မ်က္ႏွာဖံုးခြာလိုက္တဲ႔သစ္ပင္

အဲဒီသစ္ပင္ေပါ႔...
ေျခလက္ေတြ သုတ္သင္ခံရတိုင္း
ဘ၀ကို က်ိန္စာတိုက္တိုက္ေနတတ္တာ ။

ေျခာင္းေျမာင္းလုပ္ၾကံခံရတဲ႔ ရြက္ေၾကြေတြအတြက္
ေရေသာက္ျမစ္ကို အဆက္ျဖတ္ရင္းက
ေလာကကို ေလွာင္ရယ္ပစ္လိုက္တယ္
ရင္ဘတ္မွာ အက္ရာေတြထင္ရင္းနဲ႔ေပါ႔ ။

ျဖစ္တည္ျခင္းကို တိုက္စားခံရရင္း
ျပဌာန္းခ်က္ ခပ္ညစ္ညစ္နဲ႔
ဘ၀ထဲကို တိုး၀င္လာခဲ႔လိုက္တာ
ရုန္းထြက္ျခင္း ကမ္းပါးေရာက္မွ
လကေလွာင္ပိတ္ခံထားရမွန္း သိတယ္ ။

စြန္႔ပစ္ျခင္းခံညနဲ႔ အေရာင္ခြ်တ္ခံရတဲ႔ဘ၀မွာ
ဂုဏ္သိကၡာအတြက္တဲ႔ ငါ႔ရင္ဘတ္ျမစ္ထဲ
လူမဆန္တဲ႔ဒဏ္ရာေတြ စိုက္သြင္းခဲ႔လိုက္ၾက ။

တကယ္ေတာ႔...
ျမစ္ေတြက်ယ္ဘို႔ အတြက္
ေသာင္ျပင္အသက္ေတြ စေတးခဲ႔ရတာ ။

ေနာက္ဆံုးမွာ...
ခ်ဥ္ဆီလိႈက္တိုင္း ကဗ်ာေတြထပြင္႔တတ္တဲ႔ရာသီအေရာက္
ဟန္ေဆာင္မႈကိုရြံမုန္းသြားတဲ႔ သစ္ပင္ဟာ
သူ႔မ်က္ႏွာဖံုးကို သူခြာခ်လိုက္တယ္ ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.library.uvic.ca မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။