အခ်စ္အဆိပ္ သင္႔သူမ်ား (သို႕) အခ်စ္၏ စြန္႕ပစ္ျခင္းခံရသူမ်ား

အသက္တစ္ရာမေနရ အမႈတစ္ရာၾကံဳရ ဆိုသလို လူရယ္လို႕ျဖစ္လာျပီဆိုရင္ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔ရတဲ႔ ျပသနာေတြ အခက္အခဲေတြက အမ်ားၾကီးေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီလိုအမ်ားၾကီးထဲမွာမွ ကြ်န္ေတာ္ GTIတက္တုန္းက အရမ္းခင္မင္ခဲ႔ရတဲ႕ကြ်န္ေတာ္႔ကိုလည္း အရမ္းခင္ၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းစံုတြဲ အေၾကာင္းေလးကေတာ႔ ေၾကကြဲစရာ
ေကာင္းသလို နာက်ည္းစရာလည္းေကာင္းခဲ႔ပါတယ္။

သက္ေနာင္နဲ႔ မြန္သက္တို႕က E.C ေမဂ်ာက။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ CIVIL ေမဂ်ာက။ ေမဂ်ာမတူၾကေပမယ္႔ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ္အခင္ရဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။ ျပီးေတာ႔သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကခ်စ္သူေတြ။

သူတို႔ကလည္း ကြ်န္ေတာ္႔ကိုအရမ္းခင္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္ေလ။ ေက်ာင္းမွာဆိုကြ်န္ေတာ္႔ ကုိမသိတဲ႔လူ ခပ္ရွားရွားဘဲ။ မြန္သက္ဆိုရင္ " ဟဲ႔ မိုးျမင္႕ နင္တည္တည္ေနရင္ နင္႔ကို
တစ္ႏွစ္လံုး လက္ဖက္ရည္တိုက္မယ္ " လို႔ အျမဲတမ္းေျပာတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္က ဘယ္သြားသြား တတြဲတြဲဘဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေက်ာင္းတက္လာၾကရင္း ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေရာက္တဲ႔ အခိ်န္မွာေပါ႔။
" ေဟ႔ေကာင္ သက္ေနာင္ မင္းညီမကိုငါမၾကိဳက္လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာလားေဆာရီးပါကြာ "
ေက်ာင္းကန္တင္း ထဲက စားပြဲမွာ၀င္ထိုင္ရင္း မိႈင္မိႈင္ေတြေတြနဲ႔ ထိုင္ေနတဲ႔ သက္ေနာင္ကို ကြ်န္ေတာ္လွမ္းေနာက္လိုက္ပါတယ္။ " မေနာက္ပါနဲ႔ကြာ ငါစိတ္အရမ္းညစ္ေနတယ္ " " ဟဲ႔ မြန္သက္ နင္တို႔ရန္ျဖစ္ထားၾက ျပန္ျပီလား " ေျပာရင္း မြန္သက္ကို လွမ္းၾကည္႕ လုိက္ေတာ႔ သူလည္းမ်က္ႏွာမေကာင္း။

" နင္တို႔ေတြဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာလည္း " ငါ႔လည္းေျပာၾကပါဦးဟ " " ဒီလိုကြာ မြန္သက္ အေမက DV ေပါက္လို႕တဲ႔ " " ေဟ ဟုတ္လား မြန္သက္ ဟဒါ၀မ္းသာစရာဘဲ အဲဒါမင္းတို႔ မ်က္ႏွာေတြကဘယ္လို ျဖစ္ေနတာတုံး။ ေမ်ာက္ေသကို ေရႏွစ္ျပီး ပါးရိုက္ထားတဲ႔ ရုပ္နဲ႔ " " ခ်ည္းတဲမွဘဲ ေျပာတာဆံုးေအာင္နားေထာင္အံုး။ DV ေပါက္တာ သူ႕တုိ႕တစ္အိမ္သားလံုးသြား ရမွာ။ သူ႕အေမက ေပါက္တာ
ဆိုေတာ႔ သားသမီးေတြကိုပါ ေခၚမွာကြ " " အဲဒါ ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေ၀းျပီေပါ႔ " ငိုသံပါၾကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ႔ သက္ေနာင္ရဲ႕ စကားေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ပါငိုင္က် သြားတယ္။ မြန္သက္ဆိုရင္ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလို႔။ဒါေပမယ္႔ ဒီအခိ်န္မွာ ကြ်န္ေတာ္ပါ ၀မ္းနည္းေနမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခအေနက ပိုဆိုးသြားႏုိင္တယ္ ဆိုတာကြ်န္ေတာ္သိေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႕မို႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မႈကိုမ်ိဳသိပ္ရင္း အေျခအေနကို ၀င္ထိန္းလိုက္ပါတယ္။ " ဒီေလာက္လည္း၀မ္းမနည္း ေနပါနဲ႔ သြားျပီး အလည္ျပန္လာလို႔ရတာဘဲ။ အေရးၾကီးတာက မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္သစၥာရွိဘို႔ဘဲ။ မင္းကလည္း မြန္သက္မိဘေတြ သေဘာက်ေအာင္ၾကိဳးစား။ မြန္သက္ကလည္း သက္ေနာင္ကို ေခၚႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစား " ဟုတ္ျပီလား။ " သိပ္လည္းစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ကြာ။ ေက်ာင္းခ်ိန္လည္းနီးေနျပီ အခန္းထဲ၀င္ၾကရေအာင္ " ေျပာမယ္႔သာေျပာလိုက္ရတယ္ ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲလည္း မေကာင္းဘူး။ မြန္သက္ဆိုတာ လည္းကြ်န္ေတာ္႔အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းဘဲေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္စာေမးပြဲ နီးလာလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေရာ မြန္သက္နဲ႔ သက္ေနာင္ပါ စာနဲ႔နပမ္းလံုးေနရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းစာေမးပြဲေျဖခါနီး သူတို႔စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္မွာဆိုးလို႔ အဲဒီအေၾကာင္းစကား မစေတာ႔ဘူး။ မခြဲရေသးခင္ သူတို႔ေပ်ာ္ၾကပါေစေလ။ဒီလိုနဲ႔စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔ေျဖ ျပီးေတာ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္။ေပ်ာ္ရႊင္
ေနတဲ႔ သူတို႔ကိုၾကည္႕ ျပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာမွာသူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္႔အိမ္ကိုေရာက္ လာၾကတယ္။ " မိုးျမင္႔ငါလကုန္သြားရေတာ႔မယ္။ မသြားခင္ ငါတို႔ေလွ်ာက္လည္မလို႔ နင္႔ကိုလာေခၚတာ " " ေဟ ဟုတ္လား ဒါဆိုခဏေစာင္႔ " ေျပာျပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္းကပ်ာကယာ ေရခ်ိဳးအ၀တ္အစားလဲျပီး လိုက္လာခဲ႔တယ္။ " မိုးျမင္႔ ငါတို႔အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရုိက္ရေအာင္ " " ေအးေကာင္းတာေပါ႔ " သက္ေနာင္ကေတာ႔ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး။ သက္ေနာင္ကို ၾကည္႔ျပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္စိတ္မေကာင္းဘူး။ အခ်ိန္တန္လို႔ အိမ္ျပန္ရေတာ႔မယ္ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ " မိုးျမင္႔ ငါသက္ေနာင္ကို နင္႔လက္ထဲ အပ္ခဲ႕တယ္ေနာ္။ သူငါမရွိတုန္း ေနာက္အသစ္မထားေစနဲ႔ေနာ္ " တဲ႔။ " နင္႔ကို
လည္း တစ္ခါတည္း ႏႈတ္ဆက္တယ္ေနာ္ " လို႔ မ်က္ရည္ေတြ ၀ဲျပီးေျပာရွာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲ မေကာင္းလိုက္တာ။ သက္ေနာင္ဆို မေျပာနဲ႔ေတာ႔ေပါ႔။ သူမငိုမိေအာင္ မနည္းထိန္းထားရသလိုဘဲ။ " စိတ္ခ်ပါမြန္သက္ရယ္ ဒီေကာင္ေဖာက္ျပန္ရင္ ဒီေကာင္႔ကုိ ငါအရင္ဆံုးသတ္မယ္ " နင္လည္း ဟိုေရာက္ရင္က်န္းမာေရး ကိုဂရုစိုက္။ ငါတုိ႔ဆီကိုလည္ အဆက္အသြယ္လုပ္အံုး။ နင္ကပတ္၀န္းက်င္ အသစ္ကို ေနရာသစ္ကို သြားမယ္႕သူဆိုေတာ႔ ငါတို႔ကို ေမ႔သြားမွာစိုးလို႔ " "ငါမေမ႔ပါဘူးဟာ။ သြားေတာ႔မယ္ေနာ္ " " ေအးေအး နင္တို႔ အျမန္ဆံုးျပန္ေတြ႕ ရပါေစဟာ " " မိုးျမင္႔ ငါမြန္သက္ကို လိုက္ပို႔လိုက္အံုးမယ္ " " ေအးေအးသက္ေနာင္ " ။ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ထြက္ခြာသြားတဲ႔ သူတို႔ကိုၾကည္႔ရင္း ခ်စ္ၾကသူႏွစ္ေယာက္ အျမန္ဆံုးျပန္လည္ဆံုဆည္းၾကပါေစလို႔ ကြ်န္ေတာ္႔ စိတ္ထဲဆုေတာင္းေပး ေနမိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ သက္ေနာင္လည္း သူ႕အလုပ္နဲ႔သူ ဆိုေတာ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မဆံုျဖစ္ၾကေတာ႔ဘူး။ သံုးႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ရံုးက ကြန္ျပဴတာပ်က္လို႔ ျမိဳ႕ထဲက KMD မွာသြားျပင္ရင္း သက္ေနာင္နဲ႔ သြားေတြ႕တယ္။ သူက အဲဒီမွာ လုပ္ေနတာ။" သက္ေနာင္ မင္းေနႏုိင္လိုက္တာကြာ ငါ႔ဆီေတာင္ဖံုးမဆက္ဘူး။ မင္းပံုစံက ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ " အရင္ကဆို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနတတ္တဲ႔ သက္ေနာင္ အခုေတာ႔ ဘိုသီဘတ္သီနဲ႕။ဆံပင္ ကလည္း ဖြာလန္ၾကဲလို႔ ။ " မင္းဆီဖုန္းဆက္ပါတယ္ ဖုန္းဆိုင္ကသူတို႔ေျပာင္းသြား ျပီတဲ႔ မင္းတို႔နားမွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးတဲ႕ " " ေအးဟုတ္တယ္ကြ ေဆာရီး၊ မင္းမြန္သက္နဲ႔အဆက္အသြယ္ ရတယ္မွလား။ ေနႏုိင္လိုက္တာကြာ ငါ႔ဆီစာေရးေဖာ္ေတာင္ မရဘူး " ဒီစကား ၾကားလိုက္တာနဲ႔ သက္ေနာင္မ်က္ႏွာ ခ်က္ျခင္းအေရာင္ ေျပာင္းသြားတယ္။ ခံျပင္းမႈ နာၾကည္းမႈေတြ နဲ႔ျပည္႔ႏွက္ေနတဲ႔ ပုံစံမ်ိဳး။ " မင္းဆီသူ စာေရးမွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးမိုးျမင္႔ " အံကိုၾကိတ္ထားရင္း သြားၾကားထဲက ထြက္လာတဲ႔ေလသံ နဲ႔ေျပာတယ္။ " ဘာျဖစ္လို႔လဲကြ။ သူအဆင္ေျပတယ္မွလား " " သူဟိုမွာ အိမ္ေထာင္က်သြားျပီ " " ေနာက္ဆံုးတစ္ခါ ငါ႔ဆီဖံုးဆက္ေတာ႔ သူ႕ကိုခႊင္႕လႊတ္ပါတဲ႔ " " ေဟ " ၾကားလိုက္ရတဲ႔ ကိုယ္႔နားကိုယ္ေတာင္ မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားတယ္။ " သက္ေနာင္ကို ၾကည္႕ထားေပးပါ " ဆိုတဲ႔ မြန္သက္ " နင္တို႔ကို ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ပါဘူး " ဆိုတဲ႔မြန္သက္။ အရင္ကဆို သက္ေနာင္နား ကပ္ျပီး တြတ္တီးတြတ္တာေျပာတတ္တဲ႔ မြန္သက္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္မွ ဒီေလာက္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္ ကာယကံရွင္ျဖစ္တဲ႔ သက္ေနာင္ဘယ္ေလာက္ မ်ားခံစားရမလဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္းသက္ေနာင္ကို အားေပးႏွစ္သိမ္႔ရင္း ကြ်န္ေတာ္႔စက္လည္း ရျပီမို႔ သက္ေနာင္ကို ႏႈတ္ဆက္ရင္းၿပန္လာခဲ႔တယ္။ ျပန္ခါနီး သက္ေနာင္ေျပာလိုက္တဲ႔ စကားတစ္ခြန္းက ကြ်န္ေတာ္႔နားထဲမွာပဲ႔တင္ထပ္ေနတယ္။ " ငါသူ႕ကို ခႊင္႔လႊတ္ပါတယ္။ အဲဒါ သူ႕ကုိငါ သိပ္ခ်စ္လို႔ " တဲ႔။ သူငယ္ခ်င္းရယ္။ ေအာ္ ေနရာေဒသ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔အခ်ိန္ဆိုတာ လူကိုေတာ္ေတာ္ ေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္ပါလား။ မြန္သက္ နင္႔အေပၚမွာ သက္ေနာင္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ နင္သိမွသိပါေလစ။







စာၾကြင္း။ ။ ကာယကံရွင္မ်ားအား မထိခိုက္ေစလို၍ အမည္မ်ားလႊဲေရးထားျခင္းကို နားလည္ခႊင္႔လႊတ္ ေစလိုပါသည္။