" xxxxx.....ရႈပ္တယ္လို႔ နာမည္ၾကီးေတာ႔ .... ရွင္းျပဖို႔လည္း ခက္ေနခဲ႔.... မ်က္ရည္ကသက္ေသဘဲ...ရက္ေတြတိုင္းမွာ ငိုခ်င္းခ်...လိုရင္းကဘာလဲ ဘာလဲ.... အခ်စ္ဆိုတာပိုရွင္းသြား..... .ႏွင္းက်တဲ႔ညေတြမွာဆို ကိုယ္႔အိမ္ေတာင္ကိုယ္ မျပန္ခ်င္ေတာ႔... ျမက္ခင္းေပၚေက်ာခင္းျပီးေတာ႔....ဒီလိုနဲ႔ မိုးေတာင္လင္းေပါ႕....ေနမင္းကရက္ရက္စက္စက္... ငါ႔ေက်ာကိုေတာက္ေလာင္လြန္းေတာ႔....ေသလုေအာင္ လြမ္းတာမ်ား....ဒီေရာဂါနဲ႔ လြမ္းနာက်ေပါ႔....xxxxx.... "
" သနားဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရယ္ "
ဗိုက္ဆာဆာႏွင္႔ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ကုန္းစားေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္သူ၏ေျပာစကားေၾကာင္႔ ေခါင္းေမာ႔ၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔ ခ်စ္သူက ဆိုင္ေရွ႕ဘက္ကို ေငးရင္း ဂရုဏာမ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ၾကည္႔လို႔ ။
" ဘ၀ေတြေပါ႔ ျမတ္ႏိုးရယ္...ဘ၀ေတြေပါ႔ "
" ရုန္းကန္က်င္လည္ေနရတဲ႔ ဒီသံသရာထဲမွာ ဒီလို သနားစရာ ပန္းကေလးေတြ ဒုနဲ႔ ေဒးပါဘဲကြာ...။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘ၀ေပးညံ႔လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕က ကံၾကမၼာ ဖိစီးႏွိပ္စက္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕က အစြန္႔ပစ္ခံၾကရလို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံုေပါ႔ ျမတ္ႏိုးရယ္။ ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္ၾကမလဲ ။ ကံၾကမၼာကိုလား?? လူျဖစ္ခြင္႔ ရပါရဲ႕ လူလို႔ သမုတ္မခံၾကရတဲ႔ နိမ္႔က် ႏြမ္းပါးလွတဲ႔ ဘ၀ေတြကိုလား???? "
" ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေမာင္ ။ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အရြယ္ဟာ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာ စာသင္ေနရမဲ႕ အရြယ္..။ အခုလိုမ်ိဳး လမ္းမေပၚမွာ ပိုက္ဆံေတာင္းေနရတာမ်ိဳး မျဖစ္သင္႔ဘူး ။ ျမတ္ႏိုးတို႔ အိမ္ေထာင္က်လို႔ သားသမီးေတြ ရလာရင္ ေသခ်ာ ဂရုစိုက္ရမယ္ေနာ္ ။ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးေတြ သူတို႔ေတြအေပၚ လံုး၀မက်ေရာက္ေစရဘူး..။ "
စဥ္႔ျဖင္႔လုပ္ထားေသာ အိုးအငယ္စားေလး၏ မ်က္ႏွာ၀ကို သားေရျပားျဖင္႔အုပ္ကာ က်စ္ေနေအာင္ စီး၍ ဗံုသဖြယ္ျပဳလုပ္ကာ တီးခတ္ရင္း သီခ်င္းဆိုကာ ပိုက္ဆံေတာင္းေနၾကေသာ သံုးတန္းအရြယ္ မရွိတရွိကေလးငယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ဂရုဏာမ်က္၀န္းမ်ားႏွင္႔ ၾကည္႔ကာ ေျပာလိုက္ေသာ ခ်စ္သူ၏စကားေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ျပံဳးမိလိုက္၏ ။ ခ်စ္သူ၏ ေႏြးေထြးႏူးညံေသာ စိတ္ထားႏွင္႔ ရဲရင္႔ျပတ္သားေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကဘဲ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ျမတ္ႏိုးပိုစြာ ခ်စ္ေစခဲ႔သည္ဘဲေလ ။
" ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ ျမတ္ႏိုးရယ္ "
" ေမာင္တို႔ေတြက အဲလိုလုပ္မယ္႔လူေတြလား ။ ေမာင္ေကာ ျမတ္ႏိုးေကာ မွာ မိခင္ဖခင္စိတ္အျပည္႔ရွိေနတာဘဲ။ ေမာင္တို႔ ရင္ေသြးေလးေတြကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေမာင္ေကာ ျမတ္ႏိုးေကာ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ၾကမွာေပါ႔ ။ ေမာင္တို႔ ရင္ေသြးေလးေတြဟာ လမ္းေဘးမွာ ဗံုတီးျပီးေတာင္းစားရတဲ႔ အျဖစ္မ်ိဳး ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ မွ မၾကံဳေစရဘူး "
ကြ်န္ေတာ္၏ ျပတ္သားေသာ စကားသံအဆံုးမွာေတာ႔ ခ်စ္သူက ပါးေလးႏွစ္ဘက္ခြက္၀င္ေအာင္ ျပံဳးရင္း ကြ်န္ေတာ္႔လက္ေလးကို ေႏြးေထြးစြာ ဆုပ္ကိုင္လို႔ ။ ခ်စ္သူရဲ႕ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလး ႏွင္႔ လက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးမွ ရွိန္းျမျမအေႏြးဓါတ္ေလးေတြကဘဲ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ခုန္သံအခ်က္တိုင္းကို သိမ္းပိုက္သြားခဲ့တာေပါ႔ ။
" ေမာင္ " " ျမတ္ႏိုး နဲ႔ ေမာင္႔ အတြက္ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ ေရးပါလားဟင္ "
" စိတ္ခ်ျမတ္ႏိုး ေမာင္ ေရးမယ္။ ျပီးရင္ ျမတ္ႏိုးကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးမယ္ "
ကြ်န္ေတာ္ သြက္လက္စြာပင္ ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားမိလိုက္ေတာ႔ ခ်စ္သူက ရႊန္းရႊန္းလဲ႔လဲ့ျပံဳးလို႔...။
( ၂ )
" ကြ်န္မ ေမာင္နဲ႔လမ္းခြဲခ်င္ျပီ "
" ကြ်န္မကို ခြင္႔လႊတ္ပါ ေမာင္ "
ေလာကၾကီး တစ္ခုလံုး ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္ကုန္ျပီလား ။ ေစာေစာကျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနခဲ႔သည္႔ ေနမင္းလလည္း အခုဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ေရာက္တယ္မသိ။ တိမ္ညိဳတစ္သိုက္ကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ရာသီကို အံု႕မိႈင္းေစခဲ႔တာေတာ႔အမွန္ပင္။ ကြ်န္ေတာ္႔ နားကို ကြ်န္ေတာ္မယံုႏိုင္ေတာ႔။ ကြ်န္ေတာ္႔ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ေျပာေနတာ ကြ်န္ေတာ္႔ခ်စ္သူမွ ဟုတ္ရဲ႕လား။ ဘယ္လို နတ္ဆိုးေတြကမ်ား အေယာင္ေဆာင္လိုက္ၾကတာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ျမတ္ႏိုးရလြန္းလို႔ နာမည္ေတာင္မေခၚဘဲ "ျမတ္ႏိုး"လို႔ ေခၚခဲ႔တဲ့ခ်စ္သူ။ "ျမတ္ႏိုး" လို႔ကြ်န္ေတာ္႔ႏႈတ္က ေခၚတိုင္း လွပစြာ ျပံဳးရင္း ေက်နပ္ေနတတ္တဲ႔ခ်စ္သူ။ အခု သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားက ကြ်န္ေတာ္႔ကို လမ္းခြဲစကားေတြဆိုေနပါျပီလား ။ သံရည္ပူထက္ျပင္းျပတဲ႔ စကားလံုးဒီဂရီေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အသည္းကို အရည္ေဖ်ာ္ခ်ေနတာ ကြ်န္ေတာ္႔ခ်စ္သူတဲ႔ေလ။
" ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ ျမတ္ႏိုး "
" ေမာင္႔ကို ေနာက္ေနတာလား ဟင္ "
" အဲလိုေတာ႔ မေနာက္နဲ႔ကြာ "
" ကြ်န္မ ေနာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး ကိုမိုးတိမ္ " " ကြ်န္မ ရွင္႔ကို ဘယ္လိုမွ ခ်စ္လို႔မရေတာ႔ဘူး "
" ဗ်ာ "
" ရွင္႔ကိုမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ကြ်န္မ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ခ်စ္လို႔မရေတာ႔တာပါ " " ကြ်န္မ တစ္ေယာက္တည္းဘဲ ေနခ်င္ေတာ႔တယ္။ ကြ်န္မကို လြတ္လပ္ခြင္႔ ေပးပါေတာ႔ ကိုမိုးတိမ္ "
" ျမတ္ႏိုး ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ ျမတ္ႏိုးရယ္။ ေမာင္ ျမတ္ႏိုးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ျမတ္ႏိုး အသိဆံုးေလ။ ေမာင္ ျမတ္ႏိုးမၾကိဳက္တာ ဘာမ်ားလုပ္မိလို႔လဲ ျမတ္ႏိုးရယ္။ ေမာင္႔ကို ေျပာပါ။ ျမတ္ႏိုးမၾကိဳက္တာရွိရင္ ေမာင္ ျပင္ပါ႔မယ္။ ေမာင္နဲ႔ ျမတ္ႏိုးတို႕စိတ္ကူးစီစဥ္ထားတာေလးေတြ ျမတ္ႏိုးေမ႔ကုန္ျပီလားကြာ။ ေမာင္တို႔ သိပ္ကို ခ်စ္ခဲ႔ၾကတာေလ။ "
" ရွင္ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူး ကိုမိုးတိမ္။ ကြ်န္မ ကိုက ရွင္႔ကို မခ်စ္ေတာ႔တာ "
" ဘာေၾကာင္႔မ်ားလဲ ျမတ္ႏိုးရယ္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာမ်ိဳးေတြက ေမာင္႔ကို မခ်စ္ေစေတာ႔တာလဲကြာ "
" ဘာေၾကာင္႔မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္မကိုက တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္ေတာ႔လို႔ပါ။ ျပီးေတာ႔ ရွင္႔ကို မညာခ်င္ဘူး။ ကြ်န္မ ရွင္႔ကို ခ်စ္လို႔မရေတာ႔ဘူး။ ဒါဟာ အမွန္တရားတစ္ခုပါ။ အခုအမွန္တရားကို ကြ်န္မ ရွင္႔ကို ေျပာျပေနတာ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ရွင္လက္ခံေပးပါ။ "
" မဟုတ္ေသးပါဘူး ျမတ္ႏိုးရယ္။ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွမရွိဘဲ ျမတ္ႏိုးေမာင္႔ကို မခ်စ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးဆိုေတာ႔။ မဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ။ "
" ကြ်န္မ အမ်ားၾကီးထပ္မေျပာခ်င္ေတာ႔ဘူး ကိုမိုးတိမ္။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ရွင္လက္ခံေပးပါ "
" ျမတ္ႏိုးကို ေမာင္တစ္ခုေမးမယ္။ ျမတ္ႏိုးဘယ္တုန္းကမွ ေမာင္႔ကို မခ်စ္ခဲ႔တာလား "
" ကြ်န္မရွင္႔ကို ခ်စ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒါဟာဟိုအရင္တုန္းကပါ။ အခုရွင္႔ကို ကြ်န္မ မခ်စ္ေတာ႔ဘူး။ " " လံုး၀ကိုေသခ်ာတယ္ ကြ်န္မ ရွင္႔ကို မခ်စ္ေတာ႔ဘူး "
ေနကိုလွည္႔ပတ္ေနေသာ စၾကာ၀႒ာအဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း ဓါတ္ခဲကုန္သြားတဲ႔ နာရီတစ္လံုးလိုရပ္တန္႔။ အေရွ႕ဘက္ကထြက္လို႔ အေနာက္ဘက္ကို၀င္တဲ႔ အျမဲတမ္းမွန္ကန္ေနခဲ႔တဲ႔ ေနတို႔ရဲ႕နိယာမတရားေတြကေကာ။ ရာသီကိုလိုက္လို႔ ေပၚတတ္တဲ႔ ရာသီစာလို ကိုယ္႔ဘ၀င္ကိုယ္ ျပန္ျပန္မ်ိခ်ေနရတာက အမွန္တကယ္မႏွစ္ျမိဳ႕စရာ ေကာင္းေနျပီေလ။ ေျပာစရာစကားလံုးေတြ အာေစးထည္႔ခံလိုက္ရျပီလားမသိ။ ယူၾကံဳးမရျခင္း မယံုၾကည္ႏိုင္ျခင္းတို႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔တြန္းခ်လိုက္တဲ႔ အေဟာသိကံဇာတ္မွာ မ်က္ရည္ေတြကဘဲ လက္နက္အျဖစ္။ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္က်တာဟာ ေပ်ာ႔ညံ႕လြန္းေနတာတဲ႔လား ။ ရင္ႏွင္႔အမွ်ရင္းခဲ႔ရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ မ်က္ရည္ထက္ေတာင္ ရင္နာစရာေကာင္းလြန္းေနတယ္ဆုိတာ....။
" ျမတ္ႏိုး ရုတ္တရက္ၾကီး ေျပာင္းလဲသြားတာ ေမာင္ ဘယ္လိုမွ မယံုႏိုင္ဘူး ျမတ္ႏိုး "
" ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြ အခု ဘယ္ေရာက္ကုန္ျပီလဲ ျမတ္ႏိုး "
" ျမတ္ႏိုး လုပ္ရက္တယ္ေနာ္။ ေမာင္ ျမတ္ႏိုးအေပၚဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ျမတ္ႏိုး မသိတာလား။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ အျဖစ္အပ်က္ေတြအားလံုးကို ဥေပကၡာျပဳလိုက္တာလား ျမတ္ႏိုး။ ေမာင္ဟာ ဘာေၾကာင္႔မ်ား ျမတ္ႏိုးလိုစိတ္ဓါတ္မ်ိဳးကို မပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ရတာလဲ။ ေမာင္ဟာ ဘာလို႔မ်ားအစြဲအလမ္းေတြ ၾကီးခဲ႔ရတာလဲ။ ေမာင္ဟာ ဘာလို႔မ်ား ျမတ္ႏိုးကိုမွ အသည္းနင္႔ေအာင္ ခ်စ္ခဲ႔မိတာလဲ။ ေမာင္ အတိတ္ဘ၀က ဘယ္လို၀ဋ္ေၾကြးေတြမ်ား ျမတ္ႏိုးအေပၚတင္ခဲ႔တာလဲ ျမတ္ႏိုးရယ္ "
" ေမာင္႔ဘက္ကို နည္းနည္းေလးမွ ထည္႔မတြက္ေတာ႔ဘူးလားကြာ။ "
" ကြ်န္မကို ၾကိဳက္သလိုေျပာႏိုင္ စြပ္စြဲႏိုင္ပါတယ္ မိုးတိမ္။ ျပီးရင္ေတာ႔ ကြ်န္မကို သြားခြင္႔ျပဳပါ။ ကြ်န္မ လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခ်င္ျပီ။ အဲဒီ႔ အတြက္ ရွင္႔ကို ခံစားေစခဲ႔ရတယ္ဆိုရင္ ကြ်န္မကို နာက်ည္းလိုက္ပါ။ ဘယ္ေတာ႔မွ ခြင္႔မလႊတ္ႏိုင္တဲ႔ နာက်ည္းမႈမ်ိဳးေတြနဲ႔ နာက်ည္းလိုက္ပါ။ အရာအားလံုးအတြက္ ကြ်န္မ ေက်နပ္ပါတယ္။ "
" ကြ်န္မမွာ ေျပာစရာစကားကုန္ျပီ မိုးတိမ္။ ကြ်န္မကို သြားခြင္႔ျပဳပါ။ "
ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္မလာႏိုင္ေတာ႔ျပီဆိုတဲ႔ အသိတစ္ခုက ရင္၀ကို အင္အားၾကီးလိႈင္းလံုးတစ္လံုးလို တဟုန္ထိုး၀င္ေဆာင္႔ခဲ႔ခ်ိန္။ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ေတြ ေၾကမြေနျပီဆိုတာ ခ်စ္သူ မသိႏိုင္ေတာ႔တာလား။ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ေမွ်ာ္လင္႔ေတာင္႔တေနခဲ႔တဲ႔ အလင္းေရာင္ေလးတစ္ခုဟာ ရုတ္တရက္ မျမင္ႏိုင္ေတာ႔ေလာက္ေအာင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ႔တာ။ ဒါသံသရာလား?? ဒါ၀ဋ္ေၾကြးလား??? ဒါမွ မဟုတ္ သိပ္ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ ခ်စ္သူကေပးတဲ႔ အမွတ္တရလက္ေဆာင္လား????? ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ မင္းကို ရင္နင္႔ေအာင္ခ်စ္ခဲ႔တဲ႔ အျဖစ္ေတြကို ခ်စ္သူရယ္ မင္းမေမ႔ပါေစနဲ႔ ။
" ရွင္ကြ်န္မကို ဘာေျပာစရာက်န္ေသးလဲ။ မက်န္ေတာ႔ဘူးဆိုရင္ ကြ်န္မသြားေတာ႔မယ္။ "
ေမးေနခဲ႔ျပီ။ အတည္ျငိမ္ဆံုး ေလသံနဲ႔ အရင္႔က်က္ဆံုးမ်က္ႏွာထား။ ျပံဳးခ်င္း မဲ႔ခ်င္းအလ်င္းမရွိေတာ႔တဲ႔ ခ်စ္သူ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာေျပာရမလဲ။ သူ႔ကို သြားခြင္႔ေပးလိုက္ရမွာလား။ ကြ်န္ေတာ္တားဆီးထားရင္ေကာ သူက ေနမွာတဲ႔လား။ သိပ္ကိုျပတ္သားလြန္းတဲ႔ခ်စ္သူရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကို နားလည္ေနတတ္ခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္။ ရင္ကိုခင္းေပးရုံဘဲ ရွိေတာ႔မေပါ႔။ မင္းနင္းသြားလိုက္ပါေတာ႔ ခ်စ္သူ။ ငါ႔ရင္ေတြကို မင္းနင္းသြားလိုက္ပါေတာ႔။ ရည္ရြယ္ခဲ႔သည္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ မရည္ရြယ္ခဲ႔သည္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ငါ႔ရာသီမွာ ေနမသာႏိုင္ေတာ႔တာ အမွန္ကန္ဆံုး နိယာမတရားေတြထက္ ပိုမွန္ကန္ေနခဲ႔ျပီေလ။
" ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါရေစ ျမတ္ႏိုးရယ္ " " ေမာင္႔ကို ခြဲမသြားပါနဲ႔ကြာ "
" ၀မ္းနည္းပါတယ္ မိုးတိမ္။ ကြ်န္မ ဆံုးျဖတ္ျပီးျပီ။ ကြ်န္မသြားေတာ႔မယ္။ "
" ျမတ္ႏိုးခဏ"
" ဒါ ေမာင္စပ္ထားတဲ႔ ျမတ္ႏိုးကိုလက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာ "
ျမဲျမံေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ႔တဲ႔ လက္ထဲမွာ စကၠဴေလးတစ္ရြက္ဟာ ပိသာခ်ိန္ေပါင္းမ်ားစြာေလးလံ ေနသလို။ ေဆာက္တည္ရာမဲ႔တဲ႔ စိတ္အစဥ္မွာ ျဖတ္သန္းေျပးလႊားေနၾကတဲ႔ ခံစားမႈအရိပ္ေတြကို ဒီကဗ်ာေလးက ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ႔တာ ခ်စ္သူရယ္ေမာင္႔ညံ႔ဖ်င္းမႈေတြဘဲလား ။ ပန္းႏုေရာင္ႏွင္းဆီပန္းေလးႏွစ္ပြင္႔ ေအာက္ခံပါတဲ႔ ဒီကဗ်ာစာရြက္ေလးနဲ႔ ကဗ်ာေလးဟာ ခ်စ္သူရဲ႕စိတ္ေတြကို ျပန္လည္ညႊတ္ႏူးလာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းေတာ႔ ရွိမည္မထင္။ ကမ္းေပးလာတဲ႔ ကဗ်ာစာရြက္ေလးကို အိေျႏၵရရလွမ္းယူရင္းက ဖြင္႔ဖတ္ေနတဲ႔ ခ်စ္သူ။ သူ႔မ်က္၀န္းမွာ ဘယ္လိုသံေယာဇဥ္အရိပ္အေယာင္ကိုမွ မျမင္ရေတာ႔ျပီဘဲ။
လမင္းႏွစ္စင္းသာခဲ႔သည္
ကမၻာမွာ အမည္တြင္သြားတဲ႔ ရိုမီယိုနဲ႔ ဂ်ဴလီယက္
တိုင္းတန္းနစ္ဇာတ္ကားထဲက ဂ်က္နဲ႔ရိုစ္႔
ရာဇ၀င္ထဲက ရွင္ေမြးလြန္းနဲ႔ မင္းနႏၵာ
ကမၻာဦးအစက အာဒမ္နဲ႔ ေအ၀
အခ်စ္ဟာ ဘ၀လို႔ ခံယူခဲ႔ၾကတဲ႔
သူရဲေကာင္းေတြ အားလံုးကို ေပါင္းစုလို႔
မင္းတို႔၀ိညဥ္ေတြနဲ႔ငါ႔ကမၻာကိုျခံဳလႊမ္းၾကည္႔လိုက္
ျမတ္ႏိုးနဲ႔ ေမာင္ဆိုတဲ႔ သမုဒယႏွစ္သြယ္က ထြန္းတဲ႔အလင္းမွာ
ေသခ်ာပါတယ္...မင္းတို႔၀ပ္ဆင္းခယ ရလိမ္႔မယ္။
ႏူးညံ႔အဆင္းနဲ႔ ယုယျခင္းေတြထံုမႊမ္းထားတဲ႔ရာသီမွာ
စိတ္ကူးဓါတ္နဲ႔ ေဆာက္တဲ႔ကမၻာထဲ
ခ်စ္သူလက္ကိုတြဲယူေတာ႔
ေမတၱာဓါတ္နဲ႔ သစၥာတရားေတြတည္တဲ႔
တိုင္းျပည္ရဲ႕ေကာင္းကင္ထက္
လမင္း ႏွစ္စင္းသာခဲ႔တယ္ ။
မိုးတိမ္
တိုင္းတန္းနစ္ဇာတ္ကားထဲက ဂ်က္နဲ႔ရိုစ္႔
ရာဇ၀င္ထဲက ရွင္ေမြးလြန္းနဲ႔ မင္းနႏၵာ
ကမၻာဦးအစက အာဒမ္နဲ႔ ေအ၀
အခ်စ္ဟာ ဘ၀လို႔ ခံယူခဲ႔ၾကတဲ႔
သူရဲေကာင္းေတြ အားလံုးကို ေပါင္းစုလို႔
မင္းတို႔၀ိညဥ္ေတြနဲ႔ငါ႔ကမၻာကိုျခံဳလႊမ္းၾကည္႔လိုက္
ျမတ္ႏိုးနဲ႔ ေမာင္ဆိုတဲ႔ သမုဒယႏွစ္သြယ္က ထြန္းတဲ႔အလင္းမွာ
ေသခ်ာပါတယ္...မင္းတို႔၀ပ္ဆင္းခယ ရလိမ္႔မယ္။
ႏူးညံ႔အဆင္းနဲ႔ ယုယျခင္းေတြထံုမႊမ္းထားတဲ႔ရာသီမွာ
စိတ္ကူးဓါတ္နဲ႔ ေဆာက္တဲ႔ကမၻာထဲ
ခ်စ္သူလက္ကိုတြဲယူေတာ႔
ေမတၱာဓါတ္နဲ႔ သစၥာတရားေတြတည္တဲ႔
တိုင္းျပည္ရဲ႕ေကာင္းကင္ထက္
လမင္း ႏွစ္စင္းသာခဲ႔တယ္ ။
မိုးတိမ္
" ကဲ ကြ်န္မသြားေတာ႔မယ္။ ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္။ "
ဆူနာမီထက္ အဆတစ္ရာမကျပင္းထန္တဲ႔ မုန္တိုင္းလို ႏႈတ္ဆက္စကားက ကြ်န္ေတာ္႔နားစည္ထဲမွာ အညွာအတာကင္းမဲ႔စြာ။ တေရြ႕ေရြ႔ထြက္ခြာသြားတဲ႔ ခ်စ္သူကိုၾကည္႔ရင္း လွ်ံတက္လာတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက ပါးျပင္ေပၚမွတဆင္႔ ေျမျပင္ေပၚသို႔ တစ္စက္ျခင္း တစ္လိွမ္႔ျခင္း။
" ရက္စက္လိုက္တာ ျမတ္ႏိုးရယ္...... "
( ၃ )
" လမင္းသား စားေသာက္ဆိုင္ "
အတန္အသင္႔ခန္႔ညားသပ္ရပ္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္ေရွ႕သို႔ မာစီတီးတစ္စီးႏွင္႔ ဆာ႔ဖ္တစ္စီး အသီးသီး ထိုးဆိုက္လာၾကသည္။ ကားႏွစ္စီးေပၚမွ အေရာင္အေသြးစံု ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမမ်ား ဆင္းသက္လာၾကျပီး ဆုိင္အတြင္းရွိ စားပြဲလြတ္တစ္လံုးတြင္ အတူတကြ ၀ိုင္းဖြဲ႔ထိုင္လိုက္ၾကရင္းက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာဆို စေနာက္သံမ်ားက အိပ္ငိုက္ေနေသာ ဆိုင္ေလးအား ႏိုးထလာေစေတာ႔သည္။
" အကိုတို႔ အမတို႔ ဘာမ်ားသံုးေဆာင္ပါမလဲ ခင္ဗ်ာ "
စားပြဲထိုးေလး၏ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာစြာ ေမးသံအဆံုး တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္မွာသံမ်ားက ပိုမိုဆူညံစြာထြက္ေပၚလာ ျပန္သည္။
" ငါက ထမင္းေၾကာ္ ၀က္သားနဲ႔ "
" ဟဲ႔ ထမင္းစားမယ္ေလ။ ဟင္းမွာျပီး အားလံုးစုစားမယ္ေလ ဟာ "
" အာ ငါကေတာ႔ ထမင္းေပါင္း ၾကက္သားနဲ႔ "
" ညီေလးေရ ၾကက္ကုန္းေဘာင္တစ္ပြဲ၊ ၀က္ခ်ဥ္စပ္ ၊ ဆယ္႔ႏွစ္မ်ိဳးဟင္းခ်ိဳ "
" အမက နန္းၾကီးသုတ္ၾကက္သားနဲ႔ ပဲမႈန္႔ေလွ်ာ႔ထည္႔ေနာ္ "
" ေခါင္ဆြဲေၾကာ္လုပ္ပါ ၀က္သားနဲ႔ ျမန္ျမန္ေလး "
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္မွာၾကားမႈေတြၾကား စားပြဲထိုးေလးမွာလည္း လက္မလည္ႏိုင္ေတာ႔ေပ။ မမွားေအာင္သာ ဂရုစိုက္မွတ္ေနရေတာ႔၏ ။
" ဟဲ႔ ေဟမာန္ နင္ဘာေတြလိုက္ၾကည္႔ေနတာလဲ မမွာဘူးလား "
ေႏွာင္း၏ ေမးသံေၾကာင္႔ ဆိုင္အဆင္အျပင္ကို လိုက္ၾကည္႔ေနေသာ ေဟမာန္တစ္ေယာက္ သတိ၀င္လာသည္။
" ငါ က ရွမ္းေခါက္ဆြဲ "
ေႏွာင္း၏ အေမးေၾကာင္႔ စားပြဲထိုးေလးအားမွာၾကားရင္း တဆက္တည္းေႏွာင္းအား ဆက္ေျပာျဖစ္လိုက္သည္။
" ဒီဆိုင္ေလးက အရင္ကဒီလိုမဟုတ္ဘူးဟ။ ငါးႏွစ္တာဆိုတဲ႔ ကာလအတြင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲသြားတယ္"
" ဟယ္ နင္က အရင္တုန္းက ဒီဆုိင္ကို ေရာက္ဖူးလို႔လား "
" အင္းေရာက္ဖူးတယ္။ ေရာက္ဖူးရံုတင္မကဘူး ဒီျမိဳ႕ေလးမွာလည္း ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာေနခဲ႔ဖူးတယ္ "
္
" ဟယ္ နင္ငါတို႔ကို ဘာမွလည္း မေျပာဘူး။ အခုမွ ေပၚေတာ႔တယ္ "
" ဟဲ႔ ေဟမာန္က ဒီျမိဳ႕မွာေနခဲ႔ဖူးတယ္တဲ႔ "
" ေႏွာင္း သူတို႔ကို သြားေျပာမေနနဲ႔။ ေ၀သာလီျပည္ဘီလူးက်တာေတာင္မွ ေတာ္ဦးမယ္။ ဒီအစားဘီလူးေတြ ေသာင္းက်န္းေနတာ နင္႔စကားတိုးမွာ မဟုတ္ဘူး "
" ေအးဟ။ ဒါနဲ႔ ေဟမာန္ နင္လူတစ္ေယာက္ကို သတိထားမိလား "
" ဟမ္ ဘယ္သူတုန္း "
" ဟိုမွာေလ ဆိုင္ေထာင္႔မွာ "
ေႏွာင္းညႊန္ျပရာသို႔ ၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔ ဆိုင္အျပင္ဘက္ေထာင္႔စြန္းတေနရာတြင္ ဗံုေလးတစ္လံုးအား ပိုက္ကာ သူတို႔ရွိရာသို႔ မမွိတ္မသုန္ၾကည္႔ေနေသာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းလူတစ္ေယာက္။ သူ႔ပံုစံၾကည္႔ရသည္က သူေတာင္းစား ဆိုတာထက္ အရူးတစ္ေယာက္ႏွင္႔ ပိုတူေလသည္။ ကြ်န္မရင္ထဲ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ သူ႔အၾကည္႔ေတြက နည္းနည္းေလးမွ လႊဲဖယ္မသြား ။ ကြ်န္မ မ်က္၀န္းထဲတြင္လည္း ထိုလူအား ျမင္ဘူးသလိုလို။
" ေႏွာင္း ငါေၾကာက္လာျပီ ဟာ။ ဒီအရူးက ငါ႔ကို စိုက္ၾကည္႔ေနတယ္ "
" ေအး ဟုတ္တယ္ဟ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔ ေဟမာန္ရယ္။ ငါတို႔ေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတာကို "
" အမ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ရပါျပီ "
အသံႏွင္႔အတူ စားပြဲထိုးေလးမွ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ပန္းကန္အား စားပြဲေပၚသို႔ လာခ်ေပးရင္း
" အမတို႔ ဘာမ်ား ထပ္မွာ ဦးမလဲ ခင္ဗ်ာ "
" ဟင္႔အင္း မမွာေတာ႔ပါဘူး "
" ဒါနဲ႔ ဟိုအရူးက ဘာလို႔ကြ်န္မတို႔ကို စိုက္ၾကည္႔ေနလဲမသိဘူး ဒီမွာ ကြ်န္မ သူငယ္ခ်င္းက ေၾကာက္ေနျပီ "
ေႏွာင္း၏ေျပာစကားေၾကာင္႔ စားပြဲထိုးေလးက အရူးဘက္သို႔ တစ္ခ်က္ေစာင္းငဲ႔ၾကည္႔ရင္း
" အမေလးတို႔ မေၾကာက္ပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ။ သူက ဘာအႏၱရာယ္မွ မေပးပါဘူး။ တကယ္ဆို သူက အရမ္းသနားဖို႔ ေကာင္းတဲ႔လူတစ္ေယာက္ပါ "
" သူက အရင္က လူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ စတတ္ေနာက္တတ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ေပါ႔။ တစ္ခါတစ္ရံ ကဗ်ာေတြလည္း ေရးတတ္တယ္။ "
" သူက ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ရူးသြားတာလဲ "
" ေႏွာင္းနင္ကလဲ ေတာ္ေတာ္စပ္စုတာဘဲ "
" ငါသိခ်င္လို႔ေပါ႔ ေဟမာန္ရ "
" သူ႔မွာ သူအရမ္းခ်စ္ရတဲ႔ ေကာင္မေလးရွိတယ္။ အဲဒီ႔ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ပစ္သြားျပီးေနာက္ပိုင္း သူလည္း ဒီလိုျဖစ္သြားေတာ႔တာဘဲ အမ။ ယဥ္ယဥ္ေလးရူးေနရွာတာ "
" သနားပါတယ္ေနာ္ "
" သူစိတ္ကူးေပါက္လာရင္ သူ႔လက္ထဲက ဗံုေလးတီးျပီး သီခ်င္းဆိုျပျပီး ပိုက္ဆံေတာင္းတတ္တယ္ အမ " " တစ္ခါတစ္ခါက်ရင္ သူကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ရြတ္ျပတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ၾကားရဖန္မ်ားေတာ႔ အလြတ္နီးပါးေလာက္ေတာင္ ရေနျပီေလ။ ကဗ်ာနာမည္က လမင္းႏွစ္စင္းသာခဲ႔သည္ တဲ႔ "
ကြ်န္မေခါင္းကို ေႏြေခါင္ေခါင္ ရုတ္တရက္မိုးၾကိဳးပစ္ခံလိုက္ရသလိုပါဘဲ ။ " လမင္းႏွစ္စင္းသာခဲ႔သည္ " ဒီ....ဒီကဗ်ာက ေမာင္ ကြ်န္မကို ေပးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေပါ႔ ။ ဒါဆို ဒီအရူးက....ဒီအရူးက ။ ကြ်န္မေခါင္းထဲမွာ ေမးခြန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ငါးႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္ကာလေတြက မ်က္စိထဲကို ရုပ္ရွင္တကားႏွယ္ တကြက္ခ်င္း တကြက္ခ်င္း ။
" အို....မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး..ေမာင္ ဒီလို မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး "
ကြ်န္မ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာေနမိတယ္။ ေမာင္ ဟာ သူမနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဒီေလာက္အထိျဖစ္လိမ္႔မည္ဟု သူမ မထင္။ အခ်ိန္ကာလာၾကာလာရင္ အလိုလို ေမ႔ေပ်ာက္သြားလိမ္႔မည္ဟုပင္ သူမမွတ္ထင္ခဲ႔မိသည္။
" ဒါနဲ႔ သူ႔နာမည္က ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္ သိလား "
ကြ်န္မ အေလာတၾကီးပင္ စားပြဲထိုးေလးအား ေမးလိုက္မိသည္။
" ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ႔ သူ႔ကို " ဗံုခတ္သူ " လို႔ေခၚၾကတယ္။ သူ႔အရင္နာမည္က မိုးတိမ္တဲ႔ ။ "
" ရွင္ "
ထိုသို႔ေျပာဆိုေနဆဲမွာပင္ ထိုသူရူး (သို႕မဟုတ္) ေမာင္မွာ ဗံုေလးကို ပိုက္ရင္း ေနရာမွ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားေလေတာ႔သည္။ ထိုသို႔ထြက္ခြာသြားရင္းမွ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုလည္း သံေနသံထားျဖင္႔ သီဆိုသြားျပန္ေသးသည္။
"....ျမတ္ႏိုးလြန္းသူရယ္....ခ်စ္မိုးေစြခဲ႔တယ္......တယ္.....
ဘံုၾကိဳးျပတ္တဲ႔ ...ေဒ၀ီနတ္မ်ိဳးႏြယ္.....မ်က္မာန္ေတာ္မညိႈးလိုက္ပါနဲ႔ .....xxxxxx "
ေႏြေန႔လယ္ခင္း၏ ျပယုဂ္အျဖစ္ အပူရွိန္က ထင္ဟပ္ေနဆဲ။ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားသည္႔ ေျခလွမ္းမ်ား ဦးတည္ရာက.......။ ခ်စ္သူေပ်ာက္ရွာပံုေတာ္ အစခရီး။ သံသရာဆိုတာ ရွည္ၾကာလြန္းလွတဲ႔ ခရီးမွာ ဗံုတစ္လံုးနဲ႔ ခ်စ္သူေပ်ာက္ရွာပံုေတာ္ဖြင္႔ ေနတဲ႔ သူရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဗံုခတ္သံက......လြမ္းဆြတ္ေနမည္လား???? ေၾကကြဲေနမည္လား????? ဒါမွ မဟုတ္ မေရရာတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔ တက္ၾကြေနမည္လား?????
ကမၻာေလာက ကေတာ႔သာယာေနဆဲ။ အေရွ႕ဘက္ကေနထြက္လို႔ အေနာက္ဘက္ကို ေန၀င္ေနဆဲ။ ရာသီေတြကလည္း အလီလီေျပာင္းလဲေနဆဲ ။ ထို႔အတူ သူရူးတစ္ေယာက္ဟာလည္း ခ်စ္သူကို ရွာေဖြရင္း ဗံုကိုတီးခတ္ေနဆဲ.......။ လမင္းႏွစ္စင္းသာခဲ႔တဲ႔ ကမၻာေလးဟာလည္း.....တစ္စစီ တစ္စစီ တစ္ဖဲ႔စီ တစ္ဖဲ႔စီ လြင္႔ပ်က္ေၾကမြရင္း ပဲ႔ေၾကြက်ေနရင္း.......။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
မိုးျမင္႔တိမ္
21 comments:
ဘာေၾကာင့္လဲ...။ ဘာ့အတြက္လဲ...။ ဒီေလာက္ျဖစ္သြားဖို႕ လိုလား..။ အေရးအသားေကာင္း တယ္အစ္ကို...။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ အေၾကာင္းအရာပိုင္းကိုမၾကိဳက္ဖူး..။ မခိုင္လံု ဘူး..။ မေတာင့္တင္းဘူးလို႕ ခံစားရတယ္...။ ဒါက သာမန္ အျပင္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ပါ။ အစ္ကို႕ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုခံစားခ်က္ေတြရွိေနလို႕ ေရးဖြ႕ဲ တယ္ဆို တာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မသိႏိုင္ဘူးေပါ့အစ္ကိုရယ္..။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးတိမ္မ်ား၏မ်က္ရည္မ်ားလား......
ကိုယ္ကေတာ့အဲဒီတိမ္တိုက္ေလးမိုးေတြရြာခ်ၿပီး
ၾကည္စင္သြားတာမ်ိဳးလိုခ်င္တာ
ဒါေပမယ့္ .. စာေရးသူရဲ႕ခံစားခ်က္ကရွိေသးတယ္ေလ
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
မေနာ္
ဒီ့ထက္ပိုခိုင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္ခုခုေတာ့ ရွိသင့္တယ္လို႔ ထင္မိတယ္အကို...
အသည္းမကြဲဖူးရင္ေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ မခိုင္လံုဘူးလို႕ ထင္ႏိုင္ပါတယ္ ... တကယ္ေတာ့ အသည္းကြဲဖူးသူေတြ ဘယ္လို ခံစားရတယ္ဆိုတာ အသည္းကြဲဖူးသူေတြပဲ သိႏိုင္တာေလ ... ၾကယ္ေလးတစ္စင္းက ဒီကမၻာ ဒီစၾကာ၀ဠာအတြက္သာ ေသးသိမ္ေမွးမွိန္ခ်င္ မွိန္ေနမွာ သူ႕ကမၻာ သူ႕ စၾကာ၀ဠာအတြက္ကေတာ့ ေနမင္းပဲ ...
ရင္ထဲ ထိတယ္ ဆရာ ... အားေပးတယ္ အေရးအသားနဲ႕ ဖမ္းစားမႈေကာင္းတယ္ ... ဆက္ခ် ...
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
ေျပာရရင္ ရူးလုေအာင္ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတဲ့
နမိတ္ပံုေလးေလာက္ ပါးပါးခ်ျပလိုက္ရင္
ပိုလွတာေပါ့...
အေပၚကလူေတြေျပာသလို..
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ မုန္းတယ္ေျပာတာနဲ႔
ရူးသြားတယ္ဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္ေနတာတစ္ခု အားနည္းေနတယ္..။
အခ်စ္၀တၳဳ ခ်ိဳခ်ိဳ ေလးေတြေရးရင္လွမယ့္လက္ကေလးပါ..။
အျမင့္ေရ... အျမင့္ရဲ႕
လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ...
စိတ္ေတြကို လႊတ္ခ်လိုက္တာေပါ့..
ျပန္ေကာက္လိုက္ ဆရာ..
ႏွေမ်ာစရာ.. :P
ေလးစားခင္မင္ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
သူရူးလက္နဲ႔ခတ္တဲ့ ဗံုသံကို လာနားေထာင္ပါတယ္ညီေလး...
ဘဝမွာ အခ်စ္ကိုလိုတာထက္ပိုၿပီး ဦးစားေပးမိရင္ လူဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသတာနဲ႔ အတူတူပဲေပါ့ညီေလးရာ....
ညီေလးရဲ့ အေရးအသားေတြသိပ္ေကာင္းပါတယ္
အားေပးလ်က္ပါညီေလးေရ
အဲ... သူမ်ားေတြ ေျပာသြားၾကတယ္...
ဆက္ကစ္ဆက္ကစ္...
မရူးေသးရင္ ပဒိုင္းသီး၀ယ္ေပးမယ္....
အဲဒါမွ တကယ္ရူးမယ္...
ဒူေတြဘာပဲေျပာေျပာ ေကာင္း၏...
ဇာတ္ေကာင္ေတြရဲ႕ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္အကုန္ အားရတယ္။ ခံစားခ်က္ပိုင္းေတာ့ လြန္တယ္လို႔ မေျပာခ်င္ဘူး။ ကုိယ္တုိင္ႀကံဳမွ သိမယ့္ အေၾကာင္းအရာျဖစ္ေနလို႔။ တခါတေလ အခ်စ္ေၾကာင့္ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္တာေတြ ျမင္ဖူးထားေတာ့.. ခံစားေပးလို႔ရတယ္ ကဗ်ာဆရာ။
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ... ဗံုခတ္သူ ခံစားခ်က္ကို နားလည္လို႔ရပါတယ္...။ ကဲ... ဆက္ခတ္လိုက္ၾကဦးစို႔ဗ်ာ...။ :) :D
ေကာင္မေလးကရက္စက္လိုက္တာ ေကာင္ေလးက ရူးေလာက္ေအာင္ခံစားသြားရတာေပါ့ေနာ္..
သိပ္မတရားဘူးထင္တယ္ အခ်စ္က လူကိုေသေစနိုင္တာထပ္ဆိုးတဲ့ တိတ္တိတ္ပုန္းလက္နက္တစ္မ်ိဳးပဲ ဒီၤဇတ္လမ္းမွာ မိုးတိမ္ ကိုပဲ ေပ်ာ့ညံ့လြန္းသူလို႔ အျပစ္တင္ရမလား ျမတ္နိုးကိုပဲ ဗီလိန္လို႔ သတ္မွတ္ရမလားမသိေတာ့ ။ ဇတ္လမ္းကေတာ့ အျပင္းစားနဲ႔ဖတ္လို႕ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ .။
တေယာက္နဲ႕တေယာက္ေတာ့ အျမင္မတူၾကဘူးေပါ့ေလ။ တေယာက္တည္းကိုခ်စ္ၿပီး ဒီတေယာက္နဲ႕ပဲ တသက္လံုးလက္တြဲခ်င္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္အတြက္ ရူးေလာက္ေအာင္ခံစားတာ ေတာ့မျဖစ္သင့္ဘူးထင္တာပဲ။ ေရးထားတာေလးကလွတယ္။
ဇတ္အိမ္ကလြဲရင္ အေရးအသား သေဘာက်မိသည္။
အေရးအသား သိပ္ေကာင္းပါတယ္ အစ္ကို။ ဒါေပမယ့္ ကိုမိုးတိမ္တစ္ေယာက္ အခ်စ္အတြက္နဲ႔ ဒီေလာက္အထိ ျဖစ္သြားရတာေတာ့ မတန္သလိုပါပဲ... အင္း ဒါက လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ခံစားခ်က္နဲ႔ ခံႏိုင္ရည္ရွိမႈေတြေပၚမွာလည္း မူတည္တယ္ ထင္ပါရဲ႕...
ကိုုယ့္ဆရာ ကဗ်ာတင္မဟုုတ္ဘူး ၀တၳဳကပါလိုုက္ကြဲေနျပီ..
ပိုုးဇာ၊ ေမာင္လွမ်ိဳး(ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ) ျပီးရင္ ကိုုယ့္ဆရာပဲထင္တယ္..
:)
ကြဲႏိုုင္လြန္းတဲ့အသည္း.... ျပန္ဆက္ဖိုု႕အက္ေၾကာင္းေတြေတာင္
က်ဴစီေနရတယ္... :)
အေရးအသားကေတာ့ လန္တယ္..မၾကီးေျပာသလိုု အခ်စ္၀တၱဳေလးေတြေရးႏိုုင္ပါေစဗ်ာ..
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မုိးၾကယ္
အကုိေရ....ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႕
ရင္ထဲမွာမေကာင္းေတာ႕ဘူး.....
ငိုခ်င္လာၿပီ.....အမရာ ကေတာ႕
ေပ်ာ႕တယ္ပဲေၿပာေၿပာညံ႕တယ္ပဲ
ေၿပာေၿပာ..အခ်စ္နဲ႕ပါတ္သတ္ရင္ေတာ႕
ေတာ္ေတာ္ေတာ႕စိတ္မခိုင္ႏိုင္ဘူး.......
ၾကာရင္...အမရာ...လဲရူးႏိုင္တယ္.....။။။
ရူးေလာက္ပါတယ္.. သတ္ေသသြားတဲ့သူေတာင္ရွိတာ.. ရူးတာမဆန္းပါဘူး..
၀ဋ္ေၾကြးရွိသမွ် ေၾကပါေစ..
ေပ်ာည့ံလြန္းတဲ့ တိမ္ အေၾကာင္း အမၾကီး လာဖတ္တယ္၊ အေရးအသားက အဆံုးထိ ဆြဲေဆာင္နိုင္တယ္၊ ခ်စ္သူကို ရွာေဖြရင္း ဟိုးအျမင့္ ေကာင္းကင္ကို ေရာက္ရမယ္ ့ ဇာတ္သိမ္းေလးပါ ခုေတာ့...
အဲလိုအသည္းကြဲဇာတ္လမ္းေတြဖတ္ရတာအရမ္းေကာင္း
တယ္။မကြဲကြဲေအာင္ကို ေလွ်ာက္ေတြးျပီးကိုကြဲတာ။အ
သည္းကြဲတဲ့ အရသာဟာအရမ္းခံစားလို့ေကာင္းတယ္။
ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးယဥ္ထဲမွာသာ ကြဲသြားတာ၊ခံစားလို့
ေကာင္းတာ။အျပင္မွာက်ေတာ့ကြဲကိုမကြဲဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ရင္နင့္စြာ ခံစားရပါတယ္
Post a Comment