ညရာသီ၏ေနာက္

အေမွာင္ရင္႔ရင္႔သန္းေနတဲ႔ စိတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔ဘဲ
ဘ၀ကိုလွမ္းေလွ်ာက္ေတာ႔
တိုက္ခိုက္တြန္းတိုက္ ေၾကမြသြားလိုက္ပံုမ်ား
အထၱဳပတၱိမဲ႔သြားတဲ႔ ရာသီမွာ
ညက တိုးတိတ္ရီေ၀စြာကခုန္ ။ ။

စိုးရြံ႕ မႈေတြနဲ႔ တြန္ၾကဴးေနတဲ႔ေလတိုးသံမွာ
စည္းခ်က္မွန္ေနတဲ႔ အထီးက်န္ခန္းဆီးတစ္စ
ရွိန္းျမရစ္ေခြစီးဆင္းေနတဲ႔ မ်က္ရည္ျမစ္ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔
ေျခာက္ကပ္ကပ္အထီးက်န္ အခန္းေထာင္႔တစ္ေနရာမွာ
ငါကိုယ္တိုင္ထုဆစ္တဲ႔ အပူရုပ္ထုတစ္ခု
အနာဂတ္ကို ထုတ္ေဖာ္သီၾကဴးဖို႔ၾကိဳးစားရင္း
လွ်ပ္ပန္းလွ်ပ္ႏြယ္ ျပည္႔ႏွက္ေနတဲ႔ေကာင္းကင္ယံထက္
ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ၾကယ္တစ္လံုးကိုသာရွာေဖြေနခဲ႔မိတယ္ ။ ။

လင္းခ်င္းခြင္႔ေတြကိုေတာ႔ ရုပ္သိမ္းလိုက္ပါ
အမိုက္ေမွာင္မွာ က်ဆံုးသြားတဲ႔ညအတြက္
လက သူ႔ကိုယ္သူအမိုက္မဲဆံုး ပြတ္တိုက္ျခယ္သခ်င္ေနလို႔ ။ ။

တစ္ခ်က္ေမွာက္ကစားပြဲေတြေအာက္မွာ
သံသရာျမွားေတြ တိုးတက္ထြန္းကားခဲ႔ေလေတာ႔
ဘယ္မုဆိုးမွလည္း လူရာမ၀င္ေတာ႔ဘူးေပါ႔ ။ ။

ခ်ိဳးဖ်က္မရႏိုင္တဲ႔ ထံုးတမ္းဓေလ႔ေတြနဲ႔
အၾကီးမားဆံုး၀န္ေတြရဲ႕ ထိုးႏွက္မႈေတြေအာက္
နာလန္မထူႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏူးညႊတ္တိမ္းေခြရင္း
လမင္း အက်ဥ္းက်သြားတဲ႔
ေကာင္းကင္ရဲ႕ ရင္ကြဲပက္လက္ရာသီမွာ
ငါေလ..........
ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္စက္ေနလိုက္မိတယ္ ။ ။

ေစတန္တို႔ရဲ႕ ရာဇ၀င္တဲ႔
တပ္မက္မႈနဲ႔ နာၾကင္တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္