ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ

တစစ္စစ္ပါဘဲ
ရင္လိႈက္နာက်င္ရင္း
ငါ႔ ၀င္ရိုးတို႔ငိုညဥ္းသံ
ငါ ျပန္ၾကားေနခဲ့ ။

သံသရာ လည္သေရြ႕
ေ၀ဒနာ ကိုယ္မွာေပ်ာ္သေရြ႕
ငါ႔ခႏၶာ ေျမစာမျဖစ္သေရြ႕
ငါႏွင္မယ္႔ ခရီးၾကမ္း
ျပံဳးေယာင္ေဆာင္ရင္း လွမ္းရမယ္ ။

အတိတ္ကမ္းပါးကို ဖက္တြယ္စဥ္က
အေမေပးတဲ့ လက္အစံု
တက္ကုန္ေအာင္ ဖြင့္ရင္း
ထက္ျမတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ျမွား
အရွိန္ျပင္းစြာ စြဲ၀င္သလိုမ်ိဳး
ျမဲျမံခဲ့ဘူးတယ္ ။
ခိုင္မာခဲ့ဘူးတယ္ ။

လမ္းမွန္သမွ် ၀င္ထြက္သြားလာ
ငါ႔ေျခ ႏွစ္ဖက္မွာ
ေျမြ ကင္းရန္ ကာကြယ္ဘို႔
သံုးလက္မအထူ ခြာနဲ႔
ဖုန္ထူထူျမဳပ္တဲ့ ေျမမွာ
မဆုတ္မနစ္ ငါေလွ်ာက္ဖူးခဲ့ ။

အဆင္းအေရာင္ ညိဳမြဲ
ေမႊးညွင္းတို႔ မ်က္ရည္ရႊဲလည္း
တစ္ခြဲသား မာနနဲ႔
သူရိန္ကို အံတုရင္း
ငါ.....
အေျခခံဘ၀ကို စာနာခဲ့ ။

ခိုင္ျမဲစြာ တြယ္ငင္တင္း
ေျမၾကီးနဲ႔ ၀ါးရံုခ်စ္ျခင္း
လမ္းေဖာက္ရင္းလဲ ရွင္းဖူးခဲ့ ။

ေသမင္းနဲ႔ စစ္ခင္း
ရင္တြင္းက ပူေလာင္ရင္း
သစ္ရြက္ေျခာက္နဲ႔ မီးတိုက္ပြဲ
ကသိုက္ကရိုက္လဲ ေျပးဖူးခဲ့ ။

အေသြးအေရာင္ စံုသေရြ႕
ဦးေႏွာက္အေငြ႕ ပ်ံထြက္ရင္း
အဲဒီ႔ ခန္းမွန္းေျခစာရင္းနဲ႔
လည္ပင္းဖက္လဲ သတ္ဖူးခဲ့ ။

ဒီလိုပါဘဲ...

ေရစီးတစ္ခါ ေရသာတစ္လွည္႔
ဗံုလံုတစ္လွည္႔ ငါးဖ်ံတစ္လွည္႔
မွန္ကင္းတစ္လွည္႔ ထင္းတစ္လွည္႔နဲ႔
သစ္ငုတ္ျမင္႔တံု႕ ျမက္ျမင္႔တံု႔မွာ
ျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ့ အတိတ္ခရီး
ရႈမျငီးေအာင္ေတာ႔ မလွပခဲ့ ။

ျဖတ္သန္းေနဆဲ ပစၥဳပန္မွာ
လဲက်ရင္း ထူမတ္ရင္း
ေအာင္ျမင္ရင္း ရံႈးနိမ္႔ရင္း
ပိုင္ဆိုင္ရင္း ဆံုးရႈံးရင္း
ေရႊမွန္ကင္းေတြ ထင္းျဖစ္တဲ႔ေနာက္
ေရွ႕ဆက္ရမယ္႔ အနာဂါတ္အတြက္
ကြ်န္ေတာ္႔လက္ေတြ မျမဲေတာ႔ဘူး...အေမ ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.fs.fed.us မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။