မတရားတဲ႔ ေလာက

ရင္ခုန္သံ ေဗ်ာင္းဆန္
ငါ႔ရင္ခြင္ ကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္လို႔
ေျပာၾကစမ္းပါ
ေလာကၾကီး ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလဲ...

ခ်စ္ၾကသူေတြ ေ၀းတဲ႔ရက္
ခြဲခြာသူေတြ ေဆြးတဲ႔အတြက္
အသည္းမွာပူတဲ႔ အလြမ္းရက္စက္
မင္းအတြက္ မတရားဘူး.....

ဘုရားစူးပါေစ က်ိမ္ဆိုတဲ႔ စကား
ခုမ်ားေတာ႔
လူမ်ားၾကားမွာ ေပ်ာက္ျပက္
ေဖာက္ဖ်က္တဲ႔ အသိေတြ
ဆိတ္သုဥ္းခ်ိန္မွာေတာင္
ငါသိပ္မုန္းမိေနမွာ
မင္းအတြက္ မတရားတဲ႔
ဒီ ေလာကတရားကုိေပါ႕.....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

ကိုယ္တိုင္ေရးပံုတူ

ည.....
တိတ္ဆိတ္မႈအေပါင္း ခေညာင္း
ေဗ်ာင္းဆန္ေအာင္ ခုန္တဲ႔ငါ႔ရင္
ခုေတာ႔လည္း လူေသနဲ႔မျခား
ရင္ခုန္သံေတြ ျငိမ္ေနပါေပါ႔လား...

ပင္လယ္ဟာ အတိမ္အနက္ရွိသလို
ရင္ခုန္သံကို ဇိမ္အမွတ္နဲ႔ၾကည္႔မိတဲ႔ငါ
ကဲ...အခုေတာ႔ မင္းအလွည္႔က်ျပီ
ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ...

လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ျခင္းဟာ
ပူေလာင္လိုက္တဲ႔ ျဖစ္ျခင္းလို႔
အရင္က ေျပာခဲ႔ဘူးတယ္
ကဲ...အခုေတာ႔ မင္းအလွည္႔က်ျပီ
ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ...

ေနာင္တဆိုတာ
ေနာင္က်မွရမယ္ဆိုတဲ႔စကား
ဆိုခဲ႔စဥ္ အခါတုန္းက
မင္းမ်က္ႏွာ ဂုဏ္ေတြလႊင္႔
အျပံဳးေတြနဲ႔ ၀င္႔လို႔
ကဲ...အခုေတာ႔ မင္းအလွည္႔က်ျပီ
ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ...

ည.....
တိတ္ဆိတ္မႈအေပါင္း ခေညာင္းလို႔
ခုေတာ႔လည္းေလ
ငါ႔အေၾကာင္းငါေရး
ငါေတးသီရာ ငါ႔ကဗ်ာမွာ
ငါ႔ကမၻာ တစ္ခါပ်က္ခဲ႔ျပီ...
ငါကိုယ္တိုင္ေရးသည္
ငါ႔ပံုတူ ပန္းခ်ီ...




စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အေမေျပာတဲ႔စကား

အရာတိုင္းကို မခံစားပါနဲ႔ သား
အရာတိုင္းကို ခံစားရင္
ငါ႔သားရင္မွာ
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္သာမ်ားလာလိမ္႔မယ္...

အေျခအေနတိုင္း
တရားေသမမွတ္နဲ႔ သား
ဒီေလာကၾကီးထဲမွာ
ပံုသ႑ာန္ အမွားေတြ
အစုန္အဆန္သြားေနေလရဲ႕ .....

ရည္မွန္းခ်က္ မပ်က္ပါေစနဲ႔ သား
ရည္မွန္းခ်က္ ေပ်ာက္ရင္
မင္းဘ၀ ေမွာက္လိမ္႔မယ္....

ေလာကထဲလွည္႔ပတ္
မင္းရင္႔က်က္တဲ႔ အခ်ိန္
အေမ႔အိမ္ကို မင္းျပန္ခဲ႔
အဆင္းသ႑ာန္မပ်က္တဲ႔
အေမ႔ရဲ႕ ေလ
ေမတၲာဓါတ္နဲ႔ ေႏြးေစမယ္....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

ကမၻာပ်က္တဲ႔မနက္

ငါထင္ခဲ႔တာေတြက အမွား...
ငါျမင္ခဲ႔တာေတြက အမွား...
ငါၾကားခဲ႔တာေတြက အမွား...
အမွားေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာ...
ငါဟာ မွားျပီးရင္းမွား...

အမွားကို အမွန္ထင္
အျမင္ကို ေ၀၀ါးလို႔
အမွားမ်ားဘဲ ျမင္တဲ႔
မ်က္၀န္းအစံု
ငါေဖာက္ထုတ္လိုက္ခ်င္တယ္...

အမွားမ်ားသာ ၾကားတဲ႔နား
ကန္းသြားလည္း ငါမသနားဘူး...

အမွားဘက္ကိုေစာင္းတဲ႔
ငါ႔ရဲ႕ စိတ္ဦးေခါင္း
ရူးႏွမ္းလည္း မထူးဆန္း
လူေတြအကုန္ဟာ
အရူးအႏွမ္းမ်ားသာဘဲေလ...

အမွားကိုမွ ႏွစ္ျခိဳက္စြာျမံဳတဲ႔
ငါ႔ရင္အစံု
ခြဲထုတ္လို႔ အကုန္သြန္
ငါ႔ရင္ကို ဗလာက်င္း
နာျခင္းက ျပင္းျပလိုက္တာ...

မိတ္ေဆြတို႔ေရ
သိမ်ားသိရင္ေလ
ေျပာျပေပးၾကပါ
ငါ႔ ကမၻာပ်က္တဲ႔
မနက္မွာ
မတ္တတ္ရပ္ေနတာ
ဘယ္ႏွနာရီရွိျပီလဲ???



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

ေကာင္းကင္ျပိဳမဲ႔ေန႔

အခ်စ္နဲ႔ စစ္မွာ
အကုန္လံုး တရားတယ္
ဒါဆို
ေမတၲာဖံုးတဲ႔ႏွလံုးသား
ဘယ္နားရွာရမတုံး...

အစရွိရင္လည္း
အဆံုးဆိုတာရွိတယ္
ဒါဆို
ငါတို႔ ဘ၀နိဂံုးကေကာ...

ေတြ႔ဆံုျခင္းရွိရင္
ခြဲခြာျခင္းလည္း ရွိတယ္
ဒါဆို
ခြဲခြာရမယ္မွန္းသိေပမယ္႔
အျပစ္ကင္းတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔
ခ်စ္ခဲ႔သူေတြ အတြက္ေကာ...

ကမၻာမျပိဳေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ငိုေနျပီ...
ေနေရာင္မထိုးေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ညိႈးလုျပီ...
ၾကယ္ေရာင္ေတာက္ေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ေပ်ာက္လုျပီ...

ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္းေလ
ေန၀င္လို႔မိုးခ်ဳပ္
ညိႈးရုပ္နဲ႔သာ ေနရသည္
ငါ႔ေကာင္းကင္ျပိဳမဲ႔ေန႔
ငါတကယ္ မေတြ႕ခ်င္ျပီ...




ရင္ဘတ္ႏွင္႔ေရးဖြဲ႕သည္
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္