Wednesday, August 31, 2011

ရွင္သန္ျခင္း


စိမ္းညိဳ႕ေမွာင္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ရဲ႕ညခ်မ္းမွာ
လတစ္ျခမ္းက အပိုင္းပိုင္းျပတ္လို႔ ။ ။

အစြန္းဆံုဆံုး ေပ်ာ္၀င္မႈဟာ
ဒဏ္ရာကုစားဖို႔ အဆင္႔မမွီ
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကို ခြ်န္းဖြင္႔ထြက္ဖို႔
ထူးခတ္တဲ႔သံေယာဇဥ္ေတြ မ်ားလြန္းတယ္ ။ ။

ေခတ္နဲ႔အတူေမ်ာပါစီးဆင္းခ်င္တဲ႔ အိပ္မက္ျမစ္ဟာ
အေရာင္အေသြးမစံုမႈေတြေၾကာင္႔ လူလားမေျမာက္ႏိုင္ေသးခင္
တိုးထြက္ရုန္းကန္မႈေတြအတြက္ ေလာင္စာမျပည္႔တဲ႔အခါ
သူလိုငါလိုရက္စြဲေတြေအာက္မွာပဲ တလိမ္႔ေခါက္ေကြးေပါ႔ ။ ။

နဂါးတစ္ေကာင္တိမ္ညြန္႔စားဖို႔ ရက္နဲနဲလိုေသးတယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Sunday, September 5, 2010

အာရံုမွားတဲ႔ ေလွ

ျမင္ျမင္သမွ် အျပာနဲ႔ယက္တယ္..

ေကာင္းကင္ထဲ နစ္ျမဳပ္သြားသလို
ႏွလံုးေသြးကို အေရာင္ဆိုးထားသလို
ပင္လယ္ရဲ႕ ျပဳစားျခင္းကိုခံရသလို
၀င္သက္ထြက္သက္တိုင္းက ေဆးခတ္ထားသလို
အဲသလိုမ်ိဳး...
ျမင္ျမင္သမွ်က အျပာ ။ ။

ပိတ္ထားတဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုလွန္ၾကည္႔မိေတာ႔
ငါ႔လက္ကို အျပာေရာင္မီးေတာက္တစ္ခု
ရုတ္ခနဲ ျဖာခနဲ ေလာင္ျမိဳက္
အူလိႈက္သဲလိႈက္ အနာတရေတြနဲ႔
ေစတသိတ္ရဲ႕ ဒဏ္ရာကလဲအျပာ ။ ။

တစ္ခါတစ္ေလမွာ မြတ္သိပ္လြန္းလို႔
၀မ္းစာကိုျပာခ် အရည္ေဖ်ာ္ေသာက္တဲ႔အခါ
ယိုဖိတ္စီးဆင္းမႈနဲ႔ ပိတ္ပင္တားဆီးမႈအၾကား
တံတိုင္းတစ္ခ်ပ္ျခားထားတာလဲ အျပာ ။ ။

ထိုင္ေနရင္းက နစ္ျမဳပ္ေနသလို
ထြန္းလင္းေနရင္းက ေမွာင္မိုက္ေနသလို
ျပံဳးေနရင္းက ငိုေနသလို
ဆုပ္ကိုင္မိသမွ် အိပ္မက္အပိုင္းအစေတြဟာ
တစ္တစ္ခ်င္ခ်င္ကို ျပာေနခဲ႔ေပါ႔ ။ ။

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ မျမင္ႏိုင္ျခင္းေတြနဲ႔
ေရးသားထားတဲ႔ ကယ္ရီကားခ်ားတစ္ခ်ပ္ဟာ
ရုတ္တရက္ျပာပိန္းသြားရင္းက
သံစဥ္တစ္လက္ရဲ႕ ရင္ကြဲသံအဆံုး
ပြင္႔လာတဲ႔ မ်က္လံုးအစံုနဲ႔ေမာ႔ၾကည္႔ေတာ႔
လမင္းက ငံု႕ၾကည္႔ရင္းျပံးျပခ်ိန္
ငါ႔ကိုယ္ငါ သိလိုက္တယ္
ငါဟာ အာရံုမွားတဲ႔ေလွ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Thursday, September 2, 2010

ငါမေရးခ်င္တဲ႔ ကဗ်ာ

ထိုးႏွက္မႈတို႔ ပတ္လည္မွာ
ကုန္းရုန္းထဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း
ဘ၀က အိပ္မက္ကလႈပ္ႏိႈးခံရသလို
ကံၾကမၼာရဲ႕ ေျခထိုးခံမွႈဟာ
သိပ္ကို တရားမဲ႔လြန္းတယ္ ။ ။

ကိုယ္တိုင္တင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ မွတ္ေက်ာက္ဟာ
တစ္ခ်ိန္က အသြားႏွစ္ဖက္နဲ႔ဓါး
အခု ေလးမရွိတဲ႔ျမွား။ ။

အတင္းၾကပ္ဆံုး လြန္းတင္ပစ္ခဲ႔ရင္း
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ခ်ိဳခ်ိဳေတြ ခူးဆြတ္ကာမွ
ျဖဳတ္ခနဲေၾကြက်သြားတဲ႔ ရမၼက္လက္တစ္ခုပ္စာဟာ
ၾကယ္သက္ေၾကြ နတ္သမီးအဆုတ္ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္။

လက္မခံခ်င္ပဲ လက္သင္႔ခံလိုက္ရတဲ႔
ခြက္တစ္လံုးရဲ႕ ေနာင္တသက္ျပင္းမွာ
အာရံုပ်က္ဂီတနဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ခ်ိဳ႕တဲ႔
ဘ၀ေတြ ပါခဲ႔တယ္ ။ ။

တစ္ကယ္ေတာ႔လဲေလ...

သိပ္ကို ပိရိပါးနားေသသပ္လြန္းလွတဲ႔ မ်က္လွည္႔တစ္ပြဲကို
တစ္ဘ၀စာလက္မွတ္နဲ႔ၾကည္႔လိုက္ရသလိုမ်ိဳး
အနိမ္႔အျမင္႔ အတက္အက်ေတြနဲ႔
မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေျပာင္းလဲတတ္တဲ႔ သံစဥ္တစ္ပိုဒ္ကို
ကံၾကမၼာနဲ႔ ေလာင္းစားနားေထာင္လိုက္ရသလိုမ်ိဳး
ျငိမ္းလုဆဲဆဲ ကေလာင္တံေခ်ာင္းရဲ႕
မျပီျပင္ေတာ႔တဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို
ဘ၀နဲ႔ရင္းျပီး ေရးလိုက္ရသလိုမ်ိဳးေပါ႔ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Sunday, July 25, 2010

အေကြ႕

"၀ုန္း"

လြယ္အိတ္အတြင္းမွေရဘူးႏွင္႔ စားပြဲထိခတ္သံက အနည္းငယ္ က်ယ္ေလာင္သြားသည္။ မိမိသည္လဲ ထူးမျခားနား။ ဘ၀ထဲတြင္ ပစ္ခ်ခံခဲ႔ရသည္မွာ ဒီ႔ထက္ပင္ က်ယ္ေလာင္လွေပသည္။ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ မိမိ မက္ခဲ႔ေသာ အိပ္မက္တို႔သည္လဲ အခုေတာ႔ တစ္စစီ။ ထိုင္ခံုေပၚသို႔ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထုိင္ခ်လိုက္ျပီး သက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ကို မႈတ္ထုတ္မိလိုက္သည္။

"ဟူးးးးးးး"

စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာ လန္ဒန္စီးကရက္ဗူးမွ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ထုတ္ယူမီးညိွလိုက္သည္။ စိတ္ႏွင္႔လူႏွင္႔ မကပ္ေသာေၾကာင္႔ပင္ထင္၏ ။ အနည္းငယ္ ေညွာ္နံ႔ထြက္လာမွ မိမိ စီးကရက္ကိုေျပာင္းျပန္မီးညိွေနမိမွန္း သတိထားလုိက္မိသည္။

" ေတာက္ "

" အဆင္မေျပခ်င္ေတာ႔လဲ ေဆးလိပ္ေသာက္တာေတာင္ အဆင္မေျပပါလား "

ဗူးထဲမွ ေနာက္စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ထုတ္ရင္း မီးညိွကာ အားရပါးရ ရိႈက္လိုက္မိသည္။ အလြန္တရာ စိတ္မြန္း ၾကပ္သည္႔ အခ်ိန္တိုင္း၌ မိမိအား အေဖာ္ျပဳေပးေနသည္မွာ ဤေဆးလိပ္ပင္ျဖစ္သည္။ မီးခိုးမ်ားကို မႈတ္ထုတ္ ရင္း မ်က္စိႏွစ္လံုးကို အသာအယာ ပိတ္လိုက္မိသည္။ ဂရုဏာမ်က္၀န္း၊ ေမတၱာအျပံဳးမ်ားျဖင္႔ ေႏြးေထြးစြာ စိုက္ ၾကည္႔ေနေသာ မိခင္ႏွင္႔ ဖခင္ၾကီး၏ မ်က္ႏွာမ်ားက စိတ္အာရံုတြင္ ထင္ဟပ္လာခဲ႔သည္။ ထို႔ေနာက္ မိမိအား စာနာနားလည္မႈ အျပည္႔ျဖင္႔ ယေန႔ထက္တိုင္ ခ်စ္ေနရွာေသာ တစ္ေလာကလံုး၌ မိမိ၏ မိဘႏွစ္ပါးျပီးလွ်င္ အခ်စ္ရဆံုးေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာက ဖ်တ္ခနဲ ေပၚလာခဲ႔ျပန္သည္။

"ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

ပိတ္ထားေသာ မ်က္၀န္းအစံုကို ဖြင္႔ရင္း သက္ျပင္းေမာ တစ္ခုကို ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ခ်မိျပန္သည္။ တစ္ခ်ိန္ ကဖခင္ၾကီး ဆံုးမခဲ့ေသာ စကားမ်ားအား မိမိနားထဲတြင္ ျပန္ၾကားေယာင္လာမိသည္။

" ငါ႔သား အေဖတို႔ ဒီခႏၶာအဖြဲ႕အစည္းကို လူလို႔သမုတ္တယ္ကြ"

" ပိုျပီးျပည္႔စံုေအာင္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဦးေခါင္း၊ ေျခ လက္ ဆိုတဲ႔ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြ အျပင္ အရိုး၊ အသား၊ အေၾကာ စတဲ႔ အရာေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတယ္ေပါ႔ကြာ။ "

" ဦးေခါင္းပိုင္းမွာမွ အဓိက အေနနဲ႔ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ ပါးစပ္ေတြ ပါ၀င္တယ္ေပါ႔ "

" ငါ႔သား လူေတြမွာ ဘာေၾကာင္႔မ်က္စိေတြ ပါလာသလဲ ငါ႔သား "

ဖခင္ၾကီး ေမးလိုက္ေသာ ေမးခြန္းေၾကာင္႔ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားမိ၏ ။ လူေတြမွာ မ်က္စိပါလာၾကျခင္းမွာ အ ျမင္အာရံု ရရွိေစရန္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔အျမင္အာရံုရွိမွသာလွ်င္ ေယဘုယ်အားျဖင္႔ တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ျမင္ႏိုင္ၾကမည္၊ အရာ၀ထၱဳတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္မည္။ မိမိကို အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ ယဥ္ သို႔မဟုတ္ အျခားတစ္စံုတစ္ရာကို ျမင္ေတြ႔ ေရွာင္ရွားႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔အတြက္ ထိုမွ်လြယ္ကူေသာ ေမးခြန္းကို ဖခင္ၾကီးေမးလိုက္ျခင္းအတြက္ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
ို
" အေဖရယ္ မ်က္စိပါမွသာ ျမင္ႏိုင္မွာေပါ႔။ ဒါမွလဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ျမင္ႏိုင္မယ္။ အႏၱရာယ္ကို ေရွာင္ ရွားႏိုင္မွာေပါ႔။ "

" အင္း ဒီလိုေျဖရံုနဲ႔ေတာ႔ မျပည္႔စံုေသးဘူး သား။ လူေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ကိုလိုက္ျပီး အေရာင္ေတြသူတို႔ မ်က္ႏွာ ေတြမွာ ထြက္ေနတတ္တယ္ ငါ႔သား။ အဲဒီ႔အေရာင္ေတြကို ၾကည္႔ဖို႔အတြက္ လူေတြမွာ မ်က္စိပါလာၾကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ျမင္ေအာင္ၾကည္႔တတ္ဖို႔ေတာ႔ လိုတယ္ သား။ သားေျပာတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြ အျပင္ အဲဒီ႔ အေရာင္ ေတြကို ၾကည္႔တတ္ဖို႔ လဲလိုအပ္တယ္ သား။ "

" နားေတြေကာ ဘာေၾကာင္႔ပါသလဲ သား "

" နားေတြပါတာက အၾကားအာရံုအတြက္ေပါ႔ အေဖ။ ဒါမွလဲ ၾကားႏိုင္စြမ္း ရွိမယ္ေလ အေဖ။ "

" မွန္တယ္သား။ နားေတြပါတာက အၾကားအာရံုအတြက္ေပါ႔။ သို႔ေပမယ္႔ ငါ႔သား ဘယ္လို အေၾကာင္းအရာ မ်ိဳး ေတြကိုနားစြင္႔မလဲ။ မိမိက်င္လည္ရာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သူမ်ား ေကာင္းေၾကာင္း မေကာင္းေၾကာင္းထက္ ကိုယ္ ေကာင္းေၾကာင္း မေကာင္းေၾကာင္းကို နားစြင္႔ပါ ငါ႔သား။ "

" မိမိျမင္သမွ် ၾကားသမွ်ကို သားရဲ႕ဦးေႏွာက္နဲ႔ ခ်င္႔ခ်ိန္ဆံုးျဖတ္ပါ။ ေလာကမွာ အဆိုးရွိသလို အေကာင္းလဲ ရွိ တယ္ ငါ႔သား။ သင္ယူသင္႔တာရွိသလို မသင္ယူသင္႔တာရွိတယ္။ လက္ခံသင္႔တာ ရွိသလို လက္မခံသင္႔တာ ရွိတယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္ ေသခ်ာခ်င္႔ခ်ိန္ ဆံုးျဖတ္ျပီးမွ လိုအပ္တာကို ရယူျပီး မလိုအပ္တာဆို ပယ္ပါ ငါ႔သား။ "

" ပါးစပ္ေတြ ရွိေနသေရြ႕ စကားေတြလဲ ရွိေနမွာပဲ သား။ အဲဒီ႔စကားေတြထဲမွာ ကိုယ္႔မေကာင္းေၾကာင္းထက္ ကိုယ္႔ေကာင္းေၾကာင္းကို သူမ်ားေတြ ခ်ီးက်ဴးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစား ငါ႔သား။ "

" ႏွာေခါင္းဆိုတာ အသက္ရႈဖို႔ အတြက္ အဓိက အဂၤါအစိတ္အပိုင္းျဖစ္ေပမယ္႔ လူေတြရဲ႕ စိတ္ရနံ႕ကိုလဲ အနံ႕ခံ တတ္ဖို႔ လိုတယ္ သား။ ဒါမွလဲ ငါ႔သားက်င္လည္ရာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ စိတ္ေတြ ဘယ္လို ဖူးပြင္႔ ရွင္သန္ေနတယ္ ဆိုတာ သားသိလိမ္႔မယ္။ အဲဒီ႔ စိတ္ရနံ႔ေတြမွာလဲ ေမႊးပ်ံ႕တဲ႔ ရနံ႕ေတြ ရွိသလို ဆိုး၀ါးတဲ႔ အနံ႕ေတြ ရွိေနတတ္ တယ္ သား။ ဒါေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာႏိုင္ဖို႔အတြက္ ငါ႔သား စိတ္ရနံ႔ေတြကို ရႈရႈိုက္တတ္ဖို႔လိုတယ္ သား။ "

" ေအး ဒီလိုပဲငါ႔သား။ လက္ႏွစ္ဖက္ပါလာတာဟာလဲ ေလာကဓံရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈကို ခုခံကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔ပဲ။ ဘယ္ ေလာက္ပဲ ဆိုးဆိုးရြားရြား ထိုးႏွက္ခံရပါေစ ခိုင္မာတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ တစ္လွမ္းျပီး တစ္လွမ္း ဆက္ဖို႔ ေျခႏွစ္ ဖက္လဲ ပါလာခဲ႔တယ္ သား။ အဲဒီ႔ အတြက္ ငါ႔သား ဘ၀ခရီးကို လွမ္းတဲ႔အခါ သားရဲ႕ မ်က္စိ၊နား၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ ေျခ လက္ေတြ ကို ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ ငါ႔သား။ "

" သားကို အေဖ ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ႔ လူ႔ေအာက္က်လို႔ မေသဘူး ဆိုေပမယ္႔ ေအာက္က်ပါ မ်ားလြန္း တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စေတြ တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္လာတတ္တယ္ ငါ႔သား။ အဲဒီေတာ႔ သား ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိယ္ အျမဲတမ္း ခြ်န္ျမေနေအာင္ ၾကိဳးစားပါ သား။ "

ခရီးေ၀း ထြက္ခါနီး ဖခင္ၾကီးက မိမိအားဆံုးမခဲ႔ေသာ စကားမ်ားအား ထိုစဥ္ အခ်ိန္က ေကာင္းစြာ နားမလည္ ခဲ႔ေသာ္လဲ ယခု ဘ၀ခရီးတြင္ ကိုယ္တိုင္ ရင္ဆိုင္ ၾကံဳေတြ႔လာခ်ိန္၌ ထိုစကားမ်ား၏ေနာက္ကြယ္မွ ေလးနက္မႈ မ်ားကို ေကာင္းစြာ နားလည္ခဲ႔ေလျပီ။ ဖခင္ၾကီး၏ ေရွ႕ေနာက္ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္မႈ ၾကီးလွေသာ စကားမ်ား၏ တန္ဖိုးကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ခဲ႔ေလျပီ။

" တီ တီ တီ တီ "

အေတြးလြန္ေနမိေသာ မိမိအား လက္ကိုင္ဖုန္း ျမည္သံမွ ရုတ္တရက္ လႈပ္ႏိႈးလိုက္ေလသည္။ ဖုန္းကို ၾကည္႔မိ ေတာ႔ မိမိႏွင္႔ ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္မႈ မရွိေသာ နံပါတ္ တစ္ခု။

" ဟယ္လို "

" ဟယ္လို။ ကိုေဇာ္ထြန္းပါလား "

" ဟုတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေဇာ္ထြန္းပါ "

" ဟုတ္ကဲ႔။ ကြ်န္မတို႔ .......................ကုမၸဏီကပါ။ ကိုေဇာ္ထြန္း ပို႔လိုက္တဲ႔ အလုပ္ေလွ်ာက္လႊာ အီးေမးလ္ကို ကြ်န္မ တို႔လက္ခံရရွိပါတယ္။ မနက္ျဖန္ .............နာရီကို အင္တာဗ်ဴး လာႏိုင္မလား ရွင္။ "

" ကြ်န္ေတာ္ လာခဲ႔ပါ႔မယ္ ခင္ဗ်ာ။ "

" ဟုတ္ကဲ႔။ ဒါဆို လာရမယ္႔ လိပ္စာကို ခဏေနရင္ ကြ်န္မ အေသးစိတ္ အီးေမးလ္ျပန္ပို႔ေပးပါ႔မယ္ "

" ဟုတ္ကဲ႔ပါ ခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ လာခဲ႔ပါ႔မယ္ "

" ေကာင္းပါျပီ။ မနက္ျဖန္ ေတြ႔ၾကတာေပါ႔ ကိုေဇာ္ထြန္း "

" ဟုတ္ကဲ႔။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ "

တစ္ဖက္မွ ဖုန္းခ်သြားျပီး ခဏ၌ ကြ်ႏု္ပ္လဲ အီးေမးလ္ကို ဖြင္႔၍ ထိုအမ်ိဳးသမီး ထံမွ ၀င္လာမည္႔ အီးေမးလ္ကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနလိုက္သည္။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ႔ လာရမည္႔ အေသးစိတ္ လိပ္စာ အီးေမးလ္ ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ ေလသည္။ မိမိ ဘ၀၏ အေကြ႔တစ္ခုကား စတင္ခဲ႔ေလျပီ။ ထို အခ်ိဳးအဆစ္အတြက္ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းရန္ ဖခင္ ၾကီး၏ ဆံုးမစကားမ်ားက အားအျဖစ္ျဖင္႔ စီးဆင္းလာခဲ႔သည္။ မိမိ၏ စိတ္အတြင္းမွ မိခင္ႏွင္႔ ဖခင္ၾကီးအား ရိုေသ စြာရွိခိုး ကန္ေတာ႔မိလိုက္သည္။

အေကြ႔တစ္ခုကို ျဖတ္ေက်ာ္ရန္အတြက္ မိမိ ျပင္ဆင္ရေပဦးမည္။



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Friday, June 18, 2010

အေဖ႔အတြက္

ကံၾကမၼာက ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာအျပည္႔နဲ႔
သူကံုလံုၾကြယ္၀ေၾကာင္း
အရာအားလံုးထက္ သူအင္အားၾကီးမားေၾကာင္း
လတ္ခေမာင္းခတ္ေၾကညာဖို႔
ခ်င္းခ်င္းရဲ ပူပန္မႈေလာင္ျမိဳက္
ရင္ဘတ္ေပါင္းစံုကို တိုက္တယ္ ။ ။

အလစ္အငိုက္ေပါင္း မ်ားစြားနဲ႔
ထုိးႏွက္ခ်က္တိုင္းအတြက္
ရင္နင္႔စြာနဲ႔ ကာကြယ္ရင္း
အက်ဥ္းက်ျခင္း စိတ္အလ်ဥ္မွာ
ငါ....ညနဲ႔ေတြ႕တယ္ ။ ။

အေလာတၾကီး မမည္ေပမဲ႔
တအိအိယိုင္လာတဲ႔ေနာက္
အေမွာင္ရဲ႕ေခ်ာက္ခ်မႈဟာ
စိုက္၀င္လုဆဲဆဲ ျမွားတံလို
ခုတ္ျဖတ္ထစ္ပိုင္းလုလု ဓါးတစ္ေခ်ာင္းလို
သပ္လွ်ိဳသြင္းစိုက္လာတဲ႔ေနာက္
ေသရာပါအမာရြတ္ဗလပြနဲ႔
ဘ၀ဆိုတာက ညစ္သထက္ညစ္လာခဲ႔ ။ ။

ခ်ဴိျမေမႊးျဖာတဲ႔ ၀တ္ရည္ေတြဟာ
လုယက္ေသာက္သံုးျခင္းအတြက္
ေၾကကြဲဖြယ္ရာ စီးထြက္တဲ႔
ပန္းတစ္ပြင္႔ရဲ႕ မ်က္ရည္တဲ့ ...

စႊန္႔လႊတ္ျခင္းအတြက္ ေသာကကိုေျဖတတ္လာတဲ႔အခါ
ေမတၱာကို ပခံုးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ထမ္းပိုးတတ္လာတဲ႔အခါ
အိမ္ဆိုတဲ႔ ေ၀ါဟာရကို ေႏြးေထြးစြာဖတ္တတ္လာတဲ႔အခါ
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ မဏၰိဳင္အျဖစ္ဘ၀ေျပာင္းျပစ္လိုက္တဲ႔အခါ
အဲဒီ႔ညရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈဟာတိုးတိတ္တိမ္၀င္ရင္း
ကစဥ္႔ကလ်ား ပုန္းေရွာင္သြားတဲ႔ေနာက္
ကံၾကမၼာကို စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ အျပီးသတ္တိုက္လိုက္တယ္...

" ဒါ အေဖ႔အတြက္ "


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Template by - Abdul Munir