အေဖမရွိေတာ့တဲ႔ သံုးရာေျခာက္ဆယ့္ငါး

- မိသားတစ္စု ေခါင္မဲ့သြားတာ
  သခၤါရတဲ႔လား..အေဖ ။
  မလႊဲမေရွာင္သာ လက္ခံလိုက္ရတဲ႔အမွန္တရားမွာ
  တဆတ္ဆတ္နာေနတဲ႔ ရင္ေတြ
  ပန္းထြက္ေနတဲ့ ေၾကကြဲျခင္းေတြ
  ေတာက္စားေနတဲ့ အလြမ္းေတြ
  အစားထိုးမရတဲ့ ဆံုး႐ံႈးျခင္းေတြ
  မက်က္ေတာ့မယ့္ ေစတသိတ္ေတြနဲ႔
  စူးရွေနဆဲ နာက်င္ေနဆဲ နင့္နဲေနဆဲ ။

- ခြဲခြာျခင္းနဲ႔ ရွိခိုးဦးခ်ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမွာ
  ယူၾကံဳးမရျခင္းေတြ ပါ၀င္ေနတာ
  သံသရာတဲ့လား...အေဖ ။
  ဗ်ာပါဒတန္းလန္းနဲ႔ ရင္ဘတ္ေတြအတြက္
  ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ျပတ္ထြက္ျခင္းဟာ
  အခါးသက္သက္ တီးကြက္နဲ႔
  ရင္နင့္ခဲ့တဲ့ ျပဇာတ္ပါ ။

-  ေရွာင္လႊဲခြင္႔မရွိတဲ႔ လမ္းမွာ
  အေဖ့ရွင္သန္ျခင္း မီးျငိမ္းခဲ့ေပမယ့္
  မိသားစုရဲ႕ ႏွလံုးအိမ္အတြက္
  အေဖဟာ...
  ထာ၀ရလန္းတဲ႔ပန္း ေနထက္လင္းတဲ႔ၾကယ္
  ခိုင္ခံ႔မႈရဲ႕တံတိုင္း ေႏြးေထြးျခင္းရဲ႕အထြဋ္အျမတ္
  ယံုၾကည္ခ်က္ရဲ႕ ဥေသွ်ာင္ ။

- စီးဆင္းလွည္႔ပတ္တဲ႔ ေသြးထဲမွာ
  ရွဴ႐ိႈက္ေနတဲ့ ၀င္သက္ထြက္သက္မွာ
  ေလွ်ာက္လွမ္းေနဆဲ မနက္ျဖန္ေတြမွာ
  အေဖဟာ..မီးရွဴးတန္ေဆာင္
  အေဖဟာ..ခြန္အား
  အေဖဟာ..သူရဲေကာင္း
  အေဖဟာ..အရာရာပါ ။

- တစ္ဘ၀လံုးစာ ျပန္မလာေတာ့မယ့္
  အေဖ့ခြဲခြာျခင္း ႏွစ္ပတ္လည္မွာ
  ေကာင္းကင္ျပိဳက်ခဲ့တဲ့ ၾကယ္တစ္လံုး
  ကိုယ္စိတ္ႏွလံုး သံုးပါးစလံုး ဦးညႊတ္ရင္း
  ရင္ပြင့္အန္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔
  ရိုက်ိဳးဦးခ် ကန္ေတာ႔လိုက္တယ္
  အေဖ...ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။

မိုးျမင္႔တိမ္

ခံတြင္းပ်က္ ျမိဳ႕ရိုး

အဲဒီ့ျမိဳ႕ရိုးဟာ
စူးရွတစ္ခ်င္ေနတဲ႔ ေၾကာင္ေအာ္သံေတြၾကားမွာ
စိုးစိုးရြံ႕ရြံ႕ ခံတြင္းပ်က္တယ္ ။

အဲဒီ့ျမိဳ႕ရိုးဟာ
ျမိဳ႕ျပအေရျခံဳ ေတာနက္ေတြရဲ႕
စနစ္တက် ၀ါးျမိဳျခင္းမွာ
ခံတြင္းပ်က္တယ္ ။

အဲဒီ့ျမိဳ႕ရိုးဟာ
တစ္စိတ္ကို တစ္အိတ္လုပ္
တစ္ေယာက္အပုပ္ကို တစ္ရာ၀ိုင္းခ်
အာေပါင္အာရင္းသန္လွတဲ႔
အီလက္ထေရာနစ္ စာမ်က္ႏွာ
ထြန္းကားလာတဲ႔ ေခတ္မွာ
ခံတြင္းပ်က္တယ္ ။

အဲဒီ့ျမိဳ႕ရိုးဟာ
ေၾကြးေၾကာ္မႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔
ေျခထိုးယိမ္း ပြဲေတာ္မွာ
လူ နဲ႔ လူ မတူတဲ့ဇာတ္ကို
ခံတြင္းပ်က္တယ္ ။

အဲဒီ့ျမိဳ႕ရိုးဟာ
အတၱမိႈင္း၀ေနတဲ႔
သူ႕ျမိဳ႕ထဲက လူ႕ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္းကို
ခံတြင္းပ်က္တယ္ ။

အဲဒီ့ျမိဳ႕ရိုးဟာ
သူ႔ေျမေပၚက ရွဴးဖိနပ္ရာေတြကို
ခံတြင္းပ်က္တယ္ ။

အဲဒီ့ျမိဳ႕ရိုးဟာ
ေခတ္လြန္ေပၚျပဴလာ သီအိုရီရဲ႕
ယဥ္ေက်းမႈ ရိုင္းရိုင္းေတြကို
ခံတြင္းပ်က္တယ္ ။

ပတ္မၾကီးထိုးခြဲမယ္႔ လူစားမ်ိဳးေတြ
မ်ားလာတဲ႔ ျမိဳ႕ကိုၾကည္႔ရင္း
အဲဒီ့ျမိဳ႕ရိုးက
ခံတြင္းပ်က္တာကို ေရးရမွာေတာင္
ခံတြင္းပ်က္လာတယ္ ။


မိုးျမင္႔တိမ္
(၂၄.၅.၂၀၁၃)