Tuesday, February 17, 2009

ပန္း "အ" ေတာင္

အဆိပ္မဲ့ပင့္သက္ကို ရွာေဖြရင္း
ငုပ္လ်ိဴးတဲ႔ေနကိုမွ သိမ္းပိုက္ခ်င္ခဲ့ ။

မ်က္ရည္နဲ႔ မိတ္ဆက္ရင္း
ရင္ကို သြန္ၾကဲေတာ႔
ေၾကမြသြားတဲ႔ အဘိဓမၼာမွာ
ရူးသြပ္မႈ မ်က္ႏွာစာေတြပါရဲ႕ ။

နင္းပစ္လိုက္ၾကစမ္း....

အၾကည္႔ေတြ ျဖတ္ေလွ်ာက္ဖို႔
ငါ႔အသည္းကို ဆုတ္ျဖဲထားတယ္
ေ၀ဒနာ စိမ္႔ထြက္သေရြ႕
ဒီရင္ေငြ႕နဲ႔ အသက္ဆက္မယ္ ။

အတၱေလကိုရႈရင္း
အၾကိမ္ၾကိမ္မိုက္တဲ႔ ကမၻာမွာ
သက္တန္႔ေတာင္မွ အေရာင္မပါဘူး ။

အရွိကို မရွိလုပ္
မရွိျခင္းကို အရွိဖန္ဆင္း
နက္နဲျခင္း တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္နဲ႔
ငါ႔ေလာကမွာ ငါ႔လသာရင္
စၾကာ၀႒ာမလိုဘူး

ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔
နဂါးေငြ႔တန္း လင္းမယ္ ။

ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ တိုက္စားတတ္ခဲ့ရင္
ေရေမ်ာကမ္းတင္ ေကာင္တစ္ေကာင္ကို
ဆြဲေဆာင္ေခၚယူ သြားလိုက္စမ္းပါ
ငါ႔အနာဂတ္ေတြ အဓိပၸါယ္ျပည္႔ေနခ်င္လို႔ ။

အခုေတာ႔လည္း
ေ၀းကြာရက္ကို ေရတြက္ရင္း
၀ိညဥ္ဆိတ္သုဥ္းမဲ့ အဲဒီ့ကားစင္ထက္
ငါ႔ရင္ဘတ္ ေၾကကြဲမႈအေရာင္ထြက္သေရြ႕
ေဟ႔..............
ဒီေတာင္ထိပ္မွာ ပန္းမပြင့္ေစဘူး ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.chnpress.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

15 comments:

Anonymous said...

အတၱေလကိ ုရႈရင္း
အၾကိမ္ၾကိမ္မိုက္တဲ႔ ကမၻာမွာ
သက္တန္႔ေတာင္မွ အေရာင္မပါဘူး

ဟုတ္တယ္...

ငါတို႔က အရွိလို႔ထင္ေနခဲ့တဲ့ အရာေတြနဲ႔
ငါတို႔ကိုယ္ငါတို႔လွည့္စားၾကည့္ေနရတာ..

သက္တန္႔
အင္း.........
ထူးအိမ္သင္ကေတာ့ေျပာတယ္
" ရွိေတာ့ရွိတယ္ အရွိမဲ့ တဲ့"

လင္းဒီပ said...

ပန္းေတြ ေတာင္ “အ“ေနတယ္..
အေတာ္တာသြားတဲ့ စကားပဲ..

Unknown said...

ငါ႔ေလာကမွာ ငါ႔လသာရင္
စၾကာ၀႒ာမလိုဘူး

ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔
နဂါးေငြ႔တန္း လင္းမယ္ ။

အဲ့ဒီ့စာသားကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္အစ္ကို။

လွတ်ငြိမ်းလေပြေ (breeze) said...

ပန္းကေလးေတြကို ပြင့္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ

Anonymous said...

ကိုုယ့္ဆရာေရ ေကာင္းလြန္းတယ္ဗ်ာ..
တစ္ကယ္ပါ.. ပန္းေတြေတာင္ အ သြားရတယ္...

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္

Anonymous said...

(((ေတာက္))) ကဗ်ာေလး ဖတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဖတ္ေနတာကြာ.. အေပၚက ကြန္႔မန္႔ဖတ္မိမွ.. မိုးၾကယ္ကို သနားမိသြားတယ္... ဘာတဲ့ “တကယ္ပါ.. ပန္းေတြေတာင္ အ သြားရတယ္” ဆိုပဲ။ မိမိုးျမင့္.. ဘာလုပ္လိုက္သလဲ ကေလးကို... း)။


ေပ်ာ္ေစပါးေစ.. ေဘာ္ဒါတို႔ေရ..

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကဗ်ာေကာင္းပါ႔ဗ်ာ

ေဆာင္းယြန္းလ said...

အတၱေလကိုရႈရင္း
အၾကိမ္ၾကိမ္မိုက္တဲ႔ ကမၻာမွာ
သက္တန္႔ေတာင္မွ အေရာင္မပါဘူး ..
ဒီအပိုဒ္ေလးကို ဖတ္ၿပီး ညီေလးရင္ထဲကို လွမ္းၿမင္လိုက္ရပါတယ္....ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ကို
ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ၿပီး နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ခံစားသြားပါတယ္ကိုယ့္ညီေရ႕

ႏွင္းပြင့္ျဖဴ said...

ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔
နဂါးေငြ႔တန္း လင္းမယ္ ။

လင္းေစ.... သတည္း............ း)

emayarKhin said...

အကုိေရ...ေပါက္ကြၿပင္းရွေနပါလား
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္.....
တကယ္ခံစားခ်က္နဲ႕တူတယ္....

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလး ဖတ္ျပီး ေၾကေၾကကြဲကြဲ ခံစားသြားတယ္ဗ်ိဳ ့။

minn thuka said...

ေလာကႀကီးကို တစ္ခါတရံအေကာင္းၿမင္လိုက္ညီေလး
ၿပီးေတာ့တစ္ခါ အဆိုးဘက္ကႀကည့္..
အေကာင္းဘက္ကႀကည့္လြန္းရင္လဲ တိုက္တန္းနစ္လို
အသက္ကယ္ေလွ မေလာက္ပဲေနတတ္သလို
အဆိုးဘက္ကၿမင္လြန္းေနၿပန္ေတာ့လဲ ကေနာင္မင္းသားႀကီးေရၿမဳပ္ဗံုးလို လိုအပ္ေနလွ်က္နဲ႔..
ဆိုကေရးတီး။ အဲန္တီးသနစၥ။ဒိုင္ေအာဂ်နီး(စ)..သူတို႔အားလံုးကို အဆိုးၿမင္ဒါဒီေတြလို႔သတ္မွတ္ခဲ႔ႀကေပမဲ့
သူတို႔ ေထာက္ၿပခဲ့ႀကလို႔လဲ အေတြးအေခၚေတြ လတ္ဆတ္ခဲ့တာ မဟုတ္လား
ရင္ဘတ္ဆိုတာလဲ....တစ္ခါတစ္ရံေတာ့........
ဘယ္ကိန္းဂဏန္းနဲ႔မွ ညိွလို႔မရတာ ေသာကေဝနာ
မီးေတာင္ထိပ္ဝတစ္ခုလိုၿဖစ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသား
ဘယ္ပန္းလန္းေနနိုင္ပါ့မလဲ....
ရင္ဘတ္ ေလၿဖတ္ေနရင္လဲ
မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ဆက္မုန္း/ၿပံဳး တစ္ခုခုေပါ့

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

အခ်စ္ေတြနဲ႔ လင္းမဲ့ နဂါးေငြ႕တန္းထဲမွာ
နက္နဲျခင္းနဲ႔ ထြန္းေတာက္တဲ့ 'လ' ေလးကို စီးခိုရူးသြပ္ရင္း...

အနာဂတ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ျပည့္ဖို႔... ေဝးကြာမဲ့ ရက္ကိုရည္တြက္ ေၾကကြဲမႈ အေရာင္ေတြကို ပံုေဖာ္ၾကည့္မဲ့အစား...

ကားစင္ထက္မွာ လည္စင္းေပးရင္း ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ အလွဆံုး ႏွင္းဆီရိုင္း တစ္ပြင့္ေလာက္ေတာ့ ဖူးပြင့္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါလား ကဗ်ာဆရာႀကီးရယ္...!!

ခင္မင္တဲ့...
ကိုရင္၊ မေလး၊ ကေလးေလး

Anonymous said...

ကိုၾကီး... ပန္းေတြ သနားပါတယ္
ပြင့္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ေနာ္

Anonymous said...

ပန္းမပြင့္ေစဘူး ဆိုေတာ့ လိပ္ျပာ မလာေစခ်င္လို႔ ထင္တယ္။

Template by - Abdul Munir