Sunday, February 22, 2009

ဘီလူးနကၡတ္

အနာဂတ္ေတြ ပဲ့ေၾကြတဲ့ညမွာ
ကမၻာေျမလည္း သူ႔ရင္သူခြဲလို႔
ေတာက္ပလြန္းတဲ႔ နဂါးေငြ႕တို႔ငိုတဲ့အခါ
လမင္းဟာ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းမွာက်ဆံုးခဲ့ ။

တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ပါဘဲ...

ဆုပ္ကိုင္ထားလ်က္ လြတ္ထြက္ေနခဲ့
ပိုင္ဆိုင္ရင္းက ဆံုးရႈံးေနခဲ့
ရယူရင္းက ေပးဆပ္ေနခဲ့
ရင္ဘတ္အတြက္ အသက္ဆက္ရင္း
ႏွလံုးသား သျဂႋဳလ္ျခင္းမွာ
ခႏၶာသာ အခြံအျဖစ္က်န္ခဲ့ ။

မခ်ိမဆန္႔ ခံစားလိုက္စမ္း....

စြဲလမ္းျခင္း အေသၤေခ်မွာပြင္႔တဲ့ပန္း
ေ၀ဒနာလက္နဲ႔ လွမ္းခ်င္ခဲ႔ေတာ့
မသိျခင္းေတြၾကားမွာ သိကြ်မ္းရင္း
အနမ္းေတြၾကားမွာ အနမ္းမဲ့ရင္း
သံေယာဇဥ္ေတြၾကားမွာ ထပ္တိုးခ်ည္ေႏွာင္ရင္း
ကိုယ့္ႏွလံုးသားေက်ာ႔ကြင္း ကိုယ္ေထာင္လို႔
အေရာင္ေတြ မဲ့တဲ့ေန႔ရက္တိုင္း
ငါ႔ရာသီရိုင္းမွာ ဘီလူးတို႔သာယာခဲ့ ။

အဲဒီနကၡတ္မွာေပါ႔
ငါ႔တပ္မက္မႈေတြ က်ဆံုးရင္း
အလြမ္းေတြေအာက္ စံုးစံုးျမဳပ္ခဲ့ရ ။



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုအား www.nasa.gov မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Tuesday, February 17, 2009

ပန္း "အ" ေတာင္

အဆိပ္မဲ့ပင့္သက္ကို ရွာေဖြရင္း
ငုပ္လ်ိဴးတဲ႔ေနကိုမွ သိမ္းပိုက္ခ်င္ခဲ့ ။

မ်က္ရည္နဲ႔ မိတ္ဆက္ရင္း
ရင္ကို သြန္ၾကဲေတာ႔
ေၾကမြသြားတဲ႔ အဘိဓမၼာမွာ
ရူးသြပ္မႈ မ်က္ႏွာစာေတြပါရဲ႕ ။

နင္းပစ္လိုက္ၾကစမ္း....

အၾကည္႔ေတြ ျဖတ္ေလွ်ာက္ဖို႔
ငါ႔အသည္းကို ဆုတ္ျဖဲထားတယ္
ေ၀ဒနာ စိမ္႔ထြက္သေရြ႕
ဒီရင္ေငြ႕နဲ႔ အသက္ဆက္မယ္ ။

အတၱေလကိုရႈရင္း
အၾကိမ္ၾကိမ္မိုက္တဲ႔ ကမၻာမွာ
သက္တန္႔ေတာင္မွ အေရာင္မပါဘူး ။

အရွိကို မရွိလုပ္
မရွိျခင္းကို အရွိဖန္ဆင္း
နက္နဲျခင္း တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္နဲ႔
ငါ႔ေလာကမွာ ငါ႔လသာရင္
စၾကာ၀႒ာမလိုဘူး

ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔
နဂါးေငြ႔တန္း လင္းမယ္ ။

ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ တိုက္စားတတ္ခဲ့ရင္
ေရေမ်ာကမ္းတင္ ေကာင္တစ္ေကာင္ကို
ဆြဲေဆာင္ေခၚယူ သြားလိုက္စမ္းပါ
ငါ႔အနာဂတ္ေတြ အဓိပၸါယ္ျပည္႔ေနခ်င္လို႔ ။

အခုေတာ႔လည္း
ေ၀းကြာရက္ကို ေရတြက္ရင္း
၀ိညဥ္ဆိတ္သုဥ္းမဲ့ အဲဒီ့ကားစင္ထက္
ငါ႔ရင္ဘတ္ ေၾကကြဲမႈအေရာင္ထြက္သေရြ႕
ေဟ႔..............
ဒီေတာင္ထိပ္မွာ ပန္းမပြင့္ေစဘူး ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.chnpress.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Sunday, February 15, 2009

ခြင့္ျပဳပါ

ကမၻာကဘဲ တည္႔မတ္သြာတာလား
ရာသီလွည္႔ပတ္တာဘဲ ျမန္ဆန္လြန္းတာလား ။

အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွာ ေ၀ဒနာေတြရြာခ်
ဂုဏ္ျဒပ္နဲ႔ ပကာသန
ေလာကကို အဆိပ္ခတ္လိုက္ျပီ ။

ရပ္ေနရင္းက ျပိဳျပိဳက်ေနခဲ့
မ်ိဳခ်ေနရင္းက ပ်ိဳ႕အန္ထြက္ေနခဲ့
လြတ္က်သြားတဲ့ အရာရာမွာ
ရင္ထဲက်န္တာ အခ်စ္တစ္ခုထဲ ။

ခ်စ္သူေရ...

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဟာ
အိပ္မက္မွာေတာက္ပတဲ႔ အလင္းျဖစ္ခဲ့ရင္
ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေစ
ငါေလ...
မႏိုးတမ္း အိပ္စက္ခ်င္လို႔ ။



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Thursday, February 12, 2009

ဘ၀သို႔ စီးေမ်ာျခင္း



ပံုသ႑ာန္ေတြ မွန္ပါ႔မလား
ေျပာင္းလဲေနတဲ႔ သဘာ၀ထဲ
အမွန္တရားဆိုတာ....
လူအားလံုး လက္ခံလား ။

တစ္ခါတစ္ရံမွာ
လူလက္မခံတဲ႔ အမွန္တရားေတြ
ရွိေနတတ္ခဲ႔ ။

သိပ္မထူးဆန္းပါဘူး
ေခါက္ရိုးက် ေန႔ရက္ေတြထဲ
ျဖတ္သန္းက်င္လည္ရင္း
ေက်နပ္လိုက္ရ ။

စြန္႔လႊတ္လိုက္ သိမ္းပိုက္လိုက္
ရယူလိုက္ ေပးဆပ္လိုက္
ရဲ၀ံ႔လိုက္ ေၾကာက္ရြံလိုက္
စာနာလိုက္ တရားမဲ့လိုက္
ၾကင္နာလိုက္ ရက္စက္လိုက္

ဒီလိုနဲ႔......

တစ္ေယာက္ရင္ဘတ္ တစ္ေယာက္ေဖာက္ရင္း...
တစ္ေယာက္ေခါင္း တစ္ေယာက္နင္းရင္း...
တစ္ေယာက္အသား တစ္ေယာက္စားရင္း...

ႏွလံုးသားေတြ ေလလံတင္
ကံၾကမၼာကို ဂုဏ္ေရာင္ဆိုး
ေရႊကို ေရႊနဲ႔ထပ္
ယဥ္ေက်းမႈကို ျပတိုက္ပို႔
က်င့္၀တ္ကို ခ၀ါခ်
ဆင္းရဲျခင္းကို ေငြနဲ႔နင္း
အတၱျခင္းေတြ အလွျပိဳင္ၾက ။

ဘ၀ဆိုတာ
အေျခတက် တြယ္ငင္သြားတဲ႔ အျမစ္လား
ဒါမွမဟုတ္
သံသရာအတြက္ ျပည္၀င္ခြင္႔လက္မွတ္လား ။

လႊင္႔ထုတ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ

ရပ္ေနရင္း လဲက်သြားတာ
ေျမမ်ိဳတာ မဟုတ္
မီးခိုးျဖစ္တုိင္း
လြင့္ပါးႏိုင္ျခင္း မဟုတ္
တိမ္စိုင္ျဖစ္တိုင္း
ရြာသြန္းႏိုင္ျခင္း မဟုတ္
အိမ္ရွိတိုင္းလည္း
ခိုနားႏိုင္ျခင္း မဟုတ္ ။

ကဲ...ငါတို႔
ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ရွာၾကမလား ။

က်ားကုတ္က်ားခဲ
တရြတ္ဆြဲ ျဖတ္သန္းလာလိုက္တာ
ငါ႔ကိုယ္မွာလည္း ဘ၀ေပးတဲ႔ဒဏ္ရာေတြျပည္႔လို႔ ။

ေဟ့........
လြယ္လြယ္နဲ႔သာ ပန္းပြင့္ေၾကးဆို
ဥယ်ာဥ္မႈးေတြ သူေဌးျဖစ္ကုန္ျပီ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္


( စိတ္ထဲမြန္းၾကပ္လြန္းေန၍ ေဖာက္ထုတ္ျခင္း သက္သက္သာ )

အထက္တြင္ အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.georgekrevskygallery.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Thursday, February 5, 2009

စိတ္ကူးနဲ႔ေဆာက္တဲ႔အိမ္

အခမ္းနားဆံုး အလွတရားေတြနဲ႔ ဖြဲတည္ရင္း
ရွိန္းျမေႏြးေထြးျခင္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ႔...။

အဲဒီေနရာေလးမွာ...

ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူက်ခဲ႔
အသည္းခ်င္းေတြ ေထြးေပြ႔ခဲ့
နားလည္သိတတ္မႈေတြ မွ်တခဲ့..။

ႏွစ္ေယာက္ထဲပါ
အရာရာ ျပည္႔စံုေနခဲ့တယ္...။

ကႏၱာရလို ေနရာမ်ိဳးမွာ
ေနေျပာက္မတိုး ေတာအုပ္စိုက္ခ်င္တဲ႔....ငါ
စိတ္ကူးအေတြးနဲ႔ ေဆာက္တဲ႔အိမ္မွာ
အိပ္မက္ေတြက
ရင္တိမ္းညႊတ္စြာ သာယာခဲ့...။

ႏွစ္ကိုယ္႔တစ္စိတ္ အိပ္ခန္း
သမုဒယလႊမ္း ၾကမ္းျပင္
ရင္ေငြ႕ခ် ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္နဲ႔
သပ္ရပ္တဲ႔ ဧည္႔ခန္း
သံေယာဇဥ္ ေျမနီလမ္းထဲ
ေနျခည္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ ေထြးဖက္
ေမတၱာဓါတ္နဲ႔ ေဆာက္တဲ့အိမ္
သစၥာပႏၷက္ရိုက္ရင္း ျဖစ္တည္
ငါ႔.. ျမတ္ႏိုးျခင္းႏွင္းဆီ
မင္းပန္ဆင္ဘို႔ ဖူးပြင္႔ေနခဲ့...။

အတင္းၾကပ္ဆံုး ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္ရင္း
အျမတ္ႏိုးဆံုး သီက်ဴးတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းသံစဥ္ေတြၾကား

ခ်စ္သူေရ......

ကိုယ္တို႔အိမ္ေလးမွာ ဆည္းလည္းေလးေတြေတာင္
ရင္...ခုန္...တတ္...ေန....ျပီ..။




စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္


အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.homeplaninfo.com ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Sunday, February 1, 2009

ႏွလံုး အပ်က္ႏွင္႔လူ

ငိုေၾကြးထားရလြန္းသျဖင္႔ မ်က္ရည္တို႔လည္း ခန္းေျခာက္လုျပီ။
ေဖ်ာ႔ေတာ႔ ရီေ၀ေနေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုႏွင္႔ မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾကည္႔ေနမိေသာေနရာမွာ
ေတာ႔ ေလးေထာင္႔စပ္စပ္စားပြဲပုေလးတစ္လံုး။
သက္မဲ့ေနေသာ ပန္းႏုေရာင္ ဖိတ္စာေလးကေတာ႔ ထိုစားပြဲေလးေပၚမွာ ျငိမ္သက္စြာ လဲ
ေလ်ာင္းလ်က္။
ထိုအေပၚမွာေတာ့ တသက္တာမေမ့ႏိုင္ေအာင္ စြဲလမ္းခဲ့ရဘူးေသာ ၀ိုင္းစက္စက္လက္ေရး
ေလးတစ္ခု။
လက္ေရး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးမ်ားက အမည္နာမတစ္ခုကို လွပေသသပ္စြာ ေရးထိုးထား၏ ။

" ကိုမိုးတိမ္ အတြက္ "

ဘယ္အရာကိုမွ ျမဲျမံစြာ ကိုင္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ႔ေလာက္ေအာင္တုန္ရီေနေသာ လက္
အစံုက မခိုင္းေစရဘဲပါ စာအိတ္ေပၚအလိုလို ေရာက္သြားမိသည္။

" ငါ ဒီဖိတ္စာကို ဖတ္လို႔ေကာ ဒီ့ထက္ပို ခံစားရတာဘဲ ရွိမွာေပါ႔ "

စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္မိျပီး ဖိတ္စာကို မဖတ္ေတာ႔ဘဲ အသာျပန္ခ်ထားလိုက္သည္။
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနေသာ စိတ္အစဥ္ကို အနားေပးရန္ ကုတင္ေပၚ အသာလွဲခ်လိုက္မိ
သည္။
မို႔အစ္ေနေသာ မ်က္၀န္းအစံုက အိပ္စက္အနားယူသင္႔ျပီဟု အခ်က္ေပးေနသည္။
ရင္ခြင္မွာေတာ႔ ျခစားေနေသာ ႏွလံုးသားတစ္စံု ျဖည္းျဖည္းျခင္း ပဲ့အေၾကြမွာ တစစ္စစ္နာ
က်င္လ်က္။

စိတ္ထဲသို႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္လာသည္က မနက္က ဖိတ္စာလာေပးရင္းေျပာသြားေသာ
ေကခိုင္၏ စကားမ်ား။

" ငါ..စိတ္မေကာင္းဘူး မိုးတိမ္။ သူ႔စိတ္ကို ငါအသိဆံုး။ သူနင္႔အေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္။ "

" အခုလက္ထပ္ရတာလည္း သူ႔အေမရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ သူ႔အေမျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵ
ကို သူ႔ႏွလံုးသားနဲ႔ ရင္းျပီးျဖည္႔ဆည္းေပးလိုက္တာပါဟာ "

" ဒါေၾကာင္႔မို႔ နင္ခိုးေျပးဘို႔ ေျပာတာ သူလက္မခံတာေပါ႔ "

ေကခိုင့္ေျပာစကားမ်ားက သူ႔ရင္ထဲသို႔ ျမွားအစင္းစင္းႏွင္႔ ပစ္စိုက္ေနသည္႔ႏွယ္ နာက်င္ခံ
ရခက္လြန္းလွသည္။
ဖိတ္စာကို ေတြေတြခ်ည္းစိုက္ၾကည္႔ရင္း ျငိမ္သက္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္႔အား စိတ္မေကာင္း
ေသာ မ်က္ႏွာႏွင္႔ ၾကည္႔ကာ ေကခိုင္ဆက္ေျပာသည္။

" ငါက ႏွစ္ဘက္လံုးရဲ႕ အေျခအေနေတြ သိေနတဲ႔လူဆိုေတာ႔ နင္႔ကိုလည္း သနားတယ္သူ႔
ကိုလည္း စာနာမိတယ္ မိုးတိမ္ "

" နင္သူ႔ကို နားလည္ေပးလိုက္ပါဟာ "

နားလည္ေပးလိုက္ပါတဲ႔လားေကခိုင္ရယ္။
ငါ..သူ႔ကို အဆံုးစြန္ဆံုး အထိကို နားလည္ေပးျပီးသားပါ။
အရင္ကလည္း နားလည္ေပးခဲ႔တယ္။အခုလည္း နားလည္ေပးေနတယ္။ေနာင္လည္း နား
လည္ေပးသြားမွာပါ။

" ဒါေပမယ္႔ ငါေသခ်ာေျပာရဲတာက သူ နင္႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာပါဘဲ "

" သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာပါဘဲ " " သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ..." " သိပ္ခ်စ္တယ္ ဆို......... "
" သိပ္ခ်စ္............... "

နားထဲတြင္ေတာ႔ ေကခိုင္ေျပာခဲ့ေသာ စကားတစ္ခြန္းက ပဲ႔တင္ထပ္လ်က္။

ပူေႏြးေသာ အထိအေတြ႕က ပါးျပင္ေပၚမွ တလိမ့္လိမ့္ျဖတ္သန္းစီးဆင္းသြားျပန္သည္။
မွိတ္ထားေသာ မ်က္၀န္းအစံုအတြင္းမွာေတာ႔ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးေနၾကေသာအ
တိတ္ပံုရိပ္တို႔က ထင္ရွားစြာ။

" ေၾသာ္....တြယ္တာရယ္ ငါ႔ရင္ေတြ တစ္စစီပဲ႔ေၾကြကုန္ပါျပီကြာ "

" ဒီမဂၤလာပြဲကို သူ နင္႔ကို သိပ္လာေစခ်င္တယ္ မိုးတိမ္။ နင္႔ကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ သူေတြ႔
ခ်င္ ျမင္ခ်င္တယ္တဲ႔ေလ "

ေကခိုင္ျပန္ကာနီး ေနာက္ဆံုးေျပာသြားေသာ စကားအရ ခ်စ္သူ၏ ဆႏၵကို သူသိခြင့္ရခဲ႔
သည္။

" ငါဘာလုပ္ရမလဲ။ ငါ႔ခ်စ္သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာင္းတမႈကို ငါလိုက္ေလ်ာရမလား "

" မိုးတိမ္ မင္းခ်စ္သူ သူတစ္ပါးရင္ခြင္ထဲ ေရာက္သြားေအာင္ ကင္ပြန္းတပ္တဲ႔ အဲဒီ႔လက္
ထပ္ပြဲကိုသြားဖို႔ မင္းမွာ ခြန္အားရွိရဲ႕လား "

စိတ္ထဲတြင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္ေမးေနမိသည္။

" အို.....ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီမဂၤလာပြဲကို သြားလို႔ ငါ႔ရင္ေတြကြဲအက္ ရင္ကြဲနာက်လို႔ ငါ႔အ
သက္အဲဒီေနရာမွာတင္ ေၾကြပါေစ ငါ႔ခ်စ္သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာင္းဆိုမႈကို ငါ႔ရင္အကြဲခံျပီး
ျဖည္႔ဆည္းေပးမယ္ "

ပိုင္ႏိုင္ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ခ်အျပီး စားပြဲေပၚမွဖိတ္စာကို ေကာက္ယူဖတ္လိုက္
သည္။
ပန္းႏုေရာင္အိတ္ေလးထဲမွ အေကာင္းစား ေရေမြးဖိတ္စာေလး၏ ေမြးရနံ႔က အနံ႕အာရံု
သို႔ တိုး၀င္ က်ီဆယ္ေနသလို။
ဇာမဏီငွက္ႏွစ္ေကာင္ တြဲခိုပ်ံသန္းေနေသာ ဖိတ္စာမ်က္ႏွာစာမွာေတာ႔ ေရႊေရာင္ေဖာင္း
ၾကြစာလံုးမ်ားက ထင္ရွားလွပလ်က္။

" ေဒါက္တာ မ်ိဳးေနာင္ ႏွင္႔ မတြယ္တာျမင္႔ျမတ္ တို႔၏ မဂၤလာ ဧည္႕ခံပြဲ "

ရင္ထဲတြင္ ဆစ္ခနဲ နာၾကင္သြားမိသည္။

" အို...ဒီေလာက္ေတာ႔ ခံႏိုင္ရည္ရွိရမယ္ေလ "

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အားျပန္ေပးရင္း မဂၤလာ အခ်ိန္ႏွင္႔ ေနရာကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္မိ
သည္။
ညေန ၄:၃၀။ ဆီဒိုးနား ဟိုတယ္ ။

" မိုးတိမ္ မင္းခံႏိုင္ရည္ ရွိရမယ္ "


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx



တဖိတ္ဖိတ္လက္ေနတဲ႔ အဖိုးတန္ကားမ်ိဳးစံု။
ပကာသနအေရျခံဳလို႔ ျပံဳးေပ်ာ္ေနၾကတဲ႔ ေတာက္ပျခင္းေတြ။
အထက္တန္းက်က် ၀တ္ဆားဆင္ယင္မႈေတြ ဆံုဆည္းၾကရာ။
ခမ္းနားလြန္းစြာ ျပင္ဆင္ထားတဲ႔ မဂၤလာဧည္႔ခံပြဲ။
ဒီအရာေတြ အားလံုးၾကားမွာ ကိုယ္႔ရင္ကို ခ်နင္းပစ္ရေတာ႔မွာပါလား။
အ၀င္၀မွာေတာ႔ မဂၤလာပြဲလာပရိတ္သတ္ကို ၾကိဳဆိုေနၾကတဲ႔ တြယ္တာ႔အခ်စ္ဆံုးသူငယ္
ခ်င္းေကခိုင္၊ ျပီးေတာ႔ တြယ္တာ႔ေဖေဖ ဦးေအာင္ျမင္႔ထြန္း ။
အံၾသမႈေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ စိုက္ၾကည္႔ေနတဲ႔ တြယ္တာ႔ေဖေဖရဲ႕ မ်က္ႏွာ။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တြယ္တာတို႔အၾကားက ေမတၱာနဲ႔ သံေယာဇဥ္ကို သိရွိေနခဲ႔ေသာ သူ႔မ်က္၀န္း
အစံုထဲ ေယာက်ာ္းျခင္းစာနာေသာ ဂရုဏာအျပည္႔။

" ေမာင္မိုးတိမ္ မင္းလာတယ္ေနာ္။ သမီးေလးသိရင္ သိပ္၀မ္းမွာဘဲ "

" မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဦးစိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ။ ခက္တာက သူ႔အေမ။ သူ႔ေရာဂါ
အေၾကာင္းကို မင္းလည္းသိပါတယ္ကြာ။"

" ဟုတ္ကဲ႔ "

" ကြ်န္ေတာ္ အထဲ၀င္ေတာ႔မယ္ဦး "

ဦးေအာင္ျမင္႔ထြန္းဆက္ေျပာမည္႔ စကားမ်ားကို မၾကားလိုေတာ႔သျဖင္႔ စကားစျဖတ္ကာ
ခန္းမထဲ ၀င္လိုက္မိသည္။
ရိုင္းသလိုျဖစ္သြားရင္ ခြင္႔လႊတ္ပါ ဦးရယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ေတြ နာက်င္လြန္းလို႔ပါ။

" မိုးတိမ္ လာ။ နင္ထိုင္ဘို႔ ေနရာ သီးသန္႔ဖယ္ထားတယ္။ "

ကြ်န္ေတာ္ထိုင္ဘို႔ သီးသန္႔တဲ႔လား ။ ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္လာမယ္ဆိုတာ သူသိေနတာေပါ႔။

" ေကခိုင္ ငါလာမယ္ဆိုတာ တြယ္တာသိေနတယ္ ဟုတ္လား "

" သူကေတာ႔ သူ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ကို နင္ျငင္းမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ႔။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ နင္႔ကို
သူသိပ္ခ်စ္သလို သူ႔ကိုလည္း နင္သိပ္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ သူသိတယ္တဲ႔။ "

" ေၾသာ္...တြယ္တာရယ္ "

ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ ခ်န္ထားေသာ ေနရာေလးမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို တစ္
ခ်က္အကဲခတ္လိုက္မိသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္ေနေသာ စားပြဲက စင္ျမင္႔ႏွင္႔ကပ္လ်က္ သတို႔သမီး ထိုင္မည္႔ဘက္မွ ထိပ္
ဆံုးစားပြဲ။
ကြ်န္ေတာ္ႏွင္႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေရွ႕ႏွစ္၀ိုင္းေက်ာ္တြင္ေတာ႔ အျပံဳးမ်ားေ၀ေနေသာ မ်က္
ႏွာႏွင္႔ တြယ္တာ႔ေမေမ ေဒၚစံပယ္ျမင္႔ျမတ္။
သူကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ျမင္ဟန္မတူ။
ျမင္ခဲ႔လွ်င္လည္း လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနေသာ ဒီမဂၤလာခန္းမထဲမွ ကြ်န္ေတာ္႔အား
ဆြဲထုတ္ခိုင္းေလာက္ရဲလိမ္႔မည္ဟု မထင္မိ။

" အခါ....ေတာ္.....ေပး....တာက..နတ္..ေရး..ငယ္...ေရႊစာ......................... "

ေတြးေတာေနစဥ္မွာပင္ အခါေတာ္ေပးသီခ်င္းက ထြက္ေပၚလာ၏ ။
သူ...သူ လာေတာ႔မွာပါလား ။
တီးလံုသံႏွင္႔ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ ဂါ၀န္အျဖဴေရာင္ ၀မ္းဆက္ႏွင္႔ နတ္သမီးတမွ်လွပေန
ေသာတြယ္တာႏွင္႔ေဒါက္တာမ်ိဳးျမင္႔တို႔ ယွဥ္တြဲကာေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္ကို လွမ္းျမင္
လိုက္ရသည္။
ဟိုစဥ္က အျမဲလိုလိုလန္းဆန္းတက္ၾကြေနတတ္ေသာ၊ ျပံဳးေနတတ္ေသာ ျပံဳးအလွပိုင္ရွင္
ေလးအခုေတာ႔ ျငိဳးေရာ္ေနပါလား။
ဟန္လုပ္ကာ ျပံဳးထားေသာ အျပံဳးေနာက္ကြယ္မွ တြဲပါေနေသာ ေၾကကြဲမႈကို ကြ်န္ေတာ္
နားလည္ခံစားမိသည္။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းကို ေနာက္ဆံုးေတြ႔ျမင္ခြင္႔ရတဲ႔ ဒီေန႔ေလးမွာ မင္းအစြမ္းကုန္လွေန
ပါတယ္ တြယ္တာ။
တျဖည္းျဖည္းစင္ျမင္႔နားနီးကပ္လာခ်ိန္မွာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ရွိရာ စားပြဲဆီသို႔ ေမွ်ာ္လင္႔တ
ၾကီးလွမ္းၾကည္႔ လိုက္ေသာ သူ႔မ်က္၀န္းမ်ားႏွင္႔ သူ႔ကို ေငးစိုက္ၾကည္႔ေနေသာကြ်န္ေတာ္႔
မ်က္၀န္းမ်ား စံုစည္းသြားၾကသည္။
သူ႔မ်က္လံုးမ်ား အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္လက္သြားသည္။
ကြ်န္ေတာ္႔ကို သူျမင္သြားျပီေလ။
ၾကည္ႏူး၀မ္းသာမႈေၾကာင္႔ ေတာက္ပတဲ႔ အျပံဳးတစ္ခု သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ ဖ်တ္ခနဲ ေပၚလာတာ
ကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔လိုက္ရသည္။

" ေၾသာ္..တြယ္တာရယ္ "

ဒီအျပံဳးေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္႔တသက္တာအတြက္ ေမ့မရႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ အျပံဳးေလးပါဘဲ။
စင္ျမင္႔ေပၚမွာ ေနရာယူထိုင္ျပီးတာနဲ႔ သူကြ်န္ေတာ္႔ဘက္ကို လွမ္းျပီးစိုက္ၾကည္႔ေနတယ္
ေလ။
သူ႔မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနပါလား။
မဂၤလာ ၾသဘာဖတ္ၾကားျပီးတဲ႔ေနာက္မွာေတာ႔ အေကြ်းအေမြးအစီအစဥ္စတင္ျပီေပါ႔။
ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ေကခိုင္ ကြ်န္ေတာ္႔အနားကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္။

" မိုးတိမ္ ဒါနင္႔အတြက္ "

သူေပးလာတဲ႔ အရာကို လွမ္းၾကည္႔ရင္း ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းအံ့ၾသသြားခဲ႔တယ္။
ဒါ...ဒါ ငါေသာက္ေနက်ခြက္ေလးပါလား ။
သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္သူဘ၀မွာ သူအျမဲတမ္းေဆာင္လာခဲ႔ျပီး တိုက္ေနက် ေကာ္ဖီခြက္
ေလးေလ။

" ေရာ႔ ဒါနင္႔အတြက္ စာ "

" သူနင္လာခဲ့ရင္ ေသာက္ဖို႔ဆိုျပီး သူကိုယ္တိုင္ မဂၤလာ၀တ္စံု မလဲခင္ ေဖ်ာ္ျပီး ငါ႔ကိုေပး
ခဲ႔တာ "

ေကခိုင္လွမ္းေပးတဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ေလးနဲ႔ စာေလးကို ကြ်န္ေတာ္လွမ္းယူလိုက္တယ္။
အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာသြားျပီျဖစ္တဲ႔ ေကာ္ဖီေလးကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔လက္ထဲ ေႏြးေနဆဲ
ပါဘဲ။
တုန္ရီေနတဲ႔ လက္အစံုနဲ႔ စာကို ဖြင္႔ဖတ္လိုက္မိတယ္။

" ကို႔ အတြက္ တြယ္တာကိုယ္တိုင္ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ေဖ်ာ္ေပးလိုက္တယ္ ကို "

စာကိုဖတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ေခါင္းထဲ မိုက္ခနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။
တင္းထားတဲ႔ ရင္အစံု ပြင္႔ထြက္လို႔ ေၾကြကုန္ျပီထင္တယ္ တြယ္တာရယ္။
မ်က္၀န္းအိမ္မွာ ႏွလံုးသားက လွ်ံထြက္လာတဲ႔ ႏွလံုးေသြးစက္ေတြ မ်က္ရည္အျဖစ္နဲ႔ အ
သြင္ေျပာင္းစီးဆင္းလာၾကျပန္ျပီေလ။

" မိုးတိမ္ သတိထားဦးေလ ခန္းမထဲမွာ "

" တြယ္တာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္ "

ေကခိုင့္ သတိေပးစကားေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကို ျပန္တင္းရင္း မ်က္ရည္စေတြကို အ
ျမန္ဆံုး ဖယ္ရွားပစ္လိုက္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ရည္က်တာကို တြယ္တာ႔ကို မျမင္ေစခ်င္ဘူးေလ။

ေကာ္ဖီခြက္ေလးအား တယုတယကိုင္တြယ္ရင္း ေကာ္ဖီကို ကြ်န္ေတာ္ ေသာက္လိုက္မိ
သည္။
ခ်စ္သူက ကြ်န္ေတာ္႔အၾကိဳက္ကို သိျပီးသားေလ။
ေကာ္ဖီဟာ အပိုအလိုမရွိ ကြ်န္ေတာ္႔အၾကိဳက္နဲ႔ ကြက္တိပါဘဲ။
ေကာ္ဖီေသာက္ရင္းက သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ လွမ္းၾကည္႔မိလိုက္တယ္။
သူကြ်န္ေတာ္႔ကို တစ္ခုခု ေမးခ်င္တဲ႔ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ လွမ္းၾကည္႔ေနတာကို ကြ်န္ေတာ္ ျမင္လိုက္
ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ သိလိုက္ပါတယ္။
အရင္ဆို သူေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးျပီးတိုင္း " ဘယ္လိုေနလဲကို ေသာက္လို႔ေကာင္းရဲ႕လား "
" တြယ္တာ ေဖ်ာ္တာ ၾကိဳက္ရဲ႕လား " လို႔ေမးေနၾကေလ။
အခုလည္း သူကြ်န္ေတာ္႔ကို ေမးခ်င္ေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကို ၾကည္႔ျပီး လက္မေထာင္ျပလိုက္တယ္။
သူ႔မ်က္ႏွာ ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေလး ျပံဳးသြားတယ္။
ျပီးေတာ႔ သူ႔မ်က္၀န္းအိမ္က စီးက်လာတဲ႔မ်က္ရည္ေတြကို လူေတြမျမင္ေအာင္ အသာ
ေလးသုတ္လိုက္တာ ေတြ႔ရတယ္။
ျပီးေတာ႔မွ အငိုစြက္ေနတဲ႔ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ျပံဳးျပတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ မသိမသာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိတယ္။

မဂၤလာပြဲျပီးလို႔ ျပန္ၾကတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ သူတို႔အ၀မွာ ဧည္႔သည္ေတြကို ႏႈတ္ဆက္ေနၾက
တယ္။
ကြ်န္ေတာ္သူ႔နားကို ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ သူကြ်န္ေတာ္႔ကို ေဆြးေဆြးျမည္႔ျမည္႔ ၾကည္႔ေန
တယ္ေလ။
ကြ်န္ေတာ္လည္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရင္း ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ သူ႔ကို ခဏ စိုက္ၾကည္႔ေနမိ
တယ္။
သူေကာ ကြ်န္ေတာ္႔ မ်က္၀န္းမွာပါ မ်က္ရည္ေတြ ၀ဲလို႔ေပါ႔။
ဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဘာစကားမွ မေျပာျဖစ္ေတာ႔ဘူး ။
ေျပာစရာ မလိုေအာင္လည္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ခံစားခ်က္ကို တစ္ေယာက္ မ်က္၀န္းမွာ ျမင္
ေနရတယ္ေလ။

" တြယ္တာေရ မင္းကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္ "

မဂၤလာခန္းမကို ေက်ာခိုင္းျပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ကာ ထြက္လာခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ
ေတာ႔ နာက်င္လြန္းေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္႔ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ရစရာ မရွိေတာ႔ေလာက္ေအာင္ကို ပ်က္စီးေၾကမြခဲ႔ျပီေလ။
မ်က္၀န္းက လွ်ံက်လာတဲ႔ ႏွလံုးေသြးေတြက ပါးျပင္ကို ျဖတ္ျပီး လမ္းမေပၚ စီးက်လို႔ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္


စာၾကြင္း ။ ။ ဒီ၀ထၱဳတိုေလးကို ကြ်န္ေတာ္ ဘေလာ႔ခ္ေလာကထဲ စ၀င္ကာစမွာ တစ္ခါတင္
ခဲ႔ဘူးပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အခု ဒီ၀ထၱဳတိုေလးကိုဘဲ ျပန္တင္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတာနဲ႔အေရးအ
သားအနည္းငယ္ ေျပာင္းရံုမွတပါး ဇာတ္လမ္းေက်ာရိုးကို မထိခိုက္ေစဘဲ စာဖတ္သူမိတ္
ေဆြမ်ားအား ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ဂ်က္ဒ္လန္ဒန္ဟာ အသက္၁၈ႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ပူလစ္ဇာ စာေပဆုကို ရရွိခဲ႔ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဂ်က္ဒ္လန္ဒန္ မဟုတ္သလို ယခု ကြ်န္ေတာ္႔အသက္သံုးဆယ္နီးပါးမွာ
ေတာင္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ၊ ၀ထၱဳတစ္ပုဒ္ ေကာင္းေကာင္းမေရးႏိုင္ေသးပါဘူး။ မေရးတတ္
ေသးပါဘူး ။အခု ဒီ၀ထၱဳတိုေလးဟာလည္း စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ရႈေထာင္႔ေလးကေန ဖန္
တီးထားတဲ႔၀ထၱဳတိုေလးျဖစ္တဲ႔အတြက္ လစ္ဟာမႈေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနပါတယ္။ စာဖတ္သူ
မိတ္ေဆြမ်ားအေနနဲ႔ ျဖည္႔စြက္နားလည္ဘို႔ကို ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

Template by - Abdul Munir