Wednesday, August 19, 2009

ပါးစပ္စ်ာပန

ေလးလံလြန္းလို႔
အရာအားလံုးကို လႊတ္ခ်ျပီးကာမွ
မရွိျခင္းက ပိပိက်လာခဲ့။ ။

ရႈပ္ေထြးလြန္းလို႔
သံေယာဇဥ္အားလံုး ရုပ္သိမ္းျပီးကာမွ
အထီးက်န္ျခင္းက ရဲရဲတင္းတင္းညွဥ္းဆဲေနေပါ႔ ။ ။

က်စ္လ်စ္ျမဲျမံရင္းက လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္လာတဲ႔ေနာက္
အာရုဏ္ကိုေျဖေလ်ာ႔ဖို႔ ခႏၶာကိုေဆးမိကာမွ
ရင္ဘတ္တစ္ေနရာက တဆစ္ဆစ္နာလာခဲ႔ျပန္ျပီ ။ ။

တင္းၾကပ္လြန္းတဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြၾကား
ပံုစံခြက္ဘ၀နဲ႔ ၾကီးျပင္းလာခဲ႔ျပီးကာမွ
ဘ၀ကိုၾကိဳးတပ္ေမာင္းႏွင္ဖို႔
ခႏၶာက ခပ္ရြံရြံျငင္းဆန္ေတာ႔
စိတ္ဆိုတဲ႔နံရံမွာ အလင္းအမွန္မခေတာ႔ဘူး ။ ။

ေထြးငင္ရစ္ပတ္တဲ႔ အမွတ္တရမ်ားစြာဟာ
လက္သည္းကိုအေရာင္ဆိုးတဲ႔ လွလွပပအရည္တစ္မ်ိဳးေလာက္ေတာင္
အရာမ၀င္ေတာ႔တဲ႔အခါ...

အတုအေယာင္ဖံုးတဲ႔ သကာလိုမ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔
ပ်ားသလပ္လိုခ်ိဳတဲ႔ စကားလံုးမိႈေတြကို
စိတ္နာလြန္းလာတဲ႔အခါ...

ခံတြင္းမွာ အဂၤေတခင္းရင္း
လွ်ာကိုဂူသြင္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

6 comments:

minn thuka said...

“ခံတြင္းမွာ အဂၤေတခင္းရင္း
လွ်ာကိုဂူသြင္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ။”
အေပၚက ျပထားတာေတြ သိမ္းပိုက္လိုက္တဲ့စကားစုေလး
လႊတ္လွပါ့ဗ်ာ...

အိျႏၵာ said...

အဆင္ေျပပါေစ...

ေမာင္ေလးေရ

Anonymous said...

ကိုမုိးျမင့္တိမ္ရဲ့
စာလံုးေတြ သိပ္လွတဲ့ အဖြဲ႕ေတြ လာလာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

႐ွားပါးတဲ႔ စကားလံုးဆန္း တီတြင္ဖြဲႏြဲ႕တတ္သာ ကဗ်ာဆရာဟာ တကယ္႔ကို ကဗ်ာဆန္ေနပါတယ္...

ခံတြင္းမွာ အဂၤေတခင္းရင္း
လွ်ာကိုဂူသြင္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ခံတြင္းမွာ အဂၤေတခင္းရင္း
လွ်ာကိုဂူသြင္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ။
လွတယ္ဆရာ ...
က်န္ေနေသးတဲ႔ႏွလံုးသား ရဲ႕ အာသာငမ္းငမ္း
ငါ႔တစ္ကိုယ္လံုး ကန္းခဲ႔ရေပါ႔ .........

ေကာင္းကင္ျပာ said...

ေကာင္ေလး ကဗ်ာေတြက ထိလြန္းတယ္၊ အမ ဘာမွ မေရးခဲ့ေတာ့ဘူး၊

Template by - Abdul Munir