Thursday, January 29, 2009

အေကြ်

" ဒီညေနစာကို ဆီဒိုးနားမွာ သြားစားရေအာင္ "

" တန္းစီေနရဦးမွာလားကြာ "

" စီစရာ မလိုပါဘူးကြာ ။ ေရာက္တာနဲ႔ ၀င္စားရံုပါဘဲ "

" ဟုတ္မွလဲ လုပ္စမ္းပါကြာ ။ ေတာ္ၾကာ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ေစာင္႔ေနရဦးမယ္ ။ "

" မင္းကလဲ အလကားစားရမွာကို ဂ်ီးမ်ားေနတယ္ "

" ေၾသာ္...မင္းကေကာ ဘယ္ေလာက္ကုန္သြားမွာ မို႔လို႕လဲ "

တဖိတ္ဖိတ္လက္ေနသာ ကား၏ေနာက္ၾကည္႔မွန္မွ ကိုယ္႔ ကိုယ္ ကိုယ္ ျပန္ၾကည္႔ရင္း ဇြဲ
၏အေျပာကို ရဲရင္႔ျပန္ေမးလိုက္၏ ။

" ဒါနဲ႔ ဒီကားကို ဒီ႔ထက္ေမာ္ဒယ္ျမင္႔တဲ႔ ကားနဲ႔ လဲဘို႔ သိန္းတစ္ေထာင္ အလိုက္ေပးရမယ္
တဲ႔ "

" မင္းက ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ "

ရဲရင္႔အေျပာေၾကာင္႔ ဇြဲျပန္ေမးလိုက္မိသည္။

" မေန႔ညက ငါ႔အေဖက အေမ့ကို ေျပာေနသံၾကားတယ္ ။ သိပ္မၾကာခင္လဲျဖစ္မယ္ထင္
တယ္တဲ႔ ။ "


x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x


" မစံပယ္ေရ ဒီအ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ျပီးရင္ ျပန္လို႔ရျပီေနာ္ ။ ေမာင္ဇြဲေရ ကားေရေဆးျပီးရင္
မင္းအတြက္ မုန္႔ဘိုးလာယူေခ် ။ "

အေပၚထပ္၀ရန္တာမွ ေဒၚျမင္႔ျမတ္ႏွင္းအသံေၾကာင္႔ ဇြဲ ကားေရေဆးရာမွ အေပၚထပ္
၀ရန္တာသို႔ေမာ႔ၾကည္႔မိလိုက္၏ ။

" ဟုတ္ကဲ႕ မာမီေလး "

" ေမာင္ရဲရင္႔ေရ မင္းအေဖ ကိုေမာင္႔ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေမွာ္ဘီဘက္ကို လိုက္ပို႔တယ္ကြယ့္။
အိမ္ျပန္ေနာက္က်လိမ္႔မယ္ ။ မင္းအေမကို ေျပာလိုက္ဦး "

" ဟုတ္ကဲ႔ မာမီေလး "

ေဒၚျမင္႔ျမတ္ႏွင္း၏ အေျပာကို ရဲရင္႔တစ္ေယာက္ ရိုၾကိဳးစြာေခါင္းညိတ္ျပရင္း ျပန္လည္ေျဖ
ၾကားလိုက္၏ ။

" သားေရ ဇြဲ "

" နင္႔ မာမီေလး ေပးတဲ႔ မုန္႔ဘိုးနဲ႔ ငါးေရခြံေၾကာ္၀ယ္ ၊ ျပီးရင္ မလွၾကည္တို႔ ဆိုင္ကဆန္သံုး
လံုးနဲ႔မီးေသြးတစ္ပိသာ သြားယူ "

" နင္႔အေဖျပန္လာရင္ ဆက္ဆက္ေပးပါ႔မယ္ ေျပာေနာ္၊ျပီးေတာ႔ အေနာ္မာကန္မွာ ေရခပ္
ျပီးျပဳတ္တို႔ဘို႔ ကနေဖာ႔ေတြ ခ်ိဳးလာခဲ့ ။ "

" အေမ ေလွ်ာ္ျပီးသား အ၀တ္ေတြလွန္းျပီရင္ လိုက္လာခဲ႔မယ္ "

" ေကာင္းေကာင္းလည္း ျပန္ၾကဦး ။ ေဆာ႔မသြားၾကနဲ႔ ။ ပိုက္ဆံမေပ်ာက္ေစနဲ႔ေနာ္ "

တန္ဘုိးၾကီးေၾကြျပားမ်ားႏွင္႔ အလွဆင္ထားသည္႔ ခမ္းနားၾကီးက်ယ္လွေသာႏွစ္ထပ္တိုက္
ၾကီးကိုေက်ာခိုင္းကာ တိုးခ်ဲ႕ရပ္ကြက္ဆီသို႔ ႏွစ္ရာတန္တစ္ရြက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းကေလးႏွစ္
ေယာက္တေရြ႕ေရြ႕ႏွင္႔ ထြက္ခြာသြားေလေတာ႔သည္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

9 comments:

minn thuka said...

သတၱိရိွရိွ တစ္မ်က္နွာဝတၳဳတို ခ်ၿပရဲတာ
ေလးစားတယ္ညီ..
အေကာင္းအဆိုးဆိုတာထက္
အနုပညာအတြက္ ရဲရင့္ၿပရဲတာ
သူရဲေကာင္းစိတ္ဓတ္ပဲ...
တစ္ခါကေၿပာခဲ့ဘူးတယ္
လူမွန္ရင္ ဘုရားရွင္ကလြဲလို႔
ေမြးေမြးၿခ်င္း လမ္းမေလ်ာက္တတ္ႀကပါဘူး
ဘယ္ေလာက္ၿပည့္စံုေနပါေစ
အိပ္တာနဲ့ စားတာေတာ့ လူငွားခ်လို႔မရဘူး
ဒီလိုပဲ...အနုပညာဆိုတာ....

မီးငယ္ said...

အစ္ကိုေတြးထားတာေလးအရမ္းေကာင္းတယ္.....

ညီအကိုမ်ား said...

အားပါး ကိုုယ့္ဆရာကက ဒါမ်ိဳးလည္းရတာပဲ။
ေလးစားတယ္ဗ်ာ။

မိုုးၾကယ္

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အင္း ဘဝေတြ ဘဝေတြ

ညီအကိုမ်ား said...

အားပါး ကိုုယ့္ဆရာကက ဒါမ်ိဳးလည္းရတာပဲ။
ေလးစားတယ္ဗ်ာ။

မိုုးၾကယ္

Anonymous said...

ဟား.ဟားးး..အေပၚမွာ မိုးၾကယ္ေတာ့ မူးမူးနဲ႔မန္႔သြားၿပီ..
ဆရာမိုးျမင့္က ၀တၱဳေရးတာနည္းေပမယ့္ တကယ္ခ်ျပေတာ့လဲ သဘာ၀ထဲက ဇာတ္႐ုပ္ကို လွစ္ကနဲျပလိုက္တာပဲ။ ကိုယ့္ဆရာမွာ ထင္မထားတဲ့ ၀ွက္ဖဲေတြ ရွိေနအံုးမွာ အေသအခ်ာပဲ။ နည္းနည္းခ်င္းေတာ့ လွမ္းျပဗ်ာ...(ေဟ့လူ.. ၀ွက္ဖဲေနာ္) ဒါပဲ....။

GreenGirl said...

ဘ၀ဆိုတာ စိတ္ကူးထဲမွာေလာက္ မလွတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ း)

HAPPY CLOUD said...

ေတြးစရာေတြေတာ့ အမ်ားၾကီးရတယ္ညီေရ...
ဆက္ေရးအံုးကြာ...
ဖိုးေမာင္

Anonymous said...

ဟုတ္ၿပီ ... ႀကိဳက္တယ္ ...
ရင္ဘတ္ တစ္ခုကို ဆြဲဖြင့္ျပလိုက္တာ ... လွစ္ကနဲ ညင္ညင္သာသာေလး
အနက္႐ိႈင္းဆံုး အစိတ္အပိုင္း ..... မွာ
ႏွစ္ျခမ္းျမင္ေနရတယ္ ...
ကမ္းကုန္ေအာင္ ခ်စ္တတ္လြန္းေနတဲ့ ခ်စ္ျခင္းျပဳ ႏွလံုးသား တစ္ျခမ္း ...
အႏုပညာထံုေတြ မႊမ္းေနတဲ့ ေမွာ္ေအာင္ ႏွလံုးသား ... က်န္ တစ္ျခမ္း ...
ဒီႏွလံုးသား တစ္စံုနဲ႕ ...
မိန္းမူးေအာင္၊ ရီေ၀ေအာင္၊ ၿပိဳလဲေအာင္ .... လုပ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိတဲ့
ကဗ်ာဆရာကလည္း ဒီလို အႏုပညာမ်ိဳးေတြ ခ်ျပရဲေပတာကိုး ....
ဆရာ ... ေလးစားပါတယ္ ...
ဆက္လက္ခ်ီတက္ပါဆရာ ..... ။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
ကဗ်ာေပါင္း မိတ္ေဆြႀကီး

Template by - Abdul Munir