၀သုႏၵေရသိသည္

တစ္ၾကိမ္တည္းပါဘဲ
ျဖိဳခ်ခံကမ္းပါးတို႔ ရာဇ၀င္မွာ
စြဲလမ္းမႈသံသရာ အျမစ္ကြ်တ္ပါခဲ႔ ။

မရြာလိုက္ပါနဲ႔ မိုးတိမ္
သိမ္း၀ွက္ထိန္ခ်န္ခဲ႔လိုက္တဲ႔ ေ၀ဒနာ
ျဗဟၼစိုရ္တရားရဲ႕ ေက်ာက္စာမွာထူးခတ္ထားလိုက္ပါ
ေလဟာနယ္မွာ ပန္းတို႔ ျပန္႔ၾကဲပါေစ ။

ခ်ည္ေႏွာင္တြယ္ငင္ျခင္းက တိုးထြက္တဲ႔သစ္ရြက္မွာ
ေသြးေၾကာနဲ႔ဆက္တဲ႔ ႏွလံုးအသက္ေတြရွိေသးတယ္ ။

ပီမိုးနင္းက ေျပာဘူးတယ္
ကမၻာေပၚမွာ စီပြားေရးဟာ အခ်စ္ျပီးရင္
အရသာ အရွိဆံုးတဲ႔ ဒါဆို
အာဒမ္စားခဲ႔တဲ႔ ပန္းသီးနဲ႔
နယူတန္ရဲ႕ ပန္းသီး
ဘယ္အသီးကို ေရြးမလဲ ။

မအိျႏၵာရဲ႕
အဲဒီေန႔မတိုင္ခင္ တစ္ရက္အေၾကာင္း
ကိုမင္းသုခရဲ႕
ခုႏွစ္ဆယ္႔ငါးက်ပ္တန္တရြက္ရဲ႕ အထၱဳပတၱိနဲ႔
တိုက္စားခံကဗ်ာ တစ္ပုဒ္အေၾကာင္း
နားေထာင္ရင္းၾကားေယာင္ရင္း ငါကိုယ္တိုင္က
စိတ္ကူးနဲ႔ အိမ္တစ္လံုးေဆာက္ခဲ႔ ။

တကယ္ေတာ႔
ေမွာ္မီးအိမ္ ကိုင္ေဆာင္ခ်ီတက္သြားၾကတဲ႔
ေစတန္ရဲ႕ ကဗ်ာတပ္မွာ
ႏွလံုးသားတစ္စံု ျပဳတ္က်က်န္ခဲ႔တာ
၀သုႏၵေရဘဲ သိခဲ႔တယ္ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို profile.myspace.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။