စိတ္အႏွစ္ရဲ႕ သိကၡာအဆီတဲ႔
လူယဥ္ေက်းေတြ ရီၾကလိမ္႔မယ္...။
ဘယ္ေလာက္မ်ားရရွိခဲ႔ျပီးျပီလဲ
ဘယ္ေလာက္ေကာ ေပးဆပ္လိုက္ရလဲ
ဘာေတြထပ္ရဖို႔ေကာ က်န္ရွိေနေသးလဲ
ေမတၱာကို ေစ်းကြက္တင္ေရာင္းခ်လာတဲ႔အခါ
အခ်စ္နဲ႔ သစၥာဟာ ေရႊမန္းသဘင္နဲ႔ေမာ္ေတာ္ဘုတ္နာမည္သာသာ...။
သိပ္ကိုခ်စ္တတ္ပါတယ္တဲ႔
သိပ္ကိုျမတ္ႏိုးတတ္ပါတယ္တဲ႔
တစ္ဒဂၤ ျဖတ္ေျပးသြားတဲ႔ အျပံဳးေအာက္မွာ
မာယာတပ္သားေတြ ကိုးဖ်ာမက...။
ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြကိုဘဲ ျပန္လည္ဟန္ေဆာင္လာၾကတဲ႔ေခတ္ထဲ
ခ်စ္ျခင္းကို ေဘာင္ခတ္သတ္မွတ္လာၾကေတာ႔
လွည္႔စားျခင္းေတြကိုပဲ ျမိန္ယွက္စြာေသာက္သံုး
ရာသီအမ်ိဳးမိ်ဳးမွာ ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြပြင္႔ျပလိုက္ၾကတာမ်ား
ငါ႔လက္ထဲမွာ အသည္းဘယ္ေလာက္ကြဲခဲ႔တာကို ဂုဏ္ယူလိုက္ၾက
မ်က္ႏွာဖံုးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ပြဲခံလိုက္ၾက
ေခတ္ကိုက ေၾကးစားသိပ္ဆန္လြန္းေနျပီ...။
ငိုေၾကြးေနတဲ႔ အိမ္အိုတစ္လံုးထဲ
ျပံဳးေယာင္ေဆာင္ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္
မြန္းၾကပ္ျပည္႔လွ်ံ စကားလံုးနံရံနဲ႔
ေအးစက္သြားတဲ႔ မနက္ခင္းစာ
ေဆာင္ယူသူမဲ႔ေနတဲ႔ သြားပြတ္တံတစ္ေခ်ာင္း
ေလာကရမၼက္ထဲမွာ တစ္ခ်က္ျခင္းပစ္ခ်
ဆည္းလည္းတစ္လံုးရဲ႕ ၾကံဳး၀ါးသံမွာ
သံစဥ္ေတြအားလံုး က်ိဳးပ်က္ေၾကမြ....။
အတုအေယာင္ဆုိတဲ႔ စကားလံုး
သံုးဆယ္႔တစ္ဘံုမွာ အခါးဆံုးအရာ
အစစ္ဆိုတာ ေပ်ာက္ဆံုးေတာင္
အတၱပံုေဆာင္နဲ႔ အစားမထိုး
ငါ႔ရင္ခြင္သင္ရိုးမွာ ဘာသာရိုင္းေတြပဲၾကီးစိုးတယ္...။
မိစၧာေတြ ထံုကူးတဲ႔အသိုက္အျမံဳ
နင္ခ်န္ရစ္ေလေတာ႔မွ ၾကံဳတယ္...။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
လူယဥ္ေက်းေတြ ရီၾကလိမ္႔မယ္...။
ဘယ္ေလာက္မ်ားရရွိခဲ႔ျပီးျပီလဲ
ဘယ္ေလာက္ေကာ ေပးဆပ္လိုက္ရလဲ
ဘာေတြထပ္ရဖို႔ေကာ က်န္ရွိေနေသးလဲ
ေမတၱာကို ေစ်းကြက္တင္ေရာင္းခ်လာတဲ႔အခါ
အခ်စ္နဲ႔ သစၥာဟာ ေရႊမန္းသဘင္နဲ႔ေမာ္ေတာ္ဘုတ္နာမည္သာသာ...။
သိပ္ကိုခ်စ္တတ္ပါတယ္တဲ႔
သိပ္ကိုျမတ္ႏိုးတတ္ပါတယ္တဲ႔
တစ္ဒဂၤ ျဖတ္ေျပးသြားတဲ႔ အျပံဳးေအာက္မွာ
မာယာတပ္သားေတြ ကိုးဖ်ာမက...။
ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြကိုဘဲ ျပန္လည္ဟန္ေဆာင္လာၾကတဲ႔ေခတ္ထဲ
ခ်စ္ျခင္းကို ေဘာင္ခတ္သတ္မွတ္လာၾကေတာ႔
လွည္႔စားျခင္းေတြကိုပဲ ျမိန္ယွက္စြာေသာက္သံုး
ရာသီအမ်ိဳးမိ်ဳးမွာ ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြပြင္႔ျပလိုက္ၾကတာမ်ား
ငါ႔လက္ထဲမွာ အသည္းဘယ္ေလာက္ကြဲခဲ႔တာကို ဂုဏ္ယူလိုက္ၾက
မ်က္ႏွာဖံုးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ပြဲခံလိုက္ၾက
ေခတ္ကိုက ေၾကးစားသိပ္ဆန္လြန္းေနျပီ...။
ငိုေၾကြးေနတဲ႔ အိမ္အိုတစ္လံုးထဲ
ျပံဳးေယာင္ေဆာင္ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္
မြန္းၾကပ္ျပည္႔လွ်ံ စကားလံုးနံရံနဲ႔
ေအးစက္သြားတဲ႔ မနက္ခင္းစာ
ေဆာင္ယူသူမဲ႔ေနတဲ႔ သြားပြတ္တံတစ္ေခ်ာင္း
ေလာကရမၼက္ထဲမွာ တစ္ခ်က္ျခင္းပစ္ခ်
ဆည္းလည္းတစ္လံုးရဲ႕ ၾကံဳး၀ါးသံမွာ
သံစဥ္ေတြအားလံုး က်ိဳးပ်က္ေၾကမြ....။
အတုအေယာင္ဆုိတဲ႔ စကားလံုး
သံုးဆယ္႔တစ္ဘံုမွာ အခါးဆံုးအရာ
အစစ္ဆိုတာ ေပ်ာက္ဆံုးေတာင္
အတၱပံုေဆာင္နဲ႔ အစားမထိုး
ငါ႔ရင္ခြင္သင္ရိုးမွာ ဘာသာရိုင္းေတြပဲၾကီးစိုးတယ္...။
မိစၧာေတြ ထံုကူးတဲ႔အသိုက္အျမံဳ
နင္ခ်န္ရစ္ေလေတာ႔မွ ၾကံဳတယ္...။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
10 comments:
သူ ခ်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့ အမ ေမာင္ေလးေရာ
ဘယ္ေလာက္ ရထားလိုက္လဲ
ဘယ္ေလာက္ေရာေပးလိုက္ရလဲ
ဘာေတြ ထပ္ရဖို႔ေရာ ရွိေသးလဲ
ဘာမွ မရခဲ့ဘူးလား???
ၾကားဖူးတာေတာ႔..
အသြားအျပန္ အလ်ားအနံ ရွိတယ္တဲ႔..
ေပးသေလာက္ ျပန္ရတာ ဘာဆန္းလဲ..
အတုံ႔အလွည္႔ ေရာင္ျပန္ဟပ္တာေနမယ္..
ကိုယ္ေကာင္းရင္ သူလဲ ျပန္ေကာင္းမွာေပါ႔.
ကိုယ္ကဆိုးေနရက္နဲ႔.. သူက ျပန္ေကာင္းပါ႔မလား.
စဥ္းစားၾကည္႔ေလ..
အကုိေရ...အသဲကြဲေနတုန္းလား
ဘာပဲေၿပာေၿပာ..ကဗ်ာေတြကေတာ႕
မာတုန္းပဲ.....။။။
အတုအေယာင္ဆုိတဲ႔ စကားလံုး
သံုးဆယ္႔တစ္ဘံုမွာ အခါးဆံုးအရာ
ေကာင္းတယ္...အေတြးေရာ အေရးေရာ..
ခပ္စိပ္စိပ္ယက္ထားတဲ့ ကြန္တစ္ခုလို...
စိတ္ကို အေသးအမႊားေလးေတြကစ သဲ့လာျပႏိုင္တယ္..
ထက္လိုက္တဲ့စာသားေတြ...ရင္ဘတ္ၾကားကခြဲထြက္လာခဲ့တာလား....အကိုေရ
အတုအေယာင္ဆုိတဲ႔ စကားလံုး
သံုးဆယ္႔တစ္ဘံုမွာ အခါးဆံုးအရာ
အစစ္ဆိုတာ ေပ်ာက္ဆံုးေတာင္
အတၱပံုေဆာင္နဲ႔ အစားမထိုး
ငါ႔ရင္ခြင္သင္ရိုးမွာ ဘာသာရိုင္းေတြပဲၾကီးစိုးတယ္...။
ေအးစက္သြားတဲ႔ မနက္ခင္းစာ
ေဆာင္ယူသူမဲ႔ေနတဲ႔ သြားပြတ္တံတစ္ေခ်ာင္း
ေလာကရမၼက္ထဲမွာ တစ္ခ်က္ျခင္းပစ္ခ်...
ဖတ္ရင္းနဲ႔ တစ္စက္ျခင္း ပုလဲခ သြားတယ္...
မိုးၿမင့္တမ္းခ်င္းကို တိတ္တဆိတ္ဖတ္သြားတယ္ညီေလး
ကဗ်ာေကာင္းတပုဒ္ပါဘဲ...အေတြးေရာအေရးပါၾကိဳက္မိတယ္
ဖတ္ မွတ္ သြားပါတယ္။
ခ်န္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေတြ မၾကားခ်င္ဘူး။ အမယ္မင္း မၾကားခ်င္ဘူး။ :P
Post a Comment