သျဂိဳၤဟ္ျခင္း

စိတ္ကိုက တစ္ခါတစ္ခါ
ထထပြင္႔တတ္တဲ႔ ရာသီပန္းလိုမ်ိဳး ။

ရင္ကိုေဖာက္တဲ႔ ေမွာ္ဘီလူးလက္ေတြ
အစြမ္းထက္ေနလိုက္ပံုမ်ား...

ေန႔ရက္ေတြကို အစိမ္းေရာင္ျခယ္ၾကည္႔ေတာ႔
ျပကၡဒိန္ဆိုတာ ငါတို႔တည္ရွိရာကို မညႊန္းဆိုဘူး ။

ကံၾကမၼာတဲ႔
ဘ၀ေတြကို နင္းေခ်လိုက္ပံုမ်ား
အတင္႔ရဲလြန္းေနလိုက္တာ...

ျပိဳက်ကမ္းပါးေတြရဲ႕ ရာဇ၀င္ေတြေအာက္မွာဘဲ
အနင္းခံဘ၀ေတြ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားခဲ႔ေပါ႔ ။

ေၾကးနီေရာင္ေတာက္တဲ႔ မ်က္ႏွာ
ေက်ာက္သားျဖစ္ ပုခံုးနဲ႔
ေက်ာျပင္မွာ လမိုက္တဲ႔ဘ၀ေတြရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲ
သံေယာဇဥ္စိုက္၀င္ရင္း တန္းလန္းနဲ႔
ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းဘဲ ျဖတ္သန္းလိုက္တယ္ ။

တစ္ခါတစ္ရံမွာ လူေယာင္ေဆာင္လိုက္တာကလြဲလို႔
ဘ၀ကို ဘ၀နဲ႔ဖမ္းဆုပ္ေနရတာလည္း
ေမာပန္းလြန္းေနခဲ႔ျပီ ။

ဇာတာနိမ္႔လို႔ ေတာင္းစားတဲ႔ဘ၀ေတြကိုေတာင္
ေလွာင္ေျပာင္တဲ႔ လူေတြရွိေနၾကမွေတာ႔
ငါေလ....
စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ကို သျဂိဳၤဟ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.ian-upton.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။