နိဒါန္းမရွိ အစပ်ိဳးခဲ႔ေတာ႔...
အဆံုးဆိုတာ ငါမသိခဲ႔ဘူး...
ႏွလံုးအိမ္မွာ အခ်စ္ဆိတ္သုဥ္းေတာ႔...
အသည္းကြဲတဲ႔ အရသာ...
ငါမခံစားတတ္ခဲ႔ဘူး...
အမုန္းနဲ႔ မရင္းႏွီးဘူးေတာ႔...
အရႈံးဆိုတာဘယ္လိုတုံးလို႕...
ငါေမးခဲ႔ဘူးတယ္...
ဒါေပမယ္႔လည္းေလ...
အခ်စ္အမုန္း အစပ်ိဳးခဲ႔ေတာ႔...
ေနာက္ဆံုးမွာ အရႈံးနဲ႔ရင္ဆိုင္...
ငါ႔ႏွလံုးအိမ္မွာေလ...
ဒဏ္ရာေတြ လိႈင္လိႈင္ထခဲ႔ျပီ...
အခ်စ္အမုန္းအရသာ...
ျမိန္ယွက္စြာ ငါခံစားမိေတာ႔...
ငါ႔ရင္အစံုက အက္ရွခဲ႔ျပီ...
ျပင္းျပတဲ႔ အမုန္းဒဏ္...
ေျဖေဆးမရွိတဲ႔ အခ်စ္ဆိပ္...
ငါ႔ရင္မွာတိတ္တိတ္ခို၀င္လို႔...
ငါ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္လာမွ...
ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္...
ေၾသာ္.....
တိမ္ေတြငိုတဲ႔ေန႔ပါလား...
5 comments:
အမုန္းနဲ႔ မရင္းႏွီးဘူးေတာ႔...
အရႈံးဆိုတာဘယ္လိုတုံးလို႕...
ငါေမးခဲ႔ဘူးတယ္.ငါ႔ရင္မွာတိတ္တိတ္ခို၀င္လို႔...
ငါ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္လာမွ
ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္
ေၾသာ္.....
ကိုမိုးျမင့္တိမ္ အေရးအသားေတြက တကယ့္ကို ပီျပင္တယ္ဗ်ာ
တိမ္ေတြငိုတဲ႔ေန႔ပါလား...ဆိုေတာ့ ငိုျပီးရင္မိုးအျဖစ္ရြာေတာ့မွာေပါ့ေနာ္..
“ငါ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္လာမွ...
ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္...
ေၾသာ္.....
တိမ္ေတြငိုတဲ႔ေန႔ပါလား...”တဲ့ အေရးအသားကေတာ့ ေကာင္းမွေကာင္းပဲ အစ္ကိုေရ း)
တိမ္ေတြ ငိုတယ္ ဆိုပါလား ..
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ အက္ရွေနမွေတာ့ . . သူတို႔လဲ နာက်င္မွာေပါ့ေလ ..
မီ့ဘက္က ...အလြမ္းမိုး မရြာတဲ့ တိမ္... ဒီဘက္လြင့္လာျပီး ငိုတယ္ထင္တယ္. .
စိုရႊဲသြားရင္ ခြင့္လႊတ္ေနာ္ :-P
မိုက္တယ္ဗ်ာ။ ေျဖေဆးမရွိတဲ႔ အခ်စ္ဆိပ္...
ငါ႔ရင္မွာတိတ္တိတ္ခို၀င္လို႔...
ငါ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္လာမွ...
ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္...
ေၾသာ္.....
တိမ္ေတြငိုတဲ႔ေန႔ပါလား...
ကြန္ေတာ္ပါ ငိုသြားတယ္။
အရမ္းေကာင္းတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႕ ဒီကဗ်ာေလးကုိ လာခံစားသြားပါတယ္။
Post a Comment