တက္က်မ္းနဲ႔ ဆန္းလဂ္ကိုအားကိုးလာၾကတဲ႔ ေခတ္ထဲ
ျမစ္ေတြလည္း ေဒါင္လိုက္ျဖတ္စီး
အခ်စ္ေတြလည္း ေလာင္ျမိဳက္ပ်က္ဆီး
ဘ၀ေတြလည္း ေဘာင္ကန္႔သတ္ျပီးၾကီးျပင္းေနေလရဲ႕ ။
အမွန္အမွားဆိုတာ လူ႔သတ္မွတ္ခ်က္
သံုးသပ္သူတို႔ဘက္မွာ ရႈေထာင္႔ဆိုတာရပ္တည္ေတာ႔
ကိုယ္႔ေလွကိုယ္ထိုး ပဲခူးေရာက္ေရာက္စိတ္ထားေတြ
ထြန္းကားလာလိုက္ၾကတာမ်ား
မိုးရာသီမွာေတာင္ ေႏြေခါင္တတ္လာျပီ ။
ေတာင္သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ရည္စက္လက္ညေတြ
ဂြင္က်ဂဏန္းေတြတြက္တဲ႔ ကုန္သည္တို႕ရဲ႕လက္ေတြ
အနင္းခံဘ၀ေတြ ျပားသထက္ျပားလာၾက
ဒါဟာ....
လိုက္ဖက္ညီမွ်မႈတစ္ခု မဟုတ္ခဲ႔တာေတာ႔
ေသခ်ာတယ္ ။
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းတဲ့
ေမ်ာပါတတ္သူေတြအတြက္ေတာ႔ ေက်နပ္စရာ
မုသာ၀ါဒတံတိုင္းေတြ ၾကားမွာ
ေပ်ာ္ပါးေနလိုက္က် ယဥ္ပါးေနလိုက္က်
ကုတ္ျခစ္တြယ္တက္သူတို႔ရဲ႕ ကမ္းပါးမွာေတာ႔
ေလျပင္းတိုက္တိုင္း ခ်ဥ္ဆီခိုက္ေနတုန္းဘဲ ။
ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ႔ ဆႏၵတစ္စံုတစ္ရာကို
အေရာင္တင္ဘို႔ ၾကိဳးစားၾကည္႔ေတာ႔
ကိုယ္တိုင္ကိုက ဖြတ္ပံုဘ၀နဲ႔
ခြ်တ္ျခံဳက်ဆဲ ။
ကဲ....
လုပ္ပိုင္ခြင္႔နဲ႔ အခြင္႔အလမ္း
စြမ္းေဆာင္ရည္နဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္
ဒါေတြဟာ ေန႔ဘက္မက္တဲ႔ အိပ္မက္ေတြေပါ႔ ။
ႏိုးထခ်ိန္မွာေတာ႔
အရာရာဟာ ေမွးမွိန္မႈန္၀ါးလို႔ ။
တစ္ခါတစ္ခါ ဘ၀ကိုျဖတ္ရိုက္ခံရတာမ်ား
ႏွလံုးေသြး ပြက္ပြက္အန္တယ္ ။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
အထက္တြင္ အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.artist-starving.livejournal.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
11 comments:
တက္က်မ္းနဲ႔ ဆန္းလဂ္ကို
အားကိုးလာၾကတဲ႔ ေခတ္.... ဟုတ္ပါရဲ႕
ႏွလံုးေသြးပြက္ပြက္အံတဲ့ ကဗ်ာကို လာခံစားသြားပါတယ္.။
မုသာ၀ါဒတံတိုင္းေတြ ၾကားမွာ
ေပ်ာ္ပါးေနလိုက္က် ယဥ္ပါးေနလိုက္က်..
ေအာ္.. သူလည္း ႏွလံုးေသြးေတြ ပြက္ပြက္ အန္ေနပါလား..
ကဗ်ာေလး ေကာင္းလြန္းတယ္ ကဗ်ာဆရာေရ..
ခင္မင္ေလးစာခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
“ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းတဲ့
ေမ်ာပါတတ္သူေတြအတြက္ေတာ႔ ေက်နပ္စရာ
မုသာ၀ါဒတံတိုင္းေတြ ၾကားမွာ
ေပ်ာ္ပါးေနလိုက္က် ယဥ္ပါးေနလိုက္က်
ကုတ္ျခစ္တြယ္တက္သူတို႔ရဲ႕ ကမ္းပါးမွာေတာ႔
ေလျပင္းတိုက္တိုင္း ခ်ဥ္ဆီခိုက္ေနတုန္းဘဲ ။”
က်က္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ရမွာေပါ့ ကုိယ့္ဆရာရယ္..။
ခင္မင္ေလးစားစြာ
လင္းဒီပ
ဒါဏ္ရာေတြက်က္ဖို႔ေဆးနည္းပဲလိုတာေနာ္..အဲဒီဇီဝက
ကလဲ..ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္..း(
နိမိတ္ပံုေတြ
အရမ္းမိုက္တယ္ .....
ေၿပာခ်င္တာေတြ ၿမင္ေနရတယ္၊
နာ ေနတဲ့ဘဝေတြ၊
ႀကာ ေနတဲ့ ညေတြ( မိုးမလင္ခဲ့တာႀကာေပါ့)
ဆာ ေနတဲ့ ဗိုက္ေတြ(မဝခဲ့တာႀကာေပါ့)
ကာ ေနတဲ့ လမ္းေတြ(ပိတ္ဆို႔ေနတာႀကာေပါ့)
ညာ ေနတဲ့ ႏုတ္ခမ္းေတြ(လကၤာေခ်ာရံု သက္သက္မဟုတ္တာတာ ႀကာေပါ့)
နာ ေနတဲ့ စိတ္ေတြ(ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ခဲ့တာႀကာေပ့ါံ)
မာ ေနတဲ့ ခါးေတြ( ညြတ္ခ်ေနေနရတာႀကာေပါ့)
ဟာ ေနတဲ့ အိပ္ကပ္ေတြ (ထပ္မၿဖည့္ရတာႀကာေပါ့)
........
တစ္ခါတစ္ခါ ဘဝကိုၿဖတ္ရိုက္ခံရတာမ်ား
အထပ္ထပ္ အရိႈးရာေတြ အစင္းစင္းထလို႔
ၿမင္းက်ားတစ္ေကာင္လို
က်ား ဆိုတဲ့ စကားလံုးပါရက္နဲ႔
အစားခံ ဖို႔ က်ား လိုက္ခံေနရတယ္၊။
ကဗ်ာဆရာရဲ႔...
ကရားေရလႊတ္ရင္ဖြင့္သံဟာ....
ႏွလံုးသားေတြအထိ တိုင္ရိုက္စီး၀င္လာပါတယ္....
အမွန္အမွားဆိုတာ လူ႔သတ္မွတ္ခ်က္
သံုးသပ္သူတို႔ဘက္မွာ ရႈေထာင္႔ဆိုတာရပ္တည္ေတာ႔
ကိုယ္႔ေလွကိုယ္ထိုး ပဲခူးေရာက္ေရာက္စိတ္ထားေတြ
ထြန္းကားလာလိုက္ၾကတာမ်ား
မိုးရာသီမွာေတာင္ ေႏြေခါင္တတ္လာျပီ ။
မိုးရာသီမွာေႏြေခါင္တတ္သလိုမ်ိဳး...
ေႏြေခါင္ေခါင္လဲ..မိုးႀိကိဳးအပစ္ခံေနၾကရတယ္...
ေျပာခ်င္တာေတြကို...
လွလွပပေျပာခ်သြားတဲ့ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္အတြက္
ဂုဏ္ယူေလးစားလွ်က္
အဲလိုေတြ မေၿပာတတ္ပါဘူး။ ရုိးရုိးဘဲလာဖတ္သြားပါတယ္။
မခင္ဦးေမကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးဖတ္တယ္... ဒို႔ကေတာ့ ဇြန္းတပ္ၿပီး ဖတ္သြားတယ္ အျမင့္.. ကဗ်ာေတြလာဖတ္တိုင္း ေလာကအစိတ္အပိုင္းေတြကို ပံုစံတက်ထင္ဟပ္ေစတဲ့ “လက္” ပါလားဗ်ာ။ ေလးစားပါတယ္ ကဗ်ာဆရာ(ေလးခ်င္းတူတူ အဆင္သာလို႔ ၀ါးသြားတယ္ဗ်ာ ဟဲ..ဟဲ)
ႏွလံုးေသြးေတြ တူတူလာအန္တယ္ အစ္ကို အေဖာ္ရွိေသးတယ္ဗ် ။
ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ႔ ဆႏၵတစ္စံုတစ္ရာကို
အေရာင္တင္ဘို႔ ၾကိဳးစားၾကည္႔ေတာ႔
ကိုယ္တိုင္ကိုက ဖြတ္ပံုဘ၀နဲ႔
ခြ်တ္ျခံဳက်ဆဲ ။
း(
Post a Comment