ကဗ်ာစ်ာပန

အဲဒီကဗ်ာေပါ႔...
စိတ္ကူးအေတြးကို
အျမင္႔မားဆံုး ရင္႔ၾကဴးဖြဲ႔သီရင္း
ေလာကဓံ ကမ္းရိုးတန္းတေလ်ာက္
ပိေတာက္ေတြနဲ႔ ပစ္ပစ္ေပါက္ေနတတ္ရဲ႕ ။ ။

အဲဒီ႔ကဗ်ာေပါ႔...
ပဓါနနဲ႔ ပကာသနၾကား
ရုန္းကန္ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း
အရိုးစြဲတဲ႔ သတ္မွတ္ျခင္းေဘာင္ကိုျဖိဳခ်ခ်င္ေနခဲ႔ေပါ႔ ။ ။

တစ္ခါတစ္ခါမွာ.. ကဗ်ာဟာ
သူ႔ေသြးေၾကာထဲ သူကိုယ္တိုင္စီးေမ်ာရင္း
မနက္ညစာေတြလည္း ေပါင္းစားေနတတ္ရဲ႕ ။ ။

အဲဒီ႔ကဗ်ာကဘဲ
စီးကရက္နဲ႔ ေကာ္ဖီကို
အသည္းခိုက္ေအာင္ ၾကိဳက္ေနျပန္ေသးသတဲ႔ ။ ။

ဘ၀ရဲ႕ဆူၾကံဳနိမ္႔ျမင္႔ ကံတရားေတြ
အျမဲတမ္းမွန္ကန္မႈမဲ႔တဲ႔ အမွန္တရားေတြ
ေန႔နဲ႔ညကိုစားသံုးေနတဲ႔ လူကုံထံေတြ
ကမၻာလံုးေပမဲ႔ ျပားျပီးရင္းျပားေနတဲ႔ဘ၀ေတြ
ဒါေတြကိုေငးၾကည္႔ရင္း ကဗ်ာက
ဆင္ျခင္တံုတရားေတြ လႊင္႔ထုတ္ေနတတ္ခဲ႔ျပန္ေပါ႔ ။ ။

ခံယူထားရွိတတ္ခဲ႔တဲ႔စိတ္နဲ႔
ရပ္တည္ခဲ႔တဲ႔ ေနရာေတြမွာ
ဘ၀ေဖာင္ကို ၾကိဳးစားပဲ႔ကိုင္
လြဲမွားစြာက်င္႔သံုးခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္ေတြကို
ေခါက္ခ်ိဳးသိမ္းထည္႔ရင္း ကဗ်ာဟာ
ပင္စည္မဲ႔တဲ႔ အေျခအေနမ်ိဳးမွာေတာင္
အပြင္႔အဖူးေတြနဲ႔ ၀င္႔၀င္႔ၾကြားၾကြားရူးခ်င္ေနခဲ႔ေသးတယ္ ။ ။

ကာကြယ္ခ်ိန္မဲ႔ခဲ႔သလို ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းလည္းမရွိခဲ႔
အျပင္းထန္ဆံုး အရက္စက္ဆံုးတို႔ထက္
ပိုမိုဆိုး၀ါးစြာ ရင္ႏွလံုးေဖာက္ခြဲခံခဲ႔ရခ်ိန္မွာေတာ႔
ကဗ်ာကေလ....အဲဒီ႔ကဗ်ာက
သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္သတ္လိုက္တယ္ ။ ။

သခၤါရတဲ့ စ်ာပနမွာမွထပြင္႔တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုအား www.nzflowers.co.nz မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။