Friday, December 26, 2008

ရင္ေဖာက္သံ


တမ္းတျခင္းတို႔ ေၾကြတဲ႔ ဒီမနက္ေဆာင္းရာသီ
လြမ္းေတးဆိုငွက္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ေၾကကြဲဘြယ္လွပ
ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္ရက္ လြတ္ထြက္သြားတဲ႔
ခ်စ္သူလက္တစ္ဖက္ကို သတိရရင္း
ေၾကေၾကကြဲကြဲနဲ႔ ေအာ္ရယ္မိေတာ႔
ေကာင္းကင္က အလြမ္းေတြသာ
ျပဳတ္ ျပဳတ္ က် လာ ခဲ႔...။

ထက္ျမက္ျခင္းေတြ ယိုင္နဲ႔လို႔
ဆံုးရႈံးျခင္းမွာ ဒူးေထာက္ခ်ိန္
ရဲရင္႔ပါတယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ထား
အဆိပ္ျမံဳ အသိုက္ၾကားမွာ နစ္ျမဳပ္
ငါ႔ရင္မွာ ျခစ္ျခဳတ္ကာ ရစ္ငင္တဲ႔ၾကိဳး
ေလာကဓံရဲ႕ ဆိုး၀ါးတဲ႔ကားစင္ထက္မွာ
ရက္ရက္စက္စက္ကို ျဖတ္ခ်ခဲ႔တာ
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ပါဘဲ ငါ႔၀ိညာဥ္လည္း
က် ဆံုး ခဲ႔...။

ေလဟာနယ္တံခါးကိုမွ ဆန္တက္လို႔ထြက္ခ်င္တဲ႔ငါ
နဂါးေငြ႔တန္းရဲ႕ ေတာက္ပျခင္းမွာ မိန္းေမာ
တိမ္လႊာေတာမွာ ေပ်ာ္ခဲ႔စဥ္က
ငါ႔ရင္ခြင္ စြဲ၀င္တဲ႔ ယူၾကံဳးမရျမွား
ငါ႔ႏႈတ္ဘို႔ ၾကိဳးစားရင္း ငါ႔အသည္း
တစ္စတစ္စ ပဲ႔ေၾကြေနခဲ႔တာ
မိုက္မဲစြာ သတိမထားမိခဲ႔ဘူး...။

ေၾသာ္.....အခုေတာ႔ ငါ႔ရာသီမွာ
ဓါးမိုးေတြသာ ျပိဳ ၾက ျပီ ေလ...။



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.krislynch.files.wordpress.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Saturday, December 20, 2008

ရင္ႏွင္႔ရင္း၍

ေ၀းလြင္႔ျခင္းတံတိုင္း အထပ္ထပ္
ေၾကကြဲျခင္းခလုတ္ကန္သင္း ရစ္သိုင္းပတ္
မျဖစ္ႏိုင္ျခင္းနဲ႔ စိုက္ပ်ိဳး
ေ၀ဒနာစိုးမိုးတဲ႔ ဥယ်ာဥ္မွာ
ရင္ကြဲခံပန္းတပြင္႔ မင္းအတြက္
အ..ၾကိမ္..ၾကိမ္..ဖူး..ပြင္႔..ပစ္..လိုက္..တယ္..။

ကံၾကမၼာကဘဲ ခြဲျခားတာလား
ဘ၀ေတြကဘဲ လြဲမွားတာလား
အသည္းၾကားမွာ တည္တဲ႔ဘံု
ယိုင္နဲ႔တဲ႔ ရင္အစံုနဲ႔ လဲက်
ခြဲခြာျခင္း နိမိတ္ျပတဲ႔အခ်ိန္
ေကာင္းကင္ရဲ႕ ရင္ခြင္က
ေသြး..စက္..လက္..က်..တယ္..။

အဆံုးစြန္ထိ နားလည္သူကိုမွ
ဘ၀မတူ ခ်စ္မိတဲ႔ငါ
မျမင္ႏိုင္တဲ႔ ေႏွာင္ၾကိဳးက တိုးထြက္ခ်ိန္မွာ
ကမၻာေျမ ေမွာင္အတိဖံုးလို႔ ၾကယ္စင္တို႔
ညိႈး..ျခံဳး..ျခင္း..မွာ..ေၾကြ..တယ္..။

ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ မရွိတဲ႔လမ္း
အခ်စ္မဲ႔ ရင္ခြင္နဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းခ်ိန္
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း တံတိုင္းထက္
ေ၀းကြာျခင္းအတြက္ ငိုတဲ႔ဂစ္တာ
၀မ္းနည္းမႈ ရာသီမွာ..ျပိဳ..တယ္..။

မဆံုႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ ခ်စ္သူကိုတမ္းတ
ရင္ပူတဲ႔အလြမ္းကို မ်ိဳခ်
သံသယဆိုတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြေအာက္မွာ
မင္းအတြက္ ခ်စ္ျခင္းေတြကို
ငါ႔ရင္ ေသြးနဲ႔ မီးစာက်စ္လို႕
ဒီကမၻာအတြက္
ထြန္း..လင္း..ပစ္..ခဲ႔..မယ္..။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္


အထက္၌အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.artloverx3.blogspot.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Wednesday, December 17, 2008

မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္

ကံၾကမၼာကဘဲ ထိတ္လန္႔ဘြယ္ ေမွာက္မွားလား
ၾကိဳးျပတ္သြားတဲ႔ သိျခင္းတရားေတြထဲမွာ
ငါ..က..အ..ၾကိမ္..ၾကိမ္..လဲ..ျပိဳ..လို႔..။

ေတာေျခာက္ခံရတဲ႔ မုဆိုးတစ္ေယာက္လို
လမ္းေပ်ာက္တဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္လို
စိုးရြံ႕ျခင္းနဲ႔ျဖတ္သန္း မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္ဘ၀မ်ိဳးနဲ႔
ဒီေကာင္းကင္ေအာက္မွာဘဲ ငါ႔အလင္းေပ်ာက္ခဲ႔တယ္..။

တစ္ညတာေ၀းလို႕ ရက္ေပါင္းခုနစ္ရာငိုေၾကြးတဲ႔ ကိႏၷရာ
တစ္ဘ၀စာေ၀းရင္ ဘယ္ႏွကမၻာမ်ား ငိုေၾကြးမလဲ..။

ခတၱာပန္းေတြပြင္႔လန္းတဲ႔ ေမတၱာနန္းေတာ္
သံသယေတာ္လဲသံၾကားမွာ..ျပိဳ..က်..
သကၠရာဇ္ေတြ ေျပာင္းျပန္သြားတဲ႔ညက
ငါ႔ရင္ခြင္ၾကား မာနဓါးသြား စူး၀င္တယ္..။

ဇီ၀နဲ႔ထုလုပ္ ပန္းပုရုပ္အသက္သြင္း
ကဗ်ာေတြ ခပ္ျပင္းျပင္းရႈိက္ခ်ိန္
ေလထုအလယ္မွာ ေဆာက္တဲ႔အိမ္ထဲ
သံေယာဇဥ္နဲ႔ ငါတစ္ေယာက္တည္း
ထိုး..စစ္..ဆင္..တယ္..။

သူ႔ကိုယ္သူျပန္ထူလာတဲ႕ ဖေယာင္းတိုင္လိုလူတစ္ေယာက္
အလွပဆံုးမီးေတာက္မွာ ေလာင္ကြ်မ္းခ်ိန္
ကမ္းကုန္ေအာင္ခ်စ္တတ္တဲ႔ ႏွလံုးတစ္စံုကို
၀တ္ရံုအျဖစ္ျခံဳလ်က္ က်ဆံုးတယ္..။

ပ်က္ေၾကြယြင္းတဲ႔ ဥကၠာပ်ံတစ္စင္းေတာင္
လမင္းကို ႏွစ္သက္တတ္ခဲ႔ရင္
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ပက္ဖ်န္းတဲ႔ ေသာကလမ္း အလယ္မွာ
ငါ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ မတ္တပ္ရပ္ေနၾကတယ္..။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္


အထက္၌အသံုးျပဳထားေသာပံုကို fineartamerica.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Tuesday, December 16, 2008

စည္းခ်က္လြတ္အိပ္မက္


ေက်ာက္ေခတ္က မီးသင္႔ခဲ႔တဲ႔ပန္းသီးတစ္လံုးနဲ႔
ရင္တံခါးကို...ရိုက္ခ်ိဳး...ဆုတ္ဖဲ႔
အဆိပ္သင္႔တဲ႔ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေတြၾကားမွာဘဲ
အာဒမ္နဲ႔ ေအ၀ လမ္းမွားသြားခဲ႔ရတာ..။

ဂုမာၻန္တို႔ၾကဴးေက်ာ္
ၾကမ္းၾကဳတ္မႈတို႔ ျမဴးေပ်ာ္တဲ႔နယ္ေျမမွာ
တပ္မက္ျခင္း အလင္းတိုင္ေတြနဲ႔
ငါ႔ကိုယ္ငါ လိႈင္လိႈင္ထြန္းညိွ
အတၱဟာ ေမွာင္အတိျပီးတဲ႔အခ်ိန္
ေျမာက္ျပန္ေလ ဆန္တက္တဲ႔
စိတ္နယ္လြန္အရပ္မွာ တံခါးတစ္ခ်ပ္ရွိတယ္..။

အလင္းတစ္သိုက္နဲ႔ စိတ္မိုက္ကိုရြက္လႊင္႔ခ်ိန္
ေကာင္းကင္ရဲ႕ တံစက္ျမိတ္မွာ
ၾကယ္စင္ကိုေဖာင္ဖြဲ႕ လနဲ႔လည္းအတူ ထိုင္ခဲ႔တယ္..။

ဖ်တ္ကနဲ လန္႔ႏိုးခ်ိန္
တိတ္ဆိတ္တဲ႔အခန္း ျပင္းရွတဲ႔ေလၾကမ္းသာ
ငါ႔ရင္ခြင္ကိုရိႈက္နမ္း ငါက..အေမွာင္ခန္းမွာ
အလြမ္းနဲ႔မိတ္ဖြဲ႕ေနတာေလ..။

တကယ္တမ္းမွာေတာ႔
ငါဟာအာဒမ္မဟုတ္သလို မင္းလည္းေအ၀မဟုတ္ခဲ႔ဘူး
စည္းခ်က္လြတ္ အိပ္မက္တစ္ခြက္ကိုဘဲ
ငါတို႔ ျမိန္ယွက္စြာေသာက္သံုးခဲ႔ၾကတာ..။



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Sunday, December 14, 2008

ေက်နပ္စြာေပ်ာက္ဆံုးျခင္း


ပုစဥ္းက ျပင္းျပစြာေအာ္ရင္း
၀တ္ရည္ေတြကို...မ်ိဳ...ခ်...ေသာက္...သံုး..။

ေကာင္းကင္ကို စိုက္ၾကည္႔ အငိုက္မိတဲ႔ပံုမ်ိဳး
ပြင္႔ဖတ္ရဲ႕ မာယာနဲ႔ အသာအယာ ပစ္ခတ္ခဲ႔ဘူးတယ္..။

ေမွာ္ဆရာရဲ႕ စုတ္ခ်က္လို မ်က္၀န္းတစ္စံုနဲ႔
ပကာသနျခံဳ လူကံုထံေတြကို ေငးၾကည႔္ရင္း
အားက်ေနခဲ႔ဘူးတယ္..။

အစိမ္းမွာ အ၀ါဖက္
လွ်ပ္ျပက္သလို ျမန္ဆန္မႈမ်ိဳးနဲ႕
ပုစဥ္းေတာင္ပံဂီတ
ပန္းပြင္႔ေတြေရွ႕ ကျပခဲ႔ဘူးတယ္..။

ေကာင္းကင္မွာ ခ်ိတ္တင္တဲဲ႔
ေနမင္းရဲ႕ ရင္ခြင္ကိုယ္ပြား
၀တ္မႈန္ၾကားမွာ ေပ်ာ္ပါးတဲ႔ ပုစဥ္းဘ၀
ျပင္းျပစြာ တပ္မက္ခဲ႔ဘူးတယ္..။

ရင္လိႈက္ဖိုတဲ႔ ပုစဥ္းပ်ိဳဘ၀မွာ
စူးရွစြာလည္း ရင္ခုန္ခဲ႔ဘူးတယ္..။

ဖားကိုစိုးရြံ႕တဲ႔ ပုစဥ္း
ငါးညိႈ႕ေတးကို ေရွာင္ကြင္းရင္း
ရုကၡရဲ႕ မ်က္ခံုးမွာ ခိုနား
ေျမဆီစားတဲ႔ ႏွင္းဆီကို
အလင္းတစ္စက္ဆုတ္ျဖဲ ျပံဳးလ်က္လဲ
ေလွာင္ေျပာင္ခဲ႔ဘူးတယ္..။

ႏွင္းဆီရဲ႕ သခင္မ
အရိပ္မဲ႔ညမွာ တိုက္ခိုက္
ျမတ္ႏိုးျခင္းကို သိမ္းပိုက္ခ်ိန္
အလင္းမိုက္နဲ႔ ပြင္႔တဲ႔ၾကယ္
တိမ္းမူးျခင္းမွာ...ေၾကြ...ခဲ႕...တယ္..။

ႏွင္းဆီရဲ႕ဓါးရိုးမွာ
အဆိပ္ဆိုးထားမွန္း မသိေလေတာ႔
အဆံုးမွာ ႏွင္းဆီလက္ခ်က္နဲ႔
ပုစဥ္းခႏၶာ...ပ်က္...ခဲ႔...တယ္..။

ငါ႔ ၀ိညာဥ္ မပ်က္သုဥ္းသမွ်
နင္႔ရဲ႕ ဆူးခက္ေတြၾကား
ငါ႔ႏွလံုးသားကို
ထူး...ခတ္...ထား...ခဲ႔...မယ္..။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Saturday, December 13, 2008

ရင္သို႔ထြင္းေဖာက္ ၀င္ေရာက္ခဲ႔ေသာကဗ်ာမ်ား

ထက္ေကာင္းကင္ အာကာတခြင္၌ တိမ္ျမဴခိုးတို႔ ကင္းစင္၍ လင္းခ်င္တိုင္း လင္းေနေသာ တနဂၤေႏြ တစ္ေန႔ျဖစ္သည္႔ အားေလ်ာ္စြာ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း အလုပ္အားရက္၏ အရသာကို ဆက္ရက္မင္းတစ္ေကာင္၏ စည္းစိမ္မ်ိဳးျဖင္႔ ယစ္မူးကာ အရသာခံေနေလေတာ႔၏ ။ ယခင္႔ ယခင္ရံုးပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ တစ္ေနရာမဟုတ္ တစ္ေနရာ သြားတတ္သည္ မွန္ေသာ္လည္း ယေန႔တြင္မူ အျပင္ထြက္ရမွာ ပ်င္းသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ အားလပ္ရက္တြင္ အိမ္၌ စာအုပ္ဖတ္ကာ စည္းစိမ္ယူလိုလွသည္က တစ္ေၾကာင္း ၊ လကုန္ရက္ ေရာက္ခါနီးသည္ႏွင္႔အမွ် အိတ္ကပ္မွ ေငြအသျပာတို႔မွာလည္း ပါးသည္ကတစ္ေၾကာင္း အိမ္၌ပင္ေနကာ ပက္လက္ကုလားထိုင္တစ္လံုး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ စာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင္႔ ကြ်ႏ္ုပ္လြန္စြာမွပင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္လွသျဖင္႔ သြားေလရာ ေနရာတိုင္းလိုလို၌ ပါတတ္ေသာ လန္ဒန္ဟု ေခၚတြင္သည္႔ စီးကရက္တဗူးကို ေဘး၌ခ်၍ စာအုပ္ကိုဖတ္ရင္း ေလာက၏ အရသာကို ေကာင္းမြန္စြာ ခံစားေနေလေတာ႔သည္။ ထိုသို႔ စည္းစိမ္ခံစားေနခ်ိန္၌ပင္ ကိုလင္းဒီပတစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႔မွ ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္ျဖင္႔ တက္လာသည္ ကိုလွမ္းျမင္မိေလသည္။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ကိုဒီပကိုျမင္ေသာ္ ယင္း၀င္သာေအာင္ တံခါးထဖြင္႔ေပးရင္း ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုလိုက္ေလ၏ ။

" ဗ်ိဳ႕ကိုဒီပ မေတြ႔တာေတာင္ အေတာ္ ၾကာေနပါေပါ႔လား အခုေကာ ဘယ္ေလတိုက္လို႔ ေရာက္လာပါသလဲဗ်ာ "

" ဟား ဟား မုတ္သုန္ေလ ေျမာက္ျပန္တိုက္လို႔ စိတ္၏ေစရာအတိုင္းလိုက္ လိုက္တာ မိုးျမင္႔တိမ္တိုက္ဆီ ေရာက္လာတာပါဘဲဗ်ာ "

" ကိုဒီပတို႔ကေတာ႔ လုပ္ျပီ စာခ်ိဳးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ရမွေပါ႔ေလ။ ကိုဒီပႏွယ္ ဒီလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္လို႔ စိတ္ပ်ိဳ ကိုယ္ႏု ျဖစ္ေနသလား မသိဘူးဗ်ိဴ႕ "

" ကဲ စကားေကာင္းေနလိုက္တာ ဧည္႔သည္ကို ဧည္႔ခံဘို႔ေတာင္ ေမ႔ေနတယ္ အပူလား အေအးလား ကိုဒီပ "

"ရပါတယ္ဗ်ာ အပင္ပန္းခံမေနပါနဲ႔ ေနပါေစ "

" ဘယ္ဟုတ္ပါ႔မလဲ ကိုဒီပရဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီကို ေရာက္တုန္းေလးေတာ႔ ဧည္႔၀တ္ကေလး ေက်ခ်င္ စမ္းပါဘိႏွယ္... ကဲ ခဏေစာင္႔ ေကာ္ဖီသြားေဖ်ာ္လိုက္မယ္"

ကြ်ႏု္ပ္လည္း ထိုသို႔ေျပာျပီးေနာက္ ကိုဒီပ ေသာက္ရန္အလို႔ငွာ ေနာက္ေဖးသို႔သြား၍ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ ယူလာျပီးလွ်င္ ကိုဒီပအား ေကာ္ဖီကမ္းေပးရင္း လွမ္းေျပာမိလိုက္၏ ။

" ကဲ ကိုဒီပေရ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း လာရင္းအေၾကာင္းေလးဆိုပါဦးဗ် "

" ေထြေထြထူးထူးေတာ႔ မရွိပါဘူးဗ်ာ ကိုမိုးျမင္႔ဆီလည္း မေရာက္တာၾကာ စာအေၾကာင္း ေပအေၾကာင္းေလးလဲ ေျပာရေအာင္ လာတာဗ်။ အခုတေလာ ကိုယ္႔ဆရာလည္း ကဗ်ာေရးေတြ ၾကဲေနပါလား"

" ၾကဲဆို ဒီလိုကိုဒီပရဲ႕ ။ ကြ်န္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြကို ျပန္လိုက္ရွာျပီးစုစည္းေနတာနဲ႔ ကဗ်ာေရးတာ ခဏရပ္ထားတာ "

" ဟာ ဟုတ္လားဗ်။လုပ္စမ္းပါဦး ကိုမိုးျမင္႔ၾကိဳက္တဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြက ဘယ္လိုကဗ်ာေတြလည္း ကြ်န္ေတာ္႔ကိုလည္း ေျပာျပပါဦး "

" အင္း ၾကိဳက္တဲ႔ကဗ်ာေတြ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႕ အမ်ားၾကီးေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီထဲက ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ႔ ပထမဆံုးကဗ်ာ ကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ရွင္မဟာရဌသာရ ဆံုးမစာ လကာၤ ေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီလကာၤက ဆရာေတာ္ကကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနာင္လာ ေနာက္သားေတြကို ဆိုဆံုးမထားတဲ႔ ကဗ်ာေပါ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းတုန္းကလည္း သင္ခဲ႔ၾကရဘူးပါတယ္။ ဒီလကာၤေလးမွာ မိခင္ဖခင္နဲ႔ လူၾကီးသူမ ဆရာသမားေတြ အေပၚမွာ ဘယ္လိုဘယ္ပံု ရိုေသကိုင္းရိႈင္းရမယ္ ၊ လူၾကီးမိဘ ဆရာသမားေတြရဲ႔ ဆိုဆံုးမစကားကို ဘယ္လိုနာခံရမယ္ ၊ ကိုယ္႔ထက္အၾကီး အကိုအမ ေတြကို ဘယ္လိုသေဘာထားရမယ္ ၊ ဘယ္လိုစည္းလံုးရမယ္ ၊ ဘယ္သူမ်ိဳးကိုေပါင္းရမယ္ ၊သတၱ၀ါေတြအေပၚ ဘယ္လိုၾကင္နာရမယ္ ဆိုတဲ႔ အသိေတြ အက်င္႔ေတြ ေဆာင္ရြက္လိုက္နာဖြယ္ရာေတြကို ဆိုဆံုးမထားတဲ႔လကာၤေလးေပါ႔ဗ်ာ။ တန္ဘိုးရွိသလို မွတ္သားလိုက္နာသင္႔တဲ႔ လကာၤမို႔လို႔ ကြ်န္ေတာ္မွတ္ထားတယ္ဗ်။ ဒီမွာ"

ရွင္မဟာရဌသာရ ဆံုးမစာ လကာၤ

၁။ လက္သစ္ေတာင္သာ၊ ယူဇနာေပါင္းတာျပန္ေလာင္းေသာ္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊ အျမင့္ေဆာင္သည့္
ေတာင္ျမင့္မိုရ္ရွိ၊ ဂုဏ္ၾကီးဘိသည့္၊ ေမြးမိဖခင္၊ ေက်းဇူးရွင္ႏွင့္၊ထို႕ျပင္တျခား၊ ဘိုးႏွင့္ဘြားကို၊ ဘုရားတစ္ဆူ၊ ဂူတစ္လံုးသြင္၊ စိတ္ထင္ကလ်က္၊ ဦးတင္လက္ထား၊ အစားအ၀တ္၊ မလြတ္ရေစ၊ ေရပူေရေအး၊ လိုရာေပး၍၊ ေကၽြးေမြးၾကေလ။တေထြမွတ္သား၊ အခါးအခ်ိဳ၊ သူတို႕ဆိုလည္း၊ ဘိုးဘြားမိဘ၊ ဆရာစကား၊ ျပသဆိုေထြ၊ မ်ိဳတတ္ေစ။
(မိဘ၊ ဘိုးဘြား၊ ဆရာစကား ခ်ိဳခ်ိဳ ခါးခါးနာယူရသည္။)

၂။ အစ္ကိုၾကီးအား၊ ညီငယ္မ်ားလည္း၊ စကားနဳတ္ထြက္၊ ဆက္၍မဆို၊ ႐ိုေသၾကေစ၊ ကိုၾကီး အစ္မ၊ သည္ႏွစ္၀ကို မိဘကဲ့သို႕ မွတ္ၾကေလ။

၃။ ေသသူရွင္ဖက္၊ ေဆာင္႐ြက္မကင္း၊ အခ်င္းခ်င္းတြင္၊ အခင္းၾကီးငယ္၊ ရွိခါတယ္လည္း၊ မဖယ္မေသြ၊ ညီညာ ကုန္း၍၊ ႐ုန္းၾကေလ။

၄။ သူေတာ္ေကာင္းႏွင့္၊ ေပါင္းဖက္ယွဥ္တြဲ၊ သူမိုက္မဲကို၊ ေရွာင္လြဲပါေလ။ ဤသူအျမတ္၊ ဤသူလတ္ဟု၊ညစ္ပတ္ ၾကမ္းၾကဳတ္၊ ဤသူယုတ္ဟု၊ အဟုတ္အမွန္၊ မေသြလွန္သည္၊ ဧကန္ဆတ္ဆတ္၊ လူသံုးရပ္ကို၊ သိတတ္ေစ။

၅။ ကိုယ္ႏွင့္လည္းစာ၊ သတၱ၀ါကို၊ ၾကင္နာလွေစ၊ သူ႕အသက္ကိုလည္း၊ ခ်စ္ပါေလ။

" ဟုတ္ပါတယ္ ကိုမုိးျမင္႔ေရ။ တကယ္ကို မွတ္သားသင္႔တဲ႔ လကာၤေလးပါ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဖတ္ဘူး ၊ သင္ဘူးတယ္ "

" ဟုတ္တယ္ကိုဒီပေရ။ ဆရာေတာ္ေရးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာ၊ လကာၤ ၊ ရတု ေတြအမ်ားၾကီးပါဘဲ။ ဒီထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ႔ ဆရာေတာ္ေရးတဲ႔ ရတုတစ္ပုဒ္ရွိတယ္ဗ် "

" ဟုတ္လား ဘယ္လိုရတုလည္းဗ် "

" ပုေရနိသင္ ခ်ီ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဖြဲ႕ ရတု တဲ႔ဗ်။ ကိုဒီပ နားေထာင္ခ်င္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ရြတ္ျပမယ္"

“ပုေရနိသင္ ခ်ီ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဖြဲ႕ ရတု”

(ပ) ပုေရနိသင္၊ ဆက္တိုင္းၾကင္၍၊ အိမ္ရွင္အစစ္၊ ငယ္ကြၽမ္းခ်စ္ႏွင့္၊ ထပ္ရစ္ လက္သင္၊ ထံုးစတြင္ႏႈိက္၊
ေသြးငင္ၾကမၼာ၊ ၀ါသနာေၾကာင့္၊ ဆရာမိဘ၊ ကြပ္ဆံုးမ လည္း၊ ခ်စ္စထံုးေႏွာင္၊ ေပ်ာ္ရေအာင္ဟု၊ သန္ေကာင္မဟူ၊ အတူယွဥ္ႏႊဲ၊ သန္လြဲမခန္႔၊ အသက္စြန္႔၍၊ ေ၀းဓြန္႔ခရီး၊ ခ်ဳံႀကီးေတာအံု၊ ၀ါး႐ံု၀ါးေထြး၊ သစ္က်ားေဘးကို၊ မေတြးဆံဖ်ား၊ မေလးစားတည့္၊ တရားသံေ၀၊ ေအာက္ေမ့ေခ်ေသာ္၊ ေၾကးေရႊ ဂေဟ၊ မစပ္ေလသို႔၊ စာေပတတ္ပြန္၊ ဓမၼခန္ႏွင့္၊ က်န္းဂန္သိေျမာက္၊ ပဥၥင္ေရာက္က၊ ထပ္ေလွာက္ၾကင္ဘြယ္၊ ေရွးေသာႏွယ္ကို၊ အဘယ္ႀကိဳးရွာ ေလေတာ့မည္။ … ။

(ဒု) လူ႔ေျမတိတြင္၊ ဘက္မျမင္သား၊ သန္႔စင္ငယ္က၊ လက္ေတာ္လွႏွင့္၊ ခ်ိန္းခ် ေစ့ေရ၊ မွာစာေခြကို၊ စေသလိပ္ၿပီး၊ ခင္းႏွီးကြက္က်ယ္၊ ေျပာက္မ်ဳိးျခယ္၍၊ ဆင္စြယ္၀န္းရွက္၊ ေမြးမယ္ရက္သည္၊ အသက္တို႔က၊ ဆက္လွာရသား၊ မူလသိကၡာ၊ ဆံုးမစာႏွင့္၊ ငါးျဖာ၀ိနည္း၊ ေစာင့္စည္းပညတ္၊ အပ္တိတသြား၊ တဆံဖ်ားမွ်၊ မမွားအာ႐ံု၊ ကာမဂုဏ္ကို၊ မျမံဳရေခ်၊ ျဖတ္ငယ္ေသစြ၊ ကမၸေလြရင္ပိုက္၊ တကိုက္မခြၽတ္၊ စာလက္လြတ္၍၊ ျဖစ္တတ္ဘိသည္၊ သံသာရွည္ခဲ့၊ စက္လည္ရဟတ္၊ တပတ္ပတ္လွ်င္၊ အနတ္ဒုကၡ၊ အနိစၥဟူ၊ ႏွလံုးမူစြ၊ ေပးလွဴစြန္႔ၾက၊ ဤဘ၀တြင္၊ ႏွမလက္ေလွ်ာ့၊ ေနေလေတာ့ဟု၊ ခ်စ္ေပါ့မႀကံဳ၊ ညွဳိးငယ္ပံုမွ်၊ ရြက္ဟံုေၾကြၾကဳပ္၊ ခ်မင္းတုပ္သို႔၊ စိတ္ခ်ဳပ္မပြင့္၊ ပ်ံ႕လြင့္ေမတၱာ၊ က႐ုဏာႏွင့္၊ တဏွာေလာဘ၊ ေဒါသ ေျမွးထူ၊ ရံမက္ျမဴကို၊ ဘယ္သူႏႈိးရွာ ေလေတာ့မည္။ …. ။

(တ) ဆုေ၀ဘိခ်င္၊ ငယ္ကြၽမ္း၀င္ႏွင့္၊ သို႔ပင္တာရွည္၊ ေပ်ာ္ရမည္ဟု၊ ေညာင္စည္ သမ်ား၊ ၿမိဳ႕ေရွ႕ပါး၀ယ္၊ ထင္ရွားေက်ာ္ဟိုး၊ ႐ုကၡစိုးႏႈိက္၊ ပုဆိုးၾကာညြန္႔၊ ပိတ္လွပ္ တြန္႔ကို၊ ျဖန္႔၍တတည္၊ ရစ္ဖြဲ႕ခ်ည္မွ်၊ ငယ္မည္ျမြက္ဟ၊ ႏႈတ္သံမွ်ႏွင့္၊ ခက္မ တေထာင္၊ ပေညာင္ေစာင့္တတ္၊ ရွင္နတ္ျမတ္ကို၊ တိုင္မွတ္သက္ေသ၊ ျပဳဘူးေပရွင့္၊ မေကြသစၥာ၊ ၀ါသနာေၾကာင့္၊ ႐ုပ္၀ါပ်ဳိရြယ္၊ သနားဘြယ္တိ၊ ေရွးႏွယ္ က်ဳိးကုပ္၊ ခ်မင္းတုပ္ႏွင့္၊ ခြက္ျမဳပ္ခါညီ၊ နာရီေမာင္းခ်၊ ေဒသနိမိတ္၊ သက္ႀကီး ဆိတ္လည္း၊ မမွိတ္မ်က္ေတာင္၊ သည္းေခါင္ဆူးလည္၊ ရွိလိမ့္မည္ဟု၊ လြမ္းသည္ ထပ္ဆင့္၊ ဖူးခ်ိန္သင့္ကို။ ေမွ်ာ္လင့္ ခိုးရွာေလေတာ့သည္။ … ။
( ဆရာေတာ္၏ အထၳဳပတၱိအက်ဥ္းနွင္႔ မူရင္းကို ဤေနရာတြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္ )

" ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ႔ ရတုဘဲဗ် ကိုမိုးျမင္႔ "

" ဟုတ္တယ္ ကိုဒီပ "

" ေနာက္တစ္ပုဒ္ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တာကေတာ႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီေရးတဲ႕ မင္႔အိမ္ ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာေလးဘဲ " "ဒီကဗ်ာေလးက ဘယ္အရာမဆို ကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးကုတ္အားထုတ္ျပီး ကိုယ္တိုင္ၾကိဳးစားမွာသာ ရႏိုင္ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ၾကဴးထားတဲ႔ ကဗ်ာေလးေပါ႔။ တျခားသူ ေအာင္ျမင္ေနတာကို ေငးၾကည္႔ျပီး အားက်ေနမဲ႔အစား ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ သူတပါးလို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရမယ္ ဆိုတာကို ေဖာ္ျပထားတာဘဲ ကိုဒီပေရ။ ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ၾကံဳတိုင္း ျပန္ျပန္သတိရမိတဲ႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါဘဲ။ ဒီမွာေလ ကိုဒီပ ဖတ္ၾကည္႔လိုက္ပါဦး "


မင္႔အိမ္

ငါ႔ညီေျပာင္၀င္း ၊ ေမာင္သစ္ဆင္း
မင္က မင္႔အိမ္ ၊ လြန္ေသးသိမ္ဟု
မျငိမ္မသက္ ၊ စိတ္စက္မေကာင္း
စိတ္ေထာင္း ကိုယ္ေၾက ၊ တေခြေခြသည္
ေနထိေၾကြမည္႔ ပန္းယဥ္အိ။

လိႈင္ အိအေယာင္
ေဆာင္ျပိဳင္ သာေမာ ၊ သူ႕အိမ္ေခ်ာသို႔
စေၾကာသပ္ရပ္ စံပယ္ထပ္ႏွင္႔
ပန္း ထပ္ ပန္း ၾကြ ၊ သူ႔အိမ္လွသို႕
ေ၀းက ေမွ်ာ္မွန္း ၊ မင္းေရာ္ရမ္းသည္
ပန္း အိ ေနထိ ေၾကြေတာ႔မည္။

မေကာင္း မင္႔အိမ္ ၊ ေကာင္း မင္႔အိမ္တည္႔
မင္႔အိမ္ ရႊဲစို ၊ အမိုးယိုေသာ္
မျငိဳသင္႔ပါ ၊ မင္႔ တက္ဖာေပါ႔
အကာ အနင္း ၊ ပ်က္ျပိဳယြင္းေသာ္
မျငင္းေစခ်င္ ၊ မင္းဆက္ျပင္ေပါ႔
အခြင္ အနဲ႔ ၊ အရႊဲ႔ အေစာင္း
မေကာင္း မေျပ ၊ ေဟာင္းေထြေထြကို
အေျခႏွင္႔မွ် ၊ ဥာဏ္ျဖင္႔ဆ၍
လံု႔လသက္သြင္း သစ္ေစမင္း ။ ။

ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ကိုဒီပလက္ထဲသို႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ညီသစ္ဆင္း ကဗ်ာစာစုမ်ား ဆိုသည္႔ ကဗ်ာစာအုပ္အား လွမ္းေပးကာ ကိုဒီပ ကဗ်ာဖတ္ေနေသာ အခ်ိန္အတြင္း၌ကြ်ႏု္ပ္လြန္စြာမွပင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည္႔ ပရီးမီးယားဟု ေခၚတြင္သည္႔ ေကာ္ဖီအားတစ္ငံုခန္႔မွ် ေသာက္၍ လန္ဒန္စီးကရက္အား မီးညိွဖြာရိႈက္ လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုဒီပအား

" ဘယ္လိုလဲ ကိုဒီပ ဆရာေဇာ္ဂ်ီေရးထားတာ "

" ေကာင္းတယ္ဗ်ာ လူတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင္႔၊ထားသင္႔တဲ႔ စိတ္ဓါတ္ကို အိမ္နဲ႔ ဥပမာ ေပးစပ္ဆိုသြားတာ တကယ္႔ကို ေကာင္းျပီး တန္ဘိုးရွိတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါဘဲဗ်ာ "

" ဟုတ္တယ္ကိုဒီပရဲ႕"

" ဒါနဲ႔ ကိုမိုးျမင္႔ ဒီေန႕ေခတ္ထဲမွာ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြ ေခတ္စားလာတယ္ဗ်။ အဲဒီထံဲမွာ ေကာ ကိုမိုးျမင္႔ၾကိဳက္တဲ႔ ကဗ်ာရွိလား "

" ရွိတာေပါ႔ ကိုဒီပရယ္ ကဗ်ာဆရာဆိုတာ ကိုယ္႔ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ အေၾကာင္းအရာ ကိုယ္ကေန ကဗ်ာဖတ္သူေတြကို ေပးခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာ ေတြကို ေရးနည္းေရးဟန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေပးေနၾကတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ ကဗ်ာတိုင္းကို ကြ်န္ေတာ္ ႏွစ္သက္တယ္။ ကဗ်ာဆရာတိုင္းကို ကြ်န္ေတာ္ ေလးစား တန္ဘိုးထားတယ္ဗ်။ ဒီေန႔ေခတ္ထဲမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ႔ ကဗ်ာဆရာေတြ ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ ကိုဒီပ။ အဲဒီထဲကေန ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ကိုဒီပကို ျပမယ္။အဲဒီကဗ်ာက တာရာမင္းေ၀ ေရးထားတဲ႔ ႏွင္းလူဆိုတဲ႔ ကဗ်ာဘဲ ကိုဒီပ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေဆာင္းရာသီနဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ႔ ကဗ်ာေလးဆိုေတာ႔ မွတ္မိျပီး ၾကိဳက္ေနတာဗ် "

ႏွင္းလူ

ႏွင္းလူဟာ
ဂူထဲမွာ ဘီလူးဒူးတုပ္ထိုင္လ်က္
အေမွာင္ၾကဳတ္ၾကဳတ္ကို ကိုက္ၿမိဳ ၀ါးစားရင္း
ေန နဲ႕လည္း စိတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္ၾကည္႔တယ္။

ရႊံ႕မီးအိမ္နဲ႔ ေ၀႔ပတ္ၿပီး
ေၿမာက္အရပ္ကို ရွာေဖြၾကည္႔ေတာ႔
ဓူ၀ံၾကယ္ ေၾကြသြားတာ ၾကာၿပီတဲ႔။

သူရႈံးသြားတယ္
သူ႔ပါးစပ္ကို သူၿဖဲၿပီး
ေၿမာက္ၿပန္ေလက ေဆာင္းေတြကို ရိုက္ခြဲၾကိတ္ထည္႔
လြမ္းရင္ လိုက္ခဲ႔လို႔ မွာတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔
ေႏြဦးေပါက္ မ်ားစြာကို လြန္ေလၿပီးမွ
ၿပန္လည္ ႏိုးထလာတဲ႔ ေက်ာက္ႏွင္းလူ
ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ ထူတယ္။

ၿပီးေတာ႔
ေသြးေတြကို တဂ်ဳံးဂ်ဳံး ၿပန္ေမာင္း
ေကာင္းကင္ကို
ပိေတာက္ေတြနဲ႔ တေဗာင္းေဗာင္းပစ္ေပါက္
မီးပြင္႕မတတ္၊ ခါးေထာက္ရပ္လိုက္တယ္။

ငါ..(သို႕မဟုတ္)
ႏွင္းလူကေလးရဲ႔ မွတ္တမ္းမွာ
အဲဒီေဆာင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေရးထားမိ
သတိရတိုင္း ၿပန္ၿပန္ ဖတ္ၾကည္႔လို႔ေပါ႕။

" ေကာင္းလိုက္တာ ကိုမိုးျမင္႔ ၊ ဖတ္ရတာ အရသာ ရွိတယ္ဗ်ာ "

" ဟုတ္တယ္ကိုဒီက ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီကဗ်ာေလးကို ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္ဗ် "

" ေနာက္ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရွိေသးတယ္။ အဲဒီကဗ်ာကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အကိုၾကီး ဆိုလည္းဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ဂ်ီက်ျပီး ေမးသမွ်ကိုလည္း အိပ္ေရးပ်က္ခံျပီး မညဥ္းမညဴ စဥ္းစားေပးေတြးေတာေပး သင္ျပေပးတဲ႕ ဆရာဆိုလည္းဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ေရးတဲ႔ကဗ်ာေတြကို အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး စိစစ္အၾကံေပးတတ္တဲ႔ မိတ္ေဆြဆိုလည္းဟုတ္တဲ႔ အကို မင္းသုခေရးျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ကို လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ႔ ကဗ်ာေပါ႔။ ကဗ်ာနာမည္က ဒီဇင္ဘာေလ်ာ္ေၾကး တဲ႔ ။ ကဗ်ာကိုတပ္မက္ခံုမင္လြန္းတဲ႔ သားနဲ႔ သားအေပၚမွာ မိဘေမတၱာစိတ္အျပည္႔နဲ႔ ျဖစ္ေစခ်င္လြန္း ေအာင္ျမင္ေစခ်င္လြန္းတဲ႔ အေဖတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ဇာတ္လမ္းေလးကို ေရးဖြဲ႔ထားတဲ႔ ကဗ်ာေလးေပါ႔ ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ကို ႏွစ္ျခိဳက္မိတဲ႔ ကဗ်ာေလးေလ။ ကြ်န္ေတာ္ရြတ္ျပမယ္ နားေထာင္ၾကည္႔ ကိုဒီပ "


ဒီဇင္ဘာ..ေလ်ာ္ေႀကး

အခုလိုဒီဇင္ဘာဆို ေတာင္ေနႀကာေတြနဲ႔
အနာတရကို ေရႊေရာင္ခ်ထားတဲ႔ၿမိဳ ့…
ရာသီနွိပ္စက္လို႔ အတိတ္ပ်က္ခဲ႔တဲ့ ကမၻာႀကီးနွလံုးသား
ေသြးေရာင္တစက္စက္ထေနတဲ့ အပိုင္းအစေတြနဲ႔
သေႏၱတည္ခဲ့တဲ့ၿမိဳ ႔…
ေကာင္းကင္ေရာင္တလက္လက္ႀကြေနတဲ့ ပံုေဆာင္ခဲအစေတြနဲ႔
အၿမံဳဘဝေရာက္ခဲ႔တဲ႔ၿမိဳ ႔…
ဒဏ္ရာအေပါက္အၿပဲ အရွက္တကြဲနဲ႔
နွင္းေတြမစဲတဲ့ၿမိဳ ႔…
အဲဒီ ရတနာေၿမ ဆိုတဲ့ ၿမိဳ ႔ေသးေသးေလးမွာ ႀကီးၿပင္း
ကြ်န္ေတာ့္ ကဗ်ာေတြ စစီးဆင္းခဲ့တယ္..၊၊

သူမရဲ့နယ္ရုပ္ေလးအၿဖစ္
အိပ္မက္ေတြခ်ေႀကြးၿပီး အိပ္စက္ၿခင္းေတြသိမ္းပိုက္
ေၿခြခ်ခံလိုက္ရတဲ့ႀကယ္ဟာ
ေႀကကြဲၿခင္းကာရံေတြနဲ႔ အလြမ္းေတြဖဲ့ဖဲ့ခ်
ေကာင္းကင္ရဲ့ညေတြ ကဗ်ာေတြနဲ႔တေနခဲ့တယ္…၊၊

ယံုၾကည္ျခင္း ေကာင္းကင္မွာ
ကြ်န္ေတာ္ တင္ခဲ႔တဲ႔လမင္း
တညက္ညက္ လင္းတယ္ဆိုရံုေလး
ကဗ်ာမာန ေသးေသးေလးနဲ႔
အစြမ္းကုန္ ျမဳပ္နစ္ အေဖ႔ရင္ကို ကုတ္ျခစ္ခဲ႔မိတယ္..။

အေဖ႔ရင္မွာ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ ဗိသုကာဘ၀
ကဗ်ာေတြနဲ႔ ေျဖျပခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္
ေက်ာင္းေတာ္ကအျပန္ အေဖ႔ရင္ကြဲသံကိုေက်ာခိုင္း
တမင္ရိုင္း ခဲ႔တာမဟုတ္ဘူး အေဖ..။

ခံုမင္တဲ႔ ကဗ်ာအစေလးေတြနဲ႔
တစ္ခါကေပးတဲ႔ အိပ္မက္
ဆန္းတက္တဲ႔ ေန႔ရက္ေတြမွာ
မွတ္တမ္းထြက္တဲ႔ ပံုႏွိပ္စာလံုးေတြက
ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀အတြက္ မေမ႔ရက္စရာ
(၇၅) က်ပ္တန္ အေပ်ာ္ေတြပါ..။

ေမတၱာအေရာင္ေတြ ၾကီးစုိး
ကဗ်ာဆရာျဖစ္မွာ စိုးတဲ႔အေဖ
ကြ်န္ေတာ္႔ကို ရိကၡာျဖတ္ေတာ႔
သေျပနဲ႔ ခ်ယ္ရီ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ နာရီျဖစ္ခဲ႔တယ္..။

ကာရန္နဲ႔ကဗ်ာ ရင္မွာထိုးသိပ္
တရိပ္ရိပ္ ရြက္လႊင္႔ရင္း
အလင္းစက္ တ၀က္တပ်က္မိုး
ျခင္ေတြရဲ႕ ကၾကိဳးညိလို႔
ဒုကၡနဲ႔ အတိျပီးတဲ႔ညေတြ
အေဆာင္သူေတြ လက္ဖက္နဲ႔
အသက္ဆက္ခဲ႔တယ္..။

ကဗ်ာသမားရဲ႕ ဘ၀လမ္း
ပ်ံသန္းရတာ ၾကမ္းလြန္းပါတယ္အေဖ..။

ရင္နဲ႔ရင္းျပီး အသက္သြင္းခဲ႔တဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္မဲ႔ကဗ်ာေတြ
တစ္ခါတစ္ေလမွာ မိတ္ကပ္လိမ္းက်ံ သိမ္းပိုက္ခံရတဲ႔အခါ
ေၾကကြဲမႈ ေခ်ာ္ရည္ပူေတြအျဖစ္
ေဒါသေတြ မီးေတာင္လိုေပါက္ကြဲေပမယ္႔
အံခဲရံုဘဲ တတ္ႏိုင္ခဲ႔တယ္ေလ..။

ဥယ်ာဥ္မႈး ကြ်န္ေတာ္႔လက္နဲ႔ အသက္ဆက္တဲ႔ပန္းကေလး
အိပ္ေဆးေတြ ေကြ်းခဲ႔ၾကေလေတာ႔
နာက်ည္းခ်က္ အပိုင္းအစနဲ႔
ေဆာက္တည္ရာမဲ႔တဲ႔ မုန္တိုင္း
ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္တံတိုင္းေတြလည္း
က်ိဳးပ်က္ေစခဲ႔ရတယ္..။

အယက္အကန္ခံလို႔ အံခဲမယ္႔ေဗဒါလို
စိတ္ဓါတ္ကိုအားတင္း ရဲရင္႔ျခင္းနဲ႔ ေနပါလည္း
ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲ ျမတ္ႏိုးတဲ႔ ကဗ်ာပန္းေတြ
ွႏြမ္းလ်လို႔ ေက်ခဲ႔တယ္ အေဖ..။

အေဖ အတန္တန္ရိုက္ခ်ိဳးလို႔ မက်ိဳးခဲ႔တဲ႔ဗီဇ
အေဖ အမ်ိဳးမ်ိဳးနားခ် တားမရတဲ႔ ကဗ်ာသည္ဘ၀
ဒဏ္ရာေတြစရခဲ႔တာ အဲ..ဒီ႔..က..ေန..ပါ အေဖ..။

ကြ်န္ေတာ့္ မာနမိုးတိမ္ေတြ
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ရြာခ်ေကာင္းပါရဲ့
အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
တစ္ရက္ၿပီး..တစ္ရက္ရင့္ေရာ္
တစ္ရြက္ၿပီး..တစ္ရြက္ေႀကြလြင့္
တစ္ခက္ၿပီး..တစ္ခက္က်ိဳးက်
အေဖပ်ိဳးမရခဲ့တဲ့ ေကင္းကင္ဟာ
ၿပန္က်မိုးေလးတစ္စက္မွ
အေဖ့ အတြက္ မရြာခ်နိုင္ခဲ႔ဘူးေနာ္..၊၊

ဒီဇင္ဘာ ေနာက္ဆံုးရက္
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြႏႈတ္ဆက္ ခဲ႔တဲ႔အေဖ
ထြက္သက္ေတြ ေၾကြလုဆဲဆဲ
ႏွင္းသဲသဲမွာ ကြ်န္ေတာ္႔ကဗ်ာေလးထဲက
တစ္ပိုင္းတစ္စစာသား အေဖရြတ္ျပသြားခဲ႔တာ
အေ၀းေရာက္ေနတဲ႔သား ယူၾကံဳးမရျခင္းေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ
ေတာက္ပခြင္႔ မရွိတဲ႔ၾကယ္တလံုးလိုဘဲ
က်ရံႈးခဲ႔တယ္ အေဖ..။

" ဟစ္တလာကို မယူနဲ႔ အႏုျမဴဗံုးကို မေမြးနဲ႔ "

ေတာင္တန္းေတြ ေရတံခြန္အျဖစ္နဲ႔
အေရာင္မဲ႔ေသြးေတြ အန္ခ်ေနသမွ်
ေကာင္ကင္ၾကီး မိုးစက္ေတြအျဖစ္
ရိႈက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးေနသမွ်
ကဗ်ာသည္ဘ၀ကို ကာရံစားျပီး
ၾကီးျပင္းရပ္တည္ခ်င္ခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္
အေဖ႔အေပၚ လံုးလံုးမတရားခဲ႔ဘူးေနာ္..။

အေဖ႔အိပ္မက္ ရိတ္ျဖတ္ခဲ႔တဲ႔သား
အေဖလိုခ်င္တဲ႔ပံုစံ ေျခစံုကန္တဲ႔သား
အေဖေရးခ်င္တဲ႔သမိုင္း ေက်ာခိုင္းခဲ႔တဲ႔သား
အေဖ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ေပ်ာ္လြင္႔ပ်က္ေစတဲ႔သား
ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုနဲ႔ ေရွ႕တန္းထြက္ခဲ႔တဲ႔သား
တကယ္႔ဇာတ္၀င္ခန္းေတြမွာေတာ႔
ျဖစ္ေလွ်ာက္ခန္းေလာက္သာ ပါခဲ႔ရတယ္ အေဖ..။

အေဖရယ္...
အေဖစီးဆင္းခဲ႔တဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းျမစ္ေတြမွာ
ေခ်ာက္တစ္ခုလို ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ကြ်န္ေတာ္
အခုေတာ႔ေလ
ျပိဳက်စရာမက်န္ေတာ႔ေလာက္တဲ႔ ကမ္းပါးတစ္ခုလို
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ျဖိဳခ်ျပီး
ကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာသည္ဘ၀
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ေမြ႕ခ်ျပီး
ကံၾကမၼာကန္းရိုးတန္းေပၚမွာ ျမဳပ္ႏွံခဲ႔လိုက္တာ
ေက်နပ္ပါ အေဖ.....။

" ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ကဗ်ာေလး ကိုမိုးျမင္႔ရာ။ ဖတ္ျပီးေတာ႔ ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးတစ္မည္ၾကီး ခံစားလိုက္ရတယ္ "

" ဟုတ္တယ္ကိုဒီပေရ ဒါေၾကာင္႔မို႔လည္း ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တာေပါ႔ "

" ကဲ ကိုဒီပေရ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳက္တဲ႔ ကဗ်ာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေျပာျပခဲ႔ျပီးျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ႔ ကဗ်ာေတြ အကုန္သာေျပာရရင္ ဒီဘေလာ႔ခ္စာမ်က္ႏွာေလာက္ပါ႔မလားလို႔ စိုးရိမ္မိတယ္ဗ်ိဳ႕ ။အဲဒီေတာ႔ ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲ ရပ္လိုက္မယ္ဗ်ာ အခ်ိန္လည္း အေတာ္လင္႔ေနျပီ။ ေနာက္တစ္ခါ က်မွဘဲ ထပ္ေျပာၾကတာေပါ႔ "

" ဟုတ္တယ္ ကိုမိုးျမင္႔ေရ ကြ်န္ေတာ္လည္း ျပန္ဘို႔သင္႔ျပီဗ်။ အိမ္ကလည္း ေမွ်ာ္ေနေလာက္ျပီ ။ေနာက္တစ္ခါ က်ေတာ႔မွ ဆက္ေျပာၾကတာေပါ႔ဗ်ာ။ အခုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ျပန္လိုက္ဦးမယ္ ကိုမိုးျမင္႔ေရ ။ အခုလို ကဗ်ာေကာင္းေတြဖတ္ရတာ ေက်းဇူးတင္သဗ်ာ။ ကဲသြားျပီဗ်ိဳ႕ "

ကြ်ႏ္ုပ္လည္းေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင္႔ ႏႈတ္ဆက္ကာ ဆင္းသြားေသာ ကိုဒီပ၏ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည္႔ကာ ဒီဇင္ဘာ ေလ်ာ္ေၾကး ဆိုေသာ ကဗ်ာေလးအား ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္ဖတ္မိ လိုက္ေလေတာ႔သည္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

( ကိုလင္းဒီပေရ ေရးလိုက္ပါျပီဗ်ာ။ ေရးေပးတာေနာက္က်တဲ႔ အတြက္ခြင္႔လႊတ္ေစလိုပါသည္ခင္ဗ်ာ )

ပထမေတာ႔ မတက္ခ္ေတာ႔ဘူးလို႔ ေနမလို႔။ ဒါေပမယ္႔ စိတ္ကူးေျပာင္းျပီး တက္ခ္ပါမည္။ တက္မည္႔သူကေတာ႔ တူမ်ားရဲ႕ အရွင္ တူတို႔ရဲ႕ဘုရင္ ကိုဖိုးေမာင္(Happy Cloud) ပါ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ညီမ ရႊန္းမီပါ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ညီမ GREEN GIRL ပါ။ခင္တယ္ဆိုရင္ ေရးေပးၾကပါ။

Monday, December 8, 2008

ဒီဇင္ဘာ

ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး မင္းႏွလံုးသားက
ရက္စက္တဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြအတြက္ရဲရင္႔ခဲ႔
ရုတ္တရက္ ေမွာင္မိုက္သြားတဲ႔
ဒီဇင္ဘာရဲ႕ စူးစူးရဲရဲႏွင္းဖြဲဖြဲေတြေအာက္မွာ
ငါက အလြမ္းေတြနဲ႔သာ
ကြ်မ္းျမိဳက္ေလွာင္လိႈက္လို႔ ...

ပန္းႏုေရာင္ လက္သည္းဆိုးေဆးေလာက္ေတာင္
မင္းကိုငါက အလွမေပးႏိုင္ဘူးလားကြာ
ေၾကကြဲျခင္းျပ မ်က္ရည္စေတြက
ငါ႔ ျမင္ကြင္းေတြကိုေ၀၀ါး ငါ႔ႏွလံုးသားဟာ
ထားရာေနေစရာသြားခဲ႔ရတဲ႔ ငယ္ကြ်န္လို
မင္းလက္ညိႈးညႊန္ရာမွာ ၀ပ္ဆင္းခဲ႔...

မင္းစိတ္ကေလးကို တစ္ခ်က္
ငဲ႔ကြက္ၾကည္႔လိုက္ အခ်စ္ေရ
ဒီဇင္ဘာမွာ
ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ဖ်တ္ဖ်တ္ခါ
အရာရာမွာ ေၾကကြဲေရာင္ေတြသာ
ငါ႔အတြက္ စြန္းထင္းေပက်န္ေနရစ္ခဲ႔...

အထီးက်န္ တမ္းတမႈေတြစုစည္းတဲ႔
အသည္း(သဲ)ကြဲတဲ႔ ဒီဇင္ဘာေပါ႔
မင္းထားရစ္ခဲ႔တဲ႔ ရာသီမွာ
ႏွင္းေတြကလည္း အျပာ
အလင္းဆိုတာလည္း မလာေတာ႔တဲ႔အခါ
ငါဟာ ဘယ္ရင္ေငြ႕နဲ႔မွမေႏြးႏိုင္ေတာ႔တဲ႔
သင္းကြဲငွက္ တစ္ေကာင္ပါ...

ဒီဇင္ဘာကေပးတဲ႔ ကဗ်ာေတြေလ
ငါ႕ေကာင္းကင္ တစ္ခုလံုးေ၀လို႔
တမ္းတမႈတို႔ ျခံဳသိုင္းတဲ႔
ဒီကဗ်ာတိုင္း တံတိုင္းေလးမွာဘဲ
မင္းေပးခဲ႔တဲ႔ အသည္းကြဲဒဏ္ရာေတြထဲမွာ
ငါဟာ အေနခက္စြာေပ်ာ္၀င္စီးေျမာရင္း
ခရစ္စမတ္ဆိုတဲ႔ ပြဲေတာ္လ
ႏွစ္သစ္ကိုၾကိဳဆိုဘို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတဲ႔
လူေတြၾကားမွာ ငါဆိုတဲ႔ေကာင္က
အလြမ္းေတြနဲ႔ ျပာခ်ပစ္လိုက္တယ္...



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ



(အထက္တြင္ေဖာ္ျပထားေသာပံုအား poemsbyraslater.blogspot.com မွ ကူးယူအသံုးျပဳပါသည္)

Thursday, December 4, 2008

ဖေယာင္းတိုင္လိုလူ


ကိစၥရပ္ေတြမ်ားေျမာင္
လူတို႔ေနထိုင္တဲ႔ ေလာကလူ႔ေဘာင္မွာ
အေမွာင္ကိုဖယ္ခြင္း အလင္းေပးႏိုင္တာ
ေနေရာင္တစ္မ်ိဳးတည္းလဲမဟုတ္
လမင္းအလင္းနဲ႔လည္း မလံုေလာက္တဲ႔အခါ
လွ်ပ္စစ္မီးဆိုတာလည္း ကူတဲ႔အျပင္
အလင္း၀င္ အေမွာင္ေပ်ာက္ေစဘို႔
ေဆာင္ၾကထြန္းၾက ေနာက္တစ္မ်ိဳးက
ဖေယာင္းတုိင္ ဆိုတာတဲ႔ေလ...

အေပၚယံၾကည္႔ရင္ေတာ႔ မာေက်ာေပမယ္႔
ေပ်ာ႔ေျပာင္းတဲ႔ ခႏၶာပိုင္ရွင္
တကယ္သာ လိုအပ္ျပီဆိုရင္
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မီးရိႈ႕
ခႏၶာကို အရည္ေပ်ာ္က်ခံလို႔
ပတ္၀န္းက်င္ကို အလင္းဓါတ္ေပးတယ္
အဆင္းပ်က္လို႔ ေငြ႔ေငြ႔ေလးက်န္ေစေတာ႔
ဖေယာင္းတိုင္ဆိုတာေလ
လင္းလ်က္နဲ႔ဘဲ ေသၾကတယ္...

ေကာင္မေလးေရ..
မင္းအတြက္ အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္
ငါ႔အသည္းကို မညွာမတာခြဲ
သဲသဲမဲမဲလည္း ရက္စက္ႏိုင္တယ္
လွည္႔ၾကည္႔ျပီးလဲ မငိုင္နဲ႔...

ငါ႔ႏွလံုးအိမ္ကို မီးစာအျဖစ္ရိႈ႕လို႔
ငါ႔ခႏၶာ ကိုလိုသလိုသံုး
မင္းအတြက္ အရံႈးဆိုတာမရွိရင္
ျပံဳးျပံဳးၾကီးလည္း မင္းေပ်ာ္ႏိုင္တယ္...

မင္းရင္ခြင္က ၀မ္းေျမာက္တယ္ဆိုရင္
ငါ႔ကိုယ္ငါ အရည္ေဖ်ာ္ခ်
ႏွလံုးသားကို မီးစာအျဖစ္သံုးလို႔
ငါ႔ခႏၶာမွာ ငါကိုယ္တိုင္ထြန္းညိွဦးမယ္
မိန္းကေလး..
မင္းအတြက္ဆိုရင္ ငါဟာ
ဖေယာင္းတိုင္လို လူပါ...



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ



(အထက္၌ ေဖာ္ျပထားေသာပံုကို www.flickr.com မွ ကူးယူအသံုးျပဳထားပါသည္။)

Tuesday, December 2, 2008

အဆိပ္သင္႔ျခင္း

ဘ၀ေတြကလည္း ခါးရဲ႕
မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနရတဲ႔ ေန႔ရက္ေတြကလည္း
ေဆးခါးၾကီးတစ္ခြက္လိုဘဲ ခါးသက္သက္
ဒါေပမယ္႔ ဒီအခါးေတြကဘဲ
ႏွလံုးသားအတြက္ ေဆးဘက္၀င္ေနတယ္...

မင္းပစ္ခြင္းတဲ႔ ျမွားတစ္စင္းက
ငါ႔ရင္ခြင္ကို နက္ရိႈင္းစြာ၀င္စုိက္
ႏွလံုးသားကို ထုတ္ျခင္းေဖာက္ခတ္ခ်ိန္
စီးက်လာတာက ေသြးမဟုတ္ဘူး
အခ်စ္ေတြ...

အိပ္ပ်က္ခဲ႔တဲ႔ ညေတြ
ကေယာက္ကယက္နဲ႔
ေျခာက္ေျခာက္ျခားျခား
ရင္ခုန္သံအမွားေတြ
၀ုန္းဒိုင္းၾကဲေနတဲ႔ တမ္းတျခင္းေတြ
သူတို႔ေတြၾကားထဲမွာ
လြမ္းဆြတ္ျခင္းကေတာ႔
တိတ္ဆိတ္စြာ ထိုင္ေနေလရဲ႕
အဆိပ္ခတ္ခံလိုက္ရတဲ႔
ႏွလံုးသားရင္ျပင္က အခ်စ္ေမွ်ာ္စင္ေပၚမွာေလ...

ရင္ခုန္သံေတြလဲ မရပ္ေသးဘူး
အသက္ရႈတာလဲ မ၀ေတာ႔ဘူး
ႏွလံုးခုန္တိုင္းမွာလဲ ရူးခ်င္ျပီ
ေလာကဓမၼေရ မင္းသိရင္ေျပာျပာပါ
ငါ႔ရင္ဘတ္ကို ဘယ္သူအဆိပ္ခတ္သြားလဲ...




စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ



(အထက္ေဖာ္ျပပါပံုကို http://img75.imageshack.us/ မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

Monday, December 1, 2008

ကဗ်ာေပါင္းမိတ္ေဆြ


ေအာ္ ... ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ (^)
အင္တာနက္ကိုေဆာင္
အိပ္ခ်ိန္ေတာင္ ေက်ာ္ပါေပါ့ ...
မိုးျမင့္တိမ္ မည္ေလတဲ့
အိုအေဆြ ...။

အိပ္ခ်ိန္ေက်ာ္လည္း (*)
စိတ္ျငိမ္ေအာင္
အရင္ၾကိဳးတာပ
ကိုေရႊကိုအင္တာနက္ရယ္က
၀င္လာခဲ႔ပါ လက္ယက္ေခၚျပန္ေတာ႔
အကြ်ႏ္ုပ္မွာ အဟုတ္မေနသာဘူး
ငိုက္လ်က္သာ စိုက္စိုက္တြဲရတယ္
စိတ္နယ္လြန္ ဟုိတစ္ဘက္ကမ္းဆီက
ကိုအိပ္မက္ရွင္ မည္တြင္ေခၚသညာတဲ႔
အို...မိတ္ေဆြ ၾကည္ရႊင္ပါစ...။

ၾကည္ေပစြ အတည္ေဗြ မထရက္ပါဘု (^)
စိတ္တြင္းေနာ္ ဖိတ္သြင္းေခၚ
ဤမိတ္ေဆြေတြက
အဟုတ္အပီ ႏႈတ္စီကာ ဆက္ၾကတယ္
ေအာ္ ... ေကာင္း၏ စိတ္စမ္း ... ။

ေကာင္းဆိုေဒါင္းညိဳေတြေတာင္ (*)
အေတာင္ျဖန္႔ကာျမဴးတယ္
ေမာင္မၾကန္႔ၾကာဘူး လာမယ္ဆို
ေကာင္မေလးကိုငိုငိုကာ သူေလခြ်ဲတတ္ပါ႔
ခြဲရက္မ်ားသူေလ လြမ္းတယ္တဲ႔
ကိုအိပ္မက္ေရ တြဲလက္ဆက္ကမ္း...။

ကေဒါင္းညိဳအေတာင္ျဖန္႔ကာပ (^)
ေဆာင္းလိုဆို ဤေျမ လွမ္းလွတယ္
အညာတမ္းေနလည္း မေျဖႏိုင္ေပါင္
လြမ္းပံုေဆာင္ ဤအသိေတြက
အပီစိတ္ေတြၾကြကာ ၾကြကာနဲ႕
ခ်စ္သူကို ကိုေလ တမ္းရတယ္
အို ... ကိုမိုးျမင့္ေရ
ဟစ္မိ ဆက္လွမ္း ... ။

ဘ၀ဇာတ္ခံု အဖံုဖံုရယ္က (*)
ၾကံဳဆံုလာ ဤဘ၀မွာ
ၾကည္မွ်သာ ႏွစ္ကိုယ္တူတြဲဘို႔အေရး
ဆြဲလို႔သာ ေတြးကာမွတ္ေပေရာ႔
ခုမ်ားေတာ႔ အေနေ၀းတာမို႔
ေရႊေအးကို ပန္းကန္တက္ေလေတာ႔
ကိုအိပ္မက္ေရ....
အလြမ္းတပ္သားေတြက
ႏွလံုးသားရင္တဘက္ကမ္းကို
တက္လွမ္းေနၾကျပန္ျပီေလ...။

အို ... အဟုတ္ေတြ တကယ္ေျပာတာပ (^)
အခုေလ ရင္တစ္စံု ခုန္ကာၾကြကာနဲ႕
တစ္ၿပံဳတစ္မကြယ့္ အလြမ္းေတြ
ကမ္းတက္ၿပီ ခ်ီေနၾကပီမို႕
လမ္းခက္ေပြ ဒီတပ္သားေတြက
ယူငင္ကာ ေဆာင္ယူသိမ္းေလေတာ့
ႏြမ္းမိေပ လြမ္းျဖဴတစ္ေခ်ာင္းကိုမွ
လွမ္းထူမိရတဲ့ ... အို မိတ္ေဆြေရ
႐ႈံးမိ စစ္ေၾကာင္း ... ။

အရႈံးအႏိုင္ အမွန္မတြက္ပါလ (*)
အမွန္တကယ္ခ်စ္တာက
ရင္ထဲကေမတၲာတရား
ပစ္ခြာကာ သူေလသြားေစဦး
မွားေလဦး တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမို႔
ငိုခ်င္ေတာင္ ၾကိဳးကာျပံဳးျပမယ္
အခ်စ္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္း...။

အ႐ံႈးအႏိုင္ တြက္ပိုင္ကာ မခ်က္ေလပ (^)
သက္ယိုင္ကာ လဲကာက်ေစဗ်
အေလ်ာ့မေပးဟ ... ခ်စ္မိေန
ဟစ္မိေပ ဤစာပါးကိုမွ
အသာအယာ ယူကာ ျပမွာျဖင့္
စိတ္ေတာ္ၾကည္ ႐ႊင္ကာၿပံဳးရတဲ့
အို .... ကမ္းဆင့္ မွာေၾကာင္း ... ။

အမွာေတာ္ပါး ထုိစကားၾကားတာျဖင္႔ (*)
အငိုသမားေတာင္ ၾကိဳၾကားျပံဳးမိတယ္
မဆံုးေလတဲ႔ ဒီသံသရာ
ရည္သန္ကာ လက္ေရႊတြဲၾကေၾကာင္း
ေကာင္းဆုမြန္ေတာင္း...။

မငိုေလနဲ႕ဆရာ ၿပိဳေနကြဲ႕ ဤကမၻာမွာ (^)
ဆိုေလရဲ႕ သာယာေစေၾကာင္းကိုပ
လိုေနခဲ့ ခင္ရာႏွင္ မိတ္ပင္ေဟာင္းကိုလ
အေၾကာင္းညီၾကရဲ႕ စိတ္ေတာ္႐ႊင္
ထိပ္ေတာ္တြင္ စီကာေတြးခ်ဟဲ့
ဖိတ္ေခၚခ်င္ လာေပေကာင္းလွမို႕
အို ... အေဆြေတာ္ ကိုမိုးျမင့္ေရ ...
ကမ္းမိ လက္ေပါင္း ... ။

ေရွးအစဥ္အလာ စကားထာထားတာက (*)
ခင္မင္ရာမိတ္ေဆြေကာင္းရယ္က
ေဆြမ်ိဳးထက္ သာကာေကာင္းျပန္မို႔
ေပါင္းၾကတဲ႔ ရင္ဘတ္တူ
ထပ္တူကာ ရင္မွာလန္းပါဘိ
လွမ္းတူကာ ေပ်ာ္ရႊင္စပ္ၾကတယ္
ကိုအိပ္မက္ေရ
ကဗ်ာေတြသီကာ စပ္ကာျဖင္႔
စိတ္လက္သာေၾကာင္း...။

၂၁.၁၁.၂၀၀၈

(^) - အိပ္မက္ရွင္
(*) - မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္၌ေဖာ္ျပခဲ႔ေသာ ကဗ်ာေလးမွာ ကိုအိပ္မက္ရွင္ႏွင္႔ ကြ်ႏု္ပ္မိုးျမင္႔တိမ္တို႔ ႏွစ္ဦးေပါင္း၍ သီကံုးေရးစပ္ထားေသာ ကဗ်ာေလးျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ရင္ဘတ္တူ ကဗ်ာဆရာ လူရြယ္ႏွစ္ေယာက္၏ ရင္းႏွီးေႏြးေထြးမႈကို ေဖာ္ၾကဴးကာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ေလးႏွင္႔ ေရးစပ္ထားျခင္းျဖစ္၍ကဗ်ာဖတ္သူ၊ စာခ်စ္သူမိတ္ေဆြမ်ားအား မည္သည္႔ရသကိုမွ် ေပးႏိုင္စြမ္းမရွိလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စကားလံုးထားသိုမႈ ကာရန္ဖြဲ႔စည္းမႈမ်ား မညီညြတ္ခဲ႕လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကဗ်ာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင္႔ ပ်င္းရိဘြယ္ရာျဖစ္ခဲ႔လွ်င္ေသာ္လည္း
ေကာင္း ၀ါသနာတူရင္ဘတ္တူ ကဗ်ာဆရာလူရြယ္ႏွစ္ေယာက္၏ တတ္စြမ္းသမွ်ေလးႏွင္႔သာ ပူးေပါင္းဖန္တီးမႈျဖစ္သျဖင္႔ နားလည္ခႊင္႔လႊတ္ေပးႏိုင္မည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္အေနႏွင္႔မ်ားစြာေမွ်ာ္လင္႔မိပါေၾကာင္း ။

(အထက္၌ ေဖာ္ျပထားေသာပံုကို http://www.mysthaven.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

Template by - Abdul Munir