စေနေပ်ာက္ခဲ႔တဲ႔ စေန

မွန္တစ္ခ်ပ္ရဲ႕ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းမႈမ်ိဳး
ေပ်ာ႔ေျပာင္းႏူးညံ႔တဲ႔ ယမင္းသူဇာရဲ႕
ေမွာ္၀င္လြန္ ကကြက္လိုမ်ိဳး
အတိမ္းညႊတ္ဆံုး ယစ္မူးတဲ႔
မဥၨဴသကရဲ႕ အဆင္းရနံ႔လိုမ်ိဳး
ယုန္သူငယ္တို႔ရဲ႕ အျပစ္ကင္းအလံတိုင္နဲ႔
ခ်စ္ျခင္းမဏၰိဳင္ကို ခုိင္ခိုင္စိုက္ရင္း
စိတ္ကူးယဥ္အတတ္ဟာ ငါ႔အကြ်မ္းက်င္ဆံုး
ဘာသာရပ္ ျဖစ္ခဲ့။

လွပခဲ႔တာေပါ႔ သိပ္ကို လွပခဲ႔တာ
ရက္သတၱပတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္
ရင္လိႈက္ဖိုျခင္းတို႔ လႊမ္းျခံဳတဲ႔ရက္
လေရာင္ရဲ႕တမ္းခ်င္းတစ္၀က္နဲ႔
ညရဲ႕အသက္ကို ဖမ္းဆုပ္ရင္း
ရင္တြင္းျဖစ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္သြန္ခ်ေတာ႔
ကမၻာေျမက လွပစြာငိုခဲ့ ။

အဲဒီေန႔မွာ
ဆူးအျပည္႔နဲ႔ပန္းေတြ အဆိပ္ကိုေမ႔ေနခဲ႔
နဂါးနဲ႔ ဂဠဳန္ ခ်စ္ၾကည္စြာေပါင္းဆံုခဲ႔
ေကသရာဇာရဲ႕ နန္းပလႅင္ထက္
သားသမင္တို႔ ေဘးမဲ႔ျခင္းနဲ႔ ကခုန္ခဲ႔ ။

အဲဒီ႔ေန႔မွာ
ငါ႔ကိုယ္ငါ ဖီးနစ္အျဖစ္ဖန္ဆင္း
အခ်စ္ဆိုတဲ႔ မီးပံုထဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ခုန္ဆင္းရင္း
ရွင္သန္ထေျမာက္ျခင္းမွာ အရာရာဟာ ေတာက္ပလြန္းခဲ႔ ။

အနင္႔နဲ႔ဆံုး ေရးသီဖြဲ႕ခဲ႔တဲ႔
တပ္မက္မႈအေရာင္လက္ ဘ၀စာမ်က္ႏွာမွာ
ျမတ္ႏိုးတြယ္တာမႈ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္
အနက္ရိႈင္းဆံုးတြယ္ငင္ ေႏွာင္ပတ္
ငါ႔ရင္ဘတ္ကို ေပးအပ္ခဲ႔ ။

အဲဒီ႔စေနမွာေပါ႔...
အျမင္႔မားဆံုး စိတ္နယ္လြန္အရပ္မွာ
ပြင္႔ခ်ပ္တို႔ ေကာင္းခ်ီးသံကို နာခံရင္း
ေပ်ာ္၀င္စီးဆင္းတဲ႔ ေကာင္းကင္ထက္
လြမ္းဆြတ္ၾကိမ္စာ ေထြးဖက္ရင္း
လြင္႔ေပ်ာက္အျပံဳးကို တပ္မက္စြာရွာေဖြခဲ႔ ။

ရာဇ၀င္ထဲမွာဘဲ ရာဇ၀င္ကိုျပန္ေကာက္ေတာ႔
ေက်ာက္ခတ္မွာ ပြင္႔တဲ႔ပန္းတစ္ပြင္႔ကေျပာတယ္
လူၾကမ္းတို႔ရဲ႕ေမာ္ကြန္းမွာ ဂရုဏာတံဆိပ္မခတ္ႏွိပ္ဘူးတဲ႔ေလ ။

ကိုယ္႔ရင္ကိုယ္ခြဲၾကည္႔ေတာ႔
တေျမ့ေျမ့အသည္းမွာ သခြတ္တစ္ပြင္႔
တင္႔တင္႔ဆန္းဆန္းပါဘဲ ပြင္႔လန္းေနလိုက္တာ ။

ဒီလိုနဲ႔ဘဲ
စေနရဲ႕ စေနဟာ
လူမသိသူမသိ တိတ္ဆိတ္စြာက်ဆံုးေနတာ

ကံၾကမၼာရယ္...
နင္ရက္စက္လြန္းတယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို slattern23.wordpress.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။