Monday, May 3, 2010

ဗလာ

အေၾကးတစ္ခ်ိဳ႕ကို ခြာခ်ဖို႔
ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ စိုက္ပ်ိဳးလိုက္ကာမွ
ငါ႔ေျမယာက ေလာင္စာမျပည္႔ဘူး ။ ။

ပူျပင္းလာတဲ႔ ရာသီေၾကာင္႔ဘဲလား
ေလးလံခန္းေျခာက္လာတဲ႔ တင္႔ေတာင္႔တင္႔တယ္က
တစ္ကုိယ္ေရတကာရ အေငြ႕ပ်ံျခင္းမွာ
ဖူးပြင္႔လိုက္တဲ႔ ရာသီစာ
အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္မွႈ မ်ားစြာ ။ ။

ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မေၾကာက္တတ္ခဲ႔ေပမယ္႔
အသိတရားေတြ အခိုးခံရတဲ႔
ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာ
စိတ္ရဲ႕ အေမွာင္ဆံုးအခန္းဟာ
မ်က္ႏွာ ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္ ။ ။

မွာယြင္းမႈကို ေျခရာခံမိသြားတာလား
ဒါမွမဟုတ္
အမွန္တရားကိုပဲ ရွာေဖြေတြ႕ရွိလိုက္တာလား
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္
ေပ်ာ္က်စီးဆင္းလာတဲ႔သက္ျပင္းေတြမွာ
သုခုမဆန္စြာ တီးခတ္ဖို႔
ငါ႔လက္ေတြ အသံမထြက္ေတာ႔ဘူး ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

5 comments:

ေမ့သမီး said...

အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာလား။ ကဗ်ာေရးတာမေတြ႕လုိ႕။ အခုမွပဲဖတ္ရေတာ့တယ္။

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ကိုမိုးျမင့္တိမ္ေရ..

ကဗ်ာေလး သိပ္ေကာင္းပါတယ္ခင္ဗ်ာ..
စကားလံုးေတြ စြမ္းအားအျပည့္နဲ႔ အဓိပၸါယ္ ေဖာ္ေဆာင္ ခ်ိတ္ဆက္ထားတာေလး သိပ္ႀကိဳက္တယ္..

ကဗ်ာေတြ အမ်ားႀကီးေရးႏိုင္ပါေစ..

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

(အတည္ေပးတာ)
................

(ေနာက္ေပးမယ္..)

ဟဲ႔ အျမင့္ ညည္းကေအ.. ေရးပါဟဲ႔ ကဗ်ာေတြ မ်ားမ်ား.. ေကာင္း၏ ေကာင္း၏

“ေပ်ာ္က်စီးဆင္းလာတဲ႔သက္ျပင္းေတြမွာ
သုခုမဆန္စြာ တီးခတ္ဖို႔
ငါ႔လက္ေတြ အသံမထြက္ေတာ႔ဘူး ။ ။”

ညည္းေအ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ စကားလံုး႐ွာတတ္တယ္.. ဟြင့္..

ဒ႑ာရီ said...

ကိုမိုးျမင့္တိမ္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ မဖတ္ရတာ ၾကာၿပီေနာ္။ ဘယ္အခိ်န္ေရးေရး ကဗ်ာေတြရဲ႕ သံစဥ္ကေတာ့ ဖတ္သူရင္ကို ထိေစတာ အမွန္ပဲ။ ကဗ်ာတပုဒ္လံုးရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အပိုဒ္ေလးကို အရမ္းႏွစ္သက္ မိပါတယ္။

အျမဲတမ္း အားေပးေနပါတယ္ေနာ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ဒ႑ာရီ

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ စိုက္ပ်ိဳး ဖို႕ ၾကိဳးစားေတာ့လည္း
ကိုယ့္ေျမယာက ေလာင္စာမျပည္႔ေတာ့ ခက္သားေပါ့..

Anonymous said...

ေကာင္းတယ္ေနာ္
ဒီကဗ်ာပို ၾကိဳက္တယ္

Template by - Abdul Munir