ပန္း "အ" ေတာင္

အဆိပ္မဲ့ပင့္သက္ကို ရွာေဖြရင္း

ငုပ္လ်ိဴးတဲ႔ေနကိုမွ သိမ္းပိုက္ခ်င္ခဲ့ ။

မ်က္ရည္နဲ႔ မိတ္ဆက္ရင္း
ရင္ကို သြန္ၾကဲေတာ႔
ေၾကမြသြားတဲ႔ အဘိဓမၼာမွာ
ရူးသြပ္မႈ မ်က္ႏွာစာေတြပါရဲ႕ ။

နင္းပစ္လိုက္ၾကစမ္း....

အၾကည္႔ေတြ ျဖတ္ေလွ်ာက္ဖို႔
ငါ႔အသည္းကို ဆုတ္ျဖဲထားတယ္
ေ၀ဒနာ စိမ္႔ထြက္သေရြ႕
ဒီရင္ေငြ႕နဲ႔ အသက္ဆက္မယ္ ။

အတၱေလကိုရႈရင္း
အၾကိမ္ၾကိမ္မိုက္တဲ႔ ကမၻာမွာ
သက္တန္႔ေတာင္မွ အေရာင္မပါဘူး ။

အရွိကို မရွိလုပ္
မရွိျခင္းကို အရွိဖန္ဆင္း
နက္နဲျခင္း တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္နဲ႔
ငါ႔ေလာကမွာ ငါ႔လသာရင္
စၾကာ၀႒ာမလိုဘူး

ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔
နဂါးေငြ႔တန္း လင္းမယ္ ။

ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ တိုက္စားတတ္ခဲ့ရင္
ေရေမ်ာကမ္းတင္ ေကာင္တစ္ေကာင္ကို
ဆြဲေဆာင္ေခၚယူ သြားလိုက္စမ္းပါ
ငါ႔အနာဂတ္ေတြ အဓိပၸါယ္ျပည္႔ေနခ်င္လို႔ ။

အခုေတာ႔လည္း
ေ၀းကြာရက္ကို ေရတြက္ရင္း
၀ိညဥ္ဆိတ္သုဥ္းမဲ့ အဲဒီ့ကားစင္ထက္
ငါ႔ရင္ဘတ္ ေၾကကြဲမႈအေရာင္ထြက္သေရြ႕
ေဟ႔..............
ဒီေတာင္ထိပ္မွာ ပန္းမပြင့္ေစဘူး ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.chnpress.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။