စကားခ်ီး ။ ။
တေန႔သ၌ ကြ်ႏု္ပ္သည္လုပ္ငန္းခြင္၌တက္ၾကြစြာ ငိုက္မ်ဥ္းေနလ်က္ရွိေလ၏။ သို႔ေသာ္ ၾကာရွည္စြာ ငိုက္မ်ဥ္းႏိုင္ျခင္းကား မစြမ္းသာေပ။ အဘယ္အတြက္မူ ကြ်ႏု္ပ္၏ အလုပ္ရွင္သူေဌးေရာက္ရွိလာသျဖင္႔ လြန္စြာမွပင္ အားထုတ္၍ အလုပ္လုပ္ေနသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ထားရေပသည္။ သို႔ေသာ္လည္းကမၻာေပၚ၌ အေလးဆံုးအရာသည္ မ်က္ခြံျဖစ္ရကား ကြ်ႏု္ပ္မွာ အိေျႏၵမဆည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ပ်က္ရြင္းေနေလ၏။ ထိုသို႔ ယိုင္လဲလုနီးနီးျဖစ္ေနသာ ကြ်ႏု္ပ္၏အေျခအေနအား ထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္၏အာရံုတို႔အား လႊဲေျပာင္းရန္ သူေဌးအလစ္၌ ကြ်ႏု္ပ္၏ေကာင္းကင္ေလးရွိရာသို႔ ေရာက္ရွိခဲ႔ေလ၏။
ထိုသို႔ေရာက္ရွိလွ်င္ ေရာက္ရွိျခင္း စီဘံုးဟုေခၚတြင္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္မိတ္ေဆြမ်ား၏ မွတ္တမ္းမ်ား သိမ္းဆည္းရာ ျပတိုက္ေလး၌ အသစ္စက္စက္ မွတ္တမ္းေလးတစ္ေစာင္အား အမွတ္မထင္ေတြ႔လိုက္ရေလေတာ႔၏။ ထိုမွတ္တမ္းေလးမွာ ကြ်ႏု္ပ္လြန္စြာမွပင္ ခင္မင္လွ၍ ကြ်ႏု္ပ္အားလည္း လြန္စြာမွပင္ ခင္မင္ၾကေသာ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ ေျပာမနာ ဆိုမနာ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ၾကသည္႔ ကိုရင္ေနာ္ႏွင္႔ မခင္ေလးငယ္တို႔ ၏ မွတ္တမ္းပင္ ျဖစ္ေလေတာ႔သည္။ ထိုမွတ္တမ္းတြင္ ပါ၀င္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ဖတ္ရႈမိသည္႔ခဏ၌ပင္ ကြ်ႏု္ပ္ရင္ဘတ္သို႔ ေလာ္ရီကား တက္ၾကိတ္သည္႔ႏွယ္ အသက္ရႈက်ပ္သြားေလေတာ႔သည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဟူမူ မွတ္တမ္း၌
"ခ်စ္ျခင္းဗလပြျဖင္႔ TAG ေတာ္မူ၏ ဟဲ ဟဲ..."
ဆိုေသာစာမွာ ကြ်ႏု္ပ္အား မ်ားစြာ အသက္ရႈက်ပ္ေစေလ၏။ အဘယ္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရးသားရန္ ကြ်ႏ္ုပ္၏မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား တက္ဂ္ပါသနည္း။ ျပင္းျပလာေသာ သိခ်င္စိတ္မ်ားအား မမ်ိဳသိပ္ႏိုင္ေတာ႔ေသာေၾကာင္႔ ခ်က္ျခင္းလိုပင္ အႏွီမိတ္ေဆြၾကီးမ်ားရွိရာ အိမ္ေဂဟာသို႔ တက္သုတ္ရိုက္ ခ်ီတက္ခဲ႔ေလေတာ႔သည္။ အိမ္သို႔ေရာက္လတ္ေသာ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ အသံျပဳ ေခၚငင္ပါေသာ္လည္း မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ထြက္လာျခင္းငွာ မေတြ႔ရွိရသျဖင္႔ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း တတ္သည္႔ပညာ မေနသာသည္႔အေလ်ာက္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ပညာျဖင္႔ပင္ ယင္းမိတ္ေဆြၾကီးတို႔၏ တံခါးကိုဖြင္႔ကာ ၀င္ေရာက္ခဲ႔ေလေတာ႔သည္။
ထိုသို႔ ၀င္ေရာက္သည္ဆိုျခင္း၌ ကြ်ႏု္ပ္အေနႏွင္႔ မည္သို႔ေသာ ပစၥည္းတစ္စြန္းတစ္စမွ ခိုးယူလိုေသာ စိတ္မရွိဘဲ မည္သည္႔အေၾကာင္းအရာအားတက္ခ္သည္ ဆိုေသာ သိခ်င္စိတ္တစ္ခုုတည္းသာ ရွိသည္ဆိုသည္ကိုမူ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ လြန္စြာရင္းႏွီးခင္မင္ၾကေသာ ကြၽႏု္ပ္၏ မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား သိလိမ္႔မည္ဟု ေမွ်ာ္လင္႔မိေလ၏။ ထိုသို႔ တြန္းဖြင္႔ ၀င္ေရာက္ရင္း အႏွီမိတ္ေဆြၾကီးမ်ား၏ တက္ခ္ကို ရွာေဖြဖတ္ရႈရာ ယခင္႔ယခင္ ေရးသားထားေသာ အေဟာင္းမ်ားအား ျပန္လည္ဆန္းသစ္ရန္ တက္ခ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို သိရွိရေလ၏။ သို႔မွသာလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္လည္း အနည္းငယ္ စိတ္ေအးရေလေတာ႔၏။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္၏မိတ္ေဆြၾကီးမ်ားႏွင္႔ ကြ်ႏု္ပ္ေလးစားရေသာ စာဖတ္သူ၊ ဘေလာ႔ခ္ဂါေမာင္ႏွမမ်ားအား ျပန္လည္ တင္ျပႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ စဥ္းစားခန္း၀င္ရေလေတာ႔၏။
ကြ်ႏု္ပ္မွာ ကဗ်ာေရးသားေသာ ဘက္၌အားသန္သူျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ ေရးခဲ႔ဘူးေသာ ကဗ်ာမ်ားစြာရွိေလ၏။ သို႔ေသာ္ကြ်ႏု္ပ္၏ကဗ်ာမ်ားမွာ ဖတ္ရႈသူမ်ားအတြက္ စိတ္အပန္းေျပစရာ နည္းပါးလွသည္ ျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ ကြ်ႏု္ပ္မွာလြန္စြာမွပင္ အားနာျခင္းျဖစ္မိေလ၏။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္ကူးျဖင္႔ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ အိမ္ေလးတစ္လံုးႏွင္႔ ကြ်ႏု္ပ္ ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းသားဘ၀ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳဆံုခဲ႔ရေသာ ရီေမာဖြယ္ရာ အမွတ္တရ အျဖစ္ေလးတစ္ခုအား ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္းျဖင္႔ ကြ်ႏု္ပ္ မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား၏ တက္ဂ္ကို ေရးသားလိုက္ရပါေၾကာင္း။၊
ထိုသို႔ေရာက္ရွိလွ်င္ ေရာက္ရွိျခင္း စီဘံုးဟုေခၚတြင္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္မိတ္ေဆြမ်ား၏ မွတ္တမ္းမ်ား သိမ္းဆည္းရာ ျပတိုက္ေလး၌ အသစ္စက္စက္ မွတ္တမ္းေလးတစ္ေစာင္အား အမွတ္မထင္ေတြ႔လိုက္ရေလေတာ႔၏။ ထိုမွတ္တမ္းေလးမွာ ကြ်ႏု္ပ္လြန္စြာမွပင္ ခင္မင္လွ၍ ကြ်ႏု္ပ္အားလည္း လြန္စြာမွပင္ ခင္မင္ၾကေသာ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ ေျပာမနာ ဆိုမနာ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ၾကသည္႔ ကိုရင္ေနာ္ႏွင္႔ မခင္ေလးငယ္တို႔ ၏ မွတ္တမ္းပင္ ျဖစ္ေလေတာ႔သည္။ ထိုမွတ္တမ္းတြင္ ပါ၀င္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ဖတ္ရႈမိသည္႔ခဏ၌ပင္ ကြ်ႏု္ပ္ရင္ဘတ္သို႔ ေလာ္ရီကား တက္ၾကိတ္သည္႔ႏွယ္ အသက္ရႈက်ပ္သြားေလေတာ႔သည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဟူမူ မွတ္တမ္း၌
"ခ်စ္ျခင္းဗလပြျဖင္႔ TAG ေတာ္မူ၏ ဟဲ ဟဲ..."
ဆိုေသာစာမွာ ကြ်ႏု္ပ္အား မ်ားစြာ အသက္ရႈက်ပ္ေစေလ၏။ အဘယ္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရးသားရန္ ကြ်ႏ္ုပ္၏မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား တက္ဂ္ပါသနည္း။ ျပင္းျပလာေသာ သိခ်င္စိတ္မ်ားအား မမ်ိဳသိပ္ႏိုင္ေတာ႔ေသာေၾကာင္႔ ခ်က္ျခင္းလိုပင္ အႏွီမိတ္ေဆြၾကီးမ်ားရွိရာ အိမ္ေဂဟာသို႔ တက္သုတ္ရိုက္ ခ်ီတက္ခဲ႔ေလေတာ႔သည္။ အိမ္သို႔ေရာက္လတ္ေသာ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ အသံျပဳ ေခၚငင္ပါေသာ္လည္း မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ထြက္လာျခင္းငွာ မေတြ႔ရွိရသျဖင္႔ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း တတ္သည္႔ပညာ မေနသာသည္႔အေလ်ာက္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ပညာျဖင္႔ပင္ ယင္းမိတ္ေဆြၾကီးတို႔၏ တံခါးကိုဖြင္႔ကာ ၀င္ေရာက္ခဲ႔ေလေတာ႔သည္။
ထိုသို႔ ၀င္ေရာက္သည္ဆိုျခင္း၌ ကြ်ႏု္ပ္အေနႏွင္႔ မည္သို႔ေသာ ပစၥည္းတစ္စြန္းတစ္စမွ ခိုးယူလိုေသာ စိတ္မရွိဘဲ မည္သည္႔အေၾကာင္းအရာအားတက္ခ္သည္ ဆိုေသာ သိခ်င္စိတ္တစ္ခုုတည္းသာ ရွိသည္ဆိုသည္ကိုမူ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ လြန္စြာရင္းႏွီးခင္မင္ၾကေသာ ကြၽႏု္ပ္၏ မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား သိလိမ္႔မည္ဟု ေမွ်ာ္လင္႔မိေလ၏။ ထိုသို႔ တြန္းဖြင္႔ ၀င္ေရာက္ရင္း အႏွီမိတ္ေဆြၾကီးမ်ား၏ တက္ခ္ကို ရွာေဖြဖတ္ရႈရာ ယခင္႔ယခင္ ေရးသားထားေသာ အေဟာင္းမ်ားအား ျပန္လည္ဆန္းသစ္ရန္ တက္ခ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို သိရွိရေလ၏။ သို႔မွသာလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္လည္း အနည္းငယ္ စိတ္ေအးရေလေတာ႔၏။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္၏မိတ္ေဆြၾကီးမ်ားႏွင္႔ ကြ်ႏု္ပ္ေလးစားရေသာ စာဖတ္သူ၊ ဘေလာ႔ခ္ဂါေမာင္ႏွမမ်ားအား ျပန္လည္ တင္ျပႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ စဥ္းစားခန္း၀င္ရေလေတာ႔၏။
ကြ်ႏု္ပ္မွာ ကဗ်ာေရးသားေသာ ဘက္၌အားသန္သူျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ ေရးခဲ႔ဘူးေသာ ကဗ်ာမ်ားစြာရွိေလ၏။ သို႔ေသာ္ကြ်ႏု္ပ္၏ကဗ်ာမ်ားမွာ ဖတ္ရႈသူမ်ားအတြက္ စိတ္အပန္းေျပစရာ နည္းပါးလွသည္ ျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ ကြ်ႏု္ပ္မွာလြန္စြာမွပင္ အားနာျခင္းျဖစ္မိေလ၏။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ပင္ ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္ကူးျဖင္႔ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ အိမ္ေလးတစ္လံုးႏွင္႔ ကြ်ႏု္ပ္ ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းသားဘ၀ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳဆံုခဲ႔ရေသာ ရီေမာဖြယ္ရာ အမွတ္တရ အျဖစ္ေလးတစ္ခုအား ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္းျဖင္႔ ကြ်ႏု္ပ္ မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား၏ တက္ဂ္ကို ေရးသားလိုက္ရပါေၾကာင္း။၊
စိတ္ကူးနဲ႔ေဆာက္တဲ႔အိမ္
အခမ္းနားဆံုး အလွတရားေတြနဲ႔ ဖြဲတည္ရင္း
ရွိန္းျမေႏြးေထြးျခင္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ႔...။
အဲဒီေနရာေလးမွာ...
ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူက်ခဲ႔
အသည္းခ်င္းေတြ ေထြးေပြ႔ခဲ့
နားလည္သိတတ္မႈေတြ မွ်တခဲ့..။
ႏွစ္ေယာက္ထဲပါ
အရာရာ ျပည္႔စံုေနခဲ့တယ္...။
ကႏၱာရလို ေနရာမ်ိဳးမွာ
ေနေျပာက္မတိုး ေတာအုပ္စိုက္ခ်င္တဲ႔....ငါ
စိတ္ကူးအေတြးနဲ႔ ေဆာက္တဲ႔အိမ္မွာ
အိပ္မက္ေတြက
ရင္တိမ္းညႊတ္စြာ သာယာခဲ့...။
ႏွစ္ကိုယ္႔တစ္စိတ္ အိပ္ခန္း
သမုဒယလႊမ္း ၾကမ္းျပင္
ရင္ေငြ႕ခ် ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္နဲ႔
သပ္ရပ္တဲ႔ ဧည္႔ခန္း
သံေယာဇဥ္ ေျမနီလမ္းထဲ
ေနျခည္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ ေထြးဖက္
ေမတၱာဓါတ္နဲ႔ ေဆာက္တဲ့အိမ္
သစၥာပႏၷက္ရိုက္ရင္း ျဖစ္တည္
ငါ႔.. ျမတ္ႏိုးျခင္းႏွင္းဆီ
မင္းပန္ဆင္ဘို႔ ဖူးပြင္႔ေနခဲ့...။
အတင္းၾကပ္ဆံုး ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္ရင္း
အျမတ္ႏိုးဆံုး သီက်ဴးတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းသံစဥ္ေတြၾကား
ခ်စ္သူေရ......
ကိုယ္တို႔အိမ္ေလးမွာ ဆည္းလည္းေလးေတြေတာင္
ရင္...ခုန္...တတ္...ေန....ျပီ..။
အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.homeplaninfo.com ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ရွိန္းျမေႏြးေထြးျခင္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ႔...။
အဲဒီေနရာေလးမွာ...
ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူက်ခဲ႔
အသည္းခ်င္းေတြ ေထြးေပြ႔ခဲ့
နားလည္သိတတ္မႈေတြ မွ်တခဲ့..။
ႏွစ္ေယာက္ထဲပါ
အရာရာ ျပည္႔စံုေနခဲ့တယ္...။
ကႏၱာရလို ေနရာမ်ိဳးမွာ
ေနေျပာက္မတိုး ေတာအုပ္စိုက္ခ်င္တဲ႔....ငါ
စိတ္ကူးအေတြးနဲ႔ ေဆာက္တဲ႔အိမ္မွာ
အိပ္မက္ေတြက
ရင္တိမ္းညႊတ္စြာ သာယာခဲ့...။
ႏွစ္ကိုယ္႔တစ္စိတ္ အိပ္ခန္း
သမုဒယလႊမ္း ၾကမ္းျပင္
ရင္ေငြ႕ခ် ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္နဲ႔
သပ္ရပ္တဲ႔ ဧည္႔ခန္း
သံေယာဇဥ္ ေျမနီလမ္းထဲ
ေနျခည္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ ေထြးဖက္
ေမတၱာဓါတ္နဲ႔ ေဆာက္တဲ့အိမ္
သစၥာပႏၷက္ရိုက္ရင္း ျဖစ္တည္
ငါ႔.. ျမတ္ႏိုးျခင္းႏွင္းဆီ
မင္းပန္ဆင္ဘို႔ ဖူးပြင္႔ေနခဲ့...။
အတင္းၾကပ္ဆံုး ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္ရင္း
အျမတ္ႏိုးဆံုး သီက်ဴးတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းသံစဥ္ေတြၾကား
ခ်စ္သူေရ......
ကိုယ္တို႔အိမ္ေလးမွာ ဆည္းလည္းေလးေတြေတာင္
ရင္...ခုန္...တတ္...ေန....ျပီ..။
အမွတ္တရအလြဲ(သို႔) ကြ်ႏု္ပ္ႏွင္႔ကားမီး
ပူျပင္းအိုက္စပ္လွတဲ႔ ေႏြရာသီေန႔တေန႔....
အဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းသြားတုန္း ေတြ႕ၾကံဳရတဲ႔အလြဲေလးတစ္ခုေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္က အင္းစိန္မွာ GTI မွာ ပထမႏွစ္တက္ခါစ။ ေက်ာင္းဖြင္႔တာ ၃လေလာက္ဘဲ ရွိေသးတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီေန႔က ဘယ္လိုအိပ္ခ်င္မွန္းကို မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္းအိပ္ခ်င္တဲ႔ မ်က္လံုးကိုအတင္းျပဴးျပီး အိမ္ကထြက္လာခဲ႔တယ္။ ရာသီဥတုကလည္း ေတာ္ေတာ္ပူတာ။ ေျမနီကုန္းကားဂိတ္မွာ ကားေစာင္႔ေနရင္း ပူျပင္းလွတဲ႔ေနမင္းကို ရန္လုပ္ေနေသးတယ္။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ၄၅aricon-busၾကီးေရာက္လာပါေကာ။ ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း ကားနား ေျပးသြားျပီး ကားေပၚတက္လိုက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးရွင္ စပယ္ယာကလည္း အတင္းတြန္းတင္ေနတာ။ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ဘူးဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္႔ လက္ထဲမွာ Tကပါေသးတယ္ေလ။ ေက်ာပိုးအိတ္ကဖက္၊ ဒီၾကားထဲ ေက်းဇူးရွင္က အတင္းတြန္းတင္ေတာ႔ စိတ္ထဲကေန ေမတၲာပို႔လိုက္ေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ကားေပၚေရာက္ေတာ႔ ထို္င္စရာေလးမ်ား ရႏိုင္မလားလို႔ မ်က္စိကေလးကစားလိုက္တယ္။ ေတြ႕ပါျပီဗ်ာ ဟိုးေနာက္ဆံုးတန္းမွာ။ ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း သူမ်ားမထိုင္ခင္ ကဗ်ာကယာ ေျပးဦးလိုက္တာေပါ႔။
"ဟဲ႔ ဟဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ..."
"ဟာ" "ကေတာ႔ေနာ္ အမ ေဆာရီး.."
ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္တာေတာင္ သူကမ်က္ေထာင္႔နီၾကီးနဲ႔ ၾကည္႔တုန္း။ သူစိတ္ဆိုးမယ္ ဆိုလဲဆိုးခ်င္စရာပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္က ေနရာရလုိေဇာနဲ႔ အေျပးေလးသြားေတာ႔ လက္ထဲကTကို ခဏေမ႔သြားတယ္၊ အဲဒီမွာတင္ Tတံေခါင္းက အဲဒီအမၾကီးလက္ကို ခ်ိတ္မိျပီး ကြ်န္ေတာ္သြားတဲ႔ေနာက္ ကိုသူကယိုင္ျပီးေတာ႔ ပါလာတာ။ သူ႕ၾကည္႕ရတာလဲ ေတာ္ေတာ္နာသြားတဲ႔ ပံုဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေဆာရီးေျပာျပီး အသာေလးလစ္ထြက္ လာလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတန္းက ခံုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။ မၾကာပါဘူး စပယ္ယာ ကားခလာေကာက္တာနဲ႔ ပိုက္ဆံထုတ္ေပးလိုက္ျပီး လြယ္အိတ္ေလး ေပါင္ေပၚတင္ Tတံကို ဒူးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညွပ္ျပီး စငိုက္ေတာ႔တာေပါ႔။ မဟာျမိဳင္မွတ္တိုင္ ေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ေဘးက တစ္ေယာက္ဆင္းသြားျပီး အသက္၅၅ ၆၀ ေလာက္ရွိတဲ႔မိန္းမၾကီး တစ္ေယာက္ေဘးကို ၀င္ထိုင္လိုက္တာ သိလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ငိုက္ရင္းကေန ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
"မီးေတြ မီးေတြ ကားေနာက္မွာ မီးေလာင္ေနျပီ"
"စပယ္ယာ ကားေနာက္မွာ မီးေလာင္ေနျပီ"
ဆိုတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ေဘးက မိန္းမၾကီး စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္သံၾကားမွ ဆတ္ကနဲ လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ေနာက္လွည္႕ၾကည္႕ လိုက္ေတာ႔ ကားေနာက္မွာ မီးခိုးလံုးၾကီးေတြက အူထြက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒီမွာတင္ ကြ်န္ေတာ္႔ေဘးက မိန္းမၾကီးက ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႔ ထေျပးေတာ႔တာဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘယ္ရလိမ္႔မလဲ ေပါင္ေပၚတင္ထားတဲ႔ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဇတ္ကနဲ ေကာက္လြယ္ Tကို လက္တစ္ဖက္က ကိုင္ျပီးေျပးေတာ႔တာေပါ႔။ ဟိုမိန္းမၾကီးက ေရွ႕က ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္ကေပါ႕။ ကားေပၚမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင္႔ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ကုန္တာေပါ႔။ အဲဒီမွာတင္ စပယ္ယာက
"ဟာ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ေလွ်ာက္ေျပးေနတာတုန္း မီးေလာင္တာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အင္ဂ်င္က်ေနလို႔ မီးခိုးအလံုးလိုက္ ထြက္ေနတာ"
"မသိဘူးေလေတာ္ မီးခိုးေတြအမ်ားၾကီး ထြက္ေတာ႔ က်ဴပ္ကမီးေလာင္တယ္ထင္လို႔ေပါ႔.."
လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို နဲ႔ ဘာမွမျဖစ္သလိုနဲ႔ သူ႔ေနရာသူ ျပန္သြားထိုင္ေနေလရဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္႔ မွာေတာ႔ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းကို မသိေတာ႔ဘူး။ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ သူ႕ေနာက္ကလိုက္ေျပး မိတာကိုး။ တစ္ကားလံုးကလည္း ျပံဴးစိစိနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ၀ိုင္းၾကည္႕ ေနၾကေလရဲ႕။ တစ္ခ်ိဴ႕မထိန္းႏုိင္တဲ႔ သူေတြဆို အသံထြက္ျပီးေတာင္ ရီေနေလရဲ႕။ ဟိုမိန္းမၾကီးကေတာ႔ ဘာမွမျဖစ္သလို သြားထိုင္ေနႏိုင္ေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္မွာေတာ႔ ရွက္လြန္းလို႔ နီးစပ္ရာ မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းျပီးေနာက္ကား ေျပာင္းစီးခဲ႔ရပါေကာ။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
မိုးျမင္႔တိမ္
15 comments:
အျမင့္ရယ္...
ညည္းေအ.. ေရးတတ္လိုက္တာ..
စကားဦးေလးကိုက ဖတ္ရတာ “႐ွလႊတ္” ကနဲ
ေခ်ာ ေနတာပဲ.. ေရးပါလား အဲ႔လို ရယ္စရာေလးေတြ..
ေကာင္မ ေရးတတ္ရဲ႕သားနဲ႔ မေရးဘူး..
ဘာတုန္း က်ဳပ္လို ငေပါ ထင္ခံရမွာ စိုးသလား.. ဟြင္းးး
“စိတ္ကူးနဲ႔ေဆာက္တဲ႔အိမ္” ေလးကို အရမ္းႀကိဳက္လို႔ က်ဳပ္ခ်စ္ခ်စ္ကို ႐ြတ္ျပလိုက္တာ ခိုက္သြားတယ္ (ကဗ်ာကိုတဲ႔..) က်ဳပ္ကေတာ႔ က်ဳပ္ အသံကိုမ်ားလားလို႔.. ညည္းေၾကာင့္ က်ဳပ္ခ်စ္ခ်စ္ကို ဘုၾကည့္ ၾကည့္လိုက္ရေသးတယ္..
ညည္းေအ ဒီ T ေလး တစ္ေခ်ာင္းေတာင္ ႏိုင္ေအာင္ မထိမ္းႏိုင္ဘူး.. ခ်ိတ္ပါ႔လား ကုလားအဖိုးႀကီးကို.. ဘယ္႔နယ္ ေကာင္မေလးမွ ေ႐ြးခ်ိတ္ရတယ္လို႔.. ညည္း T က ၾကည့္ရတာ ႏွာေခါင္းေလး ပါတယ္ ထင္ပါရဲ႕.. ေအးေလ ညည္း T ဆိုေတာ႔လည္း ညည္းလို ပီတီတီ ေနမွာေပါ႔..
ဒါနဲ႔ ေနပါဦး စကားမစပ္.. ညည္း ယိုးဒယား သြားမလို႔ဆို.. ဟီးးး
စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုး စမွာပဲ...
ေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ ေျပာရမယ္႔သူ မဟုတ္လို႔ မေျပာေတာ႔ဘူး..
ခင္းမင္ျခင္းဗလဗြနဲ႔
မိေနာ္.. အဲေလ.. မွားလို႔.. ကိုရင္ေနာ္
(ညည္း အန္တီေလး သတ္သတ္ မန္႔ လိမ္႔မယ္)
ကဗ်ာေလးက ဒီေန႔မွတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္သြားဖတ္ျဖစ္လိုက္တာေလး ... အလြဲေလးကေတာ႔ ခုမွဖတ္ရတယ္ .... မ်က္စိထဲပံုေပၚၿပီး ဘယ္လုိမွမေနႏိုင္လို႔ ည ၂ နာရီႀကီး ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ရယ္မိတယ္ ... အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ တီကိုင္ၿပီးေလွ်ာက္ေျပးေနတဲ႔ ေကာင္ေလးကို ျမင္ေယာင္ၿပီးရယ္လိုက္ရတာ ... ဟား ဟား ဟား ...
ေအာ္ ျဖစ္ရေလ ဆရာရယ္ ...
ကဗ်ာေလး ဖတ္ၿပီး စိတ္ကူးအိမ္ကေလးထဲ ၀င္နားၿပီး စိတ္လက္အပန္းမ်ားေျဖမလား မွတ္တယ္ ...
GTI က T တစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသား မီးလန္႕ေျပးတာနဲ႕ လန္႕ေတာင္ လန္႕သြားတယ္ ... ။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆရာတို႕ရပ္ကြက္က ဒီသတင္းၾကားၿပီး မီးကင္းေစာင့္ခိုင္းပါေလေရာ မဟုတ္လား ... ဟားဟား ...
ေတာ္ေသးတာေပါ့ ... ႏို႕မဟုတ္ရင္ လြယ္ဖူး ...
ယိုးဒယားသြားဖို႕ လက္မွတ္ဆံုးမွာ ... :D
ေအာ္ ဆရာ ေမ့လို႕
အသစ္ဘယ္လိုေကာင္းေကာင္း အေဟာင္းတလည္လည္တဲ့ ေဟာင္းေပမယ့္ ေကာင္းေနဆဲပါ ... ဆရာ
ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစဗ်ာ
ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ ကိုယ့္ညီရာ..
ကားေနာက္ဆံုးထိုင္ခံုမွာ မီးခိုးလံုးၾကီးထြက္လာၿပီး
ကိုယ့္ညီမ်က္ႏွာၾကီးလည္း မီးခဲၾကီးလို ရဲတြတ္သြားမွာ ၿမင္ေယာင္ေနမိေတာ့တယ္ ဟဲဟဲ..ေနာက္သြားတာပါ ညီေလးရာ....
ကဗ်ာေလးလည္း ေကာင္းတယ္..ဒီကဗ်ာေလးကို ဒုတိယအၾကိမ္ၿပန္ဖတ္ရလည္း ေကာင္းၿမဲ ေကာင္းဆဲပါ...
အျမင့္ေရ..
မိေနာ္ကေျပာစရာမလိုလို႔ မေျပာခဲ့ေပမဲ့
မီးမီးကေျပာမယ္ေနာ္.. ေက်းဂ်ဴးပါခ်င့္..
ဟီးးး
ဘယ္ေတာ့ဖတ္ဖတ္ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးဖြယ္
စိတ္ကူးနဲ႔ေဆာက္တဲ့အိမ္ေလး ကိုထပ္တင္ေပးတာ အျမင့္သိပ္ေတာ္တာပဲ...
ဆည္းလည္းေလးေတြတင္မကဘူး...
ဖတ္သူေတြတိုင္းလည္း ရင္ေတြခုန္ကုန္ၾကလို႔
တရားခံျဖစ္ေနမယ္ေနာ့...
T ႀကီးနဲ႔ ကိုးယို႔ကားယားနဲ႔
အျမင့္ေလးက ရွက္တတ္တယ္ေပါ့ေလ...
ဟယ္... အင္းေပါ့ေလ...!!
အျမင့္ေလး ရွက္ရွာမွာပါ...
ယံုပါတယ္ သာမီးရယ္..
သာမီးေလး မ်က္ႏွာ ရဲပေတာင္းခတ္ ေနမယ္ဆိုတာေပါ့... ဟီးးးး
PS.. ေနဦး.. အျမင့္ေနာ္ မီးကို အန္တီေလးလို႔
ေခၚတဲ့ ကိစၥရွင္းပါ
ညည္းတို႔ေနာ္ ပလီတိျငမ္းဆင္ အယ့္.. ဘာပိလမ္းစဥ္ ဆိုလား..!! အရင္ကေခတ္စားဖူးတဲ့ စကားမ်ိဳးလို မလုပ္ပါနဲ႔.. ဒါ ဖဲ..
(၁၃ ခ်ပ္ေတာ့ မရိုက္၊ တို႔ကေတာ့ ရိႈးပဲေနာ္)
ဟဲ..ဟဲ...
ကိုႀကီးခင္
ကဗ်ာေလးကိုၾကိဳက္တယ္ တက္ထားတာကိုေရးတာလည္း ေကာင္းတယ္ အရမ္းေရးတတ္တာပဲ. . ..
ကဗ်ာေလးကိုၾကိဳက္တယ္ တက္ထားတာကိုေရးတာလည္း ေကာင္းတယ္ အရမ္းေရးတတ္တာပဲ. . ..
စိတ္ကူးနဲ႔ေဆာက္ေပမယ့္လည္း ေဖာင္ေဒးရွင္းက ခိုင္ေနတာပဲ။ ဆည္းလည္းေလးေတြတင္ မဟုတ္ဖူး။ ညီမေလးလည္း ရင္ခုန္သြားတယ္ :)
ႏွစ္ပုဒ္လံုးကဖတ္ျပီးသား ၾကိဳက္ျပီးသားပါ အျမင့္ရယ္(အေပၚက ကိုရင္ေနာ္ ေခၚတာေလးၾကိဳက္လို႕..ဟီး)
ျပန္ဖတ္တယ္..ထပ္ဖတ္တယ္..
စိတ္ကူးထဲကအိမ္ေလးေဆာက္ဖို႕ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ယူရမလဲ ဆရာ...
စာလာဖတ္ပါတယ္
ကဗ်ာေလး သေဘာက်တယ္ဗ်ာ
မင္းလြမ္းေနာင္
ျဖစ္မွာေပါ့..အကိတ္ေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ေနတာကိုး....
ဟင္း..
ေၾကာ္တကိ မေရာ္တကေတာ့ဘူးေနာ္..
TO မႀကီး 's Comment..
ေထာက္ခံပါတယ္..
အျပည့္အဝကို ေထာက္ခံေၾကာင္းပါ
((((မွတ္ပလား.. ငါကြ..!!))))
ကိုႀကီးခင္
ဟိ အကို႕စာဖတ္ၿပီးေတာ့ အေပၚကမန္႕တာေတြ ထပ္ဖတ္ၿပီး ရယ္သြားပါတယ္။ :D
ရသစာေပ အေတာ္အေရးေကာင္းတာပဲ--
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ---
ဒီလုိသားမ်ိဴးေလး ေမြးခ်င္လိုက္တာ.
Post a Comment