အခြင္႔မရွိ မ၀င္ရ( သို႔ )အလြမ္းအခန္း

ႏွလံုးသား ႏႈတ္ငံုေတာ္ဦး
ပြင္႔ဖူးတဲ႔ ပန္းတပြင္႔
ကံၾကမၼာေလေပြ ေမႊ႔တာေၾကာင္႔
ေ၀မလိုနဲ႔ ေၾကြခဲ႔ခ်ိန္မယ္
ေလာကရယ္...
နင္ သာယာႏိုင္ပါ႔မလား.....

ေက်းငွက္တို႔ ေတးမဆို
ပန္းတို႔လည္း ငိုလို႔
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေပ်ာက္ဆံုး
၀မ္းနည္းမႈ တိမ္ဖံုးလို႔
ဆိတ္သုဥ္းတဲ႔ ဘ၀တို႔ညိႈးခ်ိန္မွာ
ေလာကရယ္...
နင္ သာယာႏိုင္ပါ႔မလား.....

ရင္ခြင္မွာ ျဖစ္တည္
ခ်စ္ျခင္းတို႔ မပီခဲ႔ခင္
ခြဲခြာရျပီဆိုတဲ႔ အသိတရား
ခံစားလို႔ ရရွိလိုက္ခ်ိန္မွာ
ေလာကရယ္...
နင္ သာယာႏိုင္ပါ႔မလား....

ခုေတာ႔လည္းေလ
ေနလာလို႔ ႏွင္းေပ်ာက္ခဲ႔ေပမယ္႔
ေ၀ဒနာတို႔ ထြင္းေဖာက္တဲ႔ရင္ခြင္မွာ
အလြမ္းႏွင္႔သာ ျပည္႔ျပန္တာမို႔
အခ်စ္အေငြ႔ပ်ံတဲ႔ ဒီအခန္းထဲ
အခြင္႔မရွိဘဲ ၀င္မလာၾကပါနဲ႔ေတာ႔.....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္