ျပန္စခြင္႔သာရွိခဲ႔ရင္

ဘ၀မွာ ေမွာင္မိုက္တဲ႔ ညေတြ
ငါျဖတ္သန္းဘူးပါရဲ႕.....
ဒါေပမယ္႔ အထီးက်န္မျဖစ္ခဲ႔ဘူး....
ငါ႔ေဘးမွာ အေဖာ္လုပ္ေပးမယ္႔
ငါ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိခဲ႔ဘူးတယ္...

ဘ၀မွာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မဲ႔တဲ႔ေန႔ေတြ
ငါျဖတ္သန္းဘူးပါရဲ႕....
ဒါေပမယ္႔ ငါစိတ္ဓါတ္မက်ခဲ႔ဘူး
ငါ႔ေဘးမွာ အားေပးမယ္႔လူေတြ
ရွိခဲ႔ဘူးတယ္ေလ....

ဘ၀မွာ မညီညာတဲ႔ ခေရာင္းလမ္း
ငါေလွ်ာက္လွမ္းဘူးပါရဲ႕....
ဒါေပမယ္႔ ငါအားမေလွ်ာ႔ခဲ႔ဘူး
ၾကမ္းတမ္းတဲ႔ ငါ႔လက္တစ္စံုကို
မညဥ္းမညဴဆုပ္ကိုင္မယ္႔
ၾကင္သူရဲ႕ လက္တစ္ဖက္
ရွိခဲ႔ဘူးတယ္ေလ....

အခုေတာ႔လည္း
လိုအင္ေတြျပည္႔ေျမာက္လို႔
ငါ႔ဘ၀ငါ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါမွ
ငါအထီးက်န္ခဲ႔ျပီ
ငါ႔ေဘးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြမရွိေတာ႔ဘူး...
ငါစိတ္ဓါတ္က်ခဲ႔ျပီ
ငါ႔ကို အားေပးမယ္႔သူမရွိေတာ႔ဘူး....
ငါအားေလ်ာ႔ခ်ိန္မွာ
ငါ႔ကို ကမ္းလင္းတဲ႔လက္ မရွိေတာ႔ဘူး....

ဘ၀မွာ တိုးတက္မႈကိုရွာေဖြရင္းနဲ႕
ေႏြးေထြးမႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာ
ငါသိလိုက္ခ်ိန္မွာ အရာရာတိုင္းဟာ
ေနာက္က်ခဲ႔ျပီေလ....

လိုခ်င္တာ တစ္ခုအတြက္
ေပးဆပ္မႈ တစ္ခုဆိုတာ
ရွိစျမဲလို႔ ငါသိလိုက္ခ်ိန္မွာ
ငါဟာ ေျမာက္မ်ားစြာ
ေပးဆပ္လိုက္ရပါျပီလား....

အကယ္လို႔မ်ား ဘ၀ဆိုတာကို
အသစ္ကေန ျပန္စခြင႔္ရွိခဲ႔ရင္ေလ....

အခ်စ္ေပ်ာက္အရူး

အတၲကို အေျခတည္ ဤေျမမဟီမွာေမြးဖြား
ေတးသြားေတြလည္း ဆိုဘူးပါရဲ႕
ငိုဘူးတာလည္း လူျဖစ္ကတည္းကပါ.....

အခ်စ္ကို သဏၰာန္လုပ္
သရုပ္ကိုတူေအာင္ ေရးဆြဲ
အေတြးမဆဲခင္ ေန၀င္ေတာ႔
ေရႊရင္အစံုက လိႈက္ေမာျပီ....
ေႏြရင္အခုန္က လိုက္ေလ်ာမညီ...

ရိႈက္ရိႈက္သာ ငိုခ်င္ေပမယ္႔
တစိုက္မတ္မတ္သာ
လိုအင္ေတြ ရွာေဖြဦးေတာ႔
မဆံုးတဲ႔ မြန္းတည္႔ခ်ိန္မွာ
ေနျမင္႔ေလ အရူးရင္႔ေလျပီ....

အတၲေတာမွာ ေမာရတဲ႔ဘ၀
ေျပာျပရင္ စာေတြမဆံုးႏိုင္ဘူး
ေလာကတခြင္ ငါရွာေဖြဦးမည္
အခ်စ္ေပ်ာက္ ရွာပံုေတာ္ဖြင္႔.....

မလုိခ်င္ေတာ႔ေသာ အခ်စ္တစ္ခု

ႏြယ္တစ္ခက္ ျမက္တစ္ပင္ေတာင္
မင္းရဲ႕ အခ်စ္ဓါတ္၀င္ရင္
ငါ႔အတြက္ ေဆးဘက္၀င္တယ္လို႔
ငါထင္ခဲ႔မိတယ္.....

တိမ္သလႅာ ကြန္႔ျမဴးလို႔
ညႊန္႔ဖူးတဲ႔ အခ်စ္သစ္ပင္
မင္းရင္ခြင္ ခို၀င္ကာပ်ိဳးေတာ႔
အလင္း၀င္တဲ႔ အာရုဏ္ဦး
ငါမယံုရဲေတာ႔ဘူး ခ်စ္သူ....

သံေယာဇဥ္ ရင္မွာျငိပါရဲ႕
ခ်စ္သူလည္း အၾကင္နာရွိပါလ်က္
ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ ၀င္ကာေႏွာက္ေတာ႔
ရင္မွာ ေၾကာက္ေၾကာက္လာမိတယ္......

ဖိစီးမႈေပါင္း မ်ားစြာကႏွိပ္စက္
အိပ္ပ်က္တဲ႔ ညေပါင္းမ်ားလာေတာ႔
သန္းေခါင္ေက်ာ္ေတာင္ မအိပ္စက္
အေမွာင္ေပ်ာ္တဲ႔ ညဇီးကြက္တစ္ေကာင္သာ
ငါ ျဖစ္လိုက္ခ်င္တယ္....

မရခင္က တမ္းတမိပါလ်က္
ရျပီးမွ မလိုခ်င္တဲ႔ငါ႔ကို
ညိဳညင္လို႔ အျပစ္ဆိုရင္လည္းဆိုပါေတာ႔
ငါလိုခ်င္တာ အဲလိုအခ်စ္မဟုတ္ဘူး.....

ႏွစ္ထပ္ရွိမွ မွတ္မိမယ္

မီးဆိုတာ ပူတယ္လို႔
လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာကတည္းက
သိခဲ႔ၾကတယ္.....

ေရဆိုတာ ေအးျမလို႔
ကေလးဘ၀တည္းက
သိခဲ႔ၾကတယ္....

သို႔ေသာ္လည္းေလ
သိသာသိသည္ မက်င္႔ၾကံႏိုင္
နားလည္ေသာ္ျငား သဘာမေပါက္ႏိုင္
ဒီမီးကိုမွ ကိုင္ခ်င္ ထိခ်င္ စမ္းသပ္ခ်င္သည္
အခ်စ္မီးဟု ဆိုေလသည္...

ပိုးဖလံမ်ိဳး မီးကိုတိုးလို႔
ဆိုရိုးက ရွိခဲ႔ေပမယ္႔
အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္တဲ႔
ငါ႔ဦးေႏွာက္ တစ္ထြာတစ္မိုက္ရယ္ေၾကာင္႔
ႏွလံုးသားပိုးဖလံ အမုန္းမီးလွ်ံကိုတိုး၀င္ခ်ိန္
ေလေျခြလို႔ေ၀ေနရာက ျပဳတ္က်တဲ႔သစ္သီးလို
အမုန္းေျခဖ်က္လို႔ ငါ႔ႏွလံုးေၾကပ်က္ျပီ......

ကြဲေၾကအက္ႏွလံုးသား အရႈံုးမ်ားစြာရင္ဆိုင္ရခ်ိန္
အမုန္းတရားက ျပံဳးလ်က္နဲ႔ေျပာတယ္....
"ဆိုရိုးေတြရွိပါလ်က္ ေဆာင္ပုဒ္ေတြထားပါလ်က္
မိုက္မဲတဲ႔ ဒီအသည္း ငါထပ္ေတာင္ခြဲခ်င္ေသးတယ္"....

အိပ္မက္ေပ်ာက္သူ

တိမ္ေတြကို ေလဟုန္စီး
ေကာင္းကင္ထက္ ငါခရီးႏွင္ခ်ိန္
ငါ႔ရင္ခြင္က အခန္းငယ္တစ္ခုျဖစ္လို႔...
ခ်စ္သူက ငါ႔နံေဘး
ခ်စ္ေတးေတြ သီကာေၾကြးေတာ႔
ဘ၀င္ကိုေလဟပ္ ငါေက်နပ္ခဲ႔တယ္...

ညိဳ႕ငင္တဲ႔ သူ႔အျပံဳး
ငါ႔ႏွလံုးကို သိမ္းၾကံဳးယူငင္လို႔
အခ်စ္ဆိုတဲ႔ ပလႅင္ထက္မွာ
မင္းအတြက္ ေန႔ရက္ေတြျဖတ္သန္း
ဇာတ္လမ္းက ေပ်ာ္စရာအတိေပါ႔...

မထင္မွတ္ ရုတ္တရက္၀င္ကာရမ္းတဲ႔
အလင္းစက္မိုး ငါ႔ကိုယ္ေပၚသြန္းျဖိဳးေတာ႔
ခ်စ္သူလည္းေပ်ာက္ တိမ္လည္းေပ်ာက္လို႔
မ်က္ေမွာက္ဘ၀ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္
ဘလာနတၲိ ဒီအခန္း
အလြမ္းနဲ႔သာျပည္႔တဲ႔ၾကမ္းျပင္ထက္
ငါအိပ္စက္ ေနတာပါလား.......

ေနာက္မ်ား အခြင္႔ၾကံဳလို႔ ထပ္မက္ရင္
မႏိႈးၾကပါနဲ႔ အလင္းစက္တို႔ရယ္
ငါ..ဒီအိပ္မက္က မႏိုးထခ်င္လို႔ပါ....

မိုးႏွင္႔အလြမ္းပတ္သတ္ခ်ိန္

ခ်စ္ျခင္းကို မာန္တုျပိဳင္လို႔
ငါ႔ရင္ခြင္ ဒဏ္ရာလိႈင္တဲ႔ေန႔က
အလြမ္းေတာင္ထိပ္မွာ
မိုးေတြညိဳ႕လို႔ေပါ႔......


ငါ႔လက္ေတြျမဲပါလ်က္
ထားရက္တဲ႔ သူေလခြဲေလေတာ႔
အသည္းမာႏိုင္သူ
လူတစ္ေယာက္ရယ္ေၾကာင္႔
ငါ႔ရင္ခြင္ ေျပာင္းျပန္ေမွာက္ခဲ႔ျပီ.....

သမုဒယ ျမစ္နံေဘးမွာ
ယုယစြာခ်စ္ေတးဆိုတုန္းက
မျငိဳျငင္တဲ႔ သူ႔အျပံဳး
ငါလံုးလံုးမေမ႔ခဲ႔ဘူး.....

ခြဲလာသည္႕ရက္ေတြ
ရွည္ၾကာေညာင္းေပမယ္႔
ကြဲလာသည္႕ အသည္း
အနာမက်က္တာေၾကာင္႔
ငါ႔ရင္ခြင္မွာ နာရက္က
လြမ္းမိတယ္.......

စြဲထင္သည္႕ အလြမ္းဒဏ္
ငါ႔ရင္ခြင္ မခံႏိုင္ေတာ႔
ယမံုနာျမစ္နံေဘးမွာ
ခ်စ္ေတးဆို ေဖာက္ထုတ္ခ်ိန္
အလြမ္းေတာင္ထိပ္မွာ
မိုးေတြညိဳ႕ျပန္ျပီ.......

အေမ

အေမ.........
ဖ၀ါးလက္ႏွလံုး ပခံုးလက္ႏွစ္သစ္
လူျဖစ္ေအာင္ေမြး အသက္ေပးလို႔
ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔တာ တို႔အေမ
တို႔ကို ခ်စ္တဲ႔ အေမ..........


မေကာင္းမႈေရွာင္ ေကာင္းမႈေဆာင္ေအာင္
သြန္သင္ညႊန္ေပး လမ္းျပေပး၏....
အႏၲရာယ္ဟူသမွ် ျမဴမက်ေအာင္
ုလံုျခံဳမႈေပး လမ္းျပေပးသည္႔....
ေမတၲာတြယ္ဖက္ ဤအခ်က္သည္
ငါ႔ရင္ထက္၀ယ္......
နက္နက္ထင္ထင္ စြဲနစ္၀င္သည္
ရင္ခြင္မွတမ္း အေမ႔လြမ္းသည္
အေမလြမး္ခ်င္း တို႔ဆိုမည္...

ဇရာအိုမင္း ယိုယြင္းပ်က္ဆီး
အသက္ၾကီးေတာင္မွ....
သားသမီးေရး ေရွ႕တန္းေပးလို႔
ေဆာင္ရြက္ေပးတာ တို႔အေမ
တို႔ကို ခ်စ္တဲ႔ အေမ....

ခ်စ္သားအတြက္ ရတက္ေပြ
ပါးထက္မွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ထားရက္ခဲ႔ေတာင္ ခ်စ္ေနေသးေပ
တို႔ကို ခ်စ္တဲ႔ ေမြးေမေမ.....

ေမေမ႔ေက်းဇူး ျမင္႔မိုရ္ဦးႏွင္႔
ႏိႈင္းယွဥ္လို႔ပင္ အရာမထင္
ျမင္႔မိုရ္မက ထို႔ထက္မ်ားသည္႕
ေက်းဇူးၾကီးမား ေမတၲာတရားသည္
တုႏိႈင္းလို႔ပင္ မယွဥ္ႏိုင္ျပီ
အႏိႈင္းမဲ႔ အေမ တို႔အေမ..........

ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္၏ ဖြင္႔ဟ၀န္ခံခ်က္

ေမွာင္မိုက္မိုက္ တိမ္တိုက္တစ္ခုနဲ႔.....
တိတ္ဆိတ္စြာ က်ဆံုးတဲ႔ငါ႔အခန္း.....
အစိမ္းရင္႔ရင္႔ ေလျပည္ေတြသန္းလို႔ေပါ႔.....


မ်က္ကန္းတို႔မည္သည္ တေစၧကိုမေၾကာက္သလို....
လက္လွမ္းလို႔မမွီသည္႔ အေျဖကိုတပ္မက္ေတာ႔.....
ငါ႔ထက္ရူးသြပ္တဲ႔သူေကာ ရွိဦးမလား....

မံႈ၀ါး၀ါး ညအေမွာင္ေအာက္.....
ယံုမွားတဲ႔ လေရာင္ေပ်ာက္ခ်ိန္.....
ေၾကာင္႔က်မဲ႔စြာနဲ႔ အႏူးညံ႔ဆံုးခ်စ္တတ္တဲ႔.....
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလုံးသား.....
အမုန္းမ်ားေအာက္မွာ က်ဆံုးခဲ႔တယ္....

ဂစ္တာအိုအို သံစဥ္ခ်ိဳခ်ိဳရြတ္ဆိုလည္း.....
ေ၀းလြင္႔ျခင္းႏွိပ္စက္လို႔ အိပ္မက္မွာေတာင္.....
ကေယာင္ကတမ္း ေယာင္ယမ္းလို႔တမ္းတမိေတာ႔.....
ေသာတကလည္း မၾကားႏုိင္ျပီ.....
ေလာကကလည္း မသနားႏိုင္ျပီ....

အခ်စ္ၾကီးတဲ႔ ေယာက်ာ္း.....
မေဖာက္ျပားဘဲ ေခါက္ထားခံခဲ႔ရခ်ိန္.....
၀မ္းနည္းလို႔ ငါငိုခ်င္ေနလည္း.....
မာနကို ခ၀ါမခ်ႏုိင္ျပီမို႔.....
ၾကံဳလာတဲ႔ အလြမ္းဒဏ္ကို.....
ငါ႔ရင္နဲ႔ ဆီးခံခ်ိန္မွာ.....
ခပ္ယဲ႔ယဲ႔သာ ျပံဳးျပမိတယ္.....
ႏွလံုးသားမွာေတာ႔မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ေပါ႔.....

ထိုတစ္ည၀ယ္

"မိုးျမင္႔ မင္းဒီေန႔ ညဂိုဏ္းဆင္းရမယ္ လို႔ လမ္းဗိုလ္က ေျပာခိုင္းလိုက္တယ္" ညေနပိုင္းလုပ္ငန္းခြင္ သိမ္းလို႔ site ထဲက ေကာ္ဖီမစ္ဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္း ေကာ္ဖီကို ဇိမ္ခံေသာက္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေကာ္ဖီမစ္ဆိုင္ထဲ ၀င္လာတဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အင္ဂ်င္နီယာ ကိုရဲ စကားေၾကာင္႔ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီေတာင္ မ်ိဳမက်ျဖစ္သြားပါတယ္။"သြားပါျပီကြာ ဒီညေတာ႔ ေစာေစာေလးနားရရင္ Mechanical လိုင္းဘက္သြားျပီး ကာရာအုိေက သြားဆိုမလားလို႔ အခုေတာ႔စိတ္ကူးေတြပ်က္ပါျပီ" ညဥ္းညဥ္းညဴညဴ ေျပာလိုက္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ စကားေၾကာင္႔ ေဆးလိပ္ရိႈက္ေနတဲ႔ ကိုရဲရီပါေတာ႔တယ္။ ေကာ္ဖီမစ္ေရာင္းတဲ႔ ေဒၚဘုမက " လမ္းဗိုလ္ေလးကလည္း ကာရာအိုေက မဆိုရလညး္ အလုပ္ျပီးေတာ႔ ေဒၚဘုမဆိုင္မွာ ေကာ္ဖီမစ္လာေသာက္ေပါ႔ " " ေအာ္ေဒၚဘုမက အလကားတိုက္မွာမို႔လို႔လား" " အမေလး တုိက္ပါတယ္ လမ္းဗိုလ္ေလးရယ္" " ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္ကေနာက္တာပါ" " ကြ်န္ေတာ္ညအလုပ္သိမ္းမွ လာေသာက္ပါ႔မယ္ " ကြ်န္ေတာ္တို႔ site ထဲမွာေတာ႔ SAE ကို လမ္းဗိုလ္ JE ကို ေတာ႔ လမ္းဗိုလ္ေလး လို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ဒီအေခၚေ၀ၚေတြကို ဆည္ေျမာင္းမွာ လုပ္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား သိၾကပါလိမ္႔မယ္။

ကြ်န္ေတာ္လည္း ညပိုင္းအလုပ္ျပန္ဆင္းရမွာဆိုေတာ႔ ေကာ္ဖီမစ္ကို ဇိမ္ခံမေသာက္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ ေကာ္ဖီကို တစ္ၾကိဳက္ထဲ မ်ိဳခ်ျပီး ဆိုဒ္အေပၚဘက္ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ ရွိတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ အေဆာင္ကို ျပန္ဘို႔ လုပ္ရပါေတာ႔တယ္။ "ကိုရဲ ေရ ငါေတာ႔ျပန္ျပီေဟ႔" " ေအးေအး ငါေနာက္မွ လိုက္ခဲ႔ေတာ႔မယ္ " ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုရဲ ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး အေဆာင္ရွိရာကို ျပန္လာခဲ႔ လိုက္တယ္။ အေဆာင္ေရာက္တာနဲ႔ ခဏနားျပီးေတာ႔ ေရခ်ိဳး ထမင္းစားဘို႔ ျပင္ရပါေတာ႔တယ္။ ေရခ်ိဴး အ၀တ္လဲျပီး ထမင္းစားေဆာင္ထဲ ၀င္ေတာ႔ ထမင္းခ်က္တဲ႔ အိမြန္က " ဟယ္ ဗိုလ္ေလး ေစာလွခ်ည္လား စားေတာ႔မွာလား " " ဟုတ္တယ္ စားေတာ႔မယ္ အိမြန္ ကြ်န္ေတာ္ ညပိုင္း အလုပ္ျပန္၀င္ရမွာ မို႔လို႔ဟင္းက်က္ျပီလား " " ေအာ္ ဟုတ္လား က်က္ျပီဗိုလ္ေလး အခုေလးတင္ဘဲ က်က္တယ္ " " က်က္ရင္ခူးေတာ႔ အိမြန္ ကြ်န္ေတာ္ စားေတာ႔မယ္" ကြ်န္ေတာ္လည္း ထမင္းစားျပီး အလုပ္ဆင္းဘို႔ ဆိုဒ္ထဲကို ဆင္းလာခဲ႔ပါတယ္။ ဆည္ဆိုတာမ်ိဳးက ျမစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ နီးတဲ႔ ေနရာမ်ိဳးမွာ ေဆာက္ေလ႔ရွိေတာ႔ မ်ားေသာအားျဖင္႔ ေတာထဲမွာ ေဆာက္တာမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ အလုပ္ဆင္းျပီး ျပန္လာရင္ စားေသာက္ေရး အဆင္ေျပေအာင္လို႔ စီစဥ္ေပးထားပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဆိုဒ္ထဲေရာက္ေတာ႔ ည၇နာရီ ထိုးခါနီျပီေပါ႔။ " ဆန္းလင္းလားေဟ႔ " ဆိုဒ္ထဲမွာ လူရိပ္လွမ္းျမင္ လိုက္တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာနဲ႔ အတူ ညပိုင္းအလုပ္ဆင္းရမယ္ အလုပ္သမားေလး ဆန္းလင္းဘဲ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ပါတယ္။ " ဟုတ္ ဗိုလ္ေလး " " ဆန္းလင္းေရ ကိုေအာင္ခိုင္ေရာက္ျပီလား " " မေတြ႔ေသးဘူး ဗိုလ္ေလး " ေရာက္ပါျပီဗ်ာ" ကြ်န္ေတာ္ေမးလို႔ ဆန္းလင္းေျဖသံ အဆံုးမွာဘဲ ကြ်န္ေတာ္႔တို႔နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းကေန ကိုေအာင္ခိုင္႔ အသံထြက္လာပါတယ္။ " ေအာ္ ကြ်န္ေတာ္က ဘက္ဟိုးနဲ႔ ကြယ္ေနလို႔ မျမင္လိုက္တာ ကိုေအာင္ခိုင္ရဲ႕ " ကဲ လူလည္း ဆံုျပီ ၇နာရီလည္း ထုိးျပီ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အလုပ္စလိုက္ ၾကရေအာင္" " ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခု တာ၀ါ တိုင္ကေန ေရတံခါး ဖြင္႔ေပးလိုက္လို႔ ထြက္လာတဲ႔ ေရစီးဘို႔ ေရထြက္ေျမာင္းကေတာ႔ ေဖာက္ျပီးေနျပီ အခုအဲဒီေရထြက္ေျမာင္းကို slope ဆြဲရမယ္ ကိုေအာင္ခိုင္။ slope ကေတာ႔ ၄၅ ခ်ိဳးမယ္။ အဲဒါ slopeေစာင္းညီေအာင္လို႔ ကိုေအာင္ခိုင္ ဘက္ဟိုး နဲ႔ လက္သည္းကုတ္ရလိမ္႔မယ္ နည္းနည္းေတာ႔လက္၀င္မယ္" " ရပါတယ္ ဗိုလ္ေလးရယ္ ေအာင္ခိုင္တို႔ ကဒါမ်ိဳးကြ်မ္းျပီးသားပါ" "ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္ ပိုေသခ်ာေအာင္မွာတဲ႔ သေဘာပါ ကိုေအာင္ခိုင္က စိတ္ခ်ရျပီးသားဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ သိျပီးသားပါ" " ဆန္းလင္း ထြက္တဲ႔ေျမၾကီးကို ဟိုတေန႔ ကေျမတူးထားတဲ႔ ကမ္းပါးထဲ ျပန္ထည္႔မယ္။ Dumper ေတြေရာက္ျပီမွလား။ ေရာက္ျပီဗိုလ္ေလး " " ကဲ ကိုေအာင္ခိုင္ စမယ္ " " ဟုတ္ဗိုလ္ေလး ဒါနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္သိမး္မွာလဲ ဗိုလ္ေလး" " ၁၀နာရီေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ " " ဟို ေမွာင္မွာဆိုးလို႔ပါ " " ဟား ဟား ဟား ေမွာင္လဲ ကိုေအာင္ခိုင္ကို ဘယ္သူမွ မဆြဲပါဘူး " " မဟုတ္ပါဘူး ေမွာင္ေတာ႔ကြ်န္ေတာ္ သရဲေၾကာက္လို႔ပါ " " အမေလး ကိုေအာင္ခိုင္ ေယာက်ာ္း ရင္႔မာၾကီးျဖစ္ျပီး ေၾကာက္တတ္ရန္ေကာ။ ကဲပါဗ်ာ လုပ္စရာ ရွိတာလုပ္ပါ၁၀နာရီ အတိ ဆိုရင္ သိမ္းေပးမယ္ ဟုတ္ျပီလား" ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုေအာင္ခိုင္ကို ေျပာျပီး လုပ္ငန္းစဘို႔ ေလာေဆာ္လိုက္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဆန္းလင္းကို Dumper ေတြအေခါက္အေရကို တာလီခ်ိဳးခိုင္းျပီး ကြ်န္ေတာ္က Tranches ရဲ႕ slope ကို ညီမညီၾကည္႔ လိုတဲ႔ ေနရာကို ထပ္ဆြဲခိုင္းနဲ႔ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနပါေတာ႔တယ္။ " ဗိုလ္ေလးေရ ဒီတစ္ေၾကာင္းက ေနာက္ဆံုးဘဲဗ်ိဳ႕ က်န္တာေတြ ျပီးျပီ " ကိုေအာင္ခိုင္ေျပာစကားေၾကာင္႔ ဟိုဘက္အျခမ္းကို စစ္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ကိုေအာင္ခိုင္ ရွိရာကို လာခဲ႔ပါတယ္။ " ဇြပ္ " " ဟာ အေရးထဲ ရြံ႕ကနစ္ျပန္ျပီ " ကိုေအာင္ခိုင္ဆီအလာ ရြံ႕အိုင္ကို မျမင္ဘဲ တက္နင္းမိတာေၾကာင္႔ safety ထဲကို ရြံ႕ေတြ နစ္၀င္ကုန္ပါေတာ႔တယ္။ နစ္၀င္တဲ႔ ရြံ႕ေတြကို မခြာႏိုင္ေသးဘဲ ကိုေအာင္ခိုင္ရွိရာကို သာခပ္သြက္သြက္လွမ္းလာလိုက္ပါတယ္။ စိတ္ထဲကလည္း" ဒီလူ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ျမန္ျမန္ျပီးေအာင္လုပ္ရင္ေတာ႔ ခက္မယ္ " လို႔ ေတြးလိုက္မိပါတယ္။ ေနာက္၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနတဲ႔ အခါမွာေတာ႔ ကိုေအာင္ခိုင္ စက္ပိတ္သံ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ နာရီၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔ ၁၀နာရီ အတိပါဘဲ။ ခဏေနေတာ႔ ကိုေအာင္ခိုင္အနားေရာက္လာျပီး " ဗိုလ္ေလး အားလံုးျပီးျပီ ၁၀နာရီ လည္းထိုးျပီ အလုပ္သိမ္းေတာ႔မယ္ေနာ္ " ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္အားလံုးျပီးျပီမို႔ ကိုေအာင္ခိုင္ကို ျပန္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ " ဆန္းလင္းေရ Dumper ေတြ ဘယ္ႏွေခါက္လည္း မွတ္ထားတယ္ေနာ္" " ဟုတ္ မွတ္ထားပါတယ္ " ေအးေအး မင္းမီးတုိင္ႏွစ္တိုင္ ျဖဳတ္ျပီးယူသြားေတာ႔။ ဒီတစ္တိုင္ေတာ႔ ထားခဲ႔ မနက္က်မွ ျဖဳတ္မယ္။ မင္းေဒၚဘုမ ဆိုင္ကေစာင္႔ ငါဖိနပ္မွာ ကပ္ေနတဲ႔ ရြံ႕ေတြ ခြာျပီးလိုက္ခဲ႔မယ္ " ။

ဆန္းလင္းထြက္သြားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း အနားမွာ ရွိတဲ႔ မီးတုိင္ေအာက္ ထိုင္ျပီး တုတ္တေခ်ာင္းနဲ႔ safety ထဲနစ္၀င္ေနတဲ႔ ရြံ႕ေတြကို ခြာပါေတာ႔တယ္။ ရြံေတြခြာရင္းကေန ဘယ္လို ျဖစ္တယ္ မသိပါဘူး ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းနဲ႔ ထလာပါတယ္။ ပထမေတာ႔ ေအးလို႔ျဖစ္မယ္လို႔ဘဲ ေတြးလိုက္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေနာက္ေတာ႔ ၾကက္သီးထတာက ေအးလို႔ထတာနဲ႔ မတူဘူးဆိုတာ သတိထားမိလိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အနီးအနား ပတ္၀န္းက်င္ကို ဓါတ္မီးနဲ႔ ေ၀႕၀ိုက္ျပီး ထိုးၾကည္႔မိပါတယ္။ လူရိပ္လူေျခဆိုလို႔ လည္းမေတြ႕ရ အလင္းေရာင္ကလည္း ကြ်န္ေတာ႔အနားမွာသာ မီးေခ်ာင္းအေသးေလး ထြန္းထားလို႔ လင္းေနေပမယ္႔ ပတ္၀န္းက်င္အကုန္လံုးကေတာ႔ေမွာင္နဲ႔ အတိပါ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ထင္လို႔ျဖစ္မွာပါလို႔ အားတင္းရင္း ရြံ႕ေတြဆက္ခြာေနမိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ္႔ ကိုစိုက္ၾကည္႔ေနသလိုမ်ိဳး ခံစားလာရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္းး ဖိနပ္က ရြံ႕ေတြကို ျပီးေအာင္မခြာေတာ႔ဘဲ ကပါးေပၚက ေဒၚဘုမဆိုင္ကို ထြက္လာပါေတာ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျခလွမ္း သံုးလွမ္းေလာက္ လွမ္းျပီးခ်ိန္မွာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ေက်ာကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ အေနာက္ကေန တစ္ခုခုနဲ႔ ပစ္လိုက္တာ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာပါေကာ႔ထြက္သြားပါတယ္။ လူသူ တစ္ေယာက္မွ မရွိတဲ႔ ကမ္းပါးေအာက္က ကြင္းျပင္ထဲမွာ ဘယ္သူက ကြ်န္ေတာ္႔ကို ပစ္မွာလဲ။ ပုန္းျပီးပစ္ရေအာင္လည္း ပုန္းခုိစရာ ေနရာ မရွိ လြင္ျပင္ထီးထီးတည္း ရယ္ပါ။ စိတ္ထဲကလည္း အသားနာသြားေတာ႔ ေဒါသက ေထာင္းကနဲ ထြက္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဖ်တ္ကနဲေနာက္လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ခ်ိန္မွာ ေစာေစာက ကြ်န္ေတာ္ထုိင္ခဲ႔တဲ႔ ေနရာနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ မည္းမည္းအေကာင္ၾကီး ကြ်န္ေတာ္႔ဆီလွမ္းလာေနတာကို မီးေရာင္နဲ႔ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ ေနာက္က်တဲ႔ ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္လို႔ သေဘာထားျပီး ေဒၚဘုမ ဆိုင္ရွိရာ ကမ္းပါးယံေပၚကို အသည္းအသန္ ေျပးပါေတာ႔တယ္။ ေနာက္လည္း လွည္႔မၾကည္႔ရဲေတာ႔ပါဘူး။ ေဒၚဘုမဆိုင္ကို ဘယ္လိုဘယ္လို ေရာက္လာမွန္းေတာင္မသိေတာ႔ပါဘူး။ safety စီးထားျပီး ကမ္းပါးယံေပၚကို သာမာန္အခ်ိန္မွာ တက္ခိုင္းရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားျပီး တက္ယူရပါမယ္။ အခုေတာ႔ ဘယ္လိုဘယ္လို အေပၚေရာက္လာမွန္းေတာင္ မသိေတာ႔ပါဘူး။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေျပးလာလိုက္တာေလ။ ေမာၾကီးပန္းၾကီးနဲ႔ ေျပးလာတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ၾကည္႔ျပီး ဆန္းလင္းေကာ ေဒၚဘုမ ပါလန္႔သြားၾကပါတယ္။

" ဗိုလ္ေလး ဘာျဖစ္လာတာလဲ " " ဘာမွမေမးနဲ႔ဦး ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေရအရင္ တိုက္ပါ " " ဆန္းလင္း ငါ႔ေနာက္ေက်ာကို ၾကည္႔စမ္း ဘာျဖစ္တာလဲလို႔ " " ဗိုလ္ေလး တစ္ခုခုနဲ႔ အပစ္ခံရသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္ ၾကည္႔ရတာ ရြံ႕ေစးတံုး နဲ႔အပစ္ခံရသလိုဘဲ " " ဟုတ္လား " ေဒၚဘုမ ေပးတဲ႔ေရကို ေသာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ တီရွပ္ကို ခြ်တ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ လက္တစ္၀ါးစာေလာက္ ရွိတဲ႔ ရြံ႕ေစးရာၾကီးကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ျဖစ္ပံုကို ေျပာျပေတာ႔ ေဒၚဘုမက " ေတာ္ေသးတာေပါ႔ ဗိုလ္ေလးရယ္ ေနာက္ဆို တစ္ေယာက္ထဲ မေနခဲ႔နဲ႕ ဗိုလ္ေလးက မၾကံဳဖူးေသးလို႔ တစ္ေယာက္ထဲ ေနခဲ႔တာ ကြ်န္မတို႔ ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ တစ္ေယာက္ထဲ မေနခဲ႔ ရဲဘူး။ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ႔တဲ႕ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တနည္းနည္းနဲ႔ ေျခာက္ခံရတတ္တယ္ " " ေနာက္ဆို ကြ်န္ေတာ္လည္း တစ္ေယာက္ထဲ မေနရဲေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ " " ကဲကဲ ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ဦး ဗိုလ္ေလး " ေဒၚဘုမ ကမ္းေပးလာတဲ႔ ေကာ္ဖီကို ေသာက္ရင္းနဲ႔ ဒီညအျဖစ္အပ်က္ကိုေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔ႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးလို႔ ေတြးလိုက္မိပါေတာ႔တယ္။