ကိုယ္တိုင္ေရးပံုတူ

ည.....
တိတ္ဆိတ္မႈအေပါင္း ခေညာင္း
ေဗ်ာင္းဆန္ေအာင္ ခုန္တဲ႔ငါ႔ရင္
ခုေတာ႔လည္း လူေသနဲ႔မျခား
ရင္ခုန္သံေတြ ျငိမ္ေနပါေပါ႔လား...

ပင္လယ္ဟာ အတိမ္အနက္ရွိသလို
ရင္ခုန္သံကို ဇိမ္အမွတ္နဲ႔ၾကည္႔မိတဲ႔ငါ
ကဲ...အခုေတာ႔ မင္းအလွည္႔က်ျပီ
ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ...

လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ျခင္းဟာ
ပူေလာင္လိုက္တဲ႔ ျဖစ္ျခင္းလို႔
အရင္က ေျပာခဲ႔ဘူးတယ္
ကဲ...အခုေတာ႔ မင္းအလွည္႔က်ျပီ
ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ...

ေနာင္တဆိုတာ
ေနာင္က်မွရမယ္ဆိုတဲ႔စကား
ဆိုခဲ႔စဥ္ အခါတုန္းက
မင္းမ်က္ႏွာ ဂုဏ္ေတြလႊင္႔
အျပံဳးေတြနဲ႔ ၀င္႔လို႔
ကဲ...အခုေတာ႔ မင္းအလွည္႔က်ျပီ
ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ...

ည.....
တိတ္ဆိတ္မႈအေပါင္း ခေညာင္းလို႔
ခုေတာ႔လည္းေလ
ငါ႔အေၾကာင္းငါေရး
ငါေတးသီရာ ငါ႔ကဗ်ာမွာ
ငါ႔ကမၻာ တစ္ခါပ်က္ခဲ႔ျပီ...
ငါကိုယ္တိုင္ေရးသည္
ငါ႔ပံုတူ ပန္းခ်ီ...




စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္