အေမ႔ထံဖြင္႔ဟျခင္း

တင္႔ေတာင့္တင္႔တယ္ စိတ္အစံုနဲ႔
ဘ၀ကို ဇက္ကုန္ဖြင္႔ဖို႔
လွပစြာသိမ္း၀ွက္ သယ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့အတၱ
ခႏၶာကို ငံုတဲ့သခၤ ါရနဲ႔
အနတၱစစ္တလင္းမွာ ထိုးစစ္ျပင္းျပင္းဆင္ၾကျပီ ။ ။

ဂယက္လိႈင္းထန္ ေလကဓံကိုဖဲ့ထုတ္ရင္း
ဘ၀ကို ညထဲခ်ေကြ်းၾကည္႔ေတာ႔
ေမ်ာလြင္႔ျခင္းနဲ႔ အတိျပီးသတဲ့
ပင္လယ္ခံတြင္းက အာရံုအက်ဥ္းက်ကြ်န္းေပၚမွာ
တကုိယ္စာျပာခ် ဘ၀ေတြ
ပရဟိတ ေပ်ာက္ေနခဲ့ျပီ အေမ...။ ။

ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သိကၡာတရားေတြ
ေစာင္႔ထိန္းလိုက္နာမိတဲ႔ က်င့္၀တ္ေတြ
ေစညႊန္းျပထမ္း မာနအစြဲအလမ္းေတြ
ရပ္တည္မႈနဲ႔ ေရြ႕လ်ားျဖစ္အင္ေတြ
ျဖစ္တည္မႈနဲ႔ ပ်က္သုဥ္းျခင္းညဥ္ေတြ
ပဲ့က်ေနတဲ႔ အနိ႒ာရံုေတြ
စိတ္အာရံုမွာ ထင္ဟပ္
အမွ်င္မျပတ္ သံေယာဇဥ္တလက္လက္နဲ႔
ေရငတ္သူေတြ မ်ားေနၾကျပီ အေမ...။ ။

တကယ္ဆို
စိတ္ေတြသီးပြင္႔တာကိုက
သံသရာကို လည္ပတ္ေစတဲ႔အခါ
အသက္အဟာရ အတြက္
ရမၼက္ေတြ ျဖာျဖာက်ေနတဲ႔သစ္ပင္မွာ
ငွက္တစ္ေသာင္းေကာ နားႏိုင္ပါ႔မလား ။ ။

သင္ခန္းစာ ဆိုတာလည္း
သာခန္းဆင္ဖို႔ ဂြင္တစ္ခုပါ အေမ...။ ။

အနိမ္႔အျမင္႔နဲ႔ပဲ တည္တည္
အလင္းအေမွာင္နဲ႔ပဲ စိမ္စိမ္
အမွန္အမွားနဲ႔ပဲ ေမႊးေမႊး
လေရာင္ဆမ္းတဲ႔ ထမင္းၾကမ္းေတြခါးေနမွေတာ႔
ဒီဘ၀ လူမပီသေတာ႔ဘူး အေမ...။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္