Friday, November 21, 2008

တိမ္ညိဳမိုက္၍ ငိုရိႈက္သည္

ခါးသက္တဲ႔ ညေတြကို
ညေတြကဘဲ ျပန္မ်ိဳခ်ရင္း
ငိုခ်င္းကို သီရႈိက္တဲ႔
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံ
လူေတြၾကားမွာဘဲ ေပ်ာက္ျပက္ျပန္ျပီ...

တိတ္ဆိတ္စြာ က်ဆံုးေနတဲ႔
ဒီအခန္း............................
အၾကင္နာမဲ႔တဲ႔ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
ဘယ္သူေတြ ၀င္လာၾကဦးမလဲ...

၀င္သူလဲ မဲ႔ခဲ႔ျပီ
ၾကင္သူလည္း ခြဲခဲ႔ျပီ
ခုေတာ႔လည္း
ရင္ပူတဲ႔ လူတစ္ေယာက္သာ
ညအခါးေတြၾကားမွာ
................................
................................
................................
ေတြးလ်က္နဲ႔ ေဆြး.....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

8 comments:

လင္းဒီပ said...

တိမ္ညိဳမိုက္လို႕ ငုိရႈိက္ေနရသည္ ဆိုပဲ...
တိတ္...တိတ္..
တိမ္ေတြေျပးရင္ လကေလးထြက္လာလိမ့္မယ္...

လင္းဒီပ said...

ေဆာ္ရီး...စာရိုက္ဖို႕က်န္ေသးတယ္..

ဆိတ္၏ေျပးရာ ေလွ်ာက္လိုက္ေနေသာ
လင္းဒီပ

Anonymous said...

၀င္သူလဲ မဲ႔ခဲ႔ျပီ
ၾကင္သူလည္း ခြဲခဲ႔ျပီ
ခုေတာ႔လည္း
ရင္ပူတဲ႔ လူတစ္ေယာက္သာ
ညအခါးေတြၾကားမွာ.......

ကိုတိမ္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေစာင္းေၿပာတာလားဗ်။
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ အထက္က အဖြဲ႕ကိုေတာ့ အႀကိဳက္ဆံုးဗ်။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ရင္ပူေနတဲ႔ရင္ခြင္အခန္းကိုမွ
တပ္မက္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ေယာက္ေလာက္ေတာ႔
ထပ္ဝင္လာတန္ေကာင္းပါတယ္.......
တိမ္ညိဳလင္းၿပီး႐ႈိက္သံကင္းပါေစဗ်ာ...
ေကာင္းေသာေန႔ပါ...........

Eaindra said...

အခန္း..ေလးက
အလြမ္းေတးနဲ႔..ေမွာင္လို႔

အိျႏၵာ

khin oo may said...

ည ကခါးတယ္ ဆိုေတာ႕ အရက္ေသာက္ ၿဖစ္တာ ကို တင္စားတာၿဖစ္မယ္။

Anonymous said...

ကဗ်ာေလး ဖတ္ရေတာ့ ကဗ်ာ႐ွင္ကို သိပ္ကို ဂ႐ုဏာပြား စာနာမိတယ္ ကိုမိုးျမင့္ေရ ။
စိတ္မပူပါနဲ႕ဗ်ာ မၾကာမီမွာ ေလေျပေသြးၿပီး ရင္ေတြေအးမွာ ေသခ်ာတာမယ့္ ညခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ
အခန္း၀မွာ ေစာင့္ေနၾကၿပီဗ် ...။ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစဗ်ာ ... ။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

ညီအကိုမ်ား said...

ရင္ခုုန္သံအသစ္ေတြ႕ပါေစဗ်ာ..

ကဗ်ာေကာင္းပါတယ္။

မိုုးၾကယ္

Template by - Abdul Munir