ပိုလာ၀က္၀ံရဲ႔ ပံုျပင္

ေျမာက္၀င္႐ုိးစြန္းမွာေနတဲ့ ပိုလာ၀က္၀ံရဲ႕ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ၾကားဖူးပါသလား....?
ေအးခဲတဲ့ ေျမာက္၀င္႐ိုးစြန္းမွာ ပိုလာ၀က္၀ံေတြဟာ ဘုရင္တစ္ဆူလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ အက္စကီးမိုး လူမ်ဳိးေတြက ဘာမွ
အင္အားထုတ္စရာမလိုဘဲ အဲဒီ၀က္၀ံေတြကိုဖမ္းႏိုင္တယ္။
ဘယ္လိုဖမ္းသလဲဆိုေတာ့ အက္စကီးမိုးေတြက ဖ်ံတစ္ေကာင္ကို အရင္သတ္လိုက္ျပီး ဖ်ံရဲ႕ေသြးကို ပံုးတစ္ခုထဲ
ထည့္ထားလိုက္တယ္။ အသြားႏွစ္ဖက္ပါတဲ့ ဓါးေျမႇာင္ကို ေသြးထဲမွာ စိုက္ထားလိုက္တယ္။ အရမ္းေအးတဲ့အတြက္ ဖ်ံေသြးဟာ
အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ခဲသြားပါတယ္။ အဲဒီခဲသြားတဲ့ ဓါးေျမႇာင္ပါတဲ့ ဖ်ံေသြးကို ပုံးထဲကထုတ္ျပီး ေရခဲျပင္မွာ ပစ္ထားလိုက္ရုံပါပဲ။
၀က္၀ံေတြက ေသြးအရမ္းၾကိဳက္တယ္။ အဲဒီအၾကိဳက္ကပဲ သူတို႔ကို ေသမင္းလက္ထဲ ေရာက္ေစခဲ့တယ္။ အနံ႔ခံေကာင္းတဲ့
သူတို႔ဟာ ေသြးညႇီန႔ံကို အေ၀းၾကီးကေတာင္ ရႏိုင္ပါတယ္။ အက္စကီးမိုးတို႔ ပစ္ထားတဲ့ ေသြးခဲကို ေျခရာခံျပီး ေတြ႔တာနဲ႔
အငမ္းမရ လွ်ာနဲ႔ စတင္လ်က္ပါေတာ့တယ္။ လ်က္ရင္း လ်က္ရင္း လွ်ာခဲသြားလည္း အစာေကာင္းကို လက္မလြတ္ခ်င္တာနဲ႔
ဆက္လ်က္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ခဲေနတဲ့ေသြးက ပိုခ်ဳိလာတယ္။ ပိုလတ္ဆတ္လာတယ္။ ပိုပူေႏြးလာတယ္ဆိုကို
သတိမထားမိေတာ့တဲ့အထိပါပဲ။
လ်က္ေလ အရသာရွိေလ၊ အရသာရွိေလ လ်က္ေလနဲ႔ သူတို႔ရဲ႔ေသြးကို သူတို႔ ေသာက္ေနမိမွန္းေတာင္ မသိၾကေတာ့ပါဘူး။
အေၾကာင္းက ေသြးခဲအလယ္မွာ စိုက္ထားတဲ့ ဓားက လ်က္ေနတဲ့ သူတို႔လွ်ာကို လွီးျဖတ္ေနခဲ့လို႔ပဲ။ အေအးဓာတ္ေၾကာင့္
ထံုေနတဲ့ လွ်ာက နာက်င္တာကို မခံစားမိေတာ့ဘူး။ အနံ႔ခံေကာင္းတဲ့ ႏွာေခါင္းက လတ္ဆတ္တဲ့ ေသြးန႔ံရေလ လ်က္ႏႈန္းက
ျမန္ေလေလ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ေသြးကို ကိုယ္ျပန္ေသာက္ေနမိေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသြးထြက္လြန္ျပီး
မူးလဲသြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အက္စကီးမိုးေတြက သူတို႔ကို ဘာအင္အားမွ မသံုးဘဲ ဖမ္းလိုက္ရံုပါပဲ။
ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို ရွာေဖြတဲ့အခ်ိန္မွာ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆေတြ လဲြမွားခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာလည္း
ပိုလာ၀က္၀ံနဲ႔ တူသြားႏိုင္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြက အလုပ္ခ်ိန္ မ်ားမ်ားလုပ္ေလ ပိုေအာင္ျမင္ေလေလ ၀င္ေငြမ်ားမ်ား
ရေလေလလို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွာ အဲဒီေငြေၾကးကို ျဖဳန္းဖို႔ အခ်ိန္မရွိခဲ့ၾကဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႔က အဲဒီေငြေၾကးကို
ဘယ္လိုသံုးရမယ္မွန္းမသိၾကဘူး။
၀င္ေငြမ်ားလာတာနဲ႔နည္းတူ တစ္ဖက္မွာလည္း တစ္ခ်ဳိ႕အရာေတြကို သူတို႔ဆံုး႐ႈံး ၾကရတယ္။ လူ႕ဘ၀ရဲ႔ တန္ဖိုးအရွိဆံုး
အရာျဖစ္တဲ့ မိသားစုနဲ႔အတူေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ေႏြးေထြးတဲ့ မိဘေမတၱာငတ္ေနတဲ့ သားသမီးေတြ၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး၊
လူတစ္ဖက္သားကိုကူညီဖို႔အေရးဆိုတာကိုေတာင္သူတို႔ေမ့ေနခဲ့ၾကတယ္။
အေမရိကားရဲ႕ အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္တစ္ခုက အျငိမ္းစားယူကုန္ၾကတဲ့ ထိပ္သီးစီးပြါးေရး ပညာရွင္ ဆယ္ဦးကို ေမးခြန္းေမးျပီး
စာရင္းလုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေမးခြန္းက “ တကယ္လို႔ ဘ၀ကို အသစ္ျပန္စရရင္ သင္အေမွ်ာ္လင့္ဆံုးနဲ႔ လက္မလြတ္ခ်င္ဆံုးအရာက
ဘာလဲ” တဲ့။ ပညာရွင္ ခုႏွစ္ဦးက တူညီတဲ့ အေျဖကိုေပးခဲ့ပါတယ္။ အေျဖက “ တကယ္လို႔ ဘ၀ကို အသစ္ျပန္စရရင္
သားသမီးေတြနဲ႔ အတူေနတဲ့အခ်ိန္ကုိ လက္မလြတ္ခ်င္ဆုံးပါ”လို႕ ျပန္ေျဖခဲ့ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႔လူေတြက ဆံုးျဖတ္ျပီးရင္ ေနာင္တမရဘူးလို႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဆံုးျဖတ္ခင္ ေသခ်ာ မစဥ္းစားခဲ့ရင္
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေနာင္တ ရၾကစျမဲပါပဲ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးပါတယ္။ ေငြဟာ
ရွာလို႔မကုန္ႏိုင္တ႔ဲ အရာပါတဲ့... ရွာေလေလ ရေလေလ လိုခ်င္ေလေလ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လုံေလာက္ျပီလို႔ မထင္ဘဲ
ေငြေနာက္ကိုပဲ ေကာက္ေကာက္ပါ ကုန္ၾကတယ္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ပိုလာ၀က္၀ံလို ကိုယ့္ေသြးကို ေသာက္ျပီး
ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့လူ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား...?
တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲႏိုင္တဲ့လူက ဘယ္ေတာ့မွ မဆင္းရဲဘူး။ မတင္းတိမ္ႏိုင္တဲ့လူက အျမဲဆင္းရဲေနတယ္။


သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က forward လုပ္လိုက္တဲ႔ mail ေလးပါ။ ဒီပံုျပင္ေလးကို ဖတ္ျပီးရင္ကိုယ္ကို္တိုင္ေကာ ပိုလာ၀က္၀ံ
ျဖစ္ေနျပီလားဆိုတာ စဥ္းစားဖို႕လိုျပီေနာ္။

မိုးၿမင္႔တိမ္ေမြးဖြားၿခင္း

မိုးၿမင္႔တိမ္ဆိုတဲ႔ ဘေလာ႔ခ္ေလးၿဖစ္ေပၚလာပံု (သို႔မဟုတ္) မိုးၿမင္႔တိမ္ေမြးဖြားလာၿခင္း အေၾကာင္းေလး နည္းနည္းေၿပာၿပခ်င္လို႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ၁၀တန္းေအာင္ၿပီးခိ်န္ေလာက္ ကတည္းကစၿပီး စိတ္၀င္စားခဲ႔တဲ႔ ၀ါသနာကေတာ႔ programmer တစ္ေယာက္ၿဇစ္ခ်င္တာပါ။ ဒါေပမယ္႔ ဘ၀ဆိုတာကလည္း ခက္သားလားဗ်ာ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ၀ါသနာနဲ႔ရပ္တည္မႈ ဆိုတာ တသားတည္း မက်တတ္ဘူးေလ။ ၀ါသနာပါတာက programming တစ္ကယ္တမ္း ၿဖစ္လာတာကေတာ့ အေဆာက္အအံုေတြ ေဆာက္ရတဲ႔အင္ဂ်င္နီယာ။ ဒါေပမယ္႔ ဘ၀ဇာတ္ဆရာ အလိုက် အင္ဂ်င္နီယာဘ၀ကို ကၿပရင္းနဲ႕ပဲ ကိုယ္၀ါသနာပါတဲ႔ computer ကုိလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေလ႔လာခဲ႕ပါတယ္။ ဒါကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔၀ါသနာအေၾကာင္းေလး ေၿပာၿပတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ အဓိကေၿပာခ်င္တာကေတာ႔ မိုးၿမင္႔တိမ္ေမြးဖြားလာပံုေလးပါ။

ဒီအေၾကာင္းေလးကို ေၿပာၿပရမွာ နည္းနည္းေလးရွည္တာမို႔ ကြ်န္ေတာ္႔ blog ကို ၀င္ေရာက္ဖတ္ရႈ အားေပးၾကတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက နည္းနည္းသည္းခံၿပီး ဖတ္ေပးဖို႔ ေမတၲာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ဒီမိုးၿမင္႔တိမ္ blog ေလးကုိ ဖန္တီးခဲ႕သူက ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ မိုးၿမင္႔တိမ္ေမြးဖြားဖို႔အတြက္ အဓိကအခန္းက႑က ပါ၀င္ကူညီေပးတာကေတာ႔ အစိမ္းေရာင္ေကာင္မေလးပါ။ သူမပါဘဲ မိုးၿမင္႔တိမ္ဆိုတာ ေမြးဖြားလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ညီမအရင္းေလးလိုခင္ရတဲ႕ အစိမ္းေရာင္ေကာင္မေလး ေတြ႔ဆံုခင္မင္မႈကို နည္းနည္း ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေစာေစာက ေၿပာၿပခဲ႔သလို ဘ၀ဇာတ္ဆရာအလိုက် အင္ဂ်င္နီယာဘ၀ကုိ ကၿပဘို႔အတြက္ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸၸဏီတခုမွာ အလုပ္၀င္ခဲ႕ပါတယ္။ စလုပ္ခါစေတာ႔ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆို္င္ရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ေနာက္ေတာ႔လည္း တေၿဖးေၿဖး အဆင္ေၿပလာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ႔အခ်ိန္ တေန႔ကြ်န္ေတာ္စာရြက္ပံုေတြၾကား ေခါင္းစိုက္ေနတုန္း ကြ်န္ေတာ႔္ဆရာက ကြ်န္ေတာ္႔ကိုေခၚၿပီး အသစ္ေရာက္လာတဲ႔ ေကာင္မေလးသံုးေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ အစိမ္းေရာင္မိန္းကေလး ၿဖစ္လာမယ္႔ ေကာင္မေလးလဲ ပါတာေပါ႔။ ၿပီးေတာ ႔လိုအပ္တာေတြလည္း သင္ၿပေပးဘို႔ ေၿပာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အဲဒီေကာင္မေလးသံုးေယာက္နဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေလးေယာက္ တက္ညီလက္ညီနဲ႔ အလုပ္အတူတူလုပ္ၾကရင္းနဲ႔ တေန႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ခြဲခြာရမယ္႔တေန႔ကို ေရာက္လာခဲ႔ပါေတာ႔တယ္။ အဲဒီခြဲခြာမူကို စတင္ဖန္တီးခဲ႔သူကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္႔၀ါသနာ၊ ကြ်န္ေတာ္႔မိသားစု အတြက္ ကြ်န္ေတာ္႔အင္ဂ်င္နီယာဘ၀ အစပိ်ဳးရာ ေဆာက္လုပ္ေရးကုုမၸၸဏီအပါအ၀င္ ကြ်န္ေတာ္႔ညီမေလး သုံးေယာက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခြဲခြာခဲ႕ပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုယ့္ဘ၀ကိုတိုးတက္ရာ ရွာရင္းနဲ႔ ကုုမၸၸဏီတစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေၿပာင္းခဲ႔ပါတယ္။ဒီလိုဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ေနရင္းနဲ႕ အစိမ္းေရာင္ေကာင္မေလး ၿဖစ္လာမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္႔ညီမေလး စကာၤပူထြက္သြားၿပီလို႔ သတင္းၾကားလိုက္ပါတယ္။ ဒီသတင္းၾကားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔၀မ္းလည္းနည္းမိပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ဒီညီမေလးန ဲ႔ၿပန္ေတြ႔ဘို႔မလြြယ္ေတာ႔ဘူးဆိုတဲ႔ အသိေၾကာင္႔ပါ။ေနာက္ငါးလေလာက္ၾကာေတာ႔ ေနာက္ထပ္ညီမေလးတစ္ေယာက္ ထပ္ထြက္သြားၿပန္တယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း ကြ်န္ေတာ္၀မ္းသာ၀မ္းနည္း ၿဖစ္ရပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုယ္႔ဘ၀ကိုယ္ရုန္းကန္ရင္း တေန႔ေတာ႔ စကၤာပူႏုိင္ငံမွာ အလုပ္သြားလုပ္ဖို႔ အေၾကာင္းကဖန္လာ ပါေတာ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း စကၤာပူလာဖို႔ၿပင္ဆင္ရင္း အစိမ္းေရာင္မိန္းကေလးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ၿပန္ရခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္စကၤာပူေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ သူဟာအစိမ္းေရာင္မိန္းကေလး ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီလုိနဲ႔တေန႔စကားစပ္မိရင္းကေန သူ႕blog address ကို ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေၿပာၿပခဲ႔ပါတယ္။ ၀င္ၿပီးေလ႔လာဖို႔လည္း တိုက္တြန္းခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အစကတည္းက ကြန္ၿပဴတာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ၀ါသနာပါၿပီးသားဆိုေတာ႔ သူတိုက္တြန္းသလို သူ႔blogကို ၀င္ေရာက္ေလ႔လာမိပါတယ္။ ဒီလုိေလ႔လာမိတဲ႔အခ်ိန္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း blog ေရးခ်င္စိတ္ ၿဖစ္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္အစိမ္းေရာင္မိန္းကေလးကို အကူအညီေတာင္းခဲ႔ပါတယ္။ သူကလည္း အားတက္သေရာ္နဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္႔က ိုကူညီခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ခံ backgroundကအစ post ေခါင္းစဥ္အဆံုး အားလံုးဟာအစိမ္းေရာင္မိန္းကေလးရဲ႕ စိတ္ကူးစိတ္သန္းနဲ႔ ပံုေဖာ္မႈေတြခ်ည္းပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္က သူစိတ္ကႈးပံုေဖာ္ထားတဲ႕ blogေလးေပၚမွာ postေလးေတြ ေရးတင္ရုံသာ ရွိပါတယ္။ ဒါေႀကာင္႔မို႔ မိုးၿမင္႔တိမ္ဟာ အစိမ္းေရာင္မိန္းကေလးမရွိဘဲနဲ႕ ၿဖစ္တည္မလာႏုိင္ဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေၿပာခဲ႕တာပါ။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ အစိမ္းေရာင္မိန္းကေလးရဲ႕ စိတ္ကူးပံုေဖာ္မႈ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕post ေတြ ေပါင္းစပ္ၿပီး "မိုးၿမင္႔တိမ္" ဆိုတဲ႕blogေလးကို ေအာင္ၿမင္စြာန ဲ႔ ေမြးဖြားခဲ႔ပါၿပီ။ ဒီအတြက္ အစစအရာရာ ကူညီပံ႕ပိုးပံုေဖာ္ေပးခဲ႔တဲ႕ အစိမ္းေရာင္မိန္းကေလးကို ကြ်န္ေတာ္ ထာ၀ရ ေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ။အစိမ္းေရာင္မိန္းကေလးရဲ႕ စိတ္ကူးပံုေဖာ္မႈနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕postမ်ား ေပါင္းစပ္ထားတဲ႕ ဒီblogေလးေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္တတ္ႏုိင္သမ်ွ၊ လက္လွမ္းမွီသမွ် postမ်ားကို ဆက္လက္ ေရးသားသြားပါမယ္လို႔ ေၿပာရင္း "မိုးၿမင္႔တိမ္ေမြးဖြားၿခင္း"ဆိုတဲ႔ ေဆာင္းပါးေလး
ကိုအဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

အခ်စ္ေၾကာက္သူ

အခ်စ္ဆိုတာခ်ိဳၿမိန္ၿခင္းဆိုရင္
ငါဟာအခ်ိဳကိုၾကိဳက္တဲ႕
သကာရွာသူေပါ႔....
အခ်စ္ဆိုတာခါးသက္ၿခင္းဆိုရင္
ငါဟာအခါးဓါတ္ကုိမွ
ႏွစ္သက္သူေပါ႔....
ဒါေပမယ္႔လည္းေလ
မင္းေပးခဲ႔တဲ႕အခ်စ္ဆိုတဲ႔အရာဟာ
သစၥာမဲ႔စြာနဲ႔ရက္စက္ၿခင္းဆိုတာ
သိလိုက္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ငါဟာအခ်စ္ေၾကာက္သူတစ္ေယာက္
ၿဖစ္သြားခဲ႔တယ္ခ်စ္သူ....

အစားထိုးမရႏိုင္ေသာဆံုးရႈံးမႈ

ခ်ိဴၿမိန္ေသာအရသာ

ေအာင္ၿမင္ၿခင္းမွာရွိတတ္ပါတယ္...

ထိခိုက္တဲ႔ေ၀ဒနာ

ဆံုးရႈံးၿခင္းမွာရွိတတ္ပါတယ္...

ထာ၀ရေအာင္ၿမင္ေနၿခင္းဟာ

တစ္ၾကိမ္တခါဆံုးရႈံးၿခင္းကုိ

ဖံုးလႊမ္းေမ႔ေၿပာက္ႏိုင္စြမ္း

မရွိပါဘူး........

ထိုတစ္ၾကိမ္တခါဆံုးရႈံးရၿခင္းသည္ကား

ႏွလံုးသားကုိစြန္႔လႊတ္လိုက္ရၿခင္းတည္း...