တစ္ၾကိဳးတည္းပါဘဲရစ္ပတ္တင္းလြန္းခဲ႔
လႈပ္မရေအာင္လည္း တုတ္ခဲ႔
ရုန္းမရေအာင္လည္း ၿမဳပ္ခဲ႔
ရင္သစ္ပင္မွ ေပါက္ဖြား
မျမင္ႏိုင္ျခင္း စြမ္းအားၾကီးမားခဲ႔ ။
ရင္ဘတ္နဲ႔ခ်စ္တတ္သူတို႔လည္း ေႏွာင္
ဦးေႏွာက္နဲ႔ကစားတတ္သူတို႔လည္း ေႏွာင္
ေဘာင္ခတ္သူတို႔လည္း ေႏွာင္
ေဖာင္ဖ်က္သူတို႔လည္း ေႏွာင္
ဘ၀အသက္ခ်င္းလည္း ေႏွာင္
ျမကလပ္ခ်င္းလည္း ေႏွာင္
ဇနပုဒ္နဲ႔ ျမိဳ႕လည္း ေႏွာင္
သူၾကြယ္သဘက္နဲ႔ ကေခ်သည္ပုခက္လည္း ေႏွာင္
သံသရာမွာလည္း ေႏွာင္
အျပန္တရာမကလည္း ေႏွာင္
ပတ္သက္သူတို႔လည္း ေႏွာင္
တပ္မက္သူတို႔လည္း ေႏွာင္
ပင္အိုနဲ႔ ရြက္ႏုတို႔လည္း ေႏွာင္
ယဥ္သလိုနဲ႔ရိုင္းတဲ႔ အဟိတ္တိရိစၧာန္တို႔လည္း ေႏွာင္
ကမၻာေျမလည္း လနဲ႔ ေႏွာင္
ၾကယ္တာရာလည္း ညနဲ႔ ေႏွာင္
ပင္လယ္လည္း ျမစ္နဲ႔ ေႏွာင္
ကဗ်ာဆရာလည္း အခ်စ္နဲ႔ ေႏွာင္
ရင္မွာရူးသြပ္ရင္းလည္း ေႏွာင္
အစဥ္သာ ဦးညႊတ္ရင္းလည္း ေႏွာင္
တစ္ၾကိဳးတည္းပါဘဲ
ရစ္ပတ္တင္းလြန္းခဲ႔
ရင္လိႈက္လို႔လည္း နင္႔တယ္
အစဥ္တစိုက္မို႔လည္း လြင္႔တယ္
ပတ္ျခံဳရစ္သိုင္း ဒီဘဒၵအသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ
ဘံုသံုးဆယ္႔တစ္ ျဖစ္တည္သေရြ႕
ေႏွာင္ၾကိဳးတို႔ လြန္းတင္ရစ္
ခႏၶာခြ်တ္ယြင္းေန႔အထိ ေႏွာင္ ။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.thehathorlegacy.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
14 comments:
(((ကဗ်ာဆရာလည္း အခ်စ္နဲ႔ ေႏွာင္
ရင္မွာရူးသြပ္ရင္းလည္း ေႏွာင္
အစဥ္သာ ဦးညႊတ္ရင္းလည္း ေႏွာင္...)))
အေႏွာင္မလြန္နဲ႔ ကဗ်ာဆရာေရ...
(((အနိစၥသေဘာကုိ နမ္း႐ိႈက္
ကဲ........... မင္း
မၿမဲျခင္းတရားကို သက္ေသျပလိုက္...။)))
ကဗ်ာဆရာ့ကဗ်ာကို... ကဗ်ာမပီတဲ့
ကၽြန္မ ကဗ်ာေလးထဲက တစ္ပုိဒ္ကို
ဆြဲထုတ္ယူရင္း မန္႔သြားမိတယ္....
ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္....
ကဗ်ာေလးအရမ္းေကာင္းတယ္....
ႏႈးႏႈးညံ႕ည႕ံအေရးအသားေလးေတြနဲ႕
ၾကည္ႏႈးစြာခံစားသြားပါတယ္......။
ကဗ်ာအသစ္ေတြ႕လို႕လာဖတ္သြားပါတယ္ ကိုမိုးျမင့္တိမ္.
ကဲ ေျပာပါပေကာ..
ဒီေႏွာင္ၾကိဳးေတြ မျပတ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ တရားအားထုတ္မလဲ ဒကာၾကီး..
မျမဲတဲ့ အပ်က္ေတြဆိုတာ
ေပၚေအာင္မွတ္ ေပၚေအာင္မွတ္
ဟုတ္ျပီလား..
ကုိယ္လည္း ငယ္ေတာ့တာမွ မဟုတ္တာ..။
ဟီး။။။
ဆရာ....တပည့္ခံပါရေစ...
စက္နဲ႔လွည့္ထုတ္သမားမသ္တဲ့..ကဗ်ာေတြ.....
ဘယ္လိုမ်ားစဥ္းစားသလဲ..ဟယ္
နားလည္လြယ္တယ္။ ဖတ္ရင္းတစ္ခုခု ျဖစ္သြားတယ္.. ဘယ္လိုလဲေတာ့ မေျပာတတ္လို႔ မေျပာေတာ့ဘူးးးး :)
ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းမွ ကင္းေ၀းခ်င္တဲ့
ေကာင္မေလး
အားပါးပါး.. ကိုုယ့္ဆရာ...ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့..
ေရးလည္းေရးႏိုုင္ပါရဲ႕ဗ်ာ.. ေရးလိုုက္တိုုင္းလည္းအလန္းေတြၾကီးပဲ..
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္
(((ကေတာက္)))
ကဗ်ာကရာ... (အဲေလ).. ကဗ်ာဆရာ....
ဒြတ္လွခ်ည္လားဗ်ာ... အဲဒီ“ေႏွာင္” ေနတဲ့ႀကိဳးကို ျဖတ္ႏိုင္ခဲလွတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ေတ႔ြႀကီးဆိုေတာ့... က်ေနာ္ေတာ့ ဆက္ၿပီးတြယ္ပါေစလို႔ လႊတ္ထားရအံုးမယ္ဗ်ာ။
သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္မယ့္ေန႔ကေတာ့.. က်ေနာ္ထင္တယ္ ကဗ်ာဆရာႀကီးအေနနဲ႔ ကေလးတစ္ဒါဇင္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေမြးၿပီးရင္ေတာ့ ျဖတ္ေတာက္ဖို႔ လြယ္မယ္ထင္တယ္ ေနာ... ဟဲ..ဟဲ..
ဒါနဲ႔ စကားမစပ္...
“လူထဲက လူတစ္ေယာက္ပါဘဲ မ.. ကို ကမ္းကုန္ေအာင္ ခ်စ္တတ္တဲ႔ ႏွလံုးသား တစ္ခုေတာ့ ပိုင္ဆိုင္ထားေလရဲ႕” ဆိုတဲ့ စာသားေလး အမိုက္သားေနာ္... လကုန္ရက္ေလးမွာ ရွင္တမ္းေတာ့ လုပ္ျဖစ္အံုးမလားဗ်ာ.. ဟမ္..ကဗ်ာကရာႀကီး :D
ေႏွာင္ သလားေတာ႔မေမးနဲ႔ဆရာေရ ...
ေႏွာင္ ဆို မွ ေႏွာင္ပဲ ...
စာသားေတြလန္းတယ္ဗ်ာ ....
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ သိပ္မထားတာ ေကာင္းတယ္တဲ့
အဲဒီ ေႏွာင္ၾကိဳးက ျဖတ္ရခက္တယ္
ေ၀ဖန္စရာ ဘာမွကို မရွိဘူးးးးး
အရမ္း ႀကိဳက္တယ္။
ပတ္ျခံဳရစ္သိုင္း ဒီဘဒၵအသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ
ဘံုသံုးဆယ္႔တစ္ ျဖစ္တည္သေရြ႕
ေႏွာင္ၾကိဳးတို႔ လြန္းတင္ရစ္
ခႏၶာခြ်တ္ယြင္းေန႔အထိ ေႏွာင္ ။
ခံစားဖတ္ရွဳ သြားပါတယ္---
ကဗ်ာေလးကေကာင္းလိုက္တာညီေလးရာ...
တစ္ၾကိဳးတည္းပါဘဲ
ရစ္ပတ္တင္းလြန္းခဲ႔
ရင္လိႈက္လို႔လည္း နင္႔တယ္
အစဥ္တစိုက္မို႔လည္း လြင္႔တယ္
ပတ္ျခံဳရစ္သိုင္း ဒီဘဒၵအသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ
ဘံုသံုးဆယ္႔တစ္ ျဖစ္တည္သေရြ႕
ေႏွာင္ၾကိဳးတို႔ လြန္းတင္ရစ္
ခႏၶာခြ်တ္ယြင္းေန႔အထိ ေႏွာင္ ...
ဟုတ္တယ္ တၾကိဳးတည္းပါပဲ ဒါေပမယ့္သိပ္ကိုၿမဲတယ္ေလ...
ကဗ်ာဖတ္အၿပီးမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အ“ေႏွာင္”ခံေနရတဲ့ အျဖစ္ကို ျပန္ျမင္မိတယ္... သိပ္ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာပါ အစ္ကိုေရ...
Post a Comment