အင္အားခ်ိနဲ႔စြာ လိမ္႔ဆင္းျခင္းငွာ မတတ္သာ ေတာ႔သည္႔အဆံုး မ်က္၀န္းအိမ္တ၀ုိက္၌သာ ရစ္၀ဲေ၀႔သီ ။ အတိတ္ဆီသို႔ ေမွ်ာ္ရည္တမ္းတေနမိေသာ စိတ္အ စဥ္၌ ယူၾကံဳးမရျခင္းႏွင္႔အတူ ေနာင္တကသာ ေနရာယူလႊမ္းမိုးရင္း ။ ။

ဆင္ျခင္တံုတရားတစ္ခု၏ သတိလက္လြတ္ခ်ိန္၌ ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔ေသာ က်ဴးလြန္ခဲ႔မိေသာ အျဖစ္တစ္ခုက တစ္ဘ၀စာေပးဆပ္ရမည္မွန္း ထိုအခ်ိန္ကသာ ျမတ္ေသာ္သိခဲ႔လွ်င္။ အခုေတာ႔ အားလံုးကြ်ံ လြန္ခဲ႔ေလျပီ။ မိမိသိပ္ခ်စ္ရပါေသာ ဇရာ၏အထုအေထာင္းေၾကာင္႔ ပါးေပၚစီးစင္းေနခဲ႔ေသာ အေရးအေၾကာင္း အနည္းငယ္ႏွင္႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ မည္သည္႔ အခ်ိန္ပင္ၾကည္႔ၾကည္႔ က်က္သေရရွိေနတတ္ခဲ႔ေသာ အေမ။ သားသမီး၏ မ်က္ႏွာကို အရိပ္လို ၾကည္႔ေနတတ္ေသာ၊ မည္သည္႔ အေျခအေန၌ပင္ျဖစ္ေစကာမူ သားသမီးအ ေပၚတာ၀န္ေက်ခဲ႔ေသာ ရင္ႏွစ္သီးျခာမ်ားအား ေရႊေပၚျမတင္ထားတတ္ေသာ အေဖ။ မိမိႏွင္႔ အသက္ျခင္းသိပ္မကြာသလို ညီအကိုရင္းပင္ ျဖစ္လင္႔ကစား သူငယ္ခ်င္းလိုေပါင္းေဖာ္ခ်စ္ခင္ရပါေသာ၊ အေရးၾကံဳလွ်င္ မိမိႏွင္႔ အတူ ရင္ဆိုင္ေဖာ္ရင္ဆိုင္ဖက္ျဖစ္ေသာ တစ္ဦးတည္းေသာ ညီေလး ျမတ္ေဇာ္။ ထိုသူမ်ားအားလံုးအားျမတ္ေသာ္ ေက်ာခိုင္းရေပေတာ႔မည္။ ထိုအေတြးမ်ားႏွင္႔ပင္ မိမိကိုယ္မိမိ ခႊင္႔မလႊတ္ႏိုင္ ေတာ႔ေသာအခါ ။

ျပင္းျပသည္းထန္စြာ ငိုေၾကြးပစ္လိုက္ခ်င္ေနမိသည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ တစ္တစ္ခ်င္ခ်င္ပင္ ေအာ္ငင္ပစ္လိုက္ခ်င္ သည္။ ဘ၀၏က်ဆံုးမႈမ်ားထဲတြင္ အဆိုး၀ါးဆံုး က်ရံႈးမႈ တစ္ခုအားပိုင္ဆိုင္ရရွိထားသူျဖစ္ေသာ္လည္း မျငိဳျငင္ရွာ သည္႔ မိခင္ၾကီး၏ ေသာကမ်က္ႏွာ။ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ ေၾကကြဲမႈ လွ်ံတက္ေနေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံု။ နယ္ေ၀းတစ္ေန ရာ၌ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရေသာ္လည္း အကိုျဖစ္သူအား စိတ္မခ်ႏိုင္စြာ တစ္ရက္ျခားတစ္ခါ ႏွစ္ရက္ျခား တစ္ခါ ဖုန္းဆက္၍ သတင္းေမးျမန္းအားေပးေနတတ္ေသာ ညီငယ္၏ ပူပန္မႈ ။ ဒါေတြအားလံုးသည္ မိမိျပဳလုပ္ခဲ႔ ေသာ အမွားတစ္ခု၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ေ၀ဒနာဆိုးမ်ားပင္။ မိမိေၾကာင္႔ပင္ မိသားစု၀င္အားလံုး စိတ္ေသာကကိုယ္ စီကိုယ္ငွ ရယူပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ၾကရျပီ။ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ခြင္႔မလႊတ္ၾကပါနဲ႔ေတာ႔။

-------------------------------------------------------------------------------------------------

လြန္ခဲ႔ေသာ တစ္ႏွစ္ခန္႔က ရိုက္ထားခဲ႔ေသာ မိသားစု ဓါတ္ပံုထဲမွ ျပံဳးေနေသာ မ်က္ႏွာႏွင္႔ ယခုလက္ရွိ ကုုတင္ေပၚတြင္ ပိန္လွီေျခာက္ကပ္စြာ ေရာဂါေ၀ဒနာကို ခံစားရင္း လဲေလ်ာင္းေနရွာေသာ သား၏မ်က္ႏွာကို ယွဥ္ၾကည္႔မိရင္း ရင္ထဲမွ စို႔တက္လာခဲ႔သည္။ သားေရွ႕မွာမို႔ ႏွစ္သိမ္႔အားေပးေနရေသာ္လည္း ကြ်န္မ၏ ရင္ထဲတြင္ မခိ်လွေတာ႔။ တစ္မိေပါက္ တစ္ေယာက္ထြန္းဆိုသလိုပင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္လွေသာ စီးပြားေရးလာဘ္ျမင္တတ္ေသာ မိဘအေပၚ သိတတ္ေသာ သားျဖစ္သျဖင္႔ ကြ်န္မသားအား အားကိုးခဲ႔သည္။ သားသည္ ကြ်န္မ၏ပန္းတိုင္ျဖစ္သလို သားသည္ ကြ်န္မ၏ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္လည္း ျဖစ္ခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ကံဇာတ္ဆရာ၏ လွည္႔ျဖားမႈက ကြ်န္မတို႔ မိသားစု အေပၚတြင္ အလြန္တရာ မွပင္ရက္စက္လြန္းခဲ႔သည္။ ေအးခ်မ္းသာယာေနခဲ႔ေသာ ကြ်န္မတို႔၏ မိသားစုအား ဘယ္ေဒ၀တာဆိုးကမ်ား ေႏွာင္႔ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုက္သည္ မသိ။ျငိမ္းခ်မ္းမႈအားလံုး ရုတ္သိမ္းခံလိုက္ရေသာ ေန႔ရက္မ်ားသည္ ကြ်န္မဘ၀၏ အေမွာင္လႊမ္းေသာ ရက္မ်ားပင္။

ေ၀႔တက္လာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကို သားမျမင္ေစရန္ အသာသုတ္ရင္း သူ႔လက္ေလးကို တင္းတင္းေလး ဆုပ္ကိုင္ထားမိခ်ိန္မွာေတာ႔ သားကြ်န္မကို ေစာင္းငဲ႔ၾကည္႔လာသည္။
ေမေမငိုေနတာလား။
ေမေမ မငိုပါဘူး သားရယ္။ သား ျပန္ေကာင္းလာေတာ႔မွာပဲ။ မနက္ကပဲ ဆရာ၀န္ၾကီးနဲ႔ ေမေမေတြ႔ျပီးျပီသား။
သား၏ အေမးကို ကြ်န္မ အတတ္ႏိုင္ဆံုးတည္ျငိမ္ေအာင္ ထိန္းရင္း အေျဖေပးလိုက္မိသည္။ ကြ်န္မရင္ထဲမွာ ေတာ႔ အသက္ရႈမ၀ေတာ႔ေလာက္ေအာင္ ဆို႔နင္႔ေၾကကြဲရင္း။
ေမေမမငိုနဲ႔ေနာ္။ ေမေမ ေပ်ာ္ေအာင္သားသီခ်င္းဆိုျပမယ္။

" အကိုေတြ အမေတြရဲ႕ အလယ္.....အေမက ကြ်န္ေတာ႔ကို ပိုကာ....
အေထြးဆံုးမို႔ ခ်စ္တယ္..ခ်စ္တယ္...အဆိုးအႏြဲ႔ေတြနဲ႔...မိဘရဲ႕အရိပ္မွာကြယ္...
ပူပင္ ေသာကေတြလဲ...ကင္းခဲ႔ရပါတယ္.................................
.......................အေမ႔အိမ္ကိုပဲ ခ်စ္သားလြမ္းပါတယ္....."

ေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားေနရင္းကပင္ မိခင္ျဖစ္သူအား သီခ်င္းဆိုျပေနေသာ သားမ်က္ႏွာကို ၾကည္႔ရင္း ကြ်န္မ မည္သို႔မွ်ခ်ဳပ္တည္းႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ႔။ ေဆာက္တည္ရာ မရသည္႔ အဆံုး ကြ်န္မရိႈက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးမိလိုက္ ေတာ႔ သားမ်က္၀န္းမွာေလ သားမ်က္၀န္းမွာလဲ မ်က္ရည္ေတြ တြဲခိုလို႔ ။

------------------------------------------------------------------------------------------------

သားအတြက္ လိုုအပ္ေသာ ေဆး၀ါးမ်ားအား ၀ယ္ယူရင္း သားေလးၾကိဳက္တတ္ေသာ အသီးတစ္ခ်ိဳ႕ကို ၀ယ္ကာ သားရွိရာသို႔ လာခဲ႔ေသာ က၊ြ်န္ေတာ္ အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင္႔ရင္း ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင္႔ စိတ္ကိုတင္း ထားသည္႔ ၾကားမွပင္ မ်က္ရည္မ်ား လွ်ံက်လာခဲ႔သည္။ ေရာဂါခံစားေနရေသာ သားက မိခင္ျဖစ္သူအား သီခ်င္းဆိုျပေနသည္႔ ျမင္ကြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲ တစ္ဆစ္ဆစ္နာက်င္လာခဲ႔ရသည္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီး တစ္ေယာက္ျဖစ္သလို သားႏွစ္ေယာက္ လူမွန္းသိတတ္စအရြယ္ကပင္ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္အညိႈးမခံ လိုခ်င္တာ မွန္သမွ် ျဖည္႔ဆည္းေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ႔ေသာ ကြ်န္ေတာ္။ အခုေတာ႔ သားျဖစ္သူ၏ ေရာဂါေ၀ဒနာကို မည္သို႔မွ် ေပ်ာက္ေအာင္ ကုသေပးႏိုင္စြမ္းမရွိေသာ အျဖစ္ကို စူးစူးနစ္နစ္နာက်င္ေနခဲ႔မိသည္။ ဘ၀၀ဋ္ေၾကြးကံ ၾကီးရွာ ေသာ သား၏ အျဖစ္ကို ဖခင္တစ္ေယာက္အေနႏွင္႔ မည္သို႔မွ် မၾကည္႔ရက္ႏိုင္။ သားျဖစ္သူေဘးတြင္ ငိုေၾကြးေန ရွာေသာ သားသမီးအေပၚ သံေယာဇဥ္ ၾကီးလွစြာေသာ မိခင္အား အသာေဖးမကာ အခန္းျပင္သို႔ ေခၚထုတ္လာခဲ႔မိသည္။ အခန္းျပင္ အေရာက္တြင္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ႔ အားဖက္ကာ ရိႈက္ၾကီးတငင္ငိုေနရွာေသာ ဇနီးလုပ္သူအားၾကည္႔၍ ၀မ္းနည္းမႈ ဆို႔နင္႔မႈမ်ားႏွင္႔ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပင္ ငိုေၾကြးမိလိုက္ေတာ႔သည္။

-------------------------------------------------------------------------------------------------

ႏို၀င္ဘာ ( ၂၃ )ရက္ေန႔။

ထိုေန႔က သားေမြးေန႔ပင္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူအား သားေမြးေန႔တြင္ ဘုန္းၾကိီးေက်ာင္းသို႔ ဆြမ္းႏွင္႔ သကၤန္းကပ္ရန္လႊတ္လိုက္ကာ ကြ်န္မက ေတာ႔ သားႏွင္႔ အတူ ေမြးေန႔ပြဲေလးကို ေဆးရံု၌ပင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း က်င္းပေနခဲ႔သည္။ ထိုေန႔မွာပင္ သား၏ အေျခအေနက ပို၍ဆိုးလာခဲ႔သည္။ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားႏွင္႔ ခင္ပြန္းသည္ထံသို႔ ဖုန္းဆက္ကာ ျပီးျပီးခ်င္းလာခဲ႔ရန္ မွာၾကားျပီး သားနံေဘးမွာ ထိုင္ေနခိုက္ သားျဖစ္သူမွ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုလာခဲ႔သည္။

ေမေမ သားေမြးေန႔မွာ ဘာလက္ေဆာင္ေပးမွာလဲ။
ေပးမွာေပါ႔ သားရယ္။ သားဘာလိုခ်င္လဲ။ ေမေမေပးမယ္။
ေမေမ သားေဆးရံုက ဆင္းရင္ သားအခန္းမွာ အဲယားကြန္းတပ္ေပးပါ။ သားေအးေအးေလးအိပ္ခ်င္လို႔။
တပ္ေပးမွာေပါ႔ သားရယ္။ ေမေမတပ္ေပးမယ္။ သားေလးသာ ေနျမန္ျမန္ေကာင္းေအာင္ေနေနာ္။
သားအျမန္ဆံုး ျပန္ေကာင္းမယ္ဆိုရင္ ေမေမ႔အသက္ကိုေတာင္ လက္ေဆာင္ေပးရဲပါတယ္ သားရယ္။
ေမေမ သားကို အရမ္းခ်စ္တာဘဲလားဟင္။
ခ်စ္တာေပါ႔သားရယ္။ သိပ္ခ်စ္တာေပါ႔။ေမေမ႔၀မ္းနဲ႔ လြယ္ေမြးခဲ႔ရတဲ႔သားကို ေမေမသိပ္ခ်စ္တာေပါ႔ သားေလး ရယ္။
သားလဲ ေမေမ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ ေမေမ။
-------------------------------------------------------------------------------------------------

ခိုင္းႏိႈင္းစရာ မရွိေတာ႔ေလာက္ေအာင္ ဆို႔နင္႔ေၾကကြဲေနမိသည္။ရုတ္တရက္ လဲက်မသြားေအာင္ပင္ မိမိကိုယ္ ကိုယ္ အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းေနရသည္။ ရုတ္တရက္ ျမည္လာေသာ လက္ကိုင္ဖုန္းကို တုန္ရီစြာ ကိုင္ရင္း ထူးမိေတာ႔ တစ္ဖက္မွ အသံက တာ၀န္ႏွင္႔ နယ္ေရာက္ေနေသာ သားငယ္၏ အသံ။

ေမေမ ကိုကို ဘယ္လိုေနေသးလဲဟင္။
ဒီေန႔ သူ႔ေမြးေန႔ေလ။ ကိုကို႔ ကို ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေပးခ်င္လို႔ ေမေမ။ ကိုကို႔ ကို ခဏေပးပါလား။
ကြ်န္မ ေခါင္းထဲ မိုက္ကနဲ။
သားေရ မင္းညီေလးက မင္းကို ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေပးမလို႔ တဲ႔သားရယ္။
သားေရ......သား။

သားငယ္ မင္းအကိုက မင္းေမြးေန႔ဆုေတာင္းကို မၾကားႏိုင္ေတာ႔ဘူး သားရယ္။
မင္း အကို ဆံုးျပီ သားရယ္....မင္းအကို ဆံုးျပီ။
((((((((( ဗ်ာ )))))))))))))

ကြ်န္မ ရင္ထဲ ေနဆယ္စင္းထက္မက ပူျပင္းစြာ ကြ်မ္းျမိဳက္ရင္း စကားဆက္ေျပာႏိုင္စြမ္း အင္အား မရွိေတာ႔။ အိပ္ စက္သလိုပင္ လဲေလ်ာင္းေနရွာေသာ သားေလးနံေဘးတြင္ ရိႈက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးေနခဲ႔မိေတာ႔သည္။တစ္ဖက္ ဖုန္းထဲမွ သားငယ္၏ ငိုရိႈက္သံက တယ္လီဖုန္းမွ လွ်ံထြက္လာခဲ႔သည္။

"သားလဲ ေမေမ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္"
"သားလဲ ေမေမ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္"
"သားလဲ ေမေမ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္"
"သားလဲ ေမေမ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္"
.....................................................
..................................................
.................................................

သားေနာက္ဆံုးေျပာသြားေသာ စကားေလးက ကြ်န္မရင္ထဲ ပဲ႔တင္ထပ္စြာ။ ေမေမ႔သားေလး ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ သားရယ္။ ေနာက္ေနာင္ ဘ၀မ်ိဳးေတြမွာ လူျဖစ္ခဲ႔ရင္ သားေလး ဒီလို ေ၀ဒနာဆိုးကို ဘယ္ေတာ႔ မွ မခံစားရပါေစနဲ႔လို႔ ေမေမဆုေတာင္းေပးပါတယ္ သားရယ္။
-------------------------------------------------------------------------------------------------

အားလံုးက ျပီးဆံုးသြားေလျပီ။
ပန္းတစ္ပြင္႔ ေၾကြလြင္႔ခ်ိန္က အခ်ိန္မတန္ဘဲ ေရာက္ရွိခဲ႔ေလျပီ။
က်န္ရစ္သူ မိသားစုမ်ား၏ ပူေဆြး၀မ္းနည္းမႈမ်ားသည္လည္း အရွိန္ညီးညီး ေတာက္ေလာင္လ်က္။
ဤကဲ႔သို႔ အေၾကြေစာေသာ ပန္းပြင္႔ေလးမ်ား မည္မွ်ပင္ ရွိေနၾကမည္နည္း။
ထိုမိသားစု၀င္မ်ား၏ ေၾကကြဲေသာကမ်ားသည္ေကာ မည္မွ်ပင္မ်ားျပားေနၾကမည္နည္း။
မဆင္မျခင္ ျပဳခဲ႔မိေသာ အမွားတစ္ခုေၾကာင္႔ မေၾကြသင္႔ဘဲ ေၾကြလြင္႔ခဲ႔ရေသာ ပန္းေလးမ်ားသည္ ေလာက၌ ရွိေနၾက၏ ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ထိုပန္းကေလးမ်ားအတြက္ ပူေဆြးေသာက ေရာက္သူမ်ားလဲ ရွိေနၾကရ၏ ။ ထိုသို႔ေသာ ပန္းကေလးမ်ား အေၾကြမေစာေစရန္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ အားလံုး၀ိုင္း၀န္း ေစာင္႔ေရွာက္ ေစာင္႔ထိန္းၾကပါစို႔။
ပန္းတိုင္းပြင္႔၍ ပြင္႔ေသာ ပန္းတိုင္း ေမႊးေစခ်င္ပါသည္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Monday, November 30, 2009

စိတ္တၱဇ ( ၂ )

ဆင္ျခင္တံုတရားက ရင္ခြင္အံုၾကားမွာ
တစိမ္႔စိမ္႔နာလို႔ တရိပ္ရိပ္မူး
အဆိပ္ဆူးလို အရိုးထိရူးတယ္ ။ ။

အနာဂါတ္ကို မထမ္းပိုးႏိုင္တဲ႔လက္တစ္စံုဟာ
ပဋိပကၡ ဗ်ာပါဒအတြက္
၀ါက်တစ္ေၾကာင္းေတာင္ ေရးဖို႔ခက္လာတဲ႔အခါ
လက္ဟာ လက္မမည္
ဘ၀ဟာလည္း
ေလာင္စာမဲ႔ယဥ္ ေတာမရွိတဲ႔သစ္ပင္ ။ ။

တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလအတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလကိုစြန္႔ခဲ့
အမွားေတြနဲ႔ အမွန္ကိုသတ္ခဲ့
နစ္ျမဳပ္ဆံုးပါးသြားတဲ႔ မုဒိတာမွာ
ၾကိဳးကြင္းပစ္ အတတ္ပညာေတြသာထြန္းကား
အတၱဟိတေတြ မ်ားမ်ားလာခဲ့ ။ ။

အျဖဴေပၚအျပာစြက္ တိမ္ထက္နည္းနည္းလွမယ္
စကားလံုးျမိဳ႕ပ်က္ အတြက္ေတာ႔
သုညဟာ " ၀ " ျဖစ္မလာတဲ႔အခါ
ဦးေႏွာက္ပ်က္ရံုသာသာ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Sunday, November 1, 2009

အေယာင္

တပ္မက္မႈအဆီအႏွစ္ေတြ ျခံဳငံုရင္း
ျဖန္႔က်က္ၾကဲပက္လိုက္တဲ႔ စိတ္ကုေဋကုဋာမွာ
အေယာင္ေဆာင္မႈေတြ တိုးတက္ထြန္းကား
မာယာဟာ ေလာကခရီးသြားရဲ႕ အိတ္ေဆာင္တစ္လံုးလား ။ ။

မုန္းသူေတြလည္း ျပဳံးေယာင္ေဆာင္လိုက္ၾက
ရႈံးသူေတြလည္း ႏိုင္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ၾက
အလွတရားကို လွည္႔ျဖားက်ီစယ္
သိကၡာကို အထပ္ထပ္ဆင္ျမန္းရင္း
ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္ လွည္႔ပတ္ခဲ႔လိုက္ပံုမ်ား
ေက်ာက္ေခတ္ရဲ႕ ညတစ္ညေတာင္ အေယာင္ေဆာင္မႈေတြနဲ႔လွလို႔ ။ ။

ရက္စက္မႈေတြ အျပစ္ကင္းလာတဲ႔အခါ
ၾကြယ္၀မႈေတြက မြဲျပာမႈကိုႏိုင္စားလာတဲ႔အခါ
ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြက သိပ္ခါးတဲ႔ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ျဖစ္လာတဲ႔အခါ
ကမၻာလည္ပတ္တာ တစ္ရက္မျပည္႔ခင္
ျဖန္႔က်က္ပြင္႔ဖူး သြားခဲ႔လိုက္ၾကတာမ်ား
ဘံုတစ္ခြင္မွာ အေယာင္ေဆာင္လသာတယ္ ။ ။

အဇၨ်တဆိုတဲ႔ စိတ္သ႑ာန္
အၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္ လႊာခ်ၾကည္႔ျပန္ေတာ႔
ဘ၀ခရီးဆက္တဲ႔ ငါတို႔အတြက္
ရက္ဆိုတာ သိပ္မက်န္ေတာ႔တဲ႔အခါ
သံသရာမွာ ငါတို႔....အေယာင္ေဆာင္ၾကဦးမလား ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Thursday, September 17, 2009

အေမ့ထံဖြင္႔ဟျခင္း (၂)

အတိတ္နဲ႔အနာဂတ္ကို ေရာၾကိဳႏိုင္ဖို႔
ပစၥဳပန္ညေနတစ္ခုမွာ ညေနေတြကိုစုခ်ည္မိေတာ႔
ေျပာေလ်ာ႔ေနတဲ႔ ၾကိဳးတစ္စမွာ
လြတ္က်သြားခဲ့တာ မာန...အေမ ။ ။

စိတ္အမိုက္ကို ခုတ္ထြင္ဖို႔
ကြ်န္ေတာ္ေသြးလိုက္မိတဲ႔ ဓါးက
ရင္ေသြးအႏွစ္နဲ႔ ထုဆစ္တယ္..အေမ ။ ။

ရိုးမေတာအလယ္မွာ မီးနဲ႔နပန္းလံုး
၀ါးရံုတိ႔ုနဲ႔ ထိုးစစ္ဆင္
ႏြားစာခြက္ထဲ ေပ်ာ္၀င္စီးဆင္း
အလင္းမမွိန္႔တမိွန္နဲ႔ ပရေလာကထဲေမွာက္ရက္လဲတုန္းက
ကြ်န္ေတာ္ေသြးမေၾကာင္ခဲ႔ဘူး...အေမ ။ ။

အခုေတာ့လည္း
အေမွာင္ကိုေအာင္ႏိုင္ နီယြန္မီးလိႈင္လိႈင္ပြင္႔ရင္း
လူမ်ိဳးခြဲျခား၀ါဒတရားေတြ ၾကီးစုိးမင္းမူ
ေဟာဒီ႔ကြ်န္းအငူမွာ...ကြ်န္ေတာ္ေလ
အာရံုကိုေသြးေႏွာက္လို႔ အေ၀းေရာက္မွ
ေၾကာက္တတ္ေနခဲ့ျပီ...အေမ ။ ။

ေထာင္မတ္ေနရင္းက ငံု႔ငံု႔သြားရတဲ႔ဇက္ေတြ
ေလာက္ျမိဳက္ေနရင္းက ျပံဳးျပံဳးျပရတဲ႔ရက္ေတြ
အံၾကိတ္ေနရင္း မာန္စိတ္ေတြတင္းခဲ႔ရတဲ႔မနက္ေတြ
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ တစ္ကြ်န္းစံစိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔
အေမ႔ရဲ႕သား ငမိုက္သားေလ
မီးေတာင္ေအာက္မွာ အျမီးအေတာင္မေပါက္တဲ႔ငါးကို
ရွာေဖြေနခဲ႔မိျပီ အေမ....။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Sunday, September 13, 2009

အေမ႔ထံဖြင္႔ဟျခင္း

တင္႔ေတာင့္တင္႔တယ္ စိတ္အစံုနဲ႔
ဘ၀ကို ဇက္ကုန္ဖြင္႔ဖို႔
လွပစြာသိမ္း၀ွက္ သယ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့အတၱ
ခႏၶာကို ငံုတဲ့သခၤ ါရနဲ႔
အနတၱစစ္တလင္းမွာ ထိုးစစ္ျပင္းျပင္းဆင္ၾကျပီ ။ ။

ဂယက္လိႈင္းထန္ ေလကဓံကိုဖဲ့ထုတ္ရင္း
ဘ၀ကို ညထဲခ်ေကြ်းၾကည္႔ေတာ႔
ေမ်ာလြင္႔ျခင္းနဲ႔ အတိျပီးသတဲ့
ပင္လယ္ခံတြင္းက အာရံုအက်ဥ္းက်ကြ်န္းေပၚမွာ
တကုိယ္စာျပာခ် ဘ၀ေတြ
ပရဟိတ ေပ်ာက္ေနခဲ့ျပီ အေမ...။ ။

ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သိကၡာတရားေတြ
ေစာင္႔ထိန္းလိုက္နာမိတဲ႔ က်င့္၀တ္ေတြ
ေစညႊန္းျပထမ္း မာနအစြဲအလမ္းေတြ
ရပ္တည္မႈနဲ႔ ေရြ႕လ်ားျဖစ္အင္ေတြ
ျဖစ္တည္မႈနဲ႔ ပ်က္သုဥ္းျခင္းညဥ္ေတြ
ပဲ့က်ေနတဲ႔ အနိ႒ာရံုေတြ
စိတ္အာရံုမွာ ထင္ဟပ္
အမွ်င္မျပတ္ သံေယာဇဥ္တလက္လက္နဲ႔
ေရငတ္သူေတြ မ်ားေနၾကျပီ အေမ...။ ။

တကယ္ဆို
စိတ္ေတြသီးပြင္႔တာကိုက
သံသရာကို လည္ပတ္ေစတဲ႔အခါ
အသက္အဟာရ အတြက္
ရမၼက္ေတြ ျဖာျဖာက်ေနတဲ႔သစ္ပင္မွာ
ငွက္တစ္ေသာင္းေကာ နားႏိုင္ပါ႔မလား ။ ။

သင္ခန္းစာ ဆိုတာလည္း
သာခန္းဆင္ဖို႔ ဂြင္တစ္ခုပါ အေမ...။ ။

အနိမ္႔အျမင္႔နဲ႔ပဲ တည္တည္
အလင္းအေမွာင္နဲ႔ပဲ စိမ္စိမ္
အမွန္အမွားနဲ႔ပဲ ေမႊးေမႊး
လေရာင္ဆမ္းတဲ႔ ထမင္းၾကမ္းေတြခါးေနမွေတာ႔
ဒီဘ၀ လူမပီသေတာ႔ဘူး အေမ...။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Wednesday, September 9, 2009

လြမ္းေမာသစ္ပင္

အနက္နဲဆံုး ေစာင္႔ထိန္းမႈေတြကိုက်စ္လ်စ္ရင္း
ဘ၀မွာ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွေသာက္ခြင္႔မရွိတဲ႔
ေရၾကည္တစ္ေပါက္အတြက္
ငါ႔ေစာင္းၾကိဳးေတြကို ေျဖေလ်ာ႔ပစ္လိုက္တယ္ ။ ။

အလ်ဥ္းသင္႔သလို လက္လွမ္းမွီသလို
ဘ၀ေတးကို သီၾကဴးရင္း
ေတာနက္မ်က္မည္းမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း
ဖရိုဖရဲစိတ္ေတြနဲ႔ အသားက်
ညေတြကလည္း နက္သထက္နက္ခဲ႔ျပီ ။ ။

ရင္ဘတ္ျဖဴသူ ႏိုင္စတမ္း
ဘ၀ကိုထမ္းျပီး ေလာင္းတန္းတင္လိုက္တဲ႔
အာရံုအခါး ေၾကြအံကစားတဲ႔ပြဲမွာ
ရရွိလိုက္တဲ႔ ဒဏ္ရာ
ရင္ကြဲနာလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္
ရင္ဘတ္မွာ တံဆိပ္ကပ္ခဲ့တယ္ ။ ။

တကယ္ဆို...
ငါဟာသင္းကြဲတစ္ေကာင္ပါ
မခ်င္႔မရဲ ရင္ကြဲေတးေတြလဲသီၾကဴးတတ္တယ္
အႏံုညတရ စိတ္အဟာရကိုလဲ ေသာက္သံုးေနတတ္ရဲ႕ ။ ။

သံေယာဇဥ္တင္းတင္းေတြ ရင္မွာစိုက္၀င္ရင္း
စိတ္ကိုဓါးရိုးလုပ္ ဘ၀ကိုေသြးမိကာမွ
အဆိပ္သင္႔သြားတဲ႔ သစ္တစ္ပင္ဟာငါျဖစ္ေနမွန္း
ငါကိုယ္တိုင္ မသိခဲ႔လိုက္ဘူး ။ ။

တကယ္ေတာ႔...
ေၾကြက်သြားတဲ႔ သစ္ရြက္ထက္
စြန္႔ခြာခံလိုက္ရတဲ႔ သစ္ပင္ရဲ႕ ျဖစ္အင္က
ပိုလြမ္းေမာစရာေကာင္းပါတယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Tuesday, September 1, 2009

မဥၹဴသက

က်ိဳးပ်က္ေၾကမြသြားတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္သစ္ရဲ႕ သဟဇာတမွာ
သဘာ၀က်က် ဖ်က္ဆီးခံရတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ကို
ပရဟိတပြဲေတာ္မွာ သြတ္သြင္းဖို႔ၾကိဳးစားရင္း
သိကၡာ ကင္ပြန္းတပ္ဖို႔
ႏွလံုးသားေကာက္ ထြက္တဲ႔ညမွာ
ငါ...မဥၹဴသကနဲ႔ေတြ႕ တယ္ ။ ။

ရင္ရင္ခ်င္း ပစ္ခတ္တာမဟုတ္ဘူး
ခင္မင္မႈေတြ ဖက္လွဲတကင္းျဖစ္သြားခဲ႔တာ ။ ။

အတိုင္းအဆလည္း မဲ႔တယ္
ႏိႈင္းမရေအာင္လည္း နက္ခဲ့တယ္
ေမတၱာကိုဖန္ဆင္း သံေယာဇဥ္နတ္မင္းနဲ႔
အျဖဴကို အလင္းစြက္ေန႔ရက္ေတြထဲ
တင္းၾကပ္မႈကို ေျဖေလ်ာ႔
လမင္းဆံႏြယ္ ေက်ာ႔ေက်ာ႔မွာ
အျပံဳးေတြနဲ႔လည္း ေဆာ႔ခဲ႔ၾကတယ္ ။ ။

တနင္႔နင္႔နဲ႔ စိုက္၀င္ရင္း
တစ္စစနဲ႔ က်စ္လ်စ္ခ့ဲၾကေတာ႔
လြင္႔စင္ကြဲေၾကသြားတဲ႔ လမ္းမေတြ
မာန္၀င္႔ေနတဲ႔ နီယြန္ေတြ
ဘ၀လက္ေဆာင္ ဒဏ္ရာေတြ
တနင္႔တပိုးနဲ႔ ကံၾကမၼာအညိႈးေတြ
အားလံုးေသာ အရာေတြကိုေမ႔ေလ်ာ႔
ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ ဒီတစ္ညမွာေတာ႔
ခ်မ္းေျမ့မႈကို ထုဆစ္ရင္း
မဥၹဴသကနဲ႔ ရနံ႔ေတြကေနၾကတယ္ ။ ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

မွတ္ခ်က္။ ။အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းအတြက္ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ေရးေပးခဲ့တဲ႔ ကဗ်ာေလးပါ။

Thursday, August 27, 2009

မနက္ျဖန္

လြင္႔ေမ်ာျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ
ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြ ရွိတယ္ ။ ။

ခ်ည္ေႏွာင္မႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ
မျမဲျမံမႈေတြ ရွိတယ္ ။ ။

မျမဲျမံမႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ
လြတ္ေျမာက္မႈေတြ ရွိေနတတ္ျပန္တယ္ ။ ။

ဘ၀ဆိုတာ စိတ္တိုင္းက်ထုဆစ္ထားတဲ႔ ပန္းပုမွ မဟုတ္ဘဲ
အထင္ကရေတြ အတြက္နဲ႔ ေတာက္ပခဲ႔သလို
အထင္ကရေတြ အတြက္နဲ႔ပဲ ျပာက်ခဲ႔ျပန္သတဲ႔
ဘယ္လိုေၾကာင္႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ
မနက္ျဖန္ဆိုတာ
ငါတို႔ထံကိုဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာဦးမယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Saturday, August 22, 2009

ဟိုတစ္ေန႔က

ဟိုတစ္ေန႔ကေပါ႔...
နီညိဳေရာင္ရင္႔ရင္႔ ညေနမွာ
က်ားကုတ္က်ားခဲ စိတ္အစြဲကိုထုတ္လွမ္းေတာ႔
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းတစ္သိုက္ ျပိဳက္ကနဲေၾကြက်တယ္ ။ ။

ဟိုတစ္ေန႔ကေပါ႔...
ေၾကကြဲက်င္႔စဥ္ ေနာက္ဆံုးအဆင္႔အျဖစ္
အမုန္းနင္႔နင္႔ေတြ ရင္ထဲထည္႔ပစ္ခဲ႔တယ္ ။ ။

ဟိုတစ္ေန႔ကပါဘဲ...
မာယာကို တြန္းလွန္တဲ႔ပြဲမွာ
ၾကည္႔သူမရွိ လက္မွတ္မပါ ေၾကျငာစာတမ္းမထိုး
ရင္ခြင္ျမိဳ႕ရိုး တ၀ုန္း၀ုန္းျပိဳက်
ဘ၀က သံုးခြက္တစ္ခြက္တင္ေတာင္ၾကိဳခ်င္ဖြယ္မရွိ
နင္႔နဲျခင္းေတြနဲ႔ ပိေနခဲ႔တယ္ ။ ။

ဟိုတစ္ေန႔ကေပါ႔...
ႏွလံုးသားမင္းတုပ္ ခ်ိတ္ပိတ္တင္ဒါမွာ
အက်ိဳးလိုလို႔ ေညာင္ပင္ေရေလာင္းတဲ႔
ကိုယ္႔မီးကိုယ္ပ်ိဳး စိတ္မ်ိဳးေတြမထြန္းကားေစဖို႔
ရင္ရင္ခ်င္း ထံုကူးတဲ႔အေလ႔အထကို
ငါ သတ္လိုက္တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Wednesday, August 19, 2009

ပါးစပ္စ်ာပန

ေလးလံလြန္းလို႔
အရာအားလံုးကို လႊတ္ခ်ျပီးကာမွ
မရွိျခင္းက ပိပိက်လာခဲ့။ ။

ရႈပ္ေထြးလြန္းလို႔
သံေယာဇဥ္အားလံုး ရုပ္သိမ္းျပီးကာမွ
အထီးက်န္ျခင္းက ရဲရဲတင္းတင္းညွဥ္းဆဲေနေပါ႔ ။ ။

က်စ္လ်စ္ျမဲျမံရင္းက လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္လာတဲ႔ေနာက္
အာရုဏ္ကိုေျဖေလ်ာ႔ဖို႔ ခႏၶာကိုေဆးမိကာမွ
ရင္ဘတ္တစ္ေနရာက တဆစ္ဆစ္နာလာခဲ႔ျပန္ျပီ ။ ။

တင္းၾကပ္လြန္းတဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြၾကား
ပံုစံခြက္ဘ၀နဲ႔ ၾကီးျပင္းလာခဲ႔ျပီးကာမွ
ဘ၀ကိုၾကိဳးတပ္ေမာင္းႏွင္ဖို႔
ခႏၶာက ခပ္ရြံရြံျငင္းဆန္ေတာ႔
စိတ္ဆိုတဲ႔နံရံမွာ အလင္းအမွန္မခေတာ႔ဘူး ။ ။

ေထြးငင္ရစ္ပတ္တဲ႔ အမွတ္တရမ်ားစြာဟာ
လက္သည္းကိုအေရာင္ဆိုးတဲ႔ လွလွပပအရည္တစ္မ်ိဳးေလာက္ေတာင္
အရာမ၀င္ေတာ႔တဲ႔အခါ...

အတုအေယာင္ဖံုးတဲ႔ သကာလိုမ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔
ပ်ားသလပ္လိုခ်ိဳတဲ႔ စကားလံုးမိႈေတြကို
စိတ္နာလြန္းလာတဲ႔အခါ...

ခံတြင္းမွာ အဂၤေတခင္းရင္း
လွ်ာကိုဂူသြင္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Monday, August 17, 2009

မင္းနဲ႔ငါ

အတိတ္ကို ခ၀ါခ်ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း
စိတ္ကမင္းဆီတျဖည္းျဖည္း ခ်ဥ္းကပ္ေနခဲ႔တာ
ငါ႔ကိုယ္ငါ စိတ္နာလို႔မဆံုးဘူး ။ ။

အေပၚယံေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးၾကီးျပင္းတဲ႔မင္းနဲ႔
စိတ္အတြင္းကိုမွခ်ဥ္ျခင္းတပ္စြာ တန္ဖိုးထားတဲ႔ငါ
ကြဲလြဲမႈၾကားက အၾကိဳက္ေတြဟာ
အရိႈက္ကိုထိုးတဲ႔ လက္သီးတစ္လံုးေပါ႔ ။ ။

ပို႔ခ်လိုက္တဲ႔ ငယ္ဘ၀သင္ခန္းစာမွာ
ဟန္ေဆာင္မႈအတတ္ပညာကို မေက်ညက္ခဲ႔တဲ႔ငါ
ရုပ္ေျပာင္းရုပ္လႊဲ ပါရဂူဘြဲ႕ကိုမင္းစြဲတဲ႔ေန႔က
စိတ္ေတြအားလံုး တိတ္ဆိတ္စြာအိပ္တန္းတက္ခဲ႔။ ။

လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးျခင္းမွာ ပ်ံ၀ဲခ်င္တဲ႔ငါ
ေက်ာက္ေဆာင္လိုရပ္တည္မႈမ်ိဳးကို ဖန္ဆင္းခ်င္တဲ႔မင္း
ခံယူမႈ၀ါဒေတြ မေၾကလည္တဲ႔အခါ
ဆက္ဆံေရးဆိုတာ
ေထာင္ထားတဲ႔ ဓါးတစ္စင္းလို
ေလးတင္ထားတဲ႔ ျမွားတံလို
ေပါက္ကြဲလုလု မီးေတာင္လို
အရာရာကို ပံုေသကားခ်ပ္သတ္မွတ္မရႏိုင္ေတာ႔
ဆက္သြယ္မ်ဥ္းေတြဟာလည္း
ေလ်ာ႔လ်ဲျခင္းမွာဘဲ အကြ်မ္းတ၀င္ ။ ။

မီးေတာက္တစ္ခုရဲ႕ ရင္လိႈက္မူးကပြဲမွာမွ
ငါက ပိုးဖလံအျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ရမတဲ႔ေလ ။ ။

ေလာင္ကြ်မ္းျခင္းမွာ ျပန္လည္ေမြးဖြားဖို႔မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔အခါ
ဒီခႏၶာအစုတ္အေဟာင္းကို ျမဲျမံစြာက်စ္လ်စ္ဖို႔
ငါ႔စိတ္ေတြကိုက ရြံရွာလြန္းလာတဲ႔အခါ
တစ္ပင္တိုင္ဆင္ယင္က်င္းပတဲ႔
ငါ႔ဘ၀ အခင္းအက်င္းကို
ငါကိုယ္တိုင္ ပြဲခင္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ။

မရဏေရ...
မင္းမလာခင္ ခဏေတာ႔
စိတ္လိုလက္ရ ငါမိုက္ျပလိုက္ဦးမယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Monday, August 10, 2009

သို႕....

တိမ္းညႊတ္ရီေ၀သြားတဲ႔
ျပ႒ာန္းမႈသက္သက္ ေန႔ရက္ေတြမွာ
အဘိဓမၼာရဲ႕ သက္ျပင္းဟာလည္း
အလင္းမဲ့စြာ ဆြံ႔အေနခဲ႔ေတာ႔
စပါးလံုးတစ္ေထာက္စာေလာက္ေတာ႔
ငါ႔ကိုေသာက္ခြင္႔ျပဳပါ မာယာ ။ ။

ယွက္ေထြးထြက္ေျပးသြားတဲ႔ ပန္းႏုေရာင္ေဖြးေဖြးေလးမွာ
ဖူးပြင္႔ေနတတ္တဲ႔ ေသြးေၾကာစိမ္းျမျမေလးေတြ
ေဖြးေဖြးလႈပ္ပြင္႔ေနတဲ႔ သႏၱာေက်ာက္တန္းေတြမွာ
ျဖာက်ေနတတ္တဲ႔ ဆံႏြယ္ေလးေတြ
အထင္ကရမဟုတ္ေပမယ္႔ အမွတ္တရျဖစ္သြားတဲ႔အရာေတြ
မုဆိုးျဖစ္သြားတဲ႔ သားေကာင္ေတြ
သီဖြဲ႔ေရးစပ္ေနရင္း
အခု...
ဘ၀ရဲ႕ေတာနက္ထဲ ရမၼက္ေတြပဲေၾကြေၾကြက်ေနခဲ့ ။ ။

အယူအဆဆိုတာ လူကျဖစ္တယ္
မာတိကာဟာလည္း သင္ရိုးတစ္ခုရဲ႕ဥပစာ
လမင္းအျပံဳးရဲ႕ အံ၀ွက္ေအာက္မွာပဲ
နာက်င္မႈေတြကို က်စ္လ်စ္ျမဲျမံေစခဲ႔ေတာ႔
ရင္ကြဲနာဆိုတာ ရာဇ၀င္ထဲကဒ႑ာရီသာသာ ။ ။

တစ္ခုလိုခ်င္ တစ္ခုေပးရတဲ့
အာရံု၀တ္ရံုျခံဳ ေဟာဒီ႔ေလာကီဘံုမွာ
အတံု႔အလွည္႔ေတြ အနိမ္႔အျမင္႔ေတြ
အသြားအျပန္ေတြ အလ်ားအနံေတြ
ပိုင္ဆိုင္ရယူျခင္းေတြ ေပးဆပ္စြန္႔လႊတ္ျခင္းေတြနဲ႔
အနစ္နာခံျခင္းမွာပဲ
အခ်စ္ဟာလည္း ဒဏ္ရာေတြကိုဖန္ဆင္းခဲ႔တယ္ ။ ။

သက္ျပင္းတစ္ခုရဲ႕ ရင္လိႈက္ဖိုမႈမွာ
ျပင္းျပစြာ ေအာ္ျမည္ပစ္လိုက္တဲ႔
ညတစ္စင္းရဲ႕ ေလတိုးသံဟာ
ေၾကကြဲမႈ အႏုပညာဆန္ေနခဲ႔မွန္း
နင္သိတတ္ခဲ႔ရင္
သံသရာမွာ ဆက္သြယ္ခြင္႔လက္မွတ္တစ္ေစာင္
မာယာေရ....
မင္းအတြက္ လက္ေဆာင္ပို႔လိုက္မယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Friday, July 31, 2009

ပစ္စလတ္ခတ္ ေကာင္းကင္

အႏူးညံ႔ဆံုးလို႔ ရည္စူးခဲ႔တယ္
အခ်စ္တတ္ဆံုးလို႔ ဟစ္ၾကဴးခဲ့တယ္
တကယ္ဆို...
အျဖစ္ေတြ မထူးခင္ရူးသြားႏိုင္တဲ႔အေနအထားေတြနဲ႔
အခုဘ၀က ေရွ႕သြားေနာက္လိုက္မညီေတာ႔ဘူး ။ ။

အနာဂတ္ကို မွန္းေမွ်ာ္ၾကည္႔ေတာ႔
ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္တဲ႔ညေတြမွာ
ဘ၀ကံၾကမၼာေတြ ခါးသက္လြန္းတာမ်ား
အတိတ္ခ်ိဳခ်ိဳေတြေတာင္ ေဆးဘက္မ၀င္ေတာ႔ ။ ။

ငါ႔သက္ျပင္းနဲ႔ပဲ ငါ႔ခႏၶာကိုထြန္းလင္းေစလိုက္တယ္
တိုးတိတ္လြန္းစြာရိႈက္ငင္ေနတဲ႔ အရိုးအဆစ္ေတြရဲ႕ညဥ္းသံနဲ႔
ဘယ္လိုစည္းခ်က္မ်ိဳးမွ ကာရန္မတိုးေတာ႔တဲ႔အခါ
ေနဆယ္စင္းရဲ႕ အပူမ်ိဳးေတြကိုပဲ
တစ္ယုတစ္ယပိုက္ေထြးရင္း
အမွတ္တရေတြထဲမွာပဲ တခုတ္တရရူးသြပ္ေနေပါ႔ ။ ။

၀ါးအႏုေလးေတြစုေနတာ ျမွစ္ျဖစ္ခဲ႔သလို
သနားအမႈေလးေတြစုေနတာ အခ်စ္ျဖစ္ခဲ့ရင္
ေလာကပါလေရ...
ဘယ္လိုသနားမႈ တံစိုးလက္ေဆာင္မွမေပးနဲ႔
ငါ႔ရင္ခြင္ရြက္တိုင္ထိပ္မွာ အၾကင္နာတံဆိပ္ကပ္ႏွိပ္ခြင္႔မရွိေတာ႔လို႔ ။ ။

ဘ၀ဆိုတာ ေနတတ္ရင္ေက်နပ္စရာခ်ည္းပါတဲ႔
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာတည္းက ၾကားဖူးခဲ႔တယ္
ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင္႔တာေတြကိုလိုက္ေလ်ာလြန္းေနရေတာ႔
နစ္ျမဳပ္မွန္းမသိနစ္ျမဳပ္ ယိုင္နဲ႔မွန္းမသိယိုင္နဲ႔ရင္း
ကန္႔လန္႔ျဖတ္ေမ်ာတဲ႔ အနာဂတ္ခရီးေၾကာမွာ
ေ၀ဒနာသာ ေအာင္ပြဲခံလို႔ေပါ႔ ။ ။

ေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကတိစကားေတြနဲ႔
ထားခဲ႔ဖူးတဲ႔ သစၥာတရားေတြဟာ
စေတးပစ္ခံလိုက္ရတဲ႔ ႏွလံုးမိုက္ရင္မွာ
ဖြတ္တစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္မွ ေတာက္ပမႈကင္းမဲ့သြားတဲ႔အခါ
ဒဏ္ရာေတြကိုပဲ ေန႔ရက္လိုခင္းနင္းရင္း
ရင္တြင္းအပူရုပ္ကို ဟန္ေဆာင္သိမ္းထုပ္
ခႏၶာမီးျငိမ္းလို႔ အာရံုေတြမတိမ္းခင္
စိတ္ေစရာဟင္းလင္းျပင္ထဲ ဗလာစိတ္ေတြနဲ႔ေမ်ာဦးမယ္
ရင္နင့္ျခင္းရာသီမွာ
ပစ္စလတ္ခတ္ ေကာင္းကင္ဟာလည္း
ဘာရာဇ၀င္မွ မေရးခ်င္ေတာ႔ဘူး ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Monday, July 27, 2009

အရိုးစြဲသြားတဲ႔ ဒဏ္ရာ

တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနတဲ႔ စိတ္ေတြ
အသာယာဆံုးလို႔ ရည္မွန္းခဲ႔ဘူးတဲ႔အိပ္မက္ေတြ
တပ္တပ္မက္မက္ ခ်ဥ္ျခင္းတက္ခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္ေတြ
အားလံုးကိုစြန္႔လႊတ္လိုက္ရရင္ေတာင္
သတိရျခင္းကို ငါပိုင္တယ္ဆိုတဲ႔
တစ္ခါက ဖတ္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
အခု ငါ႔ရင္ခုန္သံကို အဆိပ္သုတ္ေနၾကျပီ ။ ။

ဘ၀ဆိုတာကို ငါကေရြးခ်ယ္တာလား
ဘ၀ဆိုတာက ငါ႔ကိုေရြးခ်ယ္တာလား
သိပ္ေတာ႔မေသခ်ာေပမယ္႔
အဲဒီ႔ဘ၀ရဲ႕ ညေတြမွာ အလွဆိုတာ မပါဘူး ။ ။

စကားဆိုတာ စၾကာ၀ဠာထဲမွာလြင္႔ပ်ံေနတဲ႔
ျဒပ္မဲ႔လိႈင္းတစ္ခု ျဖစ္ခဲ႔ရင္
ငါ႔ရင္ခြင္ျမိဳ႕ ရိုးရဲ႕ စကားလံုးၾကီးစိုးရာသီမွာ
ငါ႔ခႏၶာကို ၾကဲျဖန္႔ရင္း ႏွလံုးေသြးအစစ္ကို
မင္းခ်စ္ျခင္းပြဲေတာ္ အတြက္
ယဇ္တင္ပူေဇာ္မယ္ ။ ။

ရက္စက္ခဲ႔တာလား
အရက္စက္ခံခဲ႔ရတာလား
ဒါမွမဟုတ္ ရက္စက္ဖို႔အတြက္တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ခဲ႔တာလား
ပတ္၀န္းက်င္မွာ သုညမိုးတို႔ထစ္ခ်ဳန္းလို႔ ။ ။

ေကာက္ပင္ရိတ္လွီးတဲ႔
စကားၾကီးဆယ္မိ်ဳးထဲကတစ္နည္းေပါ႔
ငါ႔ကို ထိုးႏွက္လိုက္ပံုမ်ား
အႏုံညတရ ရင္ခြင္မွာ
မ်က္ရည္သာ ပင္လယ္ျဖစ္ခဲ႔တယ္ ။ ။

ခ်စ္ျခင္းကို ဘံုထုတ္သတ္မွတ္ရင္း
အသည္းႏွလံုးကင္းမဲ႔ျခင္း အျပစ္ဒဏ္မွာ
အစြန္းေရာက္သြားတဲ႔ ဘ၀တစ္ခုသာ
ေလွာ္ခတ္ရင္း တက္ၾကိဳးလို႔
အဆိုးနဲ႔သာ ေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပိုက္
ေဟာဒီ႔ ရင္ခြင္ခပ္မိုက္မိုက္ေလ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ လဲက်ေနခဲ႔ျပီ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Monday, July 20, 2009

ညရာသီ၏ေနာက္

အေမွာင္ရင္႔ရင္႔သန္းေနတဲ႔ စိတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔ဘဲ
ဘ၀ကိုလွမ္းေလွ်ာက္ေတာ႔
တိုက္ခိုက္တြန္းတိုက္ ေၾကမြသြားလိုက္ပံုမ်ား
အထၱဳပတၱိမဲ႔သြားတဲ႔ ရာသီမွာ
ညက တိုးတိတ္ရီေ၀စြာကခုန္ ။ ။

စိုးရြံ႕ မႈေတြနဲ႔ တြန္ၾကဴးေနတဲ႔ေလတိုးသံမွာ
စည္းခ်က္မွန္ေနတဲ႔ အထီးက်န္ခန္းဆီးတစ္စ
ရွိန္းျမရစ္ေခြစီးဆင္းေနတဲ႔ မ်က္ရည္ျမစ္ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔
ေျခာက္ကပ္ကပ္အထီးက်န္ အခန္းေထာင္႔တစ္ေနရာမွာ
ငါကိုယ္တိုင္ထုဆစ္တဲ႔ အပူရုပ္ထုတစ္ခု
အနာဂတ္ကို ထုတ္ေဖာ္သီၾကဴးဖို႔ၾကိဳးစားရင္း
လွ်ပ္ပန္းလွ်ပ္ႏြယ္ ျပည္႔ႏွက္ေနတဲ႔ေကာင္းကင္ယံထက္
ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ၾကယ္တစ္လံုးကိုသာရွာေဖြေနခဲ႔မိတယ္ ။ ။

လင္းခ်င္းခြင္႔ေတြကိုေတာ႔ ရုပ္သိမ္းလိုက္ပါ
အမိုက္ေမွာင္မွာ က်ဆံုးသြားတဲ႔ညအတြက္
လက သူ႔ကိုယ္သူအမိုက္မဲဆံုး ပြတ္တိုက္ျခယ္သခ်င္ေနလို႔ ။ ။

တစ္ခ်က္ေမွာက္ကစားပြဲေတြေအာက္မွာ
သံသရာျမွားေတြ တိုးတက္ထြန္းကားခဲ႔ေလေတာ႔
ဘယ္မုဆိုးမွလည္း လူရာမ၀င္ေတာ႔ဘူးေပါ႔ ။ ။

ခ်ိဳးဖ်က္မရႏိုင္တဲ႔ ထံုးတမ္းဓေလ႔ေတြနဲ႔
အၾကီးမားဆံုး၀န္ေတြရဲ႕ ထိုးႏွက္မႈေတြေအာက္
နာလန္မထူႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏူးညႊတ္တိမ္းေခြရင္း
လမင္း အက်ဥ္းက်သြားတဲ႔
ေကာင္းကင္ရဲ႕ ရင္ကြဲပက္လက္ရာသီမွာ
ငါေလ..........
ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္စက္ေနလိုက္မိတယ္ ။ ။

ေစတန္တို႔ရဲ႕ ရာဇ၀င္တဲ႔
တပ္မက္မႈနဲ႔ နာၾကင္တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Thursday, July 9, 2009

မိုးျမင္႔တမ္းခ်င္း

စိတ္အႏွစ္ရဲ႕ သိကၡာအဆီတဲ႔
လူယဥ္ေက်းေတြ ရီၾကလိမ္႔မယ္...။

ဘယ္ေလာက္မ်ားရရွိခဲ႔ျပီးျပီလဲ
ဘယ္ေလာက္ေကာ ေပးဆပ္လိုက္ရလဲ
ဘာေတြထပ္ရဖို႔ေကာ က်န္ရွိေနေသးလဲ

ေမတၱာကို ေစ်းကြက္တင္ေရာင္းခ်လာတဲ႔အခါ
အခ်စ္နဲ႔ သစၥာဟာ ေရႊမန္းသဘင္နဲ႔ေမာ္ေတာ္ဘုတ္နာမည္သာသာ...။

သိပ္ကိုခ်စ္တတ္ပါတယ္တဲ႔
သိပ္ကိုျမတ္ႏိုးတတ္ပါတယ္တဲ႔
တစ္ဒဂၤ ျဖတ္ေျပးသြားတဲ႔ အျပံဳးေအာက္မွာ
မာယာတပ္သားေတြ ကိုးဖ်ာမက...။

ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြကိုဘဲ ျပန္လည္ဟန္ေဆာင္လာၾကတဲ႔ေခတ္ထဲ
ခ်စ္ျခင္းကို ေဘာင္ခတ္သတ္မွတ္လာၾကေတာ႔
လွည္႔စားျခင္းေတြကိုပဲ ျမိန္ယွက္စြာေသာက္သံုး
ရာသီအမ်ိဳးမိ်ဳးမွာ ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြပြင္႔ျပလိုက္ၾကတာမ်ား
ငါ႔လက္ထဲမွာ အသည္းဘယ္ေလာက္ကြဲခဲ႔တာကို ဂုဏ္ယူလိုက္ၾက
မ်က္ႏွာဖံုးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ပြဲခံလိုက္ၾက
ေခတ္ကိုက ေၾကးစားသိပ္ဆန္လြန္းေနျပီ...။

ငိုေၾကြးေနတဲ႔ အိမ္အိုတစ္လံုးထဲ
ျပံဳးေယာင္ေဆာင္ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္
မြန္းၾကပ္ျပည္႔လွ်ံ စကားလံုးနံရံနဲ႔
ေအးစက္သြားတဲ႔ မနက္ခင္းစာ
ေဆာင္ယူသူမဲ႔ေနတဲ႔ သြားပြတ္တံတစ္ေခ်ာင္း
ေလာကရမၼက္ထဲမွာ တစ္ခ်က္ျခင္းပစ္ခ်
ဆည္းလည္းတစ္လံုးရဲ႕ ၾကံဳး၀ါးသံမွာ
သံစဥ္ေတြအားလံုး က်ိဳးပ်က္ေၾကမြ....။

အတုအေယာင္ဆုိတဲ႔ စကားလံုး
သံုးဆယ္႔တစ္ဘံုမွာ အခါးဆံုးအရာ
အစစ္ဆိုတာ ေပ်ာက္ဆံုးေတာင္
အတၱပံုေဆာင္နဲ႔ အစားမထိုး
ငါ႔ရင္ခြင္သင္ရိုးမွာ ဘာသာရိုင္းေတြပဲၾကီးစိုးတယ္...။

မိစၧာေတြ ထံုကူးတဲ႔အသိုက္အျမံဳ
နင္ခ်န္ရစ္ေလေတာ႔မွ ၾကံဳတယ္...။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Monday, July 6, 2009

တံခါးတစ္ခ်ပ္ရဲ႕ ည


ေပ်ာက္ရွသြားတဲ႔ တည္ျမဲမႈေတြကို
ျပန္လည္ရရွိႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း
ဘ၀ကို မ်ဥ္းေျဖာင္႔ဆန္ဆန္ျခယ္သမိလိုက္ရဲ႕ ။ ။

အတိတ္ ပစၥဳပန္ အနာဂါတ္
မေရရာမႈေတြနဲ႔ ျပြန္းတီးနာက်င္
အၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္ လဲျပိဳမႈမွာအသားက်ရင္း
ဖိတ္က်ခဲ႔တဲ႔ ဘ၀ေရႊအိုေရာင္မွာ
၀င္ရုိးမဲ႔သြားတဲ႔ တံခါးတစ္ခ်ပ္
ခိုင္မာျခင္းကို သပ္သြင္းက်ားကန္ဖို႔ၾကိဳးစားဆဲ
သက္တမ္းဖြက္တမ္းကိုခံုမင္တဲ႔ ညတို႔ရဲ႕အလယ္
၀ိညာဥ္ျဖိဳ ေတးသံခ်ိဳေတြၾကား
ျပိဳက်မွန္းမသိေအာင္ကို တစ္စတစ္စ
ျပိဳက်ပ်က္သုဥ္းလို႔ ...။ ။

ဦးစားေပးသင္႔တဲ႔ အရာေတြအတြက္
ဦးစားေပးျခင္းကို စြန္႔လႊတ္ရင္းက
ႏွိပ္စက္ကလူ သံခ်က္လိုျမဴေတြေၾကာင္႔
ေ၀၀ါးသြားတဲ႔ အာရံုအစံုမွာ
ၾကည္လင္မႈကို ဖန္ဆင္းဖို႔
ကမၻာဦးရဲ႕ ညေကာက္ေတးသံ
ငါ႔ရင္နဲ႔ နာခံခြင္႔ျပဳပါ ။ ။

အံေခ်ာ္သြားတဲ႔ ဆႏၵေတြနဲ႔
ညႊတ္ယိုင္ႏႈံးေခြျခင္း တြင္းနက္ထဲ
ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ႔တံခါးတစ္ခ်ပ္
သူ႔ေမြးရက္မေရာက္ခင္ မေသဆံုးခ်င္တာလည္း
အံေခ်ာ္ေနတဲ႔ ဆႏၵတစ္ခုေလလား ။ ။

တံခါးက တံခါးေတြကို အားေပးခဲ႔တယ္
တံခါးက တံခါးေတြဖြင္႔ႏိုင္ေအာင္ကူညီေပးခဲ႔တယ္
တံခါးက တံခါးပီသေအာင္ ေနထိုင္ခဲ႔တယ္
အဲဒီ႔တံခါးကိုယ္တိုင္က ကိုယ္႔ပံုေဆာင္ခဲကိုယ္ျပန္မ်ိဳရခ်ိန္
အာရံုဖ်က္ျခစားေနတဲ႔ အျမဳေတတစ္ခုသာ
တံခါးရဲ႕ ရာဇ၀င္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္ ။ ။

အရာရာဟာ မျမင္ႏိုင္တဲ႔အစီစဥ္က်မႈမွာ
ေပ်ာ္၀င္လွည္႔ပတ္ ေနခိုက္
ျမိဳ႕က သူ႔ကိုယ္သူတိုက္ခြ်တ္ရင္း
ညကို အသက္သြင္းခဲ႔ျပန္ျပီ ။ ။

ေငြျမစ္ပင္စည္တဲ႔
လူတိုင္းရဲ႕ ရင္မွာတည္တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.flickr.comမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Sunday, June 28, 2009

ႏွလံုးရင္ျမစ္၌ ေက်ာက္ျဖစ္သြားေသာပန္း

ေၾကြ.....

ေၾကြတဲ႔.....။
နာမည္ေလးက ခပ္ဆန္းဆန္း။ တစ္လံုးတည္းမွည္႔ထားတဲ႔နာမည္ေလး။
ေၾကြမို႔လို႔ဘဲ ေခြ်ခဲ႔တာလား ။ ဒါမွမဟုတ္......
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကဘဲ ေၾကြခဲ႔တာလား ေၾကြရယ္..။
အခုေတာ႔လည္း ရင္မွာအေျဖမရွိ ။ ေမးမိတဲ႔ကိုယ္႔အသဲ(သည္း)ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ခြဲလိုက္ခ်င္ျပီ ေၾကြ..။
အခုအခ်ိန္ဆိုရင္ မင္းဘယ္ေရာက္ေနမလဲေၾကြ။ မင္းဘာေတြလုပ္ေနမလဲ။ ရင္ခြင္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ေနျပီလား။
ကိုယ္ ဒီအေတြးေတြနဲ႔ စိတၱဇျဖစ္ေနရျပီေၾကြ။ ကိုယ္ေလ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အရမ္းမုန္းမိတယ္ေၾကြ။
ဒီအခ်ိန္ဆို မင္းရင္ခြင္မွာ လသာေနေလာက္ပါတယ္ေၾကြ။
ကိုယ္႔ ရင္ခြင္ ေျခာက္ကပ္ကပ္မွာသာ ေႏြရာသီေတြ အဆက္မျပတ္လည္ပတ္ေနတာပါ ေၾကြရယ္။
ကမၻာ လွည္႔ပတ္တဲ႔လမ္းေၾကာင္းကို ေျပာင္းႏိုင္တဲ႔အစြမ္းေတြမ်ားရွိခဲ႔ရင္ ေၾကြရယ္....
ကိုယ္တို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္ေတြထဲမွာဘဲ ေက်ာက္ခ်ထားလိုက္ခ်င္တယ္ေၾကြ...။
ဆည္းလည္းေလးေတြျမည္ခတ္လိုက္သလို အသံခ်ိဳခ်ိဳေလး....။
အရာရာမွာ လူၾကီးဆန္စမ္းပါလို႔ ကိုယ္႔ကို ဆရာလုပ္ခဲ႔တဲ႔ မင္းရဲ႕ဟန္ပန္..။
ဟဲ့ မိန္းကေလးဆိုျပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက မထြက္စတမ္းေနရမွာလား ငါဒါမ်ိဳးေတြ၀ါသနာမပါဘူးဆိုတဲ႔ မင္းရဲ႕ဒသနေတြ..။
ျပီးေတာ႔....ျပီးေတာ႔......မင္းနဲ႔ ပတ္သက္သမွ် အရာရာပါေၾကြ...။
ငါ႔အတြက္ ဒဏ္ရာေတြၾကီးပါဘဲကြာ..။
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ ဖူးပြင္႔ခြင္႔ မရလိုက္တဲ႔ ပန္းကေလးတစ္ပြင္႔....
ဘယ္ေတာ႔မွလည္း ထပ္မပြင္႔ႏိုင္ေတာ႔သလို ဘယ္ေတာ႔မွလည္း ျပန္လည္မရွင္သန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါဘဲ
ေၾကြ....။
ေၾကြ.....ေရ ငါ႔ေႏြေတြ ငိုေနပါျပီကြာ...။

..........................................................................................................................................................

နင္ဟာ ငါ႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ေယာက်ာ္းေလးသူငယ္ခ်င္းပါ.....။

သူငယ္ခ်င္းတဲ႔လားေၾကြရယ္..။ သူငယ္ခ်င္းတဲ႔လား။
ကိုယ္ဒီဘြဲ႕ကို မလိုခ်င္ဆံုးပါဘဲေၾကြ။
ေျဖးညွင္းစြာ က်ီစယ္တိုက္ခတ္တတ္တဲ႔ ေလေျပေတြေဆာ႔ကစားလို႔ လြင္႔ပ်ံ႕ေနတဲ႔ မင္းဆံႏြယ္ေလးေတြကအစ
မင္းဖ၀ါးႏုႏုေလးေတြ ေသြးေျခမဥေအာင္ ကာကြယ္ေပးတတ္တဲ႔ ကတီၱပါဆိုတဲ႔ မင္းစီးတဲ႔ ဖိနပ္ေလးအဆံုး...
ကိုယ္႔စိတ္ႏွလံုးကေလ အရာရာေၾကြပါ ေၾကြ...။
မွတ္မိေနပါေသးတယ္ ေၾကြ..။ ကိုယ္မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
ကိုယ႔္ရင္ဘတ္ကို မိုးၾကိဳးေတြႏွိပ္စက္တဲ႔ေန႔ေပါ႔ေၾကြ။
ကိုယ္ရဲ႕ ၾကိဴတင္ျပင္ဆင္မႈေတြက ကိုယ္႔ကိုက်ဆံုးေစခဲ႔မယ္ဆိုတာ ကိုယ္ၾကိဴသိခဲ႔ရင္...
ေၾကြ...ကိုယ္ေလ သတၱိေတြေမြးခဲ႔ရတယ္ေၾကြ...
မင္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကိုယ္႔ပါးစပ္ေတြက အာေစးထည္႔ခံထားရသလိုပါဘဲေၾကြ..။
တုန္႔ဆိုင္းေတြေ၀မႈေတြေၾကာင္႔ မင္းကိုလက္လြတ္ဆံုးရႈံးရတာလားေၾကြ...။
မဟုတ္ဘူးေၾကြ မဟုတ္ဘူး ။ ဒါဟာ ကံၾကမၼာလား။ မေရရာတဲ႔အေတြးေတြနဲ႔ပါဘဲ ေၾကြ..။
တကယ္ဆို မင္းမွ မသိခဲ႔တာဘဲ ေၾကြ...။
ကိုယ္႔ရဲ႕ မစူးစမ္းမႈေတြေၾကာင္႔ဘဲလား ။ ကိုယ္သတၱိေတြ နည္းခဲ႔လို႔လားေၾကြ ။
ဘ၀မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ေအာင္ျမင္ခဲ႔မႈေတြက တစ္ၾကိမ္တစ္ခါဆံုးရႈံးရတဲ႔အျဖစ္ကို မဖံုးလႊမ္းႏိုင္ပါဘူးေၾကြရယ္..။
အျမတ္ႏိုးဆံုးႏွလံုးတစ္စံုကြယ္ေပ်ာက္ခဲ႔ရတဲ႔ ကိုယ္႔အျဖစ္ဟာ ရွိသမွ်ဘ၀လက္က်န္မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္ လဲျပိဳေနဦးမွာပါေၾကြ..။
ဒါဟာ အမွားေတြဆိုရင္ ဒီအမွားေတြကိုဘဲ ရာသက္ပန္ကိုးကြယ္သြားလိုက္ေတာ႔မယ္ ေၾကြ...
ဒါဟာေလ....
ဒါဟာ..
ကိုယ္မင္းကို သိပ္ခ်စ္လို႔ပါေၾကြ...။

........................................................................................................................................................

ငါနင္႔ကို ေျပာစရာရွိတယ္ေၾကြ။

ဟယ္....တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ ငါလည္းနင္႔ကိုေျပာစရာရွိတယ္....။

ဟင္ ဟုတ္လား ဒါဆို နင္အရင္ေျပာေၾကြ ။

ရပါတယ္ နင္ေျပာစရာရွိတာ အရင္ေျပာပါ။

ငါဘယ္တုန္းကမ်ား နင္႔ကို ဦးစားမေပးခဲ႔ဘူးလို႔လဲ ေၾကြ..။နင္အရင္ေျပာပါ။

ကဲ...ဒါဆိုလည္း ငါေျပာမယ္ဟာ...။
ငါ စကာၤပူသြားေတာ႔မယ္ မင္းခက္။

(((((((ဟင္)))))))))

ဟိုမွာ ကိုကိုက အစစအရာရာ အားလံုးျပင္ဆင္ထားျပီးျပီဟ။
နင္အံ႔ၾသေနလား ။ ငါတို႔ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဘယ္သူမွ မေျပာျပထားဘူးဟ။
ငါဒီကို ေျပာင္းမလာခင္ တစ္ႏွစ္ေလာက္အလိုကမွ ကိုကိုက စကာၤပူကို ထြက္သြားတာေလ။
သူအစစအရာရာ အေျခတက်ျပင္ဆင္ျပီးတာနဲ႔ ငါ႔ကိုလွမ္းေခၚမယ္ ေျပာထားတာေလ။
ျပီးရင္ ငါတို႔ဟိုမွာဘဲ လက္ထပ္က်မယ္။
မာမီနဲ႔ ဒယ္ဒီကေတာ႔ လက္ထပ္ေတာ႔မွဘဲ လုိက္လာၾကမွာေပါ႔။
ငါကေတာ႔ အရင္လိုက္သြားမယ္ေလ။ဟိုမွာ အလုပ္ရွာျပီး အရင္လုပ္မယ္။
ျပီးေတာ႔မွ လက္ထပ္မယ္။ ငါအရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္ဟ သိလားမင္းခက္။
ကိုကိုနဲ႔ငါ ခြဲေနရတာ သံုးႏွစ္နီးပါးရွိျပီေလ။
ေလလိႈင္းထဲက အသံေလးေတြနဲ႔ဘဲ အလြမ္းေျဖေနရတာဟ။
အခုေတာ႔ ငါတို႔ ခြဲမေနရေတာ႔ဘူးေပါ႔ ။ နင္ေကာ ၀မ္းမသာဘူးလား မင္းခက္။

ကရားေရလႊတ္တတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ႔ ေၾကြ႕ မ်က္ႏွာမွာ ၀မ္းသာမႈေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြက အတိုင္းသား...။
ကိုယ္ဘာေျပာရမလဲေၾကြ...။ ကိုယ္ဘာကိုမ်ားျပန္ေျပာရမွာလဲ...။
ကိုယ္ ၀မ္းသာေပးေနရမွာလား ေၾကြ။ ကိုယ္ရည္ရြယ္ခဲ႔တဲ႔ စကားေတြ။ ကိုယ္ေမြးခဲ႔တဲ႔အားေတြ..။
ေၾကြေရ အေဟာသိကံဇာတ္မွာ ကိုယ္႔အလြမ္းရက္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားခါးေနလိုက္မလဲကြာ...။
ဒီအေၾကာင္းေတြကို ကိုယ္ဘာမွ မသိခဲ႔ရပါလားေၾကြရယ္..။
ဘာေၾကာင္႔လဲေၾကြ..။ ဘာေၾကာင္႔မ်ားလဲ...။ဒါဟာ ဖံုးကြယ္စရာကိစၥတစ္ခုလားေၾကြ..။
ကိုယ္႔ရင္ထဲက ေမတၱာပန္းေတြ အခု ေ၀ဒနာေလနီၾကမ္းေတြၾကားမွာ သြက္သြက္ခါယမ္းေနၾကျပီေၾကြ...။

ဟဲ့....မင္းခက္ နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...။ငါေမးေနတာ ေျဖဦးေလ။ နင္ေကာ၀မ္းမသာဘူးလားလို႔ ။

ငါ....ငါ....နင္ေနာက္ေနတာေတာ႔မဟုတ္ပါဘူးေနာ္...။

ဟဲ့...ဒါကေနာက္စရာမွ မဟုတ္တာ။ ဘာလဲ နင္က မယံုဘူးလား ။

ရုတ္တရက္ဆိုေတာ႔ အံၾသသြားတာပါ။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ငါလံုး၀မသိရပါလားေၾကြ..။

မသိဆို ငါတို႔က ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာတာကို..။အရင္ပတ္၀န္းက်င္ကေတာ႔ အားလံုးသိၾကတယ္ေလ။
ဒီပတ္၀န္းက်င္ကေတာ႔ ကိုကိုထြက္သြားျပီးမွ ေျပာင္းလာတာဆိုေတာ႔ မသိၾကတာပါ..။
ျပီးေတာ႔ ေျပာဖို႔လည္း မလိုအပ္ဘူးထင္လို႔ေလ။

((((((((ဘာ))))))))

နင္ငါ႔ကိုေတာ႔ ေျပာသင္႔တယ္ထင္တယ္ ေၾကြ..။

ေအးေလ နင္႔ကိုငါအခုေျပာတာဘဲ။ ဘာလဲ နင္က အခုမွ သိရလို႔စိတ္ဆိုးေနတာလား။
ငါတို႔က မေသခ်ာေသးဘဲနဲ႔ ဘာမွ မေျပာခ်င္လို႔ပါဟာ။
ငါကမိန္းကေလးေလ။ တစ္စံုတစ္ခု လြဲေခ်ာ္သြားရင္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ပါဟာ။
ဟဲ႔...နင္ငါ႔ကို ေလယဥ္ကြင္းလိုက္ပို႔မွာလား....။ သန္ဘက္ခါ မနက္ဆယ္နာရီခြဲဖလိုက္နဲ႔ ။

ငါလိုက္ပို႔ျဖစ္မယ္ မထင္ဘူးေၾကြ...။

ေအးေလရပါတယ္ဟာ။ နင္လည္း နင္႔ကိစၥနဲ႔ နင္ရွိမွာေပါ႔။ မအားရင္လည္း လိုက္မပို႔ပါနဲ႔ဟာ။
ဒါနဲ႔ နင္ေျပာစရာရွိတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ ေျပာေလ..။

ကိုယ္ဘာေျပာရေတာ႔မွာလဲ ေၾကြ...။ကိုယ္ဘာမ်ားေျပာရေတာ႔မွာလဲ..။
ကိုယ္႔မွာ ဘာမ်ားေျပာပိုင္ခြင္႔ ရွိေတာ႔မွာလဲေၾကြ...။
ဒါဟာ ကိုယ္႔အတြက္ ေၾကြနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ ကံၾကမၼာလားေၾကြ..။
မတိုက္ရခင္ကတည္းက ရံႈးနိမ္႔သြားခဲ႔ရတဲ႔ စစ္ပြဲမွာမွ ကိုယ္က စစ္သူၾကီးျဖစ္ခဲ႔ရသူပါေၾကြရယ္...။
အခုေတာ႔ ကိုယ္႔ရင္ျမိဳ႕ ပ်က္မွာ ေ၀ဒနာေတြသာ မတ္တပ္ရပ္ေနၾကတယ္ေၾကြ...။
ကိုယ္ဘာမွ မေျပာပါရေစနဲ႔ေတာ႔ေၾကြ။ ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ေတြ အသံမထြက္တတ္ေတာ႔လို႔ပါ...။

ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးဟာ....။ ငါသြားေတာ႔မယ္...။

ခြင္႔ျပဳပါေတာ႔ ေၾကြ...။ ကိုယ္ဘယ္လိုမွ ရပ္တည္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ႔လို႔ပါ။

........................................................................................................................................................................

ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ကေတာ႔ ပို႔ေဆာင္သူေတြ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသူေတြ ထြက္ခြာသူေတြနဲ႔
သူ႔တာ၀န္သူ ေၾကပြန္ေနပါတယ္ေၾကြ..။
ကိုယ္ေလ ေၾကြ႕မ်က္ႏွာေလးကို ေနာက္ဆံုးျမင္ခ်င္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ေလယာဥ္ကြင္းကို တိတ္တဆိတ္လိုက္လာမိတာပါေၾကြ..။
ေၾကြရယ္....ဒီေန႔ မင္းအရမ္းလွေနပါတယ္ေၾကြ။ ျပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ႔ မင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး ။
ကိုယ္တစ္သက္လံုး မွတ္ထားလိုက္ပါတယ္ေၾကြ...။
ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ႏိုင္ေတာ႔ေအာင္ မင္းမ်က္ႏွာေလးကို ကိုယ္႔ႏွလံုးအိမ္မွာ ခတ္ႏိွပ္လိုက္ပါတယ္ေၾကြ...။
ကိုယ္ေလ...မင္းကို ဘယ္ေတာ႔မွ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔မရွိေတာ႔ေပမယ္႔ ကိုယ္မင္းကို ထာ၀ရခ်စ္ေနပါတယ္ေၾကြ..။
ဒီအျဖစ္ေတြဟာ အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္ ကိုယ္ေလ မင္းကို ခ်စ္တဲ႔စိတ္ေတြနဲ႔ဘဲ ထာ၀ရအိပ္ေနပါ႔မယ္ေၾကြ..။
တကယ္ေတာ႔ဒီေန႔ဟာ မင္းအေပ်ာ္ဆံုးေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္မွာပါ ေၾကြ..။
ကိုယ္႔ႏွလံုးအိမ္ဟာလည္း ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္တဲ႔ေနေပါ႔ ေၾကြရယ္...။
ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ မိန္းကေလး ကိုယ္႔ကို ခြဲခြာသြားမွာကို ကိုယ္တိတ္တိတ္ေလး ၾကည္႔ေနရတဲ႔အျဖစ္ပါေၾကြ..။
မင္းေကာ ကိုယ္႔ကို သတိမွ ရပါ႔မလားေၾကြ...။
မင္းမ်က္ႏွာေလးကို ေငးၾကည္႔ေနရင္း ကိုယ္႔ ႏွလံုးသားေတြ တစ္စစပဲ႔က်ေနမွန္း.......
ေၾကြရယ္....မင္းသိခဲ႔ရင္...
မင္းရဲ႕ အျပံဳးလက္လက္ေလးေတြက ကိုယ္႔မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ႏိုင္မွာလားေၾကြ..
ကိုယ္ေလ...ကိုယ္...
ငိုေနမိတယ္ေၾကြရယ္...
ကိုယ္႔ရင္ကိုယ္ အဆိပ္ခတ္ေနတဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္အလံုးစံုမွာ....
ေၾကြရယ္....မင္းအတြက္ အခ်စ္ဓါတ္ေတြအျပည္႔ပါဘဲ ကြာ....
ကိုယ္႔ေ၀ဒနာေတြကို ကိုယ္တူးေဖာ္ေန႔ရတဲ႔ ကမၻာပ်က္ေန႔ရက္ေတြမွာ....
ေၾကြရယ္.....ကိုယ္႔ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ သတိရေပးပါကြာ...။
တေရြ႕ေရြ႕ ေ၀းကြာသြားတဲ႔ ေလယဥ္ရဲ႕အဆံုးမွာ ကိုယ္႔ႏွလံုးသားေတြပ်က္သုဥ္းေၾကမြရင္းက....
ကိုယ္႔အခ်စ္ပန္းေလးတစ္ပြင္႔ ေက်ာက္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းခဲ႔ျပီ ေၾကြရယ္........။


ဆူးရင္႔


ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕မျဖစ္ညစ္က်ယ္၀ထၱဳတိုေလးအတြက္ အခ်ိန္ကုန္ခံကာ တကူးတက ကူညီဒီဇိုင္းဆြဲေပးရွာေသာယိမ္းႏြဲ႕ပါးမွ ကိုမိုးၾကယ္အား အထူးပင္ ေက်းဇူးဥပကာရ တင္ရွိပါေၾကာင္း။

Monday, June 22, 2009

၀ါသနာ

၀ါသနာတဲ႔....
စိတ္က ဆာေနတတ္တယ္ ။ ။

ကိန္းဂဏန္းေတြ အစြမ္းထက္တဲ႔
ေဟာဒီ႔ ေလာကရမၼက္ထဲမွာ
ငါ၀ါသနာပါတာ ကဗ်ာ ။ ။

ရင္ဘတ္အတြက္ အဆိပ္မခတ္ဘူး
လူကံုထံခ်င္းလည္း မႏွိပ္စက္တတ္ဘူး
နင္းရင္းနဲ႔ ျပားသြားတာလဲ နင္းျပားေတြဘ၀
သံုးဆယ္႔တစ္ဘံုမွာ က်င္လည္သမွ်ျပကြက္အစံု
ပံုပမာျပဳလို႔ ကဗ်ာကိုထုဆစ္ရင္း
အတြင္းအျပင္ ငါ႔စိတ္အာရံုအျပင္အဆင္က
ပဒိုင္းသီးတစ္လံုးလို ကဗ်ာကိုရူးတယ္ ။ ။

ကဗ်ာဆိုတာ...
ႏွလံုးသားရဲ႕ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္း
ေစတသိတ္ရဲ႕ အက်စ္လစ္ဆံုးမွန္
ဒဏ္ရာတို႔ရဲ႕ ေမာ္ကြန္း
ရင္တြင္းျမစ္ရဲ႕ ေမြးဖြားရာ
အမွန္တရားရဲ႕ သားတပါး
ေလာကပါလရဲ႕ နရည္စည္းခ်က္
ဘ၀ဂ္အထိညံလို႔
ရင္ခြင္မွာ ဒဏ္ရာနက္ေစဦး
ငါ႔ႏွလံုးရင္ျပင္ထက္မွာ
ကဗ်ာအတြက္ ထိုးကြင္းႏွက္တယ္
ခ်ဥ္ဆီပါမက ေသြးေၾကာထဲအထိ၀ါသနာ
ဒါဟာ ကဗ်ာ...။ ။

ခြင္႔ေတာင္းစရာမလို တိုင္ပင္ညိွႏိႈင္းစရာမလို
မိတ္ေဆြမွန္သမွ် ၀င္ထြက္သြားလာလို႔ရတယ္
ငါ႔ႏွလံုးသား ျပတိုက္ဘံုေဆာင္
နကၡတ္တို႔ ညိႈးလို႔ လေရာင္မတိုးေတာင္
ငါ႔၀ါသနာ ငါ႔ကဗ်ာအတြက္
ငါ႔ရင္ခြင္အေရာင္လက္မယ္
ေန၀င္လို႔ မီးသတ္
ငါ႔ဘ၀ အျပီးသတ္ရင္ေတာင္
ငါဆိုတဲ႔ေကာင္က ကဗ်ာဆိုတာကို
အာ ဂံု ေဆာင္ သြား မယ္ ။ ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္


ကြ်န္ေတာ္႔အား အလြန္တရာမွပင္ ခင္မင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္ေသာ၊ ခိုင္းစရာရွိပါက ေမာင္ေလးေရဟု အစျပဳတတ္ေသာ၊ ခိုင္းစရာမရွိလွ်င္ စကားပင္ေလးလံုးျပည္႔ေအာင္ မေျပာတတ္ေသာ၊ ကြ်န္ေတာ္႔အား မေတြ႔ခ်င္မျမင္ခ်င္သူ စာရင္းတြင္ နံပါတ္ေလးေနရာတြင္ ထည္႔ထားေသာ၊ ကြ်န္ေတာ္ မူး၍ရစ္ေသာအခါတြင္ သည္းခံနားေထာင္ေပးတတ္ရွာေသာ၊ ကြ်န္ေတာ္႔အမအရင္းႏွင္႔ မျခား ရိုေသေလးစားခင္မင္ရေသာ၊ တစ္ခါတစ္ခါ စိတ္ေကာင္း၀င္လွ်င္ ထမင္းခ်က္ေကြ်းတတ္ေသာ(စိတ္ေကာင္းကလည္း တစ္ခါဘဲ ၀င္တာပါ) အမအိျႏၵာမွ တက္ဂ္သည္႔ ၀ါသနာဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္အား ဤကဗ်ာေလးျဖင္႔ အေကြ်းဆပ္အပ္ပါသည္။ မၾကီးေရ ေရးေပးတာ ေနာက္က်တာကို ခႊင္႔လႊတ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ေနာ္။ မၾကီးေက်နပ္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္။

Sunday, June 21, 2009

ဆူးတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ရာဇ၀င္

စူးရွတစ္ခ်င္စြာကို ေအာ္ျမည္လႊင္႔ထုတ္ခ်င္ေနမိတယ္..။
ရင္ခုန္သံ တခ်ိဳ႕တ၀က္နဲ႔ လတ္ဆတ္သန္႔ရွင္းပါတယ္ဆိုတဲ႔ ပင္ယံထက္က ပန္းနဲ႔ေလေျပ..။
အႏူးညံ့ဆံုးခ်စ္တတ္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ ငါ႔ရင္ခြင္ဘံုနန္းက ေစတသိတ္ဆိုတဲ႔ခ်ပ္၀တ္ေတြ..။
သိပ္သည္းမႈအထပ္ထပ္နဲ႔ ကမၻာတည္သေရြ႕မရပ္မဲ႔ ငါ႔ရင္ခုန္သံေတးထပ္ေတြ...။
အိုကြာ....
ကမၻာတစ္ခုလံုးမွာ ရွိသမွ် ရနံ႔ေပါင္းစံုနဲ႔မွ ငါေလ မင္းကို သင္းထံုယစ္ေစခဲ႔တာ..။
အခု...ဒါေတြက...ဒါေတြက.........။
ဘ၀ဆိုတဲ႔ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းမွာမွ သံေယာဇဥ္ပိုးမွ်င္ေတြကို လြန္းတင္ေနတတ္ခဲ႔မိေလေတာ႔...
ရုတ္တရက္ေၾကမြသြားခဲ႔ရတဲ႔ ႏွလံုးရင္ကြဲပြဲေတာ္မွာ...မင္းတီးခတ္လိုက္တဲ႔ဂီတဟာ..
မိုးခက္ရယ္ ငါ႔ကမၻာပ်က္ေတးသံေတြပါဘဲ...။

(၁)

ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရတဲ႔ ျမင္ကြင္းေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရႈရပ္မတတ္ျဖစ္သြားခဲ႔တယ္။
ဒီသတင္းေတြကို တဆင္႔စကားတဆင္႔နားနဲ႔ ၾကားသိခဲ႔ရေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ယံုၾကည္မႈမရွိခဲ႔။
ယံုၾကည္မႈမရွိျခင္းဆိုတာထက္ ကိုယ္႔ခ်စ္သူအေပၚ ယံုၾကည္လြန္းတတ္ခဲ႔တဲ႔ကြ်န္ေတာ္...။
မင္းဘာေျပာမလဲ ဆူးရင္႔..။
ကဲ..ဘယ္လိုလဲလို႔ သေဘာရေနတဲ႔ စိုးစံရဲ႕ ေသခ်ာလြန္းတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြကို ကြ်န္ေတာ္ရင္ဆိုင္ဘို႔..။
မိုးခက္ ငါ႔မွာသတၱိေတြပ်က္ေနခဲ႔ျပီ။
ခ်စ္သူကို သိပ္ယံုၾကည္တတ္လြန္း သိပ္အထင္ၾကီးတတ္လြန္းတဲ႔ ဆူးရင္႔ဆိုတဲ႔ငါ..
မိုးခက္ရာ မင္းေၾကာင္႔ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေမာ္မၾကည္႔ရဲေတာ႔ဘူး..။
အေပါင္းအသင္းေတြၾကားမွာ ခ်စ္သူကို နည္းနည္းေလးေတာင္မွ အထိမခံအေျပာမခံခဲ႔တဲ႔ငါ..
အခု ၀ိုင္းထိုးၾကမယ္႔လက္ညိႈးေတြမွာ...ငါဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲကြာ..။
ဆူးရင္႔ဆိုတဲ႔ေကာင္ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ မိုးခက္ႏြယ္ အခုေတာ႔ တစိမ္းေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ပန္းျခံခံုတန္း ေလးမွာ ၾကည္ႏူးခ်စ္ၾကည္စြာ ေပြ႔ဖက္ၾကည္စယ္ေန ၾကတဲ႔ျမင္ကြင္းဟာ အရွင္လတ္လတ္ရင္ခြဲခံေနရသလိုပါဘဲ လား မိုးခက္ရယ္...။
ဘာေၾကာင္႔မ်ား ငါ႔အေပၚမွာ သစၥာမဲ႔ရတာလဲ...????
ဘယ္လိုနတ္ဆိုးေတြကမ်ား မင္းကို စိတ္ဓါတ္အဆိုးေတြသြင္းေပးလိုက္တာလဲ...?????
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးကြဲအက္သံကို ေလာကပါလနတ္ေတြမ်ား မၾကားႏိုင္ေလေရာ႔သလား...။
တမင္ဘဲ အသဲ(အသည္း)မာခဲ႔တာလား..။ဒါမွမဟုတ္ မထင္ဘဲခြဲခြာခဲ႔တာလား...။
အခုေလ ငါ႔ရင္ကြဲနာမွာ တသက္တာဆူးေတြနဲ႔...။
ရက္စက္သြားတာလား...ပ်က္ကြက္သြားတာလား...မင္းပစ္ခ်လိုက္တဲ႔ တစ္ရႈးတစ္စမွာေတာင္မွ...
ငါေလ.....အျပစ္မၾကဴးရက္ခဲ႔သူပါ...။
ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္ကြာ ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္ မင္းလုပ္ရက္တယ္ေနာ္ မိုးခက္ႏြယ္...။

(၂)

ရူးသြပ္သြားတာလား...ဒါမွမဟုတ္ ခူးဆြတ္ထားတဲ႔ေကာင္ကို ဦးညႊတ္သြားေအာင္ လုပ္ခ်င္တာလား..။
မျမင္ႏိုင္တဲ႔ ခြန္အားေတြက တစ္ကိုယ္လံုးကို စီးဆင္းရင္း ေသြးေၾကာအႏွံ႔ ေဒါသနဲ႔ ခံျပင္းနာက်ည္းျခင္းေတြ ေတာက္ေလာင္ေနလုိက္တာ..။
လက္သီးႏွစ္လံုးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေရွ႕ကိုလွမ္းထြက္ဘို႔ ကြ်န္ေတာ္ေျခလွမ္းျပင္လိုက္မိတယ္..။
စိတ္မွာေတာ႔ နာက်ည္းျခင္း ရွက္ရြံ႕ျခင္း ယူၾကံဳးမရျဖစ္ျခင္း လုပ္ရက္ေလျခင္း အစရွိတဲ႔ ခံစားမႈေပါင္းစံုက ပြဲခံေန ၾကေလရဲ႕။
ရုတ္တရက္ ျမင္ကြင္းအစံု ေ၀၀ါးလာေတာ႔မွ ကြ်န္ေတာ္႔မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ လွ်ံတက္လာေနေၾကာင္း သတိထားမိလိုက္တယ္..။
ဒီကိစၥကို ငါရွင္းရမယ္...ငါ႔အေပၚမွာ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔မ်ား မင္းရက္စက္သလဲ..။
ဒီအေၾကာင္းကို ငါ႔ကိုရွင္းျပရမယ္ မိုးခက္...။
ငါလက္ခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေပါ႔...။ဒါေပမယ္႔ မိုးခက္ ငါဘယ္ေတာ႔မွ လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ...။
မုန္ယိုေနတဲ႔ ဆင္ေပါက္တစ္ေကာင္လို ဘယ္အရာကိုမွ ကြ်န္ေတာ္ မျမင္ႏိုင္ေတာ႔..။
ထင္မွတ္မထားဘဲ တစစ္စစ္နာလာတဲ႔ ဘယ္ဘက္ရင္အံုကိုလည္း ဂရုမထားႏိုင္ေတာ႔..။
ဒီအခ်ိန္မွာ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတဲ႔ အရာဟာ ငါ႔အတြက္ အဆိုး၀ါးဆံုးအရာေတြကို သယ္ေဆာင္လာေတာ႔မယ္ဆိုတာ အလိုလိုသိေနခဲ႔မိတယ္ မိုးခက္...။
မင္းကိုငါ ျမတ္ႏိုးလြန္းခဲ႔တာ...ယံုၾကည္လြန္းခဲ႔တာ..တန္ဖိုးထားလြန္းခဲ႔မိတာ..
တကယ္ေတာ႔ မင္းဟာ မာယာဖံုးထားတဲ႔ သစ္ေတာ္သီးတစ္လံုးပါလား မိုးခက္ရယ္...
ဆူးရင္႔ဆိုတဲ႔ေကာင္ သိပ္အခ်စ္ၾကီးလြန္းမွန္းသိရက္နဲ႔ မိုးခက္ရယ္...
အခုငါက မင္းရဲ႕ဘယ္ႏွဖ်ာေျမာက္သဲမွာ နစ္ျမဳပ္ခဲ႔ရတဲ႔ေကာင္လဲ...။
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ မာနနဲ႔မွ မင္းက အလမၸယ္ျပတတ္တာလား မိုးခက္ရယ္...။
ငါ႔ရင္ေတြ က်ိဳးအက္မွ မင္းဘ၀င္ေတြ ျပိဳးျပက္ေစတာလား...????
ငါ႔ရင္ရဲ႕ အနိဌာရံုကိုမွ မင္းကခံုမင္သတဲ႔လား...။
တစ္ခ်ိန္က မင္းရဲ႕အျပံဳးဟာ ငါ႔ဘ၀တစ္ခုလံုး သာယာမႈေတြဖူးလို႔....။
အခု မင္းရဲ႕အျပံဳးမွာ ငါ႔ရာသီေတြ ေတးမဆိုတတ္ေတာ႔ဘူး မိုးခက္ႏြယ္...။
လည္ပင္းေၾကာေတြေထာင္ထေနေအာင္ တင္းတင္းၾကိတ္ထားတဲ႔ အံေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘ၀တစ္ခုပါတယ္ မိုးခက္ႏြယ္...။
ငါဘာလုပ္ရမွာလဲ မိုးခက္ႏြယ္....ငါဘာလုပ္ရမွာလဲ...။

(၃)

ရုတ္တရက္ဆုပ္ကိုင္လာတဲ႔ စိုးစံရဲ႕ လက္က ရုန္းထြက္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔ စာနာနား လည္မႈ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မႈေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည္႔ေနတဲ႔ စိုးစံရဲ႕မ်က္၀န္းတစ္စံု..။
စိတ္ေလ်ာ႔လိုက္ပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္...မင္းဘယ္လိုခံစားေနရမယ္မွန္းငါသိပါတယ္..
ကိုယ္ခ်င္းလည္းစာပါတယ္ကြာ...ဒါေပမယ္႔ ေဒါသအေလ်ာက္အမွားေတြမျဖစ္ပါေစနဲ႔ကြာ..။
ငါမင္းကို သူငယ္ခ်င္းေကာင္းျပီသစြာတားေနတာပါ..။ဒီျပသနာကို ေဒါသအေလ်ာက္ေျဖရွင္းလိုက္ရင္ ေနာက္ ထပ္ျပင္မရတဲ႔ အမွားေတြထပ္ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ သူငယ္ခ်င္း..။
ငါ႔စကားကို နားေထာင္ပါကြာ..။ငါတို႔ ျပန္ၾကရေအာင္..။
ငါရွက္တယ္ စိုးစံ..။သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားမွာ ငါဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရမလဲ။ ငါတို႔ကို ခ်စ္သူေတြလို႔ သိထားတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ငါဘယ္လိုမ်က္ႏွာနဲ႔ ေနရမလဲ သူငယ္ခ်င္းရာ။
ငါ႔ဘ၀တစ္သက္တာမွာ အၾကီးမားဆံုး ေဖာက္ဖ်က္မႈတစ္ခုကို ခံလိုက္ရျပီစိုးစံ..။
ငါနားလည္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း..။ဒါေပမယ္႔ ဒါဟာ အဆိုးထဲက အေကာင္းလို႔မင္းမွတ္ယူလိုက္ပါကြာ။
သူ႔အေၾကာင္းကို ေစာေစာသိရတဲ႔ အတြက္ မင္းကံေကာင္းတယ္လို႔မွတ္ယူလိုက္ပါ။
မင္းကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘယ္သူမွ ေလွာင္ေျပာင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဆူးရင္႔ မင္းမေမ့ပါနဲ႔ကြာ ငါတို႔ဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ...။
စာနာမႈေတြအျပည္႔နဲ႔ ေျပာေနတဲ႔ စိုးစံရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၾကည္႔ရင္း တစ္စံုတစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္သေဘာေပါက္သြားခဲ႔ တယ္။
ကြ်န္ေတာ္အျမတ္ႏိုးဆံုး အခ်စ္ရဆံုး ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကို ဆံုးရႈံးလိုက္ရေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္႔မွာ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ေနရေသးတယ္ဆိုတာကိုေပါ႔...။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ စိုးစံ။ မင္းကိုသိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။
သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္အျပည္႔နဲ႔ ေျပာေနတဲ႔ စိုးစံရဲ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည္႔ရင္းကြ်န္ေတာ္သူ႔ကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္...။
တင္းၾကပ္စြာ ကြ်န္ေတာ္႔ပခံုးကို ျဖစ္ညွစ္လိုက္တဲ႔ စိုးစံရဲ႕လက္ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔ဓါတ္ေတြ စီး၀င္ေနတယ္ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ေလးေလးနက္နက္သိေနခဲ႔တယ္...။
ရုတ္တရက္ခုန္ခ်သြားတဲ႔ မ်က္ရည္စက္ေလးကိုၾကည္႔ရင္း ကြ်န္ေတာ္ မခ်ိျပံဳးတစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ရင္းက အဲဒီေနရာ ကေန ကြ်န္ေတာ္တို႔ လွည္႔ထြက္လာခဲ႔လိုက္တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေနာက္မွာေတာ႔ မာယာဖံုးေနတဲ႔သစ္ေတာ္သီးတစ္လံုးကေတာ႔ ကမၻာတစ္ခုလံုးကို ေမ႔ေလ်ာ႔ရင္း ခ်စ္ျခင္းသံစဥ္ အသစ္တစ္ပုဒ္ကို ခပ္တိုးတိုးေလး လႊင္႔ထုတ္ေနလိမ္႔ဦးမယ္ ဆိုတာ....။
ေသခ်ာတာကေတာ႔ စိတ္မွာစူးတဲ႔ ဆူးဆိုတာ တစ္သက္စာ နာေနလိမ္႔ဦးမယ္ဆိုတာပါဘဲ...။
ဒီဆူးကို ငါမႏုတ္ေတာ႔ဘူး မိုးခက္...။
ငါ႔ကို ရူးသြပ္ေစခဲ႔တဲ႔ ဆူးအေနနဲ႔ ဘ၀တစ္သက္တာလံုး ငါမွတ္မွတ္သားသား စိုက္သြင္းထားလိုက္ေတာ႔မယ္...။

ဆူးရင္႔

Saturday, June 13, 2009

ႏြံနစ္သြားေသာ လတစ္ျခမ္း

ေခြ်ခ်ခံလိုက္ရတဲ႔ အေမွာင္ထုကို လိုက္ေကာက္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း ...
တိတ္ဆိတ္မႈေတြက ငါ႔တံခါးကို လာေခါက္ေနၾကေပါ႔...

ငါဘယ္ေရာက္ေနလဲ..

ဘယ္ေနရာမွာလဲ..

ျမင္ျမင္သမွ်အရာအားလံုးမွာလဲ အမိုက္ေမွာင္ေတြဖံုးအုပ္လို႔...
အရိုးနင္႔ေအာင္ေၾကြရင္း ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းလာလိုက္တာ...
ငါ႔အာရံုေတြခါးေနမွန္းကို ငါတကယ္ကိုမသိခဲ႔လိုက္ဘူး...
တကယ္ဆိုငါက ေျမာက္အရပ္ကိုမွ ေတာင္ဘက္ေရႊ႕ခ်င္ခဲ႔မိတာ..
တစ္ခါသာ ပစ္ခ်ခဲ႔လိုက္မိတဲ႔ ရာဇ၀င္..
ငါ႔ေလာကကို ၀င္ေရာက္ေမႊေႏွာက္သြားလိုက္ပံုမ်ား ..
စိတ္ကူးစိတ္သန္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ႔တဲ႔ ေတာင္တန္းေတြဟာလည္း ..
ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ပက္ၾကားအက္တို႔ရဲ႕ စုပ္ယူစားသံုးျခင္းမွာ အျပိဳျပိဳအလဲလဲ ။ ။

တကယ္ဆို ငါကတိမ္တစ္စ ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔မိတာ...
လြတ္လပ္တယ္ ေပါ႔ပါးမယ္ ေနရာေဒသမေရြး ငါေရြ႕လ်ားႏိုင္တယ္...
မထင္မွတ္လိုက္ဘူး .. တကယ္႔ကို မထင္မွတ္လိုက္ဘူး...ကံၾကမၼာသူခိုးရဲ႕ ေခ်ာက္တြန္းမႈမွာ..
ငါဟာ မိုးစက္တစ္စက္ျဖစ္ေနမွန္းကိုေပါ႔...
တစ္စံုတစ္ခုကို ရဘို႔ တစ္စံုတစ္ရာထက္ပိုတဲ႔ တန္ေၾကးေတြေပးရမယ္မွန္းသိရင္..
ကြက္က်ားမိုးတို႔ရဲ႕ အထၱဳပတၱိကို ငါျပင္ေရးခ်င္တယ္...
အစြမ္းအစေတာ႔မရွိဘူး ဒါေပမယ္႔ တစ္လမ္းသြားခရီးေတြကို ျငီးေငြ႔တတ္တဲ႔ငါ..
အခု ဒီတစ္လမ္းကို ငါလွမ္းေနရေပါ႔ ။ ။

ေျပး၀င္တိုးေ၀ွ႔လာတဲ႔ ေလတစ္မွ်င္ကိုမွ မက္မက္ေမာေမာရႈရႈိက္မိခဲ႔တဲ႔ငါ ..
ျပင္ဆင္ခြင္႔မရွိျခင္းေတြသာ အဲဒီေနာက္မွာ ကပ္ပါလာမွန္း...
ငါသာၾကိဳသိခဲ႔ရင္...
ဘယ္သူမွ မသိခဲ႔ဘူး.. ကိုယ္႔ရင္ကိုယ္ထုေနရတဲ႔အျဖစ္ေတြ...
ကိုယ္႔ဆံပင္ေတာင္ ျမဲျမံေအာင္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ ခႏၶာမွာ..
ေသးသိမ္ၾကံဳလွီသြားတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔...
ခရီးဆက္ဖို႔ရာ ငါ႔အတြက္ေျမၾသဇာေတြလိုေနတယ္..

ငါဘာလုပ္မလဲ...

ဘာလုပ္ခြင္႔ေကာရွိေသးလဲ...

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ စိုက္ပ်ိဳးရင္းထြန္ယက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔...
ငါ႔သက္တမ္းမွာ လတစ္ျခမ္းေပ်ာက္ေနတယ္...
မွားခဲ႔ပါတယ္လို႔ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖို႔ထက္ အဲဒီ႔အမွားအတြက္ ငါထမ္းလိုက္ရတဲ႔၀န္က...
ကံၾကမၼာတရားေရ.. ခင္ဗ်ားမတရားဘူးလို႔မစြပ္စြဲခ်င္ဘူး ..
ငါကိုယ္တိုင္ကိုက ေပ်ာက္ဆံုးမွန္းမသိ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ႔တာ...
ခက္ခက္ခဲခဲ ရႈထုတ္လိုက္တဲ႔ ေလရဲ႕အဆံုးမွာ...
ငါ႔၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး အျဖဴေရာင္ေတြလႊမ္းသြားလိုက္တာ...
ငါၾကိဳးစားျပီး လွမ္းရဦးမယ္ .. ခပ္ပ်ပ်အေ၀းတစ္ေနရာက အေမ့ရဲ႕ ေခၚသံငါၾကားလိုက္ရတယ္..
ဆို႔နင္႔ေနတယ္..ေၾကကြဲေနတယ္..ယူၾကံဳးမရမႈေတြပါ၀င္ေနတယ္..
ျဖစ္ရေလျခင္းဆိုတဲ႔ မခ်ိတင္ကဲစိတ္...လက္လြတ္ဆံုးရႈံးရျပီဆိုတဲ႔ အသိေတြနဲ႔ ...
တစ္တစ္ခ်င္ခ်င္ေခၚငင္လိုက္တဲ႔ အေမ႔ရဲ႕ပူေဆြးမႈျပယုဂ္...
ခြင္႔လႊတ္ပါေတာ႔အေမ..
စိတ္အခါးတစ္ခ်ိဳ႕ကို အေမ႔ဆီကေန သယ္ထုတ္သြားခြင္႔ျပဳပါေတာ႔...
ခပ္လွမ္းလွမ္းေရွ႕တစ္ေနရာမွာ တံခါးတစ္ခ်ပ္ျမင္ေနရတယ္...
ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းမရွိဘူး...
ဒီတံခါးကိုဘဲ ငါ....ျဖတ္သန္းသြားရေတာ႔မယ္ ။ ။

ေအ အိုင္ ဒီ အက္စ္ တဲ႔...ဘ၀မ်ားစြာကို သတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Monday, June 8, 2009

ကဗ်ာမေရးတတ္ေတာ႔ပါ

ကစဥ္႔ကလ်ား စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔
တစ္ေန႔တာကို ေရးေရးေလးပံုေဖာ္ၾကည္႔လိုက္တယ္ ။ ။

ေနာက္က်ိေနတဲ႔ အမွန္အမွား
အျမစ္မျပတ္ႏိုင္တဲ႔ အာရံုေျခာက္ပါး
လဘ္သိတ္ထိုးလြင္႔က်လာတဲ႔ အေမွာင္ထု
ဒါေတြေပါင္းစုေနတဲ႔ စိတ္ေစရာအခန္းထဲ
ဒီညေလကိုလည္း ထိတ္လန္႔မႈနဲ႔ရႈတယ္ ။ ။

ညိတြယ္မႈေၾကာင္႔လား...
အသိတကယ္ မရွိမႈေၾကာင္႔လား...
ရိပ္ကနဲျမင္လိုက္တဲ႔ အရာရာမွာ
ေ၀ခြဲရခက္မႈ ေထာင္ေသာင္းမကပါတယ္ ။ ။

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေျခာက္ေနမွေတာ႔
ဦးေႏွာက္လည္း အလုပ္မလုပ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ဖို႔ ေ၀းလို႔
ကုတင္ေဘးမွာဘဲ ငုတ္တုတ္ေလး
ငါေလ...
ကိုယ္႔အရႈပ္ထုပ္နဲ႔ ကိုယ္ေထြးလံုးရစ္ပတ္လို႔ ။ ။

ဘယ္ကလာၾကတာလဲ
ဘယ္ကိုသြားၾကမွာလဲ
ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔သမွ်ခရီးေတြမွာ
ဒီညခရီးက အရွည္ၾကာဆံုးျဖစ္ေနေတာ႔
ငါ႔မွာ...
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ အလင္းထုတ္ဖို႔
ထိတ္လန္႔ျခင္းမီးကို ပိတ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္း
မနက္ခင္းမွာ...ငါ
ကဗ်ာမေရးတတ္ေတာ႔ဘူး ။ ။

ကံၾကမၼာတဲ႔...
စိတ္မွာ အဖန္တစ္ရာမကသတ္လိုက္တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို pancam.astro.cornell.edu မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Wednesday, June 3, 2009

စိတၱဇ

စိတ္ေတြ....
ေယာက္ယက္ခတ္ေနၾကတယ္..။

ဘာေတြျဖစ္လာမွာလဲ..
ဘာေတြျဖစ္ဦးမွာလဲ..
ဘာေတြျဖစ္ေနၾကလဲ..

ေမးခြန္းေတြ..
အဲဒီ႔ေမးခြန္းေတြ..
အေျဖမရွိဘူး ။

ထာ၀ရမမွန္ႏိုင္တဲ႔ အမွန္တရားေတြအတြက္
ငါ႔ရင္ခြင္က ျပန္ျပန္ေျဖေနခဲ႔တဲ႔တစ္ခြန္းတည္းေသာအေျဖ
မင္းေလ...သိပ္ညံ႕တယ္ ။ ။

ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ..
မာယာေတြ..
လိမ္လည္မႈေတြ..
ဖံုးကြယ္မႈေတြ..
အျမစ္ပါႏႈတ္ခံလိုက္ရတဲ႔ ယံုၾကည္မႈေတြ..

အနာဂတ္အတြက္ မေတြးခ်င္ဘူး
အတိတ္ကိုလည္း ေဆြးေနတုန္း
ပစၥဳပန္မွာ ငါဟာအထီးက်န္ေနတယ္ ။ ။

စိတ္ေတြ..
အဲဒီ႔စိတ္ေတြ...
ေယာက္ယက္ခတ္ေနၾကတယ္..
တစ္စံုတစ္ခုကို ငါသိတယ္..
ဒါေပမယ္႔ ငါမသိဘူး..
တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို ငါၾကားတယ္..
ဒါေပမယ္႔ ငါ႔နားနဲ႔မဟုတ္ဘူး..
အေျခအေနတစ္ခုကို ငါျမင္တယ္..
ဒါေပမယ္႔ ငါ႔မ်က္စိနဲ႔မဟုတ္ဘူး ။ ။

စိတ္ေတြ...
အဲဒီ႔စိတ္ေတြ...
ငါ႔ကိုႏွိပ္စက္ေနၾကတယ္...

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ခ်စ္ႏိုင္ဖို႔..
ငါ....ၾကိဳးစားရဦးမယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.myfreewallpapers.net မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Sunday, May 31, 2009

ကဗ်ာစ်ာပန

အဲဒီကဗ်ာေပါ႔...
စိတ္ကူးအေတြးကို
အျမင္႔မားဆံုး ရင္႔ၾကဴးဖြဲ႔သီရင္း
ေလာကဓံ ကမ္းရိုးတန္းတေလ်ာက္
ပိေတာက္ေတြနဲ႔ ပစ္ပစ္ေပါက္ေနတတ္ရဲ႕ ။ ။

အဲဒီ႔ကဗ်ာေပါ႔...
ပဓါနနဲ႔ ပကာသနၾကား
ရုန္းကန္ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း
အရိုးစြဲတဲ႔ သတ္မွတ္ျခင္းေဘာင္ကိုျဖိဳခ်ခ်င္ေနခဲ႔ေပါ႔ ။ ။

တစ္ခါတစ္ခါမွာ.. ကဗ်ာဟာ
သူ႔ေသြးေၾကာထဲ သူကိုယ္တိုင္စီးေမ်ာရင္း
မနက္ညစာေတြလည္း ေပါင္းစားေနတတ္ရဲ႕ ။ ။

အဲဒီ႔ကဗ်ာကဘဲ
စီးကရက္နဲ႔ ေကာ္ဖီကို
အသည္းခိုက္ေအာင္ ၾကိဳက္ေနျပန္ေသးသတဲ႔ ။ ။

ဘ၀ရဲ႕ဆူၾကံဳနိမ္႔ျမင္႔ ကံတရားေတြ
အျမဲတမ္းမွန္ကန္မႈမဲ႔တဲ႔ အမွန္တရားေတြ
ေန႔နဲ႔ညကိုစားသံုးေနတဲ႔ လူကုံထံေတြ
ကမၻာလံုးေပမဲ႔ ျပားျပီးရင္းျပားေနတဲ႔ဘ၀ေတြ
ဒါေတြကိုေငးၾကည္႔ရင္း ကဗ်ာက
ဆင္ျခင္တံုတရားေတြ လႊင္႔ထုတ္ေနတတ္ခဲ႔ျပန္ေပါ႔ ။ ။

ခံယူထားရွိတတ္ခဲ႔တဲ႔စိတ္နဲ႔
ရပ္တည္ခဲ႔တဲ႔ ေနရာေတြမွာ
ဘ၀ေဖာင္ကို ၾကိဳးစားပဲ႔ကိုင္
လြဲမွားစြာက်င္႔သံုးခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္ေတြကို
ေခါက္ခ်ိဳးသိမ္းထည္႔ရင္း ကဗ်ာဟာ
ပင္စည္မဲ႔တဲ႔ အေျခအေနမ်ိဳးမွာေတာင္
အပြင္႔အဖူးေတြနဲ႔ ၀င္႔၀င္႔ၾကြားၾကြားရူးခ်င္ေနခဲ႔ေသးတယ္ ။ ။

ကာကြယ္ခ်ိန္မဲ႔ခဲ႔သလို ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းလည္းမရွိခဲ႔
အျပင္းထန္ဆံုး အရက္စက္ဆံုးတို႔ထက္
ပိုမိုဆိုး၀ါးစြာ ရင္ႏွလံုးေဖာက္ခြဲခံခဲ႔ရခ်ိန္မွာေတာ႔
ကဗ်ာကေလ....အဲဒီ႔ကဗ်ာက
သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္သတ္လိုက္တယ္ ။ ။

သခၤါရတဲ့ စ်ာပနမွာမွထပြင္႔တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုအား www.nzflowers.co.nz မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Wednesday, May 27, 2009

မိတ္ဆက္ျခင္း

ကြ်ႏ္ုပ္ ဘေလာ႔ခ္ေလာကသို႔ စတင္၀င္ေရာက္ခဲ႔သည္႔ အခ်ိန္မွစကာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ခင္မင္ခဲ႔ၾကေသာ၊ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ခင္မင္ရင္းႏွီးျခင္း မရွိေသာ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္ကဲ႔သို႔ပင္ ကဗ်ာ စာေပေရးသားျခင္း ကို၀ါသနာထံုၾကေသာ ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင္႔ရင္ဘတ္တူၾကေသာ မိတ္ေဆြမ်ားအား ဖတ္ရႈကူညီ ေ၀ဖန္ အၾကံျပဳႏိုင္ျခင္းအလို႔ငွာ ကြ်ႏု္ပ္၏ မိတ္ေဆြ ၀ါသနာရွင္လူငယ္တစ္စု ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းရွိသမွ် ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ခဲ႔ၾကေသာ contemporary art ဟုေခၚဆိုအပ္ေသာ ေခတ္ျပိဳင္စာစုေလး တစ္ေစာင္ႏွင္႔ ရင္ဘတ္တူ စာေပ၀ါသနာရွင္၊ မိတ္ေဆြမ်ားအား အခါအခြင္႔သင္႔ျခင္းအားေလ်ာ္စြာ မိတ္ဆက္ေပးလိုပါသည္။ ဤစာစုေလးအား စီစဥ္ထုတ္ေ၀သူ ကြ်ႏ္ုပ္၏မိတ္ေဆြမ်ားမွ ရပ္၀န္းသစ္ ဟူ၍ အမည္နာမ မွည္႔တြင္ထားၾကပါသည္။ ထိုရပ္၀န္းသစ္ေခတ္ျပိဳင္စာစုေလးတြင္ ၀ါသနာ၏စိတ္ေစရာအရ ကြ်ႏ္ုပ္ေရးသားေသာ ရင္ဘတ္ၾကိဳးဟု ေခၚတြင္သည္႔ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္အားလည္း ကံအားေလ်ာ္စြာ ေဖာ္ျပခြင္႔ ရခဲ႔ပါသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ ရင္ဘတ္တူၾကေသာ ကဗ်ာစာေပ ေရးသားျခင္းကို ၀ါသနာထံုၾက ေသာ ကြ်ႏု္ပ္မိတ္ေဆြမ်ားအား ေ၀ဖန္အၾကံျပဳ ကူညီ ပါ၀င္ႏိုင္ေစျခင္းအလို႔ငွာ ဤ ရပ္၀န္းသစ္ေခတ္ျပိဳင္စာစု ေလးႏွင္႔ မိတ္ဆက္ေပးလိုပါသည္။ ဤစာစုေလး၏ဖြဲ႔တည္ပံုႏွင္႔ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္မ်ားအား ေအာက္တြင္ တစ္ပါတည္း ပူးတြဲ ေဖာ္ျပေပးကာ ထိုစာစုေလးအား ေ၀ဖန္အၾကံျပဳကူညီ ပံ႔ပိုးႏိုင္ေစျခင္းအလို႔ငွာ ေဒါင္းလုပ္လင္႔ခ္ႏွင္႔တကြ ေလးစားစြာ ေဖာ္ျပမိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါသည္။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္


စာေပအႏုုပညာ ၀ါသနာပါေသာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားသိုု႕...

မိတ္ေဆြတိုု႕၏ စာေပအႏုုပညာမ်ားကိုု စုုစည္းဖတ္ရႈရန္ အလိုု႕ငွာ လစဥ္စာအုုပ္တစ္အုုပ္ကိုု အြန္လိုုင္းျဖန္႕ခ်ိရန္ ကြ်ႏုု္ပ္တိုု႕ရည္ရြယ္ေနပါသည္။ လစဥ္ပံုုမွန္ထြက္ရွိႏိုုင္ေရးအတြက္ စာမ်က္ႏွာအေရအတြက္မွာ ကန္႔သတ္မႈရွိေန
ပါသည္။စာအုုပ္မွာE-book အမ်ိဳးအစား ျဖစ္၍ အခမဲ့ျဖန္႕ခ်ိပါမည္။ မိတ္ေဆြတိုု႕၏ အႏုုပညာဆိုုင္ရာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈကို ေလးစားစြာ ဖိတ္ေခၚအပ္ပါသည္။

စာအုုပ္၏ရည္ရြယ္ခ်က္၊ပံုုသဏၭန္ကိုုခန္႕မွန္းရန္အတြက္ အေသးစိတ္မိတ္ဆက္လိုုပါသည္။
(၁) E-book အမ်ိဳးအစား ေရာင္စံုုစာအုုပ္ျဖစ္ပါသည္။
(၂) အခမဲ့ online မွတဆင့္ျဖန္႕ေ၀ပါမည္။
(၃) တစ္လတစ္ႀကိမ္ထြက္ရွိပါမည္။
(၄) စာမ်က္ႏွာ ကန္႕သတ္ခ်က္ရိွပါသည္။
(၅) အခန္းက႑ (၄)ခုုပါ၀င္ပါမည္။
(တစ္ပုုဒ္လွ်င္တစ္မ်က္ႏွာထက္မေက်ာ္ရပါ။)
(က) ကဗ်ာ ၅ ပုုဒ္
(ခ) ကတြန္း ၁ ပုုဒ္
(ဂ) ေဆာင္းပါး ၁ ပုုဒ္
(ဃ) ၀တၳဳတိုု ၃ ပုုဒ္

(၆) စာအုုပ္၏ မ်က္ႏွာဖံုုးႏွင့္ မ်က္ႏွာဖံုုးပါေခါင္းစဥ္သည္ စာေပ၀ါသနာရွင္မ်ား တိုက္ဆိုင္ခံစားေရးသားႏိုင္ရန္ ရည္႐ြယ္ပါသည္။ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ မတိုက္ဆိုင္ေသာ ပုဂၢလိက ခံစားခ်က္မ်ားကိုလည္း ေရးသားေပးပို႕ႏိုင္ပါသည္။

(၇) ေနာက္လထြက္ရွိမည့္ စာအုုပ္၏ အဖံုးကို စာအုုပ္၏ေနာက္ဆံုုးစာမ်က္ႏွာတြင္ ၾကည့္႐ႉႏိုင္ပါသည္။
(က) ကဗ်ာ၊ ကာတြန္း၊ ေဆာင္းပါး၊ ၀တၳဳတိုု စသည္တိုု႕ကိုု မိတ္ေဆြတိုု႕မွ ေပးပိုု႕ႏိုုင္ပါသည္။
(ခ) ကြ်ႏုု္ပ္တိုု႕၏ E-mail (yatwonthit@gmail.com) သိုု႕ျမန္မာစာျဖင့္ရိုုက္ျပီးေပးပိုု႔ရပါမည္။
(ဂ) E-book ျဖစ္သည့္အတြက္ ကာတြန္းမ်ားအားလံုုး ကြန္ပ်ဴတာဂရပ္ဖစ္ျဖင့္ ေပးပိုု႕ရပါမည္။

(၈) စာအုုပ္၏ ေခါင္းစဥ္မွာ တစ္လတ္ၾကိမ္ေျပာင္းရန္ ရည္႐ြယ္ထားပါသည္။ ဖတ္ရႈသူမ်ား မၿငီးေငြေစရန္ရည္ရြယ္ပါသည္။

ပထမဆံုးထြက္ရွိလာေသာ ဇြန္လအတြက္ ရပ္၀န္းသစ္ေခတ္ျပိဳင္စာစုကို ဤေနရာတြင္ ေဒါင္းလုပ္ရယူႏိုင္ပါသည္။ဤေခတ္ျပိဳင္စာစုေလးအား မိတ္ေဆြတို႔၏ တန္ဘုိးရွိေသာ အခ်ိန္ေလးမ်ားအား ဖဲ႔ထြင္ကာ အခ်ိန္ေပး ဖတ္႐ႉျခင္းအတြက္ ရပ္၀န္းသစ္ မွအထူးပင္ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။



ေပးပိုု႕ရန္လိပ္စာ... yatwonthit@gmail.com

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္၊
ရပ္၀န္းသစ္

Saturday, May 23, 2009

စိုသူမဲ႔ေသာမိုးစက္မ်ား

အဲဒီေန႔က
ေကာင္းကင္မွာ လမသာဘူး
ၾကယ္တာရာေတြေတာ႔ လင္းတယ္
ေရးလက္စကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ေခါက္သိမ္းရင္း
ဘ၀ကိုတစ္ဆစ္ခ်ိဳးဘို႔ ၾကိဳးစားေတာ႔
ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ႔ ေထာင္႔ေတြက
ဆႏၵမွန္သမွ်ကို ဆန္႔က်င္ေနၾက ။ ။

၀မ္းတထြာကို ေက်ာင္းဖို႔
ငါ႔ကိုယ္ငါ ေပါင္းသင္ရင္း
ၾကဲခ်လိုက္တဲ႔ မ်ိဳးေစ႔ေတြမွာ
ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ သဟဇာတေတြပါတယ္ ။ ။

နက္နက္နဲနဲ ျဖစ္သလို
နက္နဲမႈမရွိတဲ႔ အေတြးကိုေတြးရင္း
မႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ႔ စီးကရက္မီးခို႔ေငြ႔ေတြမွာ
လက္ပြန္းတတီး ညွစ္သတ္ခံလိုက္ရတဲ႔
အတိတ္အနာ မ်ားစြာပါတယ္ ။ ။

ဘယ္လိုလဲ.....

ဘ၀ကိုပဲ ေက်ာင္းမွာလား
အခ်စ္ကိုပဲ ေပါင္းမွာလား
တစ္ခ်ိဳ႕ဒသနေတြက စိတ္ဓါတ္ကိုအားျဖည္႔ေနၾကေပါ႔ ။ ။

ငါေသာက္သံုးမိလိုက္တဲ႔ အိပ္မက္တစ္ခြက္အတြက္
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြကို ျဖည္ခ်ရင္း
ညခင္းရဲ႕ အလွေဖာင္ထက္မွာ
ေပါကၡရ၀ႆမိုးေတြ ရြာခ်မိကာမွ
ငါ႔ရင္က တရိရိနဲ႔နာလာတယ္ ။ ။

ဒီမိုးစက္မွာ စိုသူမဲ႔ေနတယ္...


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုအား www.rocbike.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Saturday, May 16, 2009

အကၡရာတုိက္ပြဲ

ျပင္မရတာေတြလည္း ဘ၀မွာျဖစ္ခဲ႔သလို
အထင္ကရေတြလည္း ညမွာျဖစ္ခဲ႔တယ္ ။ ။

ကိုယ္႔အေသြး ကိုယ္က်စ္ရင္း
အရိုးေဆြးေအာင္ တုပ္ေႏွာင္ရင္း
ဘ၀ကိုမွ်ားဘို႔ ဘ၀ကိုငါးစာလုပ္
ျဖားေယာင္းျခင္းဘံုထုတ္ ပြဲေတာ္မွာ
လြတ္က်ကြဲေၾကသြားတဲ႔ တေယာသံ
အက္သံေတြပါ၀င္ေနတာက ကံၾကမၼာလား ။ ။

တစ္ထြာဆိုတဲ႔ ၀မ္းကိုေက်ာင္းဘို႔
ကိုယ္႔အနားသတ္ေဘာင္ကို ကိုယ္ျပန္မိ်ဳေနရေတာ႔
ေန႔တဓူ၀ဆိုတာ စက္ဆုပ္စရာေတာင္ေကာင္းလာတယ္ ။ ။

ကဲ....
မင္းတို႔ငါတို႔ေတြ လူျဖစ္လာၾကတည္းက
သံုးဆယ္႔သံုးေသာ ဗ်ည္းေတြႏွိပ္စက္လာလိုက္တာ
၀ိညာဥ္ႏုတ္ခံလိုက္ရတဲ႔ အိပ္ယာထက္မွာေတာင္
ဘီလူးငုတ္တုတ္ထိုင္လို႔ ။

အဲဒီ႔ စစ္တလင္းမွာ
ရာသီနကၡတ္ေတြ လင္းလက္ေနဆဲ
တစ္လမ္းေမာင္း၀င္ရိုးေတြ တိုးထြက္ေနဆဲ
အိမ္လြမ္းေတးကို ရင္႔က်ဴးေနဆဲ
မိမာတာကို ဦးညႊတ္ေနဆဲ
သင္းကြဲကဗ်ာကို ရြတ္သီေနဆဲ
ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အကၡရာတိုက္တဲ႔ပြဲမွာ
ငါ႔ခံတပ္ျမိဳ႕ရိုး သစ္ကနက္သားနဲ႔ေရးထိုးတယ္...

တစ္ခါတစ္ခါ စိတၱဇနာမ္ေတြ၀ါးမ်ိဳတာ
ရင္လိႈက္နင္႔ေအာင္ နာတယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.gamesetwatch.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Tuesday, April 21, 2009

သူရူးလက္နဲ႔ခတ္တဲ႔ဗံု

" xxxxx.....ရႈပ္တယ္လို႔ နာမည္ၾကီးေတာ႔ .... ရွင္းျပဖို႔လည္း ခက္ေနခဲ႔.... မ်က္ရည္ကသက္ေသဘဲ...ရက္ေတြတိုင္းမွာ ငိုခ်င္းခ်...လိုရင္းကဘာလဲ ဘာလဲ.... အခ်စ္ဆိုတာပိုရွင္းသြား..... .ႏွင္းက်တဲ႔ညေတြမွာဆို ကိုယ္႔အိမ္ေတာင္ကိုယ္ မျပန္ခ်င္ေတာ႔... ျမက္ခင္းေပၚေက်ာခင္းျပီးေတာ႔....ဒီလိုနဲ႔ မိုးေတာင္လင္းေပါ႕....ေနမင္းကရက္ရက္စက္စက္... ငါ႔ေက်ာကိုေတာက္ေလာင္လြန္းေတာ႔....ေသလုေအာင္ လြမ္းတာမ်ား....ဒီေရာဂါနဲ႔ လြမ္းနာက်ေပါ႔....xxxxx.... "

" သနားဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရယ္ "

ဗိုက္ဆာဆာႏွင္႔ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ကုန္းစားေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္သူ၏ေျပာစကားေၾကာင္႔ ေခါင္းေမာ႔ၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔ ခ်စ္သူက ဆိုင္ေရွ႕ဘက္ကို ေငးရင္း ဂရုဏာမ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ၾကည္႔လို႔ ။

" ဘ၀ေတြေပါ႔ ျမတ္ႏိုးရယ္...ဘ၀ေတြေပါ႔ "

" ရုန္းကန္က်င္လည္ေနရတဲ႔ ဒီသံသရာထဲမွာ ဒီလို သနားစရာ ပန္းကေလးေတြ ဒုနဲ႔ ေဒးပါဘဲကြာ...။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘ၀ေပးညံ႔လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕က ကံၾကမၼာ ဖိစီးႏွိပ္စက္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕က အစြန္႔ပစ္ခံၾကရလို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံုေပါ႔ ျမတ္ႏိုးရယ္။ ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္ၾကမလဲ ။ ကံၾကမၼာကိုလား?? လူျဖစ္ခြင္႔ ရပါရဲ႕ လူလို႔ သမုတ္မခံၾကရတဲ႔ နိမ္႔က် ႏြမ္းပါးလွတဲ႔ ဘ၀ေတြကိုလား???? "

" ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေမာင္ ။ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အရြယ္ဟာ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာ စာသင္ေနရမဲ႕ အရြယ္..။ အခုလိုမ်ိဳး လမ္းမေပၚမွာ ပိုက္ဆံေတာင္းေနရတာမ်ိဳး မျဖစ္သင္႔ဘူး ။ ျမတ္ႏိုးတို႔ အိမ္ေထာင္က်လို႔ သားသမီးေတြ ရလာရင္ ေသခ်ာ ဂရုစိုက္ရမယ္ေနာ္ ။ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးေတြ သူတို႔ေတြအေပၚ လံုး၀မက်ေရာက္ေစရဘူး..။ "


စဥ္႔ျဖင္႔လုပ္ထားေသာ အိုးအငယ္စားေလး၏ မ်က္ႏွာ၀ကို သားေရျပားျဖင္႔အုပ္ကာ က်စ္ေနေအာင္ စီး၍ ဗံုသဖြယ္ျပဳလုပ္ကာ တီးခတ္ရင္း သီခ်င္းဆိုကာ ပိုက္ဆံေတာင္းေနၾကေသာ သံုးတန္းအရြယ္ မရွိတရွိကေလးငယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ဂရုဏာမ်က္၀န္းမ်ားႏွင္႔ ၾကည္႔ကာ ေျပာလိုက္ေသာ ခ်စ္သူ၏စကားေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ျပံဳးမိလိုက္၏ ။ ခ်စ္သူ၏ ေႏြးေထြးႏူးညံေသာ စိတ္ထားႏွင္႔ ရဲရင္႔ျပတ္သားေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကဘဲ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ျမတ္ႏိုးပိုစြာ ခ်စ္ေစခဲ႔သည္ဘဲေလ ။

" ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ ျမတ္ႏိုးရယ္ "

" ေမာင္တို႔ေတြက အဲလိုလုပ္မယ္႔လူေတြလား ။ ေမာင္ေကာ ျမတ္ႏိုးေကာ မွာ မိခင္ဖခင္စိတ္အျပည္႔ရွိေနတာဘဲ။ ေမာင္တို႔ ရင္ေသြးေလးေတြကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေမာင္ေကာ ျမတ္ႏိုးေကာ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ၾကမွာေပါ႔ ။ ေမာင္တို႔ ရင္ေသြးေလးေတြဟာ လမ္းေဘးမွာ ဗံုတီးျပီးေတာင္းစားရတဲ႔ အျဖစ္မ်ိဳး ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ မွ မၾကံဳေစရဘူး "


ကြ်န္ေတာ္၏ ျပတ္သားေသာ စကားသံအဆံုးမွာေတာ႔ ခ်စ္သူက ပါးေလးႏွစ္ဘက္ခြက္၀င္ေအာင္ ျပံဳးရင္း ကြ်န္ေတာ္႔လက္ေလးကို ေႏြးေထြးစြာ ဆုပ္ကိုင္လို႔ ။ ခ်စ္သူရဲ႕ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလး ႏွင္႔ လက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးမွ ရွိန္းျမျမအေႏြးဓါတ္ေလးေတြကဘဲ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ခုန္သံအခ်က္တိုင္းကို သိမ္းပိုက္သြားခဲ့တာေပါ႔ ။

" ေမာင္ " " ျမတ္ႏိုး နဲ႔ ေမာင္႔ အတြက္ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ ေရးပါလားဟင္ "

" စိတ္ခ်ျမတ္ႏိုး ေမာင္ ေရးမယ္။ ျပီးရင္ ျမတ္ႏိုးကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးမယ္ "

ကြ်န္ေတာ္ သြက္လက္စြာပင္ ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားမိလိုက္ေတာ႔ ခ်စ္သူက ရႊန္းရႊန္းလဲ႔လဲ့ျပံဳးလို႔...။

( ၂ )

" ကြ်န္မ ေမာင္နဲ႔လမ္းခြဲခ်င္ျပီ "

" ကြ်န္မကို ခြင္႔လႊတ္ပါ ေမာင္ "

ေလာကၾကီး တစ္ခုလံုး ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္ကုန္ျပီလား ။ ေစာေစာကျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနခဲ႔သည္႔ ေနမင္းလလည္း အခုဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ေရာက္တယ္မသိ။ တိမ္ညိဳတစ္သိုက္ကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ရာသီကို အံု႕မိႈင္းေစခဲ႔တာေတာ႔အမွန္ပင္။ ကြ်န္ေတာ္႔ နားကို ကြ်န္ေတာ္မယံုႏိုင္ေတာ႔။ ကြ်န္ေတာ္႔ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ေျပာေနတာ ကြ်န္ေတာ္႔ခ်စ္သူမွ ဟုတ္ရဲ႕လား။ ဘယ္လို နတ္ဆိုးေတြကမ်ား အေယာင္ေဆာင္လိုက္ၾကတာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ျမတ္ႏိုးရလြန္းလို႔ နာမည္ေတာင္မေခၚဘဲ "ျမတ္ႏိုး"လို႔ ေခၚခဲ႔တဲ့ခ်စ္သူ။ "ျမတ္ႏိုး" လို႔ကြ်န္ေတာ္႔ႏႈတ္က ေခၚတိုင္း လွပစြာ ျပံဳးရင္း ေက်နပ္ေနတတ္တဲ႔ခ်စ္သူ။ အခု သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားက ကြ်န္ေတာ္႔ကို လမ္းခြဲစကားေတြဆိုေနပါျပီလား ။ သံရည္ပူထက္ျပင္းျပတဲ႔ စကားလံုးဒီဂရီေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အသည္းကို အရည္ေဖ်ာ္ခ်ေနတာ ကြ်န္ေတာ္႔ခ်စ္သူတဲ႔ေလ။

" ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ ျမတ္ႏိုး "

" ေမာင္႔ကို ေနာက္ေနတာလား ဟင္ "


" အဲလိုေတာ႔ မေနာက္နဲ႔ကြာ "


" ကြ်န္မ ေနာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး ကိုမိုးတိမ္ " " ကြ်န္မ ရွင္႔ကို ဘယ္လိုမွ ခ်စ္လို႔မရေတာ႔ဘူး "

" ဗ်ာ "


" ရွင္႔ကိုမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ကြ်န္မ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ခ်စ္လို႔မရေတာ႔တာပါ " " ကြ်န္မ တစ္ေယာက္တည္းဘဲ ေနခ်င္ေတာ႔တယ္။ ကြ်န္မကို လြတ္လပ္ခြင္႔ ေပးပါေတာ႔ ကိုမိုးတိမ္ "

" ျမတ္ႏိုး ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ ျမတ္ႏိုးရယ္။ ေမာင္ ျမတ္ႏိုးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ျမတ္ႏိုး အသိဆံုးေလ။ ေမာင္ ျမတ္ႏိုးမၾကိဳက္တာ ဘာမ်ားလုပ္မိလို႔လဲ ျမတ္ႏိုးရယ္။ ေမာင္႔ကို ေျပာပါ။ ျမတ္ႏိုးမၾကိဳက္တာရွိရင္ ေမာင္ ျပင္ပါ႔မယ္။ ေမာင္နဲ႔ ျမတ္ႏိုးတို႕စိတ္ကူးစီစဥ္ထားတာေလးေတြ ျမတ္ႏိုးေမ႔ကုန္ျပီလားကြာ။ ေမာင္တို႔ သိပ္ကို ခ်စ္ခဲ႔ၾကတာေလ။ "

" ရွင္ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူး ကိုမိုးတိမ္။ ကြ်န္မ ကိုက ရွင္႔ကို မခ်စ္ေတာ႔တာ "

" ဘာေၾကာင္႔မ်ားလဲ ျမတ္ႏိုးရယ္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာမ်ိဳးေတြက ေမာင္႔ကို မခ်စ္ေစေတာ႔တာလဲကြာ "

" ဘာေၾကာင္႔မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္မကိုက တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္ေတာ႔လို႔ပါ။ ျပီးေတာ႔ ရွင္႔ကို မညာခ်င္ဘူး။ ကြ်န္မ ရွင္႔ကို ခ်စ္လို႔မရေတာ႔ဘူး။ ဒါဟာ အမွန္တရားတစ္ခုပါ။ အခုအမွန္တရားကို ကြ်န္မ ရွင္႔ကို ေျပာျပေနတာ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ရွင္လက္ခံေပးပါ။ "

" မဟုတ္ေသးပါဘူး ျမတ္ႏိုးရယ္။ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွမရွိဘဲ ျမတ္ႏိုးေမာင္႔ကို မခ်စ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးဆိုေတာ႔။ မဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ။ "

" ကြ်န္မ အမ်ားၾကီးထပ္မေျပာခ်င္ေတာ႔ဘူး ကိုမိုးတိမ္။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ရွင္လက္ခံေပးပါ "

" ျမတ္ႏိုးကို ေမာင္တစ္ခုေမးမယ္။ ျမတ္ႏိုးဘယ္တုန္းကမွ ေမာင္႔ကို မခ်စ္ခဲ႔တာလား "


" ကြ်န္မရွင္႔ကို ခ်စ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒါဟာဟိုအရင္တုန္းကပါ။ အခုရွင္႔ကို ကြ်န္မ မခ်စ္ေတာ႔ဘူး။ "
" လံုး၀ကိုေသခ်ာတယ္ ကြ်န္မ ရွင္႔ကို မခ်စ္ေတာ႔ဘူး "

ေနကိုလွည္႔ပတ္ေနေသာ စၾကာ၀႒ာအဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း ဓါတ္ခဲကုန္သြားတဲ႔ နာရီတစ္လံုးလိုရပ္တန္႔။ အေရွ႕ဘက္ကထြက္လို႔ အေနာက္ဘက္ကို၀င္တဲ႔ အျမဲတမ္းမွန္ကန္ေနခဲ႔တဲ႔ ေနတို႔ရဲ႕နိယာမတရားေတြကေကာ။ ရာသီကိုလိုက္လို႔ ေပၚတတ္တဲ႔ ရာသီစာလို ကိုယ္႔ဘ၀င္ကိုယ္ ျပန္ျပန္မ်ိခ်ေနရတာက အမွန္တကယ္မႏွစ္ျမိဳ႕စရာ ေကာင္းေနျပီေလ။ ေျပာစရာစကားလံုးေတြ အာေစးထည္႔ခံလိုက္ရျပီလားမသိ။ ယူၾကံဳးမရျခင္း မယံုၾကည္ႏိုင္ျခင္းတို႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔တြန္းခ်လိုက္တဲ႔ အေဟာသိကံဇာတ္မွာ မ်က္ရည္ေတြကဘဲ လက္နက္အျဖစ္။ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္က်တာဟာ ေပ်ာ႔ညံ႕လြန္းေနတာတဲ႔လား ။ ရင္ႏွင္႔အမွ်ရင္းခဲ႔ရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ မ်က္ရည္ထက္ေတာင္ ရင္နာစရာေကာင္းလြန္းေနတယ္ဆုိတာ....။

" ျမတ္ႏိုး ရုတ္တရက္ၾကီး ေျပာင္းလဲသြားတာ ေမာင္ ဘယ္လိုမွ မယံုႏိုင္ဘူး ျမတ္ႏိုး "

" ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြ အခု ဘယ္ေရာက္ကုန္ျပီလဲ ျမတ္ႏိုး "

" ျမတ္ႏိုး လုပ္ရက္တယ္ေနာ္။ ေမာင္ ျမတ္ႏိုးအေပၚဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ျမတ္ႏိုး မသိတာလား။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ အျဖစ္အပ်က္ေတြအားလံုးကို ဥေပကၡာျပဳလိုက္တာလား ျမတ္ႏိုး။ ေမာင္ဟာ ဘာေၾကာင္႔မ်ား ျမတ္ႏိုးလိုစိတ္ဓါတ္မ်ိဳးကို မပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ရတာလဲ။ ေမာင္ဟာ ဘာလို႔မ်ားအစြဲအလမ္းေတြ ၾကီးခဲ႔ရတာလဲ။ ေမာင္ဟာ ဘာလို႔မ်ား ျမတ္ႏိုးကိုမွ အသည္းနင္႔ေအာင္ ခ်စ္ခဲ႔မိတာလဲ။ ေမာင္ အတိတ္ဘ၀က ဘယ္လို၀ဋ္ေၾကြးေတြမ်ား ျမတ္ႏိုးအေပၚတင္ခဲ႔တာလဲ ျမတ္ႏိုးရယ္ "

" ေမာင္႔ဘက္ကို နည္းနည္းေလးမွ ထည္႔မတြက္ေတာ႔ဘူးလားကြာ။ "

" ကြ်န္မကို ၾကိဳက္သလိုေျပာႏိုင္ စြပ္စြဲႏိုင္ပါတယ္ မိုးတိမ္။ ျပီးရင္ေတာ႔ ကြ်န္မကို သြားခြင္႔ျပဳပါ။ ကြ်န္မ လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခ်င္ျပီ။ အဲဒီ႔ အတြက္ ရွင္႔ကို ခံစားေစခဲ႔ရတယ္ဆိုရင္ ကြ်န္မကို နာက်ည္းလိုက္ပါ။ ဘယ္ေတာ႔မွ ခြင္႔မလႊတ္ႏိုင္တဲ႔ နာက်ည္းမႈမ်ိဳးေတြနဲ႔ နာက်ည္းလိုက္ပါ။ အရာအားလံုးအတြက္ ကြ်န္မ ေက်နပ္ပါတယ္။ "

" ကြ်န္မမွာ ေျပာစရာစကားကုန္ျပီ မိုးတိမ္။ ကြ်န္မကို သြားခြင္႔ျပဳပါ။ "


ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္မလာႏိုင္ေတာ႔ျပီဆိုတဲ႔ အသိတစ္ခုက ရင္၀ကို အင္အားၾကီးလိႈင္းလံုးတစ္လံုးလို တဟုန္ထိုး၀င္ေဆာင္႔ခဲ႔ခ်ိန္။ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ေတြ ေၾကမြေနျပီဆိုတာ ခ်စ္သူ မသိႏိုင္ေတာ႔တာလား။ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ေမွ်ာ္လင္႔ေတာင္႔တေနခဲ႔တဲ႔ အလင္းေရာင္ေလးတစ္ခုဟာ ရုတ္တရက္ မျမင္ႏိုင္ေတာ႔ေလာက္ေအာင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ႔တာ။ ဒါသံသရာလား?? ဒါ၀ဋ္ေၾကြးလား??? ဒါမွ မဟုတ္ သိပ္ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ ခ်စ္သူကေပးတဲ႔ အမွတ္တရလက္ေဆာင္လား????? ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ မင္းကို ရင္နင္႔ေအာင္ခ်စ္ခဲ႔တဲ႔ အျဖစ္ေတြကို ခ်စ္သူရယ္ မင္းမေမ႔ပါေစနဲ႔ ။

" ရွင္ကြ်န္မကို ဘာေျပာစရာက်န္ေသးလဲ။ မက်န္ေတာ႔ဘူးဆိုရင္ ကြ်န္မသြားေတာ႔မယ္။ "

ေမးေနခဲ႔ျပီ။ အတည္ျငိမ္ဆံုး ေလသံနဲ႔ အရင္႔က်က္ဆံုးမ်က္ႏွာထား။ ျပံဳးခ်င္း မဲ႔ခ်င္းအလ်င္းမရွိေတာ႔တဲ႔ ခ်စ္သူ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာေျပာရမလဲ။ သူ႔ကို သြားခြင္႔ေပးလိုက္ရမွာလား။ ကြ်န္ေတာ္တားဆီးထားရင္ေကာ သူက ေနမွာတဲ႔လား။ သိပ္ကိုျပတ္သားလြန္းတဲ႔ခ်စ္သူရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကို နားလည္ေနတတ္ခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္။ ရင္ကိုခင္းေပးရုံဘဲ ရွိေတာ႔မေပါ႔။ မင္းနင္းသြားလိုက္ပါေတာ႔ ခ်စ္သူ။ ငါ႔ရင္ေတြကို မင္းနင္းသြားလိုက္ပါေတာ႔။ ရည္ရြယ္ခဲ႔သည္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ မရည္ရြယ္ခဲ႔သည္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ငါ႔ရာသီမွာ ေနမသာႏိုင္ေတာ႔တာ အမွန္ကန္ဆံုး နိယာမတရားေတြထက္ ပိုမွန္ကန္ေနခဲ႔ျပီေလ။

" ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါရေစ ျမတ္ႏိုးရယ္ " " ေမာင္႔ကို ခြဲမသြားပါနဲ႔ကြာ "

" ၀မ္းနည္းပါတယ္ မိုးတိမ္။ ကြ်န္မ ဆံုးျဖတ္ျပီးျပီ။ ကြ်န္မသြားေတာ႔မယ္။ "

" ျမတ္ႏိုးခဏ"

" ဒါ ေမာင္စပ္ထားတဲ႔ ျမတ္ႏိုးကိုလက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာ "


ျမဲျမံေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ႔တဲ႔ လက္ထဲမွာ စကၠဴေလးတစ္ရြက္ဟာ ပိသာခ်ိန္ေပါင္းမ်ားစြာေလးလံ ေနသလို။ ေဆာက္တည္ရာမဲ႔တဲ႔ စိတ္အစဥ္မွာ ျဖတ္သန္းေျပးလႊားေနၾကတဲ႔ ခံစားမႈအရိပ္ေတြကို ဒီကဗ်ာေလးက ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ႔တာ ခ်စ္သူရယ္ေမာင္႔ညံ႔ဖ်င္းမႈေတြဘဲလား ။ ပန္းႏုေရာင္ႏွင္းဆီပန္းေလးႏွစ္ပြင္႔ ေအာက္ခံပါတဲ႔ ဒီကဗ်ာစာရြက္ေလးနဲ႔ ကဗ်ာေလးဟာ ခ်စ္သူရဲ႕စိတ္ေတြကို ျပန္လည္ညႊတ္ႏူးလာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းေတာ႔ ရွိမည္မထင္။ ကမ္းေပးလာတဲ႔ ကဗ်ာစာရြက္ေလးကို အိေျႏၵရရလွမ္းယူရင္းက ဖြင္႔ဖတ္ေနတဲ႔ ခ်စ္သူ။ သူ႔မ်က္၀န္းမွာ ဘယ္လိုသံေယာဇဥ္အရိပ္အေယာင္ကိုမွ မျမင္ရေတာ႔ျပီဘဲ။

လမင္းႏွစ္စင္းသာခဲ႔သည္

ကမၻာမွာ အမည္တြင္သြားတဲ႔ ရိုမီယိုနဲ႔ ဂ်ဴလီယက္
တိုင္းတန္းနစ္ဇာတ္ကားထဲက ဂ်က္နဲ႔ရိုစ္႔
ရာဇ၀င္ထဲက ရွင္ေမြးလြန္းနဲ႔ မင္းနႏၵာ
ကမၻာဦးအစက အာဒမ္နဲ႔ ေအ၀
အခ်စ္ဟာ ဘ၀လို႔ ခံယူခဲ႔ၾကတဲ႔
သူရဲေကာင္းေတြ
အားလံုးကို ေပါင္းစုလို႔
မင္းတို႔၀ိညဥ္ေတြနဲ႔ငါ႔ကမၻာကိုျခံဳလႊမ္းၾကည္႔လိုက္

ျမတ္ႏိုးနဲ႔ ေမာင္ဆိုတဲ႔ သမုဒယႏွစ္သြယ္က ထြန္းတဲ႔အလင္းမွာ

ေသခ်ာပါတယ္...မင္းတို႔၀ပ္ဆင္းခယ ရလိမ္႔မယ္။

ႏူးညံ႔အဆင္းနဲ႔ ယုယျခင္းေတြထံုမႊမ္းထားတဲ႔ရာသီမွာ
စိတ္ကူးဓါတ္နဲ႔ ေဆာက္တဲ႔ကမၻာထဲ
ခ်စ္သူလက္ကိုတြဲယူေတာ႔

ေမတၱာဓါတ္နဲ႔ သစၥာတရားေတြတည္တဲ႔
တိုင္းျပည္ရဲ႕ေကာင္းကင္ထက္

လမင္း ႏွစ္စင္းသာခဲ႔တယ္ ။

မိုးတိမ္


" ကဲ ကြ်န္မသြားေတာ႔မယ္။ ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္။ "

ဆူနာမီထက္ အဆတစ္ရာမကျပင္းထန္တဲ႔ မုန္တိုင္းလို ႏႈတ္ဆက္စကားက ကြ်န္ေတာ္႔နားစည္ထဲမွာ အညွာအတာကင္းမဲ႔စြာ။ တေရြ႕ေရြ႔ထြက္ခြာသြားတဲ႔ ခ်စ္သူကိုၾကည္႔ရင္း လွ်ံတက္လာတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက ပါးျပင္ေပၚမွတဆင္႔ ေျမျပင္ေပၚသို႔ တစ္စက္ျခင္း တစ္လိွမ္႔ျခင္း။

" ရက္စက္လိုက္တာ ျမတ္ႏိုးရယ္...... "


( ၃ )


" လမင္းသား စားေသာက္ဆိုင္ "

အတန္အသင္႔ခန္႔ညားသပ္ရပ္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္ေရွ႕သို႔ မာစီတီးတစ္စီးႏွင္႔ ဆာ႔ဖ္တစ္စီး အသီးသီး ထိုးဆိုက္လာၾကသည္။ ကားႏွစ္စီးေပၚမွ အေရာင္အေသြးစံု ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမမ်ား ဆင္းသက္လာၾကျပီး ဆုိင္အတြင္းရွိ စားပြဲလြတ္တစ္လံုးတြင္ အတူတကြ ၀ိုင္းဖြဲ႔ထိုင္လိုက္ၾကရင္းက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာဆို စေနာက္သံမ်ားက အိပ္ငိုက္ေနေသာ ဆိုင္ေလးအား ႏိုးထလာေစေတာ႔သည္။

" အကိုတို႔ အမတို႔ ဘာမ်ားသံုးေဆာင္ပါမလဲ ခင္ဗ်ာ "

စားပြဲထိုးေလး၏ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာစြာ ေမးသံအဆံုး တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္မွာသံမ်ားက ပိုမိုဆူညံစြာထြက္ေပၚလာ ျပန္သည္။

" ငါက ထမင္းေၾကာ္ ၀က္သားနဲ႔ "


" ဟဲ႔ ထမင္းစားမယ္ေလ။ ဟင္းမွာျပီး အားလံုးစုစားမယ္ေလ ဟာ "


" အာ ငါကေတာ႔ ထမင္းေပါင္း ၾကက္သားနဲ႔ "


" ညီေလးေရ ၾကက္ကုန္းေဘာင္တစ္ပြဲ၊ ၀က္ခ်ဥ္စပ္ ၊ ဆယ္႔ႏွစ္မ်ိဳးဟင္းခ်ိဳ "


" အမက နန္းၾကီးသုတ္ၾကက္သားနဲ႔ ပဲမႈန္႔ေလွ်ာ႔ထည္႔ေနာ္ "


" ေခါင္ဆြဲေၾကာ္လုပ္ပါ ၀က္သားနဲ႔ ျမန္ျမန္ေလး "

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္မွာၾကားမႈေတြၾကား စားပြဲထိုးေလးမွာလည္း လက္မလည္ႏိုင္ေတာ႔ေပ။ မမွားေအာင္သာ ဂရုစိုက္မွတ္ေနရေတာ႔၏ ။

" ဟဲ႔ ေဟမာန္ နင္ဘာေတြလိုက္ၾကည္႔ေနတာလဲ မမွာဘူးလား "

ေႏွာင္း၏ ေမးသံေၾကာင္႔ ဆိုင္အဆင္အျပင္ကို လိုက္ၾကည္႔ေနေသာ ေဟမာန္တစ္ေယာက္ သတိ၀င္လာသည္။

" ငါ က ရွမ္းေခါက္ဆြဲ "

ေႏွာင္း၏ အေမးေၾကာင္႔ စားပြဲထိုးေလးအားမွာၾကားရင္း တဆက္တည္းေႏွာင္းအား ဆက္ေျပာျဖစ္လိုက္သည္။

" ဒီဆိုင္ေလးက အရင္ကဒီလိုမဟုတ္ဘူးဟ။ ငါးႏွစ္တာဆိုတဲ႔ ကာလအတြင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲသြားတယ္"


" ဟယ္ နင္က အရင္တုန္းက ဒီဆုိင္ကို ေရာက္ဖူးလို႔လား "


" အင္းေရာက္ဖူးတယ္။ ေရာက္ဖူးရံုတင္မကဘူး ဒီျမိဳ႕ေလးမွာလည္း ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာေနခဲ႔ဖူးတယ္ "

" ဟယ္ နင္ငါတို႔ကို ဘာမွလည္း မေျပာဘူး။ အခုမွ ေပၚေတာ႔တယ္ "


" ဟဲ႔ ေဟမာန္က ဒီျမိဳ႕မွာေနခဲ႔ဖူးတယ္တဲ႔ "


" ေႏွာင္း သူတို႔ကို သြားေျပာမေနနဲ႔။ ေ၀သာလီျပည္ဘီလူးက်တာေတာင္မွ ေတာ္ဦးမယ္။ ဒီအစားဘီလူးေတြ ေသာင္းက်န္းေနတာ နင္႔စကားတိုးမွာ မဟုတ္ဘူး "

" ေအးဟ။ ဒါနဲ႔ ေဟမာန္ နင္လူတစ္ေယာက္ကို သတိထားမိလား "


" ဟမ္ ဘယ္သူတုန္း "


" ဟိုမွာေလ ဆိုင္ေထာင္႔မွာ "

ေႏွာင္းညႊန္ျပရာသို႔ ၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔ ဆိုင္အျပင္ဘက္ေထာင္႔စြန္းတေနရာတြင္ ဗံုေလးတစ္လံုးအား ပိုက္ကာ သူတို႔ရွိရာသို႔ မမွိတ္မသုန္ၾကည္႔ေနေသာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းလူတစ္ေယာက္။ သူ႔ပံုစံၾကည္႔ရသည္က သူေတာင္းစား ဆိုတာထက္ အရူးတစ္ေယာက္ႏွင္႔ ပိုတူေလသည္။ ကြ်န္မရင္ထဲ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ သူ႔အၾကည္႔ေတြက နည္းနည္းေလးမွ လႊဲဖယ္မသြား ။ ကြ်န္မ မ်က္၀န္းထဲတြင္လည္း ထိုလူအား ျမင္ဘူးသလိုလို။

" ေႏွာင္း ငါေၾကာက္လာျပီ ဟာ။ ဒီအရူးက ငါ႔ကို စိုက္ၾကည္႔ေနတယ္ "

" ေအး ဟုတ္တယ္ဟ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔ ေဟမာန္ရယ္။ ငါတို႔ေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတာကို "

" အမ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ရပါျပီ "

အသံႏွင္႔အတူ စားပြဲထိုးေလးမွ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ပန္းကန္အား စားပြဲေပၚသို႔ လာခ်ေပးရင္း

" အမတို႔ ဘာမ်ား ထပ္မွာ ဦးမလဲ ခင္ဗ်ာ "

" ဟင္႔အင္း မမွာေတာ႔ပါဘူး "

" ဒါနဲ႔ ဟိုအရူးက ဘာလို႔ကြ်န္မတို႔ကို စိုက္ၾကည္႔ေနလဲမသိဘူး ဒီမွာ ကြ်န္မ သူငယ္ခ်င္းက ေၾကာက္ေနျပီ "

ေႏွာင္း၏ေျပာစကားေၾကာင္႔ စားပြဲထိုးေလးက အရူးဘက္သို႔ တစ္ခ်က္ေစာင္းငဲ႔ၾကည္႔ရင္း

" အမေလးတို႔ မေၾကာက္ပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ။ သူက ဘာအႏၱရာယ္မွ မေပးပါဘူး။ တကယ္ဆို သူက အရမ္းသနားဖို႔ ေကာင္းတဲ႔လူတစ္ေယာက္ပါ "


" သူက အရင္က လူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ စတတ္ေနာက္တတ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ေပါ႔။ တစ္ခါတစ္ရံ ကဗ်ာေတြလည္း ေရးတတ္တယ္။ "

" သူက ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ရူးသြားတာလဲ "


" ေႏွာင္းနင္ကလဲ ေတာ္ေတာ္စပ္စုတာဘဲ "

" ငါသိခ်င္လို႔ေပါ႔ ေဟမာန္ရ "


" သူ႔မွာ သူအရမ္းခ်စ္ရတဲ႔ ေကာင္မေလးရွိတယ္။ အဲဒီ႔ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ပစ္သြားျပီးေနာက္ပိုင္း သူလည္း ဒီလိုျဖစ္သြားေတာ႔တာဘဲ အမ။ ယဥ္ယဥ္ေလးရူးေနရွာတာ "

" သနားပါတယ္ေနာ္ "

" သူစိတ္ကူးေပါက္လာရင္ သူ႔လက္ထဲက ဗံုေလးတီးျပီး သီခ်င္းဆိုျပျပီး ပိုက္ဆံေတာင္းတတ္တယ္ အမ "
" တစ္ခါတစ္ခါက်ရင္ သူကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ရြတ္ျပတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ၾကားရဖန္မ်ားေတာ႔ အလြတ္နီးပါးေလာက္ေတာင္ ရေနျပီေလ။ ကဗ်ာနာမည္က လမင္းႏွစ္စင္းသာခဲ႔သည္ တဲ႔ "

ကြ်န္မေခါင္းကို ေႏြေခါင္ေခါင္ ရုတ္တရက္မိုးၾကိဳးပစ္ခံလိုက္ရသလိုပါဘဲ ။ " လမင္းႏွစ္စင္းသာခဲ႔သည္ " ဒီ....ဒီကဗ်ာက ေမာင္ ကြ်န္မကို ေပးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေပါ႔ ။ ဒါဆို ဒီအရူးက....ဒီအရူးက ။ ကြ်န္မေခါင္းထဲမွာ ေမးခြန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ငါးႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္ကာလေတြက မ်က္စိထဲကို ရုပ္ရွင္တကားႏွယ္ တကြက္ခ်င္း တကြက္ခ်င္း ။

" အို....မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး..ေမာင္ ဒီလို မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး "

ကြ်န္မ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာေနမိတယ္။ ေမာင္ ဟာ သူမနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဒီေလာက္အထိျဖစ္လိမ္႔မည္ဟု သူမ မထင္။ အခ်ိန္ကာလာၾကာလာရင္ အလိုလို ေမ႔ေပ်ာက္သြားလိမ္႔မည္ဟုပင္ သူမမွတ္ထင္ခဲ႔မိသည္။

" ဒါနဲ႔ သူ႔နာမည္က ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္ သိလား "


ကြ်န္မ အေလာတၾကီးပင္ စားပြဲထိုးေလးအား ေမးလိုက္မိသည္။

" ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ႔ သူ႔ကို " ဗံုခတ္သူ " လို႔ေခၚၾကတယ္။ သူ႔အရင္နာမည္က မိုးတိမ္တဲ႔ ။ "

" ရွင္ "

ထိုသို႔ေျပာဆိုေနဆဲမွာပင္ ထိုသူရူး (သို႕မဟုတ္) ေမာင္မွာ ဗံုေလးကို ပိုက္ရင္း ေနရာမွ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားေလေတာ႔သည္။ ထိုသို႔ထြက္ခြာသြားရင္းမွ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုလည္း သံေနသံထားျဖင္႔ သီဆိုသြားျပန္ေသးသည္။

"....ျမတ္ႏိုးလြန္းသူရယ္....ခ်စ္မိုးေစြခဲ႔တယ္......တယ္.....
ဘံုၾကိဳးျပတ္တဲ႔ ...ေဒ၀ီနတ္မ်ိဳးႏြယ္.....မ်က္မာန္ေတာ္မညိႈးလိုက္ပါနဲ႔ .....xxxxxx "

ေႏြေန႔လယ္ခင္း၏ ျပယုဂ္အျဖစ္ အပူရွိန္က ထင္ဟပ္ေနဆဲ။ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားသည္႔ ေျခလွမ္းမ်ား ဦးတည္ရာက.......။ ခ်စ္သူေပ်ာက္ရွာပံုေတာ္ အစခရီး။ သံသရာဆိုတာ ရွည္ၾကာလြန္းလွတဲ႔ ခရီးမွာ ဗံုတစ္လံုးနဲ႔ ခ်စ္သူေပ်ာက္ရွာပံုေတာ္ဖြင္႔ ေနတဲ႔ သူရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဗံုခတ္သံက......လြမ္းဆြတ္ေနမည္လား???? ေၾကကြဲေနမည္လား????? ဒါမွ မဟုတ္ မေရရာတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔ တက္ၾကြေနမည္လား?????

ကမၻာေလာက ကေတာ႔သာယာေနဆဲ။ အေရွ႕ဘက္ကေနထြက္လို႔ အေနာက္ဘက္ကို ေန၀င္ေနဆဲ။ ရာသီေတြကလည္း အလီလီေျပာင္းလဲေနဆဲ ။ ထို႔အတူ သူရူးတစ္ေယာက္ဟာလည္း ခ်စ္သူကို ရွာေဖြရင္း ဗံုကိုတီးခတ္ေနဆဲ.......။ လမင္းႏွစ္စင္းသာခဲ႔တဲ႔ ကမၻာေလးဟာလည္း.....တစ္စစီ တစ္စစီ တစ္ဖဲ႔စီ တစ္ဖဲ႔စီ လြင္႔ပ်က္ေၾကမြရင္း ပဲ႔ေၾကြက်ေနရင္း.......။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Saturday, April 18, 2009

နဖူးစီးပတ္လိုက္တဲ႔ ေကာင္းကင္

ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ႔လိုက္တဲ႔ တစ္ႏွစ္တာရဲ႕အစြန္းထြက္ခရီးမွာ
အေရႏွစ္ခါလဲတယ္
ရင္ကေပါက္ဖြားတဲ႔ ေသြးသားကို
ေသမိန္႔ႏွစ္ခါ ခ်ခဲ႔ဘူးတယ္ ။

ပညာသည္လည္း မဟုတ္ခဲ႔ဘူး
ပညာရွင္လည္း မဟုတ္ခဲ႔ဘူး
၀ါသနာကို ရင္မွာပိုက္ရင္းၾကဲခ်လိုက္ေတာ႔
နိစၥဓူ၀နဲ႔ တည္တဲ႔ဘံုမွာ
ငါ႔ကဗ်ာတစ္ငံုစာေလာက္ေတာ႔ ေသာက္ခြင္႔ရခ်င္မေပါ႔ ။

မရွိျခင္းနဲ႔ စခဲ႔တဲ႔ေကာင္းကင္မွာ
ေပါင္းစည္းလာတဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလက္နဲ႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ဘံုက တျဖည္းျဖည္းရုပ္လံုးၾကြလို႔ ။

ကိုယ္႔အလံ ကိုယ္ထူလိုက္စမ္းဘာ ။

ေလွကားထစ္တိုင္းသာ တက္ခြင္႔ရွိခဲ႔ရင္
လူလူခ်င္းနင္းႏိုင္တဲ႔ အခြင္႔ရွိခဲ႕ရင္
ရင္ဘတ္မွာျဖစ္တဲ႔ အျမဳေတကို
အညဳသေျပေတြက အလဲထိုးႏိုင္ခဲ႔ရင္
လူယဥ္ေက်းတို႔ေနတဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ
ေသခ်ာတယ္.....မုဒိတာဟာ ပန္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူး ။

ေကာက္က်စ္ျခင္းက ရုိးသားျခင္းကိုအႏိုင္ယူ
လိမ္လည္ျခင္းက ေျဖာင္႔မတ္ျခင္းကိုအလဲထိုး
ပုထုဇဥ္တို႔ရဲ႕ အေရာင္ဆိုးခံစိတ္ဓါတ္ေတြမွာ
အမွန္အမွားဟာ ေရာေထြးလာမွေတာ႔
ငါ႔ကိုယ္ငါ ရိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ရင္းက
ေလာကပါလအတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထားခဲ႔မယ္ ။

ခရာသံေတြရဲ႕ ခြာရွပ္သံေတြလည္း ညံခဲ႔ျပီ
ေျပးလမ္းတို႔ရဲ႕ စိန္ေခၚပြဲေတြလည္း စခဲ႔ျပီ
ဆိုင္ကလုန္းလည္း ရခိုင္ထဲကို ျဖတ္၀င္ခဲ႔ျပီ
လူသိရွင္ၾကား ဘုရားရွိခိုးတတ္တဲ႔လူေတြလည္းရွိခဲ႔ျပီ
အေမ႔အတြက္လို႔ ေျပာတဲ႔ပါးစပ္ကလည္း
ေသရည္အရက္ဆိုတာကို ေသာက္တတ္ေနခဲ႔ျပီ ။

ေလာကေရ.....
ငါ..ဟာလူပါ လူက်င္႔လူၾကံေတာ႔ၾကံဦးမေပါ႔
လူေတြၾကားမွာ လူပီသခ်င္ေသးသေပါ႔ ။

ကဲ...အခု
ရင္ဘတ္တူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္က
အံခ်လိုက္တဲ႔ အႏုပညာနဲ႔ ငါ႔ေကာင္းကင္ေမွးစက္ဘို႔
ေထြးဖက္တဲ႔ေခါင္းစီးတစ္စံု ဆင္ျမန္းရင္း
ငါ႔ ကဗ်ာပန္းေတြက ပြင္႔လန္းေနျမဲဘဲ ။

ရိုက်ိဳးမႈေတြအတြက္နဲ႔ဘဲ ငါတို႔ခါးေတြ
ကိုင္းျမဲကိုင္းဆဲ ညႊတ္ျမဲညႊတ္ေနရဆဲဘဲ ။

ေခတ္ကိုက ႏြဲ႕ေႏွာင္းမႈေတြအသာစီးရတဲ႔အခါ
မင္းတို႔ငါတို႔ရဲ႕ ကေလာင္ေတြအေရာင္မထြက္ေတာ႔တာ
ငါ....သိပ္စိတ္နာတယ္ သူငယ္ခ်င္း ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ကြ်ႏု္ပ္၏ ဘေလာ႔ခ္ဘန္နာေလးအတြက္ မအားလပ္သည္႔ၾကားမွ တကူးတက အခ်ိန္ယူကာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ဒီဇိုင္းေရးဆြဲကူညီေပးေသာ ယိမ္းႏြဲ႕ပါးမွ ကိုမိုးၾကယ္အား ဤကဗ်ာေလးႏွင္႔အတူ အထူးပင္ ေလးနက္ လိႈက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း။

Tuesday, April 14, 2009

ႏွလံုးမိုက္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္

တိတ္ဆိတ္ျခင္းက ကမ္းကပ္တဲ႔လိႈင္းၾကပ္ခြပ္လိုမ်ိဳး
အသံလံုလံုနဲ႔ ထိုးစစ္ဆင္တတ္လာခဲ႔ေတာ႔
တေရးႏိုးထဆိုတတ္တဲ႔တေယာသံမွာ ညဟာငိုျပန္တယ္ ။

ကာလဆိုတာေတြက ၾကာရွည္လြန္းလွပါတယ္ေလ..။

ဘ၀အခ်ိဳကို လိုခ်င္တပ္မက္ၾကတဲ႔လူေတြ
ႏိုးစက္အားကိုးနဲ႔ ႏိုးထတတ္တဲ႔မနက္ေတြ
ေလွ်ာက္ေနရင္းက ေပ်ာက္သြားတဲ႔လမ္းေတြ
ဖြင္႔ထားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ႔ တံခါးေတြ
ဒဏ္ရာကိုေဆးေၾကာဘို႔ စိတ္ခ၀ါခ်ေန႔ေတြ

ဒါေတြဟာ...
အတုမဟုတ္တဲ႔ အစစ္ေတြလား
အစစ္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္တာမ်ားလား ။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြၾကားထဲမွာ
ျငိမး္ေအးျခင္းကို ရွာမေတြ႔တတ္ခဲ႔တာ
မ်က္ၾကည္လႊာေတြက သစၥာေဖာက္တာလား
သံသရာမွာဘဲ ေတာေမွာက္သြားတာလား
မေရရာျခင္းဆူးေတြ ၾကားမွာ
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းတစ္ခက္ ရဲရဲေတာက္တိုးထြက္ေနျပန္ေပါ႔ ။

ကိုယ္တိုင္ပ်ိဳးခဲ႔တဲ႔ ပန္းတပြင္႔ေၾကာင္႔
ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ အဆိပ္တက္ခဲ႔ေတာ႔
ဘယ္လက္နက္ေတြနဲ႔ ငါ႔ကိုထိုးႏွက္မလဲ
အေရမာသေယာင္ထင္ရတဲ႔ ရင္လဲ
ႏုံးညႊတ္ကြဲအက္ျခင္းမွာ ရင္းစားလို႔မရႏိုင္ေတာ႔
ခလုတ္ထိလို႔အသည္းခိုက္မွ မိုက္မိုက္မဲမဲတမိတယ္
အေမရယ္....။

ေမ်ာပါေနတဲ႔စိတ္ဓါတ္ကို က်င္ယူဘို႔
အသည္းပ်က္လူမွာ လက္မဲ႔ခဲ႔ရေတာ႔
သမုဒယကို ပိုက္ေထြးရင္း
ေဆြးေျမ့ျခင္းကို ေဖ်ာ္ခ်
၀မ္းနည္းျခင္းေတြကို အန္ခ်လိုက္တယ္

ေၾသာ္...ဒီဘ၀ ႏွလံုးမိုက္အိမ္ျပန္ခ်ိန္
အလြမ္းရင္မွာ လမသာႏိုင္ေတာ႔ဘူး...။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္ အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.wowinsider.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Sunday, April 12, 2009

လြတ္က်သြားေတာ႔မည္႔ ဗိမၼာန္


ဘ၀ကို တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔
ခြ်န္ျမထက္ျမက္တဲ႔ စိတ္လက္နက္ကိုတပ္ဆင္ရင္း
ကန္႔သတ္ခ်က္က်ဥ္းေျမာင္းတဲ႔ စကားလံုးသတ္ရပ္၀န္းမွာ
အတၱစားသီအိုရီတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ သံစဥ္ေတးဂီတနဲ႔
ပ်ံသန္းျခင္း ေမာ္ကြန္းအစ
ကံၾကမၼာက ခါးသက္လြန္းတယ္ ။

မေရရာျခင္းေတြနဲ႔ မိတ္ဖြဲ႕ခင္မင္ရင္း
ၾကမ္းတမ္းျခင္းနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးေနခဲ႔တဲ႔
စိတ္အေရာင္စံု ႏြံနစ္ေန႔ရက္ေတြထဲ
သက္တန္႔ထဲမွာ မိုးၾကိဳးတို႔ကခုန္
ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ ေသာင္ျပင္အစံုမွာ
တိုက္စားျခင္း ေလးညိႈ႕တင္သံေတြပဲ႔တင္ထပ္လို႔ေပါ႔ ။

သံသရာအတြက္တဲ႔...
တပ္တပ္မက္မက္ ျခံဳလႊမ္းလိုက္တဲ႔၀တ္ရံုမွာ
အငံုအဖူး ႏွလံုးသားတစ္စံု
ရိုက္ခတ္ျခင္း ဒဏ္ခံရင္း
ၾကိဳးစား ျပံဳးျပေနတတ္ခဲ႔တာ

ေလာကဓံေရ......
ဒါ..မင္းေပးတဲ႔ သင္ခန္းစာေတြေပါ႔ ။

ေသာကကို ေက်ာပိုးရင္းက
ရင္နင္႔စြာ က်ဆံုးသြားခဲ႔တဲ႔
အစြန္႔ပစ္ခံညရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာ
တစ္ကိုယ္စာအတၱေတြအတြက္ ငါ႔က်င္းငါတူးရင္း
၀မ္းနည္းျခင္းေတြနဲ႔ ျမဳပ္ႏွံပစ္လိုက္တယ္

ငါ႔ဗိမၼာန္ ရာသက္ပန္အထီးက်န္...။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.flickr.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Friday, April 10, 2009

စိတ္ႏွင္႔ စကားေျပာျခင္း

စိတ္ေရ......
၀ိညာဥ္ျခင္းထိုးႏွက္တဲ႔ တိုက္ပြဲေတြကိုရုပ္သိမ္း
မွီခိုရာမဲ႔လြင္႔ေမ်ာျခင္းကို အရွိန္သတ္လို႔
တပ္မက္မႈကင္းတဲ႔ တည္ျငိမ္ျခင္းမွာ
မင္း..ရပ္ေနၾကည္႔လိုက္ပါ..။

အေၾကာင္းအရာ အသစ္အေဟာင္းေတြ
ေျပာင္းျပန္စီးတဲ႔ျမစ္ အေၾကာင္းေတြ
ေဆြးေျမ့ပ်က္စီးေနတဲ႔ ဘ၀ရဲ႕မ်က္လွည္႔ဆန္ဆန္ညေတြ
ေရႊေရာင္ေတာက္ခဲ႔တဲ႔ အတိတ္ေဘာင္ေနေရာင္ေတြ
အားလံုးကိုေမ့ပစ္ရင္း ေျခအစံုရပ္ျခင္းမွာ
တည္ျငိမ္ညိမ္းေအးျခင္းနဲ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႕လို႔ ။

စိတ္ေရ.....
အခိုင္ျမဲဆံုး က်စ္တဲ႔ၾကိဳးေတြနဲ႔
ဘ၀ကို ခ်ည္ေႏွာင္ျမဲျမံေတာ႔
ဒဏ္ရာအရႈိးရာေတြ အျပည္႔နဲ႔
အံခဲရင္း ကုတ္ဖဲ႔တက္ခဲ့တဲ႔ေန႔ရက္ေတြမွာ
ရင္ဘတ္ရဲ႕ အျမဳေတဟာ
နာက်င္မႈဖံုးလႊမ္းရင္း အဆန္လမ္းမွာ
လက္ပန္းက်လိမ္႔မေပါ႔...။

တိုးထြက္လာတဲ႔ေနမင္းဟာ ညကိုခ၀ါခ်သလို
ျဖစ္တည္လာတဲ့ ရွင္သန္ျခင္းမွာ
အတၱတံတိုင္းကို ထြင္းေဖာက္ျဖိဳခ်ဘို႔အတြက္
စိတ္ဟာ တူရြင္းတစ္လက္ ေဆာက္တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္မယ္ ။

မွတ္ေက်ာက္ရဲ႕သီအိုရီမွာ အရည္အေသြးကိုေတာက္ေျပာင္ေစခဲ့ရင္
ကိုယ္႔အေရာင္ကုိယ္တင္ဘို႔ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ေဆးေၾကာျခင္းမွာ

စိတ္ေရ.......

အတိတ္နဲ႔ အနာဂါတ္ကိုေမ႔လို႔
ပစၥဳပန္ဆိုတဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔မွာ
တို႔ေတြ ရပ္လိုက္ၾကရေအာင္ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.myspace.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Thursday, April 9, 2009

ေလးဆယ္႔သံုးကို ျဖတ္သန္းျခင္း

သမုဒယေတြ ပါးလ်ားလာတဲ႔ေခတ္ထဲ
အထင္ကရနဲ႔ ဂုဏ္ဓနေတြၾကီးစိုး
ကိုယ္႔အကိ်ဳး ကိုယ္ၾကည္႔ရင္း
ရင္းႏွီးခဲ႔ၾကတဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ကေ၀ေတြၾကား
၀ကၤ၀ုတၱိေတြလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါဘဲ
ထြန္းကားတိုးတက္ေနလိုက္ၾက ။

ဘ၀ကိုေတာင္းလိုရက္ရင္း ကိုယ္႔၀ါသနာနဲ႔ခ်ခင္း
ေပးဆပ္လိုက္ရျခင္းအတြက္ တရိႈက္မတ္မတ္ေသာက္သံုးေတာ႔
ရရွိခဲ႔တဲ႔အေျဖ ပိုင္ဆိုင္လိုက္တဲ႔ရလာဒ္
အထီးက်န္မႈတဲ႔လား..။

ျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔ ေလးဆယ္႔သံုးႏွစ္တာမွာ
အၾကင္နာေတြပိုင္ဆိုင္ရင္း နာက်င္မႈေတြေထြးေပြ႔ရင္း
ရင္ႏွီးကြ်မ္း၀င္ခဲ႔တဲ႔ အတိတ္ရဲ႕ရုပ္ၾကြင္းမွာ
သူဟာ အဓိပတိတစ္ပါးလည္း ျဖစ္လိမ္႔မယ္
သူဖုန္းစားအသြင္လည္း ယူခဲ႔တယ္
ျခေသၤ႔နဲ႔လည္း တစ္ဂူထဲအိပ္ခဲ႔တယ္
ကဗ်ာေတြနဲ႔လည္း ေပ်ာ္ပါးခဲ႔ဘူးတယ္ ။

ေျပာင္းလဲလာတဲ႔ ကံတရားကို
ျဖစ္ျဖစ္ျမည္ေအာင္ က်စ္ရင္းက
တက္ခဲ႔လိုက္တဲ႔ ဘ၀ရဲ႕တိုက္စားခံကမ္းပါးမွာ
သူဟာ မားမားရပ္ေနတယ္
သူျမတ္ႏိုးတဲ႔ ၀ါသနာကိုေထြးေပြ႕ရင္း
သူ႔ရင္ႏွလံုးကို သူကိုုယ္တိုင္ဆုပ္ကိုင္ရင္း
တပ္မက္မႈမ႑ိဳင္မွာ ကဗ်ာပန္းေတြလိႈင္လိႈင္ပြင္႔တယ္ ။

အရာရာကို ျပင္ဆင္လိုက္တဲ႔ မိုင္တိုင္ေလးဆယ္ေက်ာ္မွာ
ဘ၀ကို ရင္႔က်က္မႈနဲ႔ ေမာင္းႏွင္ရင္း
ေန႔သစ္ေတြကို ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းမယ္႔ "သူ"
ကမ္းေပးလာတဲ႔ ခ်စ္သူလက္တစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း
ျဖတ္သန္းမယ္႔ဘ၀သက္တမ္း အျပံဳးပန္းေတြလႈိင္ေစ..။

ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕အကိုအရင္းလိုလည္းျဖစ္ ဆရာဆိုလည္း မမွားတဲ႔ အကိုမင္းသုခရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ဒီကဗ်ာေလးကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ အမွတ္တရ တင္လိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ အကိုေရ ေမြးေန႔မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ား
စြာအထိ ေပ်ာ္ရြင္ခ်မ္းေျမ႔မႈ အေပါင္းခေညာင္းပါေစလို႔ ေမြးေန႔ဆုမြန္ေတာင္းလိုက္ပါတယ္ အကို။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Monday, April 6, 2009

လက္ဖြဲ႕ ( သို႔ ) ရာသက္ပန္

ရာဇ၀င္က ေပါက္က်ိဳင္းရဲ႕လွံ
ျမဲျမံတဲ႔ပင္စည္ကို ထုတ္ျခင္းေဖာက္၀င္သလိုမ်ိဳး
ပိန္းပိတ္တဲ႔ ညအေမွာင္မွာ
လအေရာင္ ထိန္၀ါစြာထြန္းလင္းသလိုမ်ိဳး
ဥေဒါင္းတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာစာ
လွပျခင္းတို႔ျခံရံ အေရာင္တင္သလိုမ်ိဳး

ျဖစ္တည္ခံစား ရင္တြင္းထိုးဆင္းတဲ႔ျမွား
ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕မႈကို စားသံုးရင္း
လွပေက်ာ႔ရွင္းမႈကို ၀တ္ဆင္ရင္း
နက္ရႈိင္းထက္ျမစြာ စြဲငင္ရစ္ေႏွာင္
ဘ၀ဆိုတာကို ထုတ္ျခင္းေဖာက္ေအာင္ စူးနစ္၀င္ခဲ႔တယ္ ။

သဲတစ္မႈန္ဟာ ကမၻာရဲ႕အစိတ္အပိုင္း
ကမၻာတစ္ခုဟာ စၾကာ၀ဠာရဲ႕အစိတ္အပိုင္း
စၾကာ၀ဠာဟာ အနႏၱမ်ားစြာရဲ႕အစိတ္အပိုင္း
ဘ၀ဆိုတာဟာလည္း သံသရာရဲ႕အစိတ္အပိုင္း

မေရရာမႈေတြကဘဲ ျခံဳသိုင္းလႊမ္းရစ္ေနတာလား
တြယ္တာမႈေတြကဘဲ ထံုထိုင္းလြမ္းရစ္ေစတာလား
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ ေပၚေပါက္ဖူးတဲ႔အရာမ်ားစြာထဲမွာ
အရာတစ္ခုဟာ ျမဲျမံေနခဲ႔တယ္ ။

အတိတ္ ပစၥဳပန္ အနာဂတ္
ကာလသံုးပတ္စလံုးမွာ မ႑ိဳင္
ျမတ္ႏိုးျခင္း အလံကိုင္တဲ႔
ႏွလံုးသားတပ္ရဲ႕ သံေယာဇဥ္သူရဲေကာင္း
တစ္ၾကိမ္သာတိုက္တဲ႔ပြဲမွာ မရႈမလွက်ဆံုးသြားခဲ႔တာ
နယူတန္ရဲ႕နိယာမေတြ ရိုက္ခ်ိဳးခံခဲ႔ရလို႔ေပါ႔ ။

တြယ္ငင္ေႏွာင္ရစ္ မႈေတြတင္းၾကပ္ရင္း
သီတင္းတစ္ပတ္မွာ ခ်စ္သူမ်က္ႏွာသာ
ရက္ရာဇာ ျဖစ္တတ္ခဲ႔တဲ႔...ငါ
ဥပကၡာျပသဒါး ေအာက္
တစ္စျခင္းစီ လိုက္ေကာက္ခဲ႔ရတဲ႔ရင္ဘတ္အတြက္
စီရင္ခ်က္ခ် ေန႕ရက္မွာ

ေသခ်ာပါတယ္..
ေကာင္းကင္က လမသာဘူး ။

အျပစ္ကို ျမဴတစ္မႈန္မွ်မတင္ခဲ႔ေလေတာ႔
သစၥာတရားကို တိုင္တည္ဦးညႊတ္ရင္း
ခ်စ္သူအတြက္ ပူပန္ျခင္းမွာ
ရင္ကြဲျခင္းေ၀ဒနာနဲ႔ ေထြးေပြ႕ႏႈတ္ဆက္
ရင္ခုန္သံ အခ်က္တိုင္းကိုလက္ဖြဲ႕ခဲ႔တယ္

ငါ႔ရင္ခြင္ ေၾကြကာနင္႔ေလသမွ်
မင္းကိုယ္မွာ ေ၀ဒနာလြင္႔ေစသား..။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.awesomeclipartforeducators.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Friday, April 3, 2009

ျပန္လည္ဆန္းသစ္ ဒုတိယအၾကိမ္အျဖစ္

စကားခ်ီး ။ ။

တေန႔သ၌ ကြ်ႏု္ပ္သည္လုပ္ငန္းခြင္၌တက္ၾကြစြာ ငိုက္မ်ဥ္းေနလ်က္ရွိေလ၏။ သို႔ေသာ္ ၾကာရွည္စြာ ငိုက္မ်ဥ္းႏိုင္ျခင္းကား မစြမ္းသာေပ။ အဘယ္အတြက္မူ ကြ်ႏု္ပ္၏ အလုပ္ရွင္သူေဌးေရာက္ရွိလာသျဖင္႔ လြန္စြာမွပင္ အားထုတ္၍ အလုပ္လုပ္ေနသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ထားရေပသည္။ သို႔ေသာ္လည္းကမၻာေပၚ၌ အေလးဆံုးအရာသည္ မ်က္ခြံျဖစ္ရကား ကြ်ႏု္ပ္မွာ အိေျႏၵမဆည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ပ်က္ရြင္းေနေလ၏။ ထိုသို႔ ယိုင္လဲလုနီးနီးျဖစ္ေနသာ ကြ်ႏု္ပ္၏အေျခအေနအား ထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္၏အာရံုတို႔အား လႊဲေျပာင္းရန္ သူေဌးအလစ္၌ ကြ်ႏု္ပ္၏ေကာင္းကင္ေလးရွိရာသို႔ ေရာက္ရွိခဲ႔ေလ၏။

ထိုသို႔ေရာက္ရွိလွ်င္ ေရာက္ရွိျခင္း စီဘံုးဟုေခၚတြင္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္မိတ္ေဆြမ်ား၏ မွတ္တမ္းမ်ား သိမ္းဆည္းရာ ျပတိုက္ေလး၌ အသစ္စက္စက္ မွတ္တမ္းေလးတစ္ေစာင္အား အမွတ္မထင္ေတြ႔လိုက္ရေလေတာ႔၏။ ထိုမွတ္တမ္းေလးမွာ ကြ်ႏု္ပ္လြန္စြာမွပင္ ခင္မင္လွ၍ ကြ်ႏု္ပ္အားလည္း လြန္စြာမွပင္ ခင္မင္ၾကေသာ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ ေျပာမနာ ဆိုမနာ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ၾကသည္႔ ကိုရင္ေနာ္ႏွင္႔ မခင္ေလးငယ္တို႔ ၏ မွတ္တမ္းပင္ ျဖစ္ေလေတာ႔သည္။ ထိုမွတ္တမ္းတြင္ ပါ၀င္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ဖတ္ရႈမိသည္႔ခဏ၌ပင္ ကြ်ႏု္ပ္ရင္ဘတ္သို႔ ေလာ္ရီကား တက္ၾကိတ္သည္႔ႏွယ္ အသက္ရႈက်ပ္သြားေလေတာ႔သည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဟူမူ မွတ္တမ္း၌

"ခ်စ္ျခင္းဗလပြျဖင္႔ TAG ေတာ္မူ၏ ဟဲ ဟဲ..."

ဆိုေသာစာမွာ ကြ်ႏု္ပ္အား မ်ားစြာ အသက္ရႈက်ပ္ေစေလ၏။ အဘယ္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရးသားရန္ ကြ်ႏ္ုပ္၏မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား တက္ဂ္ပါသနည္း။ ျပင္းျပလာေသာ သိခ်င္စိတ္မ်ားအား မမ်ိဳသိပ္ႏိုင္ေတာ႔ေသာေၾကာင္႔ ခ်က္ျခင္းလိုပင္ အႏွီမိတ္ေဆြၾကီးမ်ားရွိရာ အိမ္ေဂဟာသို႔ တက္သုတ္ရိုက္ ခ်ီတက္ခဲ႔ေလေတာ႔သည္။ အိမ္သို႔ေရာက္လတ္ေသာ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ အသံျပဳ ေခၚငင္ပါေသာ္လည္း မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ထြက္လာျခင္းငွာ မေတြ႔ရွိရသျဖင္႔ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း တတ္သည္႔ပညာ မေနသာသည္႔အေလ်ာက္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ပညာျဖင္႔ပင္ ယင္းမိတ္ေဆြၾကီးတို႔၏ တံခါးကိုဖြင္႔ကာ ၀င္ေရာက္ခဲ႔ေလေတာ႔သည္။

ထိုသို႔ ၀င္ေရာက္သည္ဆိုျခင္း၌ ကြ်ႏု္ပ္အေနႏွင္႔ မည္သို႔ေသာ ပစၥည္းတစ္စြန္းတစ္စမွ ခိုးယူလိုေသာ စိတ္မရွိဘဲ မည္သည္႔အေၾကာင္းအရာအားတက္ခ္သည္ ဆိုေသာ သိခ်င္စိတ္တစ္ခုုတည္းသာ ရွိသည္ဆိုသည္ကိုမူ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ လြန္စြာရင္းႏွီးခင္မင္ၾကေသာ ကြၽႏု္ပ္၏ မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား သိလိမ္႔မည္ဟု ေမွ်ာ္လင္႔မိေလ၏။ ထိုသို႔ တြန္းဖြင္႔ ၀င္ေရာက္ရင္း အႏွီမိတ္ေဆြၾကီးမ်ား၏ တက္ခ္ကို ရွာေဖြဖတ္ရႈရာ ယခင္႔ယခင္ ေရးသားထားေသာ အေဟာင္းမ်ားအား ျပန္လည္ဆန္းသစ္ရန္ တက္ခ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို သိရွိရေလ၏။ သို႔မွသာလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္လည္း အနည္းငယ္ စိတ္ေအးရေလေတာ႔၏။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္၏မိတ္ေဆြၾကီးမ်ားႏွင္႔ ကြ်ႏု္ပ္ေလးစားရေသာ စာဖတ္သူ၊ ဘေလာ႔ခ္ဂါေမာင္ႏွမမ်ားအား ျပန္လည္ တင္ျပႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ စဥ္းစားခန္း၀င္ရေလေတာ႔၏။

ကြ်ႏု္ပ္မွာ ကဗ်ာေရးသားေသာ ဘက္၌အားသန္သူျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ ေရးခဲ႔ဘူးေသာ ကဗ်ာမ်ားစြာရွိေလ၏။ သို႔ေသာ္ကြ်ႏု္ပ္၏ကဗ်ာမ်ားမွာ ဖတ္ရႈသူမ်ားအတြက္ စိတ္အပန္းေျပစရာ နည္းပါးလွသည္ ျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ ကြ်ႏု္ပ္မွာလြန္စြာမွပင္ အားနာျခင္းျဖစ္မိေလ၏။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္ကူးျဖင္႔ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ အိမ္ေလးတစ္လံုးႏွင္႔ ကြ်ႏု္ပ္ ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းသားဘ၀ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳဆံုခဲ႔ရေသာ ရီေမာဖြယ္ရာ အမွတ္တရ အျဖစ္ေလးတစ္ခုအား ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္းျဖင္႔ ကြ်ႏု္ပ္ မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား၏ တက္ဂ္ကို ေရးသားလိုက္ရပါေၾကာင္း။၊



စိတ္ကူးနဲ႔ေဆာက္တဲ႔အိမ္


အခမ္းနားဆံုး အလွတရားေတြနဲ႔ ဖြဲတည္ရင္း
ရွိန္းျမေႏြးေထြးျခင္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ႔...။

အဲဒီေနရာေလးမွာ...

ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူက်ခဲ႔
အသည္းခ်င္းေတြ ေထြးေပြ႔ခဲ့
နားလည္သိတတ္မႈေတြ မွ်တခဲ့..။

ႏွစ္ေယာက္ထဲပါ
အရာရာ ျပည္႔စံုေနခဲ့တယ္...။

ကႏၱာရလို ေနရာမ်ိဳးမွာ
ေနေျပာက္မတိုး ေတာအုပ္စိုက္ခ်င္တဲ႔....ငါ
စိတ္ကူးအေတြးနဲ႔ ေဆာက္တဲ႔အိမ္မွာ
အိပ္မက္ေတြက
ရင္တိမ္းညႊတ္စြာ သာယာခဲ့...။

ႏွစ္ကိုယ္႔တစ္စိတ္ အိပ္ခန္း
သမုဒယလႊမ္း ၾကမ္းျပင္
ရင္ေငြ႕ခ် ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္နဲ႔
သပ္ရပ္တဲ႔ ဧည္႔ခန္း
သံေယာဇဥ္ ေျမနီလမ္းထဲ
ေနျခည္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ ေထြးဖက္
ေမတၱာဓါတ္နဲ႔ ေဆာက္တဲ့အိမ္
သစၥာပႏၷက္ရိုက္ရင္း ျဖစ္တည္
ငါ႔.. ျမတ္ႏိုးျခင္းႏွင္းဆီ
မင္းပန္ဆင္ဘို႔ ဖူးပြင္႔ေနခဲ့...။

အတင္းၾကပ္ဆံုး ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္ရင္း
အျမတ္ႏိုးဆံုး သီက်ဴးတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းသံစဥ္ေတြၾကား

ခ်စ္သူေရ......

ကိုယ္တို႔အိမ္ေလးမွာ ဆည္းလည္းေလးေတြေတာင္
ရင္...ခုန္...တတ္...ေန....ျပီ..။

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.homeplaninfo.com ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။



အမွတ္တရအလြဲ(သို႔) ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ကားမီး

ပူျပင္းအိုက္စပ္လွတဲ႔ ေႏြရာသီေန႔တေန႔....

အဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းသြားတုန္း ေတြ႕ၾကံဳရတဲ႔အလြဲေလးတစ္ခုေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္က အင္းစိန္မွာ GTI မွာ ပထမႏွစ္တက္ခါစ။ ေက်ာင္းဖြင္႔တာ ၃လေလာက္ဘဲ ရွိေသးတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီေန႔က ဘယ္လိုအိပ္ခ်င္မွန္းကို မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္းအိပ္ခ်င္တဲ႔ မ်က္လံုးကိုအတင္းျပဴးျပီး အိမ္ကထြက္လာခဲ႔တယ္။ ရာသီဥတုကလည္း ေတာ္ေတာ္ပူတာ။ ေျမနီကုန္းကားဂိတ္မွာ ကားေစာင္႔ေနရင္း ပူျပင္းလွတဲ႔ေနမင္းကို ရန္လုပ္ေနေသးတယ္။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ၄၅aricon-busၾကီးေရာက္လာပါေကာ။ ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း ကားနား ေျပးသြားျပီး ကားေပၚတက္လိုက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးရွင္ စပယ္ယာကလည္း အတင္းတြန္းတင္ေနတာ။ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ဘူးဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ္႔ လက္ထဲမွာ Tကပါေသးတယ္ေလ။ ေက်ာပိုးအိတ္ကဖက္၊ ဒီၾကားထဲ ေက်းဇူးရွင္က အတင္းတြန္းတင္ေတာ႔ စိတ္ထဲကေန ေမတၲာပို႔လိုက္ေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ကားေပၚေရာက္ေတာ႔ ထို္င္စရာေလးမ်ား ရႏိုင္မလားလို႔ မ်က္စိကေလးကစားလိုက္တယ္။ ေတြ႕ပါျပီဗ်ာ ဟိုးေနာက္ဆံုးတန္းမွာ။ ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း သူမ်ားမထိုင္ခင္ ကဗ်ာကယာ ေျပးဦးလိုက္တာေပါ႔။

"ဟဲ႔ ဟဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ..."
"ဟာ" "ကေတာ႔ေနာ္ အမ ေဆာရီး.."

ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္တာေတာင္ သူကမ်က္ေထာင္႔နီၾကီးနဲ႔ ၾကည္႔တုန္း။ သူစိတ္ဆိုးမယ္ ဆိုလဲဆိုးခ်င္စရာပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္က ေနရာရလုိေဇာနဲ႔ အေျပးေလးသြားေတာ႔ လက္ထဲကTကို ခဏေမ႔သြားတယ္၊ အဲဒီမွာတင္ Tတံေခါင္းက အဲဒီအမၾကီးလက္ကို ခ်ိတ္မိျပီး ကြ်န္ေတာ္သြားတဲ႔ေနာက္ ကိုသူကယိုင္ျပီးေတာ႔ ပါလာတာ။ သူ႕ၾကည္႕ရတာလဲ ေတာ္ေတာ္နာသြားတဲ႔ ပံုဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေဆာရီးေျပာျပီး အသာေလးလစ္ထြက္ လာလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတန္းက ခံုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။ မၾကာပါဘူး စပယ္ယာ ကားခလာေကာက္တာနဲ႔ ပိုက္ဆံထုတ္ေပးလိုက္ျပီး လြယ္အိတ္ေလး ေပါင္ေပၚတင္ Tတံကို ဒူးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညွပ္ျပီး စငိုက္ေတာ႔တာေပါ႔။ မဟာျမိဳင္မွတ္တိုင္ ေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ေဘးက တစ္ေယာက္ဆင္းသြားျပီး အသက္၅၅ ၆၀ ေလာက္ရွိတဲ႔မိန္းမၾကီး တစ္ေယာက္ေဘးကို ၀င္ထိုင္လိုက္တာ သိလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ငိုက္ရင္းကေန ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။

"မီးေတြ မီးေတြ ကားေနာက္မွာ မီးေလာင္ေနျပီ"
"စပယ္ယာ ကားေနာက္မွာ မီးေလာင္ေနျပီ"

ဆိုတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ေဘးက မိန္းမၾကီး စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္သံၾကားမွ ဆတ္ကနဲ လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ေနာက္လွည္႕ၾကည္႕ လိုက္ေတာ႔ ကားေနာက္မွာ မီးခိုးလံုးၾကီးေတြက အူထြက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒီမွာတင္ ကြ်န္ေတာ္႔ေဘးက မိန္းမၾကီးက ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႔ ထေျပးေတာ႔တာဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘယ္ရလိမ္႔မလဲ ေပါင္ေပၚတင္ထားတဲ႔ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဇတ္ကနဲ ေကာက္လြယ္ Tကို လက္တစ္ဖက္က ကိုင္ျပီးေျပးေတာ႔တာေပါ႔။ ဟိုမိန္းမၾကီးက ေရွ႕က ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္ကေပါ႕။ ကားေပၚမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင္႔ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ကုန္တာေပါ႔။ အဲဒီမွာတင္ စပယ္ယာက

"ဟာ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ေလွ်ာက္ေျပးေနတာတုန္း မီးေလာင္တာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အင္ဂ်င္က်ေနလို႔ မီးခိုးအလံုးလိုက္ ထြက္ေနတာ"

"မသိဘူးေလေတာ္ မီးခိုးေတြအမ်ားၾကီး ထြက္ေတာ႔ က်ဴပ္ကမီးေလာင္တယ္ထင္လို႔ေပါ႔.."

လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို နဲ႔ ဘာမွမျဖစ္သလိုနဲ႔ သူ႔ေနရာသူ ျပန္သြားထိုင္ေနေလရဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္႔ မွာေတာ႔ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းကို မသိေတာ႔ဘူး။ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ သူ႕ေနာက္ကလိုက္ေျပး မိတာကိုး။ တစ္ကားလံုးကလည္း ျပံဴးစိစိနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ၀ိုင္းၾကည္႕ ေနၾကေလရဲ႕။ တစ္ခ်ိဴ႕မထိန္းႏုိင္တဲ႔ သူေတြဆို အသံထြက္ျပီးေတာင္ ရီေနေလရဲ႕။ ဟိုမိန္းမၾကီးကေတာ႔ ဘာမွမျဖစ္သလို သြားထိုင္ေနႏိုင္ေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္မွာေတာ႔ ရွက္လြန္းလို႔ နီးစပ္ရာ မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းျပီးေနာက္ကား ေျပာင္းစီးခဲ႔ရပါေကာ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Template by - Abdul Munir