ႏြံနစ္သြားေသာ လတစ္ျခမ္း

ေခြ်ခ်ခံလိုက္ရတဲ႔ အေမွာင္ထုကို လိုက္ေကာက္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း ...
တိတ္ဆိတ္မႈေတြက ငါ႔တံခါးကို လာေခါက္ေနၾကေပါ႔...

ငါဘယ္ေရာက္ေနလဲ..

ဘယ္ေနရာမွာလဲ..

ျမင္ျမင္သမွ်အရာအားလံုးမွာလဲ အမိုက္ေမွာင္ေတြဖံုးအုပ္လို႔...
အရိုးနင္႔ေအာင္ေၾကြရင္း ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းလာလိုက္တာ...
ငါ႔အာရံုေတြခါးေနမွန္းကို ငါတကယ္ကိုမသိခဲ႔လိုက္ဘူး...
တကယ္ဆိုငါက ေျမာက္အရပ္ကိုမွ ေတာင္ဘက္ေရႊ႕ခ်င္ခဲ႔မိတာ..
တစ္ခါသာ ပစ္ခ်ခဲ႔လိုက္မိတဲ႔ ရာဇ၀င္..
ငါ႔ေလာကကို ၀င္ေရာက္ေမႊေႏွာက္သြားလိုက္ပံုမ်ား ..
စိတ္ကူးစိတ္သန္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ႔တဲ႔ ေတာင္တန္းေတြဟာလည္း ..
ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ပက္ၾကားအက္တို႔ရဲ႕ စုပ္ယူစားသံုးျခင္းမွာ အျပိဳျပိဳအလဲလဲ ။ ။

တကယ္ဆို ငါကတိမ္တစ္စ ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔မိတာ...
လြတ္လပ္တယ္ ေပါ႔ပါးမယ္ ေနရာေဒသမေရြး ငါေရြ႕လ်ားႏိုင္တယ္...
မထင္မွတ္လိုက္ဘူး .. တကယ္႔ကို မထင္မွတ္လိုက္ဘူး...ကံၾကမၼာသူခိုးရဲ႕ ေခ်ာက္တြန္းမႈမွာ..
ငါဟာ မိုးစက္တစ္စက္ျဖစ္ေနမွန္းကိုေပါ႔...
တစ္စံုတစ္ခုကို ရဘို႔ တစ္စံုတစ္ရာထက္ပိုတဲ႔ တန္ေၾကးေတြေပးရမယ္မွန္းသိရင္..
ကြက္က်ားမိုးတို႔ရဲ႕ အထၱဳပတၱိကို ငါျပင္ေရးခ်င္တယ္...
အစြမ္းအစေတာ႔မရွိဘူး ဒါေပမယ္႔ တစ္လမ္းသြားခရီးေတြကို ျငီးေငြ႔တတ္တဲ႔ငါ..
အခု ဒီတစ္လမ္းကို ငါလွမ္းေနရေပါ႔ ။ ။

ေျပး၀င္တိုးေ၀ွ႔လာတဲ႔ ေလတစ္မွ်င္ကိုမွ မက္မက္ေမာေမာရႈရႈိက္မိခဲ႔တဲ႔ငါ ..
ျပင္ဆင္ခြင္႔မရွိျခင္းေတြသာ အဲဒီေနာက္မွာ ကပ္ပါလာမွန္း...
ငါသာၾကိဳသိခဲ႔ရင္...
ဘယ္သူမွ မသိခဲ႔ဘူး.. ကိုယ္႔ရင္ကိုယ္ထုေနရတဲ႔အျဖစ္ေတြ...
ကိုယ္႔ဆံပင္ေတာင္ ျမဲျမံေအာင္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ ခႏၶာမွာ..
ေသးသိမ္ၾကံဳလွီသြားတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔...
ခရီးဆက္ဖို႔ရာ ငါ႔အတြက္ေျမၾသဇာေတြလိုေနတယ္..

ငါဘာလုပ္မလဲ...

ဘာလုပ္ခြင္႔ေကာရွိေသးလဲ...

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ စိုက္ပ်ိဳးရင္းထြန္ယက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔...
ငါ႔သက္တမ္းမွာ လတစ္ျခမ္းေပ်ာက္ေနတယ္...
မွားခဲ႔ပါတယ္လို႔ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖို႔ထက္ အဲဒီ႔အမွားအတြက္ ငါထမ္းလိုက္ရတဲ႔၀န္က...
ကံၾကမၼာတရားေရ.. ခင္ဗ်ားမတရားဘူးလို႔မစြပ္စြဲခ်င္ဘူး ..
ငါကိုယ္တိုင္ကိုက ေပ်ာက္ဆံုးမွန္းမသိ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ႔တာ...
ခက္ခက္ခဲခဲ ရႈထုတ္လိုက္တဲ႔ ေလရဲ႕အဆံုးမွာ...
ငါ႔၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး အျဖဴေရာင္ေတြလႊမ္းသြားလိုက္တာ...
ငါၾကိဳးစားျပီး လွမ္းရဦးမယ္ .. ခပ္ပ်ပ်အေ၀းတစ္ေနရာက အေမ့ရဲ႕ ေခၚသံငါၾကားလိုက္ရတယ္..
ဆို႔နင္႔ေနတယ္..ေၾကကြဲေနတယ္..ယူၾကံဳးမရမႈေတြပါ၀င္ေနတယ္..
ျဖစ္ရေလျခင္းဆိုတဲ႔ မခ်ိတင္ကဲစိတ္...လက္လြတ္ဆံုးရႈံးရျပီဆိုတဲ႔ အသိေတြနဲ႔ ...
တစ္တစ္ခ်င္ခ်င္ေခၚငင္လိုက္တဲ႔ အေမ႔ရဲ႕ပူေဆြးမႈျပယုဂ္...
ခြင္႔လႊတ္ပါေတာ႔အေမ..
စိတ္အခါးတစ္ခ်ိဳ႕ကို အေမ႔ဆီကေန သယ္ထုတ္သြားခြင္႔ျပဳပါေတာ႔...
ခပ္လွမ္းလွမ္းေရွ႕တစ္ေနရာမွာ တံခါးတစ္ခ်ပ္ျမင္ေနရတယ္...
ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းမရွိဘူး...
ဒီတံခါးကိုဘဲ ငါ....ျဖတ္သန္းသြားရေတာ႔မယ္ ။ ။

ေအ အိုင္ ဒီ အက္စ္ တဲ႔...ဘ၀မ်ားစြာကို သတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္