ကဗ်ာလက္နဲ႔ေဆာက္တဲ႔ရက္

ကဗ်ာတဲ႔

အစာငတ္ေနတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြကို
တပ္တပ္မက္မက္ဘဲ ခ်ေကြ်းလိုက္ေတာ႔
အႏုပညာဟာ အသက္မဲ႔ေတာင္
ေခါင္းေမာ႔ ထားဆဲ ။

ေပ်ာက္ရွသြားတဲ႔ ဘ၀ကိုျပန္ရွာဘို႔
သဘာ၀ကို သဘာ၀နဲ႔ျပန္မွ်ား
စိတ္ကို စိတ္နဲ႔ဖြင္႔ရင္း
လက္က်န္ခြန္အားတစ္စံုနဲ႔
ကုန္းထခဲ႔လိုက္တဲ႔ ေသာင္ျပင္
ပင္လယ္ရဲ႕ ညဥ္းသံကိုဗဟိုျပဳ
ေျမာက္ျပန္ေလကို စီးႏွင္း
ခရီးျပင္း ႏွင္ခဲ႔ျခင္းရဲ႕ အဆံုး
ကဗ်ာဆရာေတြ ေဆာက္တဲ႔ရက္မွာ
လႏွစ္စင္း သာခဲ့ ။

အဲဒ့ီရက္မွာ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ အစာအိမ္ေတြ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ စကားလံုးေတြ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြ
ျပီးေတာ႔ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ကေလာင္ေတြနဲ႔
အလွပဆံုး ခင္းက်င္းပစ္ခဲ႔ ။

အသြားေတြေသြးရင္း ရင္ဘတ္ေတြရင္းရင္း
ဘ၀ေတြေဆြးေျမ႕ရင္း အူအခ်င္းခ်င္းပြတ္တိုက္ရင္း
ေလာကကိုခါးေစာင္းတင္ရင္း ေကာင္းကင္ကိုပုခံုးထမ္းရင္း
စီးေမ်ာလွည္႔ပတ္တဲ႔ေသြးေၾကာမွာ
ရသေတြေပ်ာ္၀င္ေနသေရြ႕
ကဗ်ာေန႔ အသက္၀င္တယ္။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္ေဖာ္ျပထားေသာပံုအား ယိမ္းႏြဲ႔ပါးမွ ကိုမိုးၾကယ္ မွေရးဆြဲပါသည္။