သို႕....

တိမ္းညႊတ္ရီေ၀သြားတဲ႔
ျပ႒ာန္းမႈသက္သက္ ေန႔ရက္ေတြမွာ
အဘိဓမၼာရဲ႕ သက္ျပင္းဟာလည္း
အလင္းမဲ့စြာ ဆြံ႔အေနခဲ႔ေတာ႔
စပါးလံုးတစ္ေထာက္စာေလာက္ေတာ႔
ငါ႔ကိုေသာက္ခြင္႔ျပဳပါ မာယာ ။ ။

ယွက္ေထြးထြက္ေျပးသြားတဲ႔ ပန္းႏုေရာင္ေဖြးေဖြးေလးမွာ
ဖူးပြင္႔ေနတတ္တဲ႔ ေသြးေၾကာစိမ္းျမျမေလးေတြ
ေဖြးေဖြးလႈပ္ပြင္႔ေနတဲ႔ သႏၱာေက်ာက္တန္းေတြမွာ
ျဖာက်ေနတတ္တဲ႔ ဆံႏြယ္ေလးေတြ
အထင္ကရမဟုတ္ေပမယ္႔ အမွတ္တရျဖစ္သြားတဲ႔အရာေတြ
မုဆိုးျဖစ္သြားတဲ႔ သားေကာင္ေတြ
သီဖြဲ႔ေရးစပ္ေနရင္း
အခု...
ဘ၀ရဲ႕ေတာနက္ထဲ ရမၼက္ေတြပဲေၾကြေၾကြက်ေနခဲ့ ။ ။

အယူအဆဆိုတာ လူကျဖစ္တယ္
မာတိကာဟာလည္း သင္ရိုးတစ္ခုရဲ႕ဥပစာ
လမင္းအျပံဳးရဲ႕ အံ၀ွက္ေအာက္မွာပဲ
နာက်င္မႈေတြကို က်စ္လ်စ္ျမဲျမံေစခဲ႔ေတာ႔
ရင္ကြဲနာဆိုတာ ရာဇ၀င္ထဲကဒ႑ာရီသာသာ ။ ။

တစ္ခုလိုခ်င္ တစ္ခုေပးရတဲ့
အာရံု၀တ္ရံုျခံဳ ေဟာဒီ႔ေလာကီဘံုမွာ
အတံု႔အလွည္႔ေတြ အနိမ္႔အျမင္႔ေတြ
အသြားအျပန္ေတြ အလ်ားအနံေတြ
ပိုင္ဆိုင္ရယူျခင္းေတြ ေပးဆပ္စြန္႔လႊတ္ျခင္းေတြနဲ႔
အနစ္နာခံျခင္းမွာပဲ
အခ်စ္ဟာလည္း ဒဏ္ရာေတြကိုဖန္ဆင္းခဲ႔တယ္ ။ ။

သက္ျပင္းတစ္ခုရဲ႕ ရင္လိႈက္ဖိုမႈမွာ
ျပင္းျပစြာ ေအာ္ျမည္ပစ္လိုက္တဲ႔
ညတစ္စင္းရဲ႕ ေလတိုးသံဟာ
ေၾကကြဲမႈ အႏုပညာဆန္ေနခဲ႔မွန္း
နင္သိတတ္ခဲ႔ရင္
သံသရာမွာ ဆက္သြယ္ခြင္႔လက္မွတ္တစ္ေစာင္
မာယာေရ....
မင္းအတြက္ လက္ေဆာင္ပို႔လိုက္မယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္