Thursday, September 18, 2008

အိပ္မက္ေပ်ာက္သူ









တိမ္ေတြကို ေလဟုန္စီး
ေကာင္းကင္ထက္ ငါခရီးႏွင္ခ်ိန္
ငါ႔ရင္ခြင္က အခန္းငယ္တစ္ခုျဖစ္လို႔...
ခ်စ္သူက ငါ႔နံေဘး
ခ်စ္ေတးေတြ သီကာေၾကြးေတာ႔
ဘ၀င္ကိုေလဟပ္ ငါေက်နပ္ခဲ႔တယ္...

ညိဳ႕ငင္တဲ႔ သူ႔အျပံဳး
ငါ႔ႏွလံုးကို သိမ္းၾကံဳးယူငင္လို႔
အခ်စ္ဆိုတဲ႔ ပလႅင္ထက္မွာ
မင္းအတြက္ ေန႔ရက္ေတြျဖတ္သန္း
ဇာတ္လမ္းက ေပ်ာ္စရာအတိေပါ႔...

မထင္မွတ္ ရုတ္တရက္၀င္ကာရမ္းတဲ႔
အလင္းစက္မိုး ငါ႔ကိုယ္ေပၚသြန္းျဖိဳးေတာ႔
ခ်စ္သူလည္းေပ်ာက္ တိမ္လည္းေပ်ာက္လို႔
မ်က္ေမွာက္ဘ၀ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္
ဘလာနတၲိ ဒီအခန္း
အလြမ္းနဲ႔သာျပည္႔တဲ႔ၾကမ္းျပင္ထက္
ငါအိပ္စက္ ေနတာပါလား.......

ေနာက္မ်ား အခြင္႔ၾကံဳလို႔ ထပ္မက္ရင္
မႏိႈးၾကပါနဲ႔ အလင္းစက္တို႔ရယ္
ငါ..ဒီအိပ္မက္က မႏိုးထခ်င္လို႔ပါ....

3 comments:

Unknown said...

မႏိႈးၾကပါနဲ႔ အလင္းစက္တို႔ရယ္
ငါ..ဒီအိပ္မက္က မႏိုးထခ်င္လို႔ပါ....
လာလြမ္းသြားတယ္ဗ်ာ....

Dream said...

ဒါဆိုလည္းဆက္အိပ္..ဆက္အိပ္..
ဟိတ္ကေလးေတြ..သိပ္မဆူနဲ႔ေနာ္..
မမမိုးႀကီးအိပ္ေနတယ္။
ဟီးဟီး....

ရႊန္းမီ said...

ဒါ ဘာ၀ဋ္ေၾကြးရွိလို႔မ်ားလဲ အစ္ကိုမိုးျမင့္တိမ္ ?
ႏိုးရက္နဲ႔ ထ မသြားပဲ ျပန္အိပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္ ဒီလိုပဲ လည္ေနမွာေပါ့။
ဒါေပမယ့္လည္း အိပ္ေပ်ာ္ဟန္ ေဆာင္သူကို အႏိႈးရ ခက္ပါတယ္။

Template by - Abdul Munir