Saturday, May 29, 2010

ညေခ်ာ႔ေတး

ကိုယ္႔အဠာရသနဲ႔ ကိုယ္ျပန္အက်ဥ္းက်
ညတစ္ညရဲ႕ မ႑ိဳင္ဟာ
ကိုင္လႈပ္ခံရတဲ႔ လွံတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕အဖ်ားလို
ယိမ္းလို႔ခါလို႔ ။ ။

သုခုမဆန္ခ်င္စရာ ေတာရဲ႕မာယာနဲ႔
ျမိဳ႕ျပတို႔ရဲ႕ဂီတ ေရာေႏွာအခ်ိဳးခ်ရင္း
လင္းတစ္ခါ ေမွာင္တစ္လွည္႔ဘ၀ေတြရဲ႕
က်င္လည္မႈ အခ်ိဳးအဆစ္ၾကား
သံဆူးတဲ႔ လမ္းေတြမ်ားခဲ႔ရင္း
လွည္႔ကြက္မျပီတဲ႔ လွည္႔ကြက္မ်ားစြာထဲ
မပြင္႔ရဲတဲ႔ လည္ေခ်ာင္းတံခါးေတြ
မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္
ဆာေလာင္မႈနယ္ပယ္ထဲက
တစ္ထြာတစ္မိုက္အိမ္ေတြ
သားမဲ့မိခင္နဲ႔ မိခင္မဲ႔သားေတြ
ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပုခံုးသားနဲ႔
ေျခသလံုးအိမ္တိုင္ ဂရုဏာေတြ
အရာရာဟာ သဘာ၀နဲ႔အတူအသားက်လို႔...

အဲလိုညမ်ိဳးမွာမွ ငါကႏိုးထလာခဲ႔တယ္ ။ ။

မာယာအတတ္နဲ႔ ယက္တဲ႔ေတာင္းထဲ
၀ိညာဥ္တို႔ရဲ႕ကပြဲက ျခိမ္႔ျခိမ္႔သဲသဲပြဲခံ
အစြဲရွိသူတို႔ရဲ႕မွန္နဲ႔ အစြဲမရွိသူတို႔ရဲ႕ဟန္
ေပါင္းစပ္ျခင္းရဲ႕ သံစဥ္ေအာက္
လူဆိုတဲ႔သတၱ၀ါက ေၾကာက္ေၾကာက္လာတတ္ခဲ႔ ။ ။

သူ႔အသားက လွ်ာဖ်ားမွာစိမ္႔ေနေအာင္ခ်ိဳျမသတဲ႔
ကိုယ္႔အသားက်မွ အခါးဆိုင္းဘုတ္ေထာင္
ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ေအာင္ အေမွာင္ေတြထဲေဖ်ာ္ခ်
ကိုယ္႔မွ်ေျခနဲ႔ ကိုယ္ရစ္ပတ္
အယူ၀ါဒ ကတုတ္က်င္းမ်ားစြာနဲ႔
လူလူခ်င္း ခင္းတဲ႔စစ္ေတြမွာ
အနိဠာရံုေတြၾကီးထြား ရာသီေတြျခစားလို႔
ခံတြင္းနဲ႔ လွ်ာေတာင္ရန္ေဆာင္
ေအာ္....
ဘ၀ေတြ ေမွာင္ေမွာင္သြားၾကေပါ႔ ။ ။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔
ဘ၀ကို ေဘာင္ကြပ္မဲ႔အစား
ညကို အေမွာင္သြတ္သြင္းလိုက္တယ္
မင္းလဲ အိပ္သင္႔ျပီေပါ႔ေလ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Tuesday, May 11, 2010

အေမ႔သားက တစ္၀က္တစ္ပ်က္စီးဆင္းေနခဲ႔ရတယ္

ေလတိုက္လို႔ သစ္ရြက္လႈပ္တာကအစ
လိပ္ျပာလြင္႔မတတ္ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္ ေမေမ..

ျမဲျမံစြဲျမဲျခင္းနဲ႔ ရဲ႕ရင္႔စြာတိုးထြက္ေဖာက္၀င္ျခင္းေတြဟာ
အထူးတလည္မၾကိဳးစားရပါဘဲ နစ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ဆံုးကုန္တာ
ေခတ္ကမ်ား ျပဳစားလိုက္တာလား ေမေမ..

အလ်ားလိုက္ပဲ စီးစီး
ေဒါင္လိုက္ပဲ ေပ်ာ္၀င္ေပ်ာ္၀င္
ဒီခရီးက အတူတူျဖစ္ေနမွေတာ႔
တစ္ေန႔တစ္လံေလွ်ာက္လည္း
ကြ်န္ေတာ္ပန္းတိုင္ ေပ်ာက္ေနတုန္းဘဲ ေမေမ...

ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် က်က်နနတည္ေဆာက္မယ္ဆိုတဲ႔အေတြးက
အခု ေလဖမ္းဒါန္းစီးေနရသလိုပါဘဲ..

ခြန္အားရွိသေလာက္ ျခစ္ျခဳတ္ကုတ္တက္ရင္း
ဥာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ ျငမ္းေဆာက္ခါမွ
ကြ်န္ေတာ္႔ေလွခါး ျခစားေနတယ္တဲ႔ ေမေမ..

မိုးေမွ်ာ္အေဆာက္အဦးေတြၾကားေရာက္မွ
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ေသးငယ္ေနမွန္း
လူလူခ်င္း အနင္းခံရမွ
ေလထုဖိအား ဘယ္ေလာက္မ်ားေနခဲ႔မွန္း
မ်က္၀န္းမ်က္ဆံ ေမွးေမွးေတြျမင္မွ
ကိုယ္႔ဘ၀က အႏွိမ္ခံေနရမွန္း
လက္တစ္ဖ်စ္စာ ဦးေႏွာက္က
ပလတ္စတစ္ပ်ားေၾကာင္႔ အရည္ေဖ်ာ္ခံေနရမွန္း
ခ်ိနဲ႔လာတဲ႔စိတ္ဓါတ္က အရိပ္အျမြက္ေလာက္ေတာင္
မေတြးခ်င္ေတာ႔ပါဘူး ေမေမ...

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕ေလးမွာ
လွ်ပ္စစ္အားအလံုအေလာက္ မလာႏိုင္ေပမယ္႔
ကြ်န္ေတာ္႔ဦးေခါင္းမွာေတာ႔ တစ္ေန႔တစ္ျခား
မီးေခ်ာင္းေတြ မ်ားမ်ားလာတယ္ ေမေမ...

ရတနာသံုးပါးကိုသာ အားထားရင္း
ေမေမ႔ေျခဖမိုးအစံုကို ဦးခိုက္ရင္း
"ေမြးေမေက်းဇူးဆပ္ဖူးခ်င္တယ္ အေမ" ဆိုတဲ႔
ေမေမသိပ္ၾကိဳက္တဲ႔ သီခ်င္းေလးညဥ္းရင္း
တစ္ကုိယ္တည္း ၾကိတ္ၾကိတ္ငိုရလြန္းေတာ႔
ေခါင္းအံုးေလးေတာင္
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုအေပါင္းအသင္းမလုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး ေမေမ..

ေမေမေရ.....
ေတာင္တစ္လံုးအျဖစ္ရပ္တည္ခ်င္တဲ႔ ေမေမ႔သား
တိုက္စားဖန္မ်ားလြန္းေတာ႔လည္း
ေက်ာက္စရစ္ တစ္ခဲစာေလာက္ေတာင္ မက်န္ေတာ႔ဘူး..

အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္မရႏိုင္တဲ႔ ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြခံရတိုင္း
အျမင္႔ကိုမွန္းတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းက
အရမ္းနာတယ္ ေမေမရယ္....။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Monday, May 3, 2010

ဗလာ

အေၾကးတစ္ခ်ိဳ႕ကို ခြာခ်ဖို႔
ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ စိုက္ပ်ိဳးလိုက္ကာမွ
ငါ႔ေျမယာက ေလာင္စာမျပည္႔ဘူး ။ ။

ပူျပင္းလာတဲ႔ ရာသီေၾကာင္႔ဘဲလား
ေလးလံခန္းေျခာက္လာတဲ႔ တင္႔ေတာင္႔တင္႔တယ္က
တစ္ကုိယ္ေရတကာရ အေငြ႕ပ်ံျခင္းမွာ
ဖူးပြင္႔လိုက္တဲ႔ ရာသီစာ
အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္မွႈ မ်ားစြာ ။ ။

ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မေၾကာက္တတ္ခဲ႔ေပမယ္႔
အသိတရားေတြ အခိုးခံရတဲ႔
ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာ
စိတ္ရဲ႕ အေမွာင္ဆံုးအခန္းဟာ
မ်က္ႏွာ ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္ ။ ။

မွာယြင္းမႈကို ေျခရာခံမိသြားတာလား
ဒါမွမဟုတ္
အမွန္တရားကိုပဲ ရွာေဖြေတြ႕ရွိလိုက္တာလား
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္
ေပ်ာ္က်စီးဆင္းလာတဲ႔သက္ျပင္းေတြမွာ
သုခုမဆန္စြာ တီးခတ္ဖို႔
ငါ႔လက္ေတြ အသံမထြက္ေတာ႔ဘူး ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Template by - Abdul Munir