ႏွလံုးမိုက္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္

တိတ္ဆိတ္ျခင္းက ကမ္းကပ္တဲ႔လိႈင္းၾကပ္ခြပ္လိုမ်ိဳး
အသံလံုလံုနဲ႔ ထိုးစစ္ဆင္တတ္လာခဲ႔ေတာ႔
တေရးႏိုးထဆိုတတ္တဲ႔တေယာသံမွာ ညဟာငိုျပန္တယ္ ။

ကာလဆိုတာေတြက ၾကာရွည္လြန္းလွပါတယ္ေလ..။

ဘ၀အခ်ိဳကို လိုခ်င္တပ္မက္ၾကတဲ႔လူေတြ
ႏိုးစက္အားကိုးနဲ႔ ႏိုးထတတ္တဲ႔မနက္ေတြ
ေလွ်ာက္ေနရင္းက ေပ်ာက္သြားတဲ႔လမ္းေတြ
ဖြင္႔ထားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ႔ တံခါးေတြ
ဒဏ္ရာကိုေဆးေၾကာဘို႔ စိတ္ခ၀ါခ်ေန႔ေတြ

ဒါေတြဟာ...
အတုမဟုတ္တဲ႔ အစစ္ေတြလား
အစစ္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္တာမ်ားလား ။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြၾကားထဲမွာ
ျငိမး္ေအးျခင္းကို ရွာမေတြ႔တတ္ခဲ႔တာ
မ်က္ၾကည္လႊာေတြက သစၥာေဖာက္တာလား
သံသရာမွာဘဲ ေတာေမွာက္သြားတာလား
မေရရာျခင္းဆူးေတြ ၾကားမွာ
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းတစ္ခက္ ရဲရဲေတာက္တိုးထြက္ေနျပန္ေပါ႔ ။

ကိုယ္တိုင္ပ်ိဳးခဲ႔တဲ႔ ပန္းတပြင္႔ေၾကာင္႔
ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ အဆိပ္တက္ခဲ႔ေတာ႔
ဘယ္လက္နက္ေတြနဲ႔ ငါ႔ကိုထိုးႏွက္မလဲ
အေရမာသေယာင္ထင္ရတဲ႔ ရင္လဲ
ႏုံးညႊတ္ကြဲအက္ျခင္းမွာ ရင္းစားလို႔မရႏိုင္ေတာ႔
ခလုတ္ထိလို႔အသည္းခိုက္မွ မိုက္မိုက္မဲမဲတမိတယ္
အေမရယ္....။

ေမ်ာပါေနတဲ႔စိတ္ဓါတ္ကို က်င္ယူဘို႔
အသည္းပ်က္လူမွာ လက္မဲ႔ခဲ႔ရေတာ႔
သမုဒယကို ပိုက္ေထြးရင္း
ေဆြးေျမ့ျခင္းကို ေဖ်ာ္ခ်
၀မ္းနည္းျခင္းေတြကို အန္ခ်လိုက္တယ္

ေၾသာ္...ဒီဘ၀ ႏွလံုးမိုက္အိမ္ျပန္ခ်ိန္
အလြမ္းရင္မွာ လမသာႏိုင္ေတာ႔ဘူး...။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္ အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.wowinsider.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။