ဆုေတာင္း

ၾသကာသေလာကမွာ
ေနနဲ႔လ ႏွစ္ပါးဆိုင္လို႔
ေနမင္းက အလင္း၀င္တဲ႔
ေန႔ခင္းဆိုတာကို ေပးတယ္
လမင္းက ညခင္းကိုေပးတယ္...

ေနအလင္းေၾကာင္႔ ကမၻာကလင္းသလို
လမင္းက ေအးျမျခင္းကိုေဆာင္တယ္
လင္းထင္းျခင္းမွာ အပူလိႈင္းတစ္ခုရွိသလို
ေအးျမျခင္းကိုေတာ႔ လူတိုင္းျငိတြယ္ၾကတယ္...

ေနလာလို႔ ႏွင္းေပ်ာက္ခဲ႔ခ်ိန္မွာေတာင္
ေ၀ဒနာတို႔ ထြင္းေဖာက္တဲ႔ရင္ခြင္ေတြနဲ႔ဘဲ
ငါတို႔ရဲ႕လက္ေတြ ေႏြးေထြးစြာတြဲခဲ႔ၾကတယ္
အမွတ္တမဲ႔ေန႔ရက္ ေတြျဖတ္သန္းရင္း
အမွတ္တရေတြ ရရွိခဲ႔ၾကတယ္...

ဒါေပမယ္႔လည္းေလ
ေလာကကိုစိုးမိုးတဲ႔ နိယာမတရားေတြကို
တြန္းလွန္ဘို႔အင္အား ငါတို႔မွာမရွိခဲ႔ၾကဘူး...

အေနာက္အရပ္က ေနမထြက္သလို
အေရွ႔ဘက္ကလည္း ေနမ၀င္ဘူး
ဂူတစ္ဂူမွာ ျခေသၤ႔ႏွစ္ေကာင္မေအာင္းသလို
လားရာျခင္းတူတဲ႔ ျပိဳင္မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္းဟာလည္း
မေပါင္းဆံုႏိုင္ဘူး...

တကယ္လို႔မ်ားသာ ဘ၀ကိုျပန္စခြင္႔ရွိခဲ႔ရင္
ငါ႔ကဗ်ာကို စြမ္းအင္ျပဳလို႔
ဒီနိယာမတရားေတြကို ကြ်မ္းျပန္ေအာင္
ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ခ်င္တယ္
ဂူတစ္ဂူမွာ ျခေသၤ႔ႏွစ္ေကာင္ေအာင္းလို႔
ျပိဳင္မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္းလည္း ေပါင္းေစ...

ခုေတာ႔လည္း
စိတ္ကူးပန္းခ်ီနဲ႔ ေရးသီတဲ႔
ငါ႔ကမၻာ ငါ႔ကဗ်ာမွာ
ရင္ခုန္သံေတြ တိုးေပ်ာက္လို႔
ေမွာ္၀င္တဲ႔ အိပ္မက္ေတြနဲ႔ဘဲခရီးဆက္မယ္
ငါ႔ကဗ်ာေတြက ညဥ္းလ်က္နဲ႔ေဆြးၾကတယ္...

ေနာက္ေနာင္ဘ၀မ်ားမွာ
ကုသိုလ္ကံ အၾကိဳးေပးေကာင္းလို႔
လူဆိုတဲ႔ ေပါင္းကူးလိုဘ၀မ်ိဳးျပန္ရခဲ႔ရင္
ငါ..ေလးနက္စြာ ဆုတစ္ခုေတာင္းမယ္
ဘယ္လို အေၾကာင္းမ်ိဳးနဲ႔မွ
ငါ႔ႏွလံုးသားကို မစေတးရပါေစနဲ႔.....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

တိမ္ညိဳေတြျပိဳသြားတဲ႔ေကာင္းကင္

ငါဆိုတဲ႔ေကာင္က ပြင္႔လင္းတယ္
ေကာင္းကင္ကလည္း ရဲတင္းစြာေျဖတယ္
ပြင္႔လင္းတာ ရွက္စရာမဟုတ္သလို
ရဲတင္းတာကလည္း ကလက္တာမဟုတ္ဘူး
ဓါးတစ္ေခ်ာင္းမွာေတာင္ ဓါးရိုးနဲ႔ ဓါးေႏွာင္ရွိခဲ႔ရင္
ဘ၀ဆိုတာမွာလည္း အဆိုးနဲ႔အေကာင္းဆိုတာရွိစျမဲဘဲ.....

မင္းလည္း မင္းလမ္းေလွ်ာက္တဲ႔ခ်ိန္
ငါလည္း ငါ႔လမ္းငါေလွ်ာက္လို႔ေပါ႔
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ရင္ေတာ႔
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းလ်က္ျပန္လာႏိုင္တယ္
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ အသက္ဆက္သေရြ႕ ေပါ႔.....

တစ္ေနရာမွာ ရာဇာျဖစ္ရင္
တစ္ေနရာမွာ ျပာတာျဖစ္တယ္
ဒီေတာ႔........ငါက
ဘယ္ေနရာမွာရာဇာျဖစ္လို႔
ဘယ္ေနရာမွာျပာတာျဖစ္သလဲ.....

ရာဇာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျပာတာဘဲျဖစ္ျဖစ္
အခ်စ္ဆိုတဲ႔ သစ္ပင္ရွင္ေနသေရြ႕
ငါ႔ ေကာင္းကင္က မိုးမခ်ဳပ္ဘူး
ရဲရဲေတာက္တဲ႔ ငါ႔ေသြးေသာက္ကဗ်ာေတြကလည္း
ငါ႔ရင္မွာ ျဖိဳးေမာက္တုန္းဘဲ.....

ကဗ်ာကိုေသာက္ ကဗ်ာကိုစား
ကဗ်ာေတြသာ ၾကီးထြားတဲ႔ရင္ခြင္မွာ
ကဗ်ာသစ္ပင္ေတြ အျမစ္တည္ေနသမွ်
ငါ႔ကမၻာကို ငါ႔ကဗ်ာနဲ႔တည္ေဆာက္မယ္
အဲဒီ႔အတြက္ ေကာင္းကင္တစ္ခုကိုငါေရာက္ခဲ႔တယ္.....

တိမ္ဆိုတာေပါ႔ပါးတယ္ လြတ္လပ္တယ္
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ဆိုတယ္
ပံုသ႑ာန္ေျပာင္းလြယ္ ေပ်ာက္ျပက္လြယ္တဲ႔
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ငါကေတာ႔တိမ္ေတြကိုခ်စ္တယ္.....

တစ္ခ်ိန္က အခ်စ္ဆိုတာကိုျပက္ရယ္ျပဳလို႔
မင္းတိမ္ေတြညိဳခဲ႔ရသလို
ငါ႔တိမ္ေတြလည္း ငိုခဲ႔ရတယ္.....

ခု ငါတိမ္ညိဳေတြကင္းလို႔ လင္းထင္းတဲ႔ေကာင္းကင္မွာ
ငါ႔ကဗ်ာေတြကို ေမာင္းႏွင္ရင္းငါေသမယ္
ဒါဟာ ငါ႔ယံုၾကည္ခ်က္ ငါ႔သံဓိဌာန္
ကဗ်ာေတြက ငါ႔ရင္ခုန္သံ.....

ငါ႔လက္ေတြသန္ေနသမွ်
ငါ႔ကမၻာမွာ ကဗ်ာေတြရွင္သန္ေနေစရမယ္
အလင္းႏွစ္ေတြ မျပန္သေရြ႕
ဒီေကာင္းကင္မွာ ငါေပ်ာ္ေမြ႕မယ္
ကဗ်ာကိုအသက္သြင္း ေမွာ္၀င္တဲ႔စုတ္ခ်က္သြင္းလို႔
ဒီေကာင္းကင္မွာဘဲ ကဗ်ာေတြကို
ငါ႔လက္နဲ႔ ခင္းက်င္းခဲ႔ဦးမယ္.....

ငါဆိုတဲ႔ေကာင္က ပြင္႔လင္းတယ္
ေကာင္းကင္ကလည္း ရဲတင္းစြာေျဖတယ္
အလင္းေတြမင္းေရွ႔ေရာက္တာ
တိမ္ညိဳေတြ ေပ်ာက္လို႔တဲ႔ေလ.....

ကဗ်ာေတြကလည္း ငါ႔ကိုေျပာၾကတယ္
မင္းရဲ႕ေန႕ရက္ေတြ တိမ္ညိဳကင္းလို႔
လင္းခဲ႔ျပီ ကဗ်ာဆရာတဲ႔.....

ငါ႔ကဗ်ာေတြက ေျပာတဲ႔စကား
ငါ႔ရင္ခြင္က ၾကားတဲ႔အခ်ိန္
ငါကဗ်ာေရးသီတဲ႔ ငါ႔ေကာင္းကင္ၾကည္ၾကည္ကို
အမည္တစ္ခု ေပးခဲ႔တယ္ အဲဒါ
"တိမ္ညိဳေတြျပိဳသြားတဲ႔ေကာင္းကင္"


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မုိးျမင္႔တိမ္

မွတ္တမ္းေရးေသာ ေဆြးရက္မ်ား

အခ်စ္လက္ဖ၀ါးထက္မွာ
ပါးအပ္ထားတဲ႔ ပန္းသီးတစ္လံုး
ရင္ခုန္သံမပ်က္သုဥ္းဘဲ ျပဳတ္က်ခဲ႔တာ
ရူးႏွမ္းႏွမ္းျဖစ္တဲ႔ လက္အျပစ္လား
ျပဳတ္က်သြားတဲ႔ ပန္းသီးအျပစ္လား.....

လွပတဲ႔ေမတၲာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို
ေရႊေလွာင္အိမ္မွာ ေႏွာင္ဖြဲ႕ထားခ်င္တာ
ခ်စ္တတ္သူရဲ႕ အျပစ္လား
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ ငွက္ကေလးရဲ႕အျပစ္လား.....

မီးထဲခုန္ဆင္းလို႔ အသစ္ျပန္ျဖစ္ထြန္းတဲ႔
ဖီးနစ္ငွက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငါေမ႔ေနခဲ႔တယ္.....

ေလာကၾကီးက ထူးဆန္းပါတယ္ေလ
ရာမာယဏ ဇာတ္ေတာ္မွာေတာင္
အခ်စ္ႏြံထဲကြ်ံတဲ႔ ဒႆ
မယ္သီတာကို ရဘုိ႕ၾကိဳးစားခဲ႔တာဘဲ.....

အခ်စ္ၾကီးတဲ႔ ဒႆ
ျပန္ရလိုက္တဲ႔ မယ္သီတာရဲ႕ဆုလာဘ္ကေကာ
ေနာင္ဆယ္သက္ေတာင္ ေသေစတဲ႔.....

ခုေနခ်ိန္မ်ား မယ္သီတာရွိေသးရင္
ေႏွာင္ဖြဲ႕မဲ႔ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းေပးလို႔
ဘယ္သူ႔ကိုထိုးမလဲ ေမးလိုက္ခ်င္တယ္
ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါေလ.....

အဆိပ္သင္႔တဲ႔ ငါ႔ရင္ခြင္ကအခ်စ္ကို
မင္းမၾကင္ေတာ႔တဲဲ႔အခါ
တျခားတစ္ေယာက္ ရင္ခြင္မွာ
မင္းေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခို၀င္လွည္႔ပါ
ငါငိုခ်င္ရင္လည္း ငိုေနခဲ႔လိမ္႔မယ္.....

ေကာင္းကင္ထက္ ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ႔ျမွားတစ္စင္း
Velocity ကုန္လို႔ျပန္လည္က်ဆင္းတဲ႔အခ်ိန္
ရင္ဆီးခံေျမျပင္ဟာ ငါမဟုတ္ႏိုင္ေတာ႔တာ
ေကာင္းကင္သက္ မကုန္ခင္ကတည္းက
ငါသိျပီးသားပါ.....

အဆံုးသတ္မွာ
ငါအျပံဳးမပ်က္ ဟန္ေဆာင္ေနေပမယ္႔
ရင္ခုန္သံေတြကေတာ႔ ပ်က္သုဥ္းရက္ကိုေရာက္ေနျပီ.....

အဆံုးတစ္ေန႔မွာ
မင္းငါ႔ကို လံုး၀ေမ႔ခဲ႔ျပီဆိုရင္
ေဒါနပန္းေတြ လိႈင္လိႈင္ပြင္႔တဲ႔
အလြမ္းေတာင္ထိပ္က ေသာကျမိဳ႕ရိုးေရွ႔မွာ
ငါ႔ရင္ကိုခြဲ ငါ႔အသဲ(သည္း)ကိုစေတးျပီး
ငါ႔ေသြးနဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးခဲ႔မယ္
ေဆြးရက္မွတ္တမ္း တြင္ေစတယ္.....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

ေမွာ္ဆရာႏွင္႔ တိမ္ပ်ိဳမ

ၾကည္ျပာေရာင္ေတာက္တဲ႔ ေကာင္းကင္မွာ
ပန္းႏုေရာင္ ကေလာင္တစ္ခ်က္နဲ႕
အခ်စ္အတြက္ ေဆးေဖာ္စပ္ခ်ိန္
သက္တန္႔အိမ္တံခါးကို ဖြင္႔လို႔
တိမ္ပ်ိဳမ ေတးတစ္ပုဒ္ဆိုတယ္
ေမွာ္ဆရာ တမ္းခ်င္းတဲ႔ေလ.....

ေကာင္းကင္ကိုမွ ေခါင္းတင္ေမွးစက္ခ်င္တဲ႔ ေမွာ္ဆရာ
တိမ္တိုက္ေတာကို ျဖတ္ေက်ာ္စဥ္မွာ
တိမ္ပိ်ဳမနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႔တာေလ.....

ကဗ်ာမွာ ၀ိညာဥ္အသက္သြင္း
ေမွာ္လမ္းကို ခင္းတဲ႔အခ်ိန္
တိမ္ပ်ိဳမအတြက္ ျဖစ္တည္ရာအိမ္ဟာ
ေမွာ္ဆရာ ရင္ခြင္မွာျဖစ္တဲ႔
အသဲ(သည္း)လြန္ၾကိဳးနဲ႔ ထိုးတဲ႔အိမ္ေလ.....

စုတ္ခ်က္ဆြဲတဲ႔ ေမွာ္ဆရာလက္အေျပာင္း
ခပ္ေစာင္းေစာင္းျဖစ္သြားတဲ႔ ေဆးတစ္စက္ေၾကာင္႔
တိမ္ညိဳေတြရစ္သိုင္း ႏွလံုးသားေတာင္ထိပ္က
တံတိုင္းတစ္ခ်ပ္လည္း ၾကိဳးပဲ႔ခဲဲတယ္.....

ရုတ္တရက္ေပ်ာက္ကြယ္တဲ႔ တိမ္ပိ်ဳမကိုၾကည္႔ရင္း
ေမွာ္ဆရာေကာင္းကင္က ျပဳတ္က်ခဲ႔တာ
အလင္းႏွစ္ ေထာင္႔ငါးရာၾကာခဲ႔တယ္.....

ေျမျပင္မွာ မတ္မတ္ရပ္
ေမွာ္ဆရာ စုတ္တစ္ခ်က္ရမ္းတဲ႔အခိ်န္
ၾကဴးရင္႔တဲ႔ တမ္းခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ထြန္းတယ္.....

မင္းသိဘို႔ ေ၀ဒနာကိုေၾကျငာခဲ႔ရင္
မဏိေမခလာေတာင္ ေနႏိုင္မယ္မထင္ဘူး
ရင္ခုန္သံ မရပ္ဘဲရူးခ်င္လည္းရူးမယ္
တိမ္ပိ်ဳမလက္နဲ႔ မသတ္မခ်င္းေပါ႔.....

ေမွာ္ဆရာရင္ထဲ
တိတ္တိတ္ေလး ေတးမွတ္ခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္ရွိတယ္
တိမ္ညိဳေတြ ျပိဳတဲ႔ေကာင္းကင္ေရာက္ခဲ႔ရင္
တိမ္ပ်ိဳမေရ................................
မင္းဆီကို ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္
အေရာက္လာခဲ႔မယ္.....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

ရင္ခြင္တမ္းခ်င္း

သံေယာဇဥ္ အမွ်င္တန္း
ရင္ခြင္လမ္းကို ေလွ်ာက္ခဲ႔စဥ္
ေၾကာင္႔ၾကမဲ႔စြာ မပူပင္တဲ႔ငါ႔စိတ္
ေဘာက္မဲ႔ေၾကာင္႔မ်ား တိတ္ဆိတ္
ရင္ခုန္သံေတြမ်ား တိုးတိတ္သြားတာလား....

ေရကူးရင္းၾကြက္တက္သလို
တဆတ္ဆတ္နာက်င္တဲ႔ ရင္ခြင္နဲ႔ဘဲ
အဖက္ဖက္ကို ခ်င္႔ခ်ိန္ေတြးေတာ
လိုဘမျပည္႔တဲ႔ လူတို႔သေဘာ
အခုငါကေကာ...................
ရိုေဘာ႔တစ္ရုပ္လို ျပဳမူေတြးေတာလို႔...

အေတြးေျပာတာေတြ နားေထာင္
ေသြးေျပာတာေတြ နားေယာင္လို႔
ရင္ခြင္မွာ ေရးေသာကဗ်ာေတြလည္း
မ်ားေျမာင္ခဲ႔ျပီ........................

ဘ၀သံသရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္
ခံစားေလာက္တဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြ
အခ်စ္အတြက္ ေနခဲ႔တဲ႔ရက္ေတြေပ်ာက္ဆံုး
အေမွာင္လံုးလံုး က်ရင္ေတာင္
ငါ႔ရင္ခြင္က တမ္းခ်င္းတစ္ပုဒ္
ျဖစ္က်န္ရစ္ေစ...........



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

တိမ္ညိဳမိုက္၍ ငိုရိႈက္သည္

ခါးသက္တဲ႔ ညေတြကို
ညေတြကဘဲ ျပန္မ်ိဳခ်ရင္း
ငိုခ်င္းကို သီရႈိက္တဲ႔
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံ
လူေတြၾကားမွာဘဲ ေပ်ာက္ျပက္ျပန္ျပီ...

တိတ္ဆိတ္စြာ က်ဆံုးေနတဲ႔
ဒီအခန္း............................
အၾကင္နာမဲ႔တဲ႔ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
ဘယ္သူေတြ ၀င္လာၾကဦးမလဲ...

၀င္သူလဲ မဲ႔ခဲ႔ျပီ
ၾကင္သူလည္း ခြဲခဲ႔ျပီ
ခုေတာ႔လည္း
ရင္ပူတဲ႔ လူတစ္ေယာက္သာ
ညအခါးေတြၾကားမွာ
................................
................................
................................
ေတြးလ်က္နဲ႔ ေဆြး.....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

လျပည္႔ည( သို႔ ) ေဆးေပါင္းခတဲ႔ည

ထိန္ထိန္သာတဲ႔ လမင္း
ေကာင္းကင္ယံမွာ ထြန္းလင္း
ၾကယ္အေပါင္းလည္း ျခံရံ
ဒါ လမင္းႏိုင္ငံ.....

တက္ညီတဲ႔ လူေတြေပါင္းစံု
အာရုဏ္မလာခင္ အမွီကပ္ေရး
လက္မေႏွးေအာင္ ၾကိဳးစားလို႔
မသိုးသြားတဲ႔ သကၤန္း
အျပိဳင္အဆိုင္ ရက္ကာကပ္ၾကတယ္
ဒါ လျပည္႔ည.....

ေလာကဓါတ္တခြင္ ေဆးေပါင္းစံုလင္
ညအလွမွာေတာင္ ေဆးေပါင္းခေတာ႔
ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ေတြလည္း
ေဆးဘက္၀င္ၾကတယ္.....

မယ္ဇလီဖူးသုပ္ အထူးျပဳလုပ္လို႔
ေရာဂါဘယ ကင္းကြာၾကေစဘို႔
ေ၀မွ်ကာ တို႔ေတြစားၾကတာ
အေမရာ......
သား ဒီညကိုလြမ္းလိုက္တာ.....

မသိုးသကၤန္းေတြ အျပိဳင္အဆုိင္
ေကာင္းမႈေတြ လိႈင္လိႈင္ျပဳတဲ႔ည
အေ၀းကေန ကြ်န္ေတာ္တမ္း
လြမ္းလွတယ္ အေမ.....

ကံၾကမၼာ အခါသင္႔ရင္ျဖင္႔
တဖန္သာ ျပန္ကာေတြ႕ၾကမယ္
ထိန္ထိန္သာ ေပ်ာ္စရာပြဲေတာ္ည
အေမ.........
သား ဒီဘ၀ျပန္ရမွာပါေနာ္.....


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုုးျမင္႔တိမ္

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာလူ

တိမ္းမူးတာလည္း ဒီစိတ္
ယိမ္းလူးတာလည္း ဒီစိတ္...
ထိန္းကြပ္တာလည္း ဒီစိတ္
တိမ္းညႊတ္တာလည္း ဒီစိတ္...
စြဲလမ္းတာလည္း ဒီစိတ္
အသည္းကြ်မ္းတာလည္း ဒီစိတ္...
အထင္လြဲတာလည္း ဒီစိတ္
ရင္ကြဲတာလည္း ဒီစိတ္...
ခ်စ္ျခင္းဟာလည္း ဒီစိတ္
အျပစ္မကင္းတာလည္း ဒီစိတ္...
မုန္းျခင္းဟာလည္း ဒီစိတ္
ပ်က္သုဥ္းျခင္းဟာလည္း ဒီစိတ္...
တြယ္တာတာလည္း ဒီစိတ္
ဖယ္ခြာတာလည္း ဒီစိတ္...
တမ္းတတာလည္း ဒီစိတ္
လြမ္းရတာလည္း ဒီစိတ္...
ခႊင္႔လႊတ္တာလည္း ဒီစိတ္
စြန္႔လႊတ္တာလည္း ဒီစိတ္...
ပင္ပန္းတာလည္း ဒီစိတ္
ရႊင္လန္းတာလည္း ဒီစိတ္...
ေနတုန္းေတာ႔လည္း ဒီစိတ္
ေသဆံုးေတာ႔လည္း ဒီစိတ္...
ဤသို႔ဤႏွယ္ စိတ္နယ္ပယ္မွ
စိတ္တို႔ေပါင္း၍ စိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ေသာင္းခ်ီလာလည္း
မဖယ္မယြင္း နာခံစင္းသည္
လူတို႔မည္သည္
စိတ္၏ေစရာနာေလသည္.....


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

ကဗ်ာေတြကေျပာမယ္႔ငါ႔အေၾကာင္း

ကဗ်ာကို ဖက္တြယ္ခဲ႔တာ
အသက္ငယ္ငယ္ေလးထဲက.....

ခံစားခ်က္ကို အေလးေပးေတာ႔
ဦးေႏွာက္ကလည္း မႏိုင္
ငါ႔ႏွလံုးအိမ္မွာ
ဒဏ္ရာလိႈင္တာလည္း
ယေန႔ထက္တိုင္ဘဲ....

သံေယာဇဥ္ ခ်င္ျခင္းတက္
ရင္တြင္းကအျဖစ္အပ်က္ကို
ဖြင္႔ဟခဲ႔တာလည္း
ဒီကဗ်ာထဲမွာဘဲ.....

ငါ႔ခ်စ္ျခင္းနဲ႔အားျပိဳင္
ေမတၲာနဲ႔ ႏိုင္ေအာင္တိုက္တဲ႔
ဒီအခ်စ္စစ္ပြဲ
ရႈံုးနိမ္႔ျခင္းၾကံဳလည္း
ကဗ်ာေတြကို
ငါေလ
ဖက္တြယ္ဆဲ.....

အဆံုးတစ္ေန႔မွာ
လံုး၀ေမ႔စရာအေၾကာင္းေတြ
ရွိခဲ႔ရင္ေတာင္မွ
ငါဆိုတဲ႔ ေကာင္အေၾကာင္း
ကဗ်ာေတြက
ေကာင္း
ေကာင္း
ေျပာ
လိမ္႔
မယ္
....
...
..
.




စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

ရင္ကြဲရံူ

ရယူျခင္းကင္းခဲ႔တာ
မင္းအတြက္သာ ျဖစ္တည္တဲ႔
အျပစ္ကင္းတဲ႔ ငါ႔ရင္ထဲက
ခ်စ္ျခင္းမွာ.....

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေတြက်ိဳးပ်က္
ငါ႔ကမၻာပ်က္ခဲ႔တာ
ငါ႔အပါးက
မင္းထြက္ခြာသြားခ်ိန္မွာ.....

နက္နဲစြာ ျဖစ္တည္တဲ႔
ငါ႔ရင္တြင္းက ခ်စ္ျခင္း
မယံုၾကည္ျခင္းနဲ႔ ရိုက္ခ်ိဳးလို႔
ငါ႔အပါးက ထြက္ခြာ
အရာရာကို ဥေပကၡာျပဳခဲ႔ခ်ိန္မွာ
ငါ႔၀ိညာဥ္လည္း ပ်က္သုဥ္းလို႔
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ
ငါေလ..........
ရင္ကြဲရံု.........




စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

အစိမ္းေျခြ

တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနတဲ႔ သစ္ရြက္ေတြ
တရႈပ္ရႈပ္ငိုေၾကြးေနတဲ႔ ေန႔ရက္ေတြ
သက္ေသေတြျပဳမေပးႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ အခါ
ဒါဟာ အစိမ္းေျခြ.....

ရင္ခြင္မွာတည္တဲ႔ အခ်စ္တရား
လွည္႔စားတာလား ေမးခံရခ်ိန္
ျဖစ္တည္တဲ႔ ရင္ႏွလံုး
ပ်က္သုဥ္းတဲ႔ ဘ၀အေျခအေန
ဒါဟာ အစိမ္းေျခြ.....

ျပင္ဆင္ခဲ႔တဲ႔ အနာဂါတ္သစ္အတြက္
ေျပာင္းခဲ႔တဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ
သက္ေသေတြ မဲ႔တဲ႔အခါ
ဒါဟာ အစိမ္းေျခြ.....

အငိုမ်က္လံုးနဲ႔ အျပံဳးမ်က္ႏွာ
ဖံုးခဲ႔တဲ႔ ငါ႔အသည္းဒဏ္ရာ
ေသြးစိမ္းရွင္ထြက္ နာၾကင္လ်က္ေနလည္း
အစဥ္သာရင္ခြင္မွာ တမ္းတ
အလြမ္းႏွင္႔သာ ေနရမည္႔ငါ႔ညေတြ
ဒီဘ၀မွာေတာ႔ေလ
ဒါဟာ အစိမ္းေျခြ.....

အဆံုးမွာေတာ႔
ပ်က္သုဥ္းတဲ႔ ငါ႔ဘ၀လည္းေၾကြ
ဒါဟာ အစိမ္းေျခြ.....


ရင္ဘတ္ႏွင္႔ေရးဖြဲ႔သည္
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

"RIGHT HERE WAITING"

Oceans apart day after day
And I slowly go insane
I hear your voice on the line
But it doesn't stop the pain

If I see you next to never
How can we say forever

Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes
Or how my heart breaks
I will be right here waiting for you

I took for granted, all the times
That I though would last somehow
I hear the laughter, I taste the tears
But I can't get near you now

Oh, can't you see it baby
You've got me goin' CrAzY

Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes
Or how my heart breaks
I will be right here waiting for you

I wonder how we can survive
This romance
But in the end if I'm with you
I'll take the chance

Oh, can't you see it baby
You've got me going crazy
Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes
Or how my heart breaks
I will be right here waiting for you

အခြင္႔မရွိ မ၀င္ရ( သို႔ )အလြမ္းအခန္း

ႏွလံုးသား ႏႈတ္ငံုေတာ္ဦး
ပြင္႔ဖူးတဲ႔ ပန္းတပြင္႔
ကံၾကမၼာေလေပြ ေမႊ႔တာေၾကာင္႔
ေ၀မလိုနဲ႔ ေၾကြခဲ႔ခ်ိန္မယ္
ေလာကရယ္...
နင္ သာယာႏိုင္ပါ႔မလား.....

ေက်းငွက္တို႔ ေတးမဆို
ပန္းတို႔လည္း ငိုလို႔
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေပ်ာက္ဆံုး
၀မ္းနည္းမႈ တိမ္ဖံုးလို႔
ဆိတ္သုဥ္းတဲ႔ ဘ၀တို႔ညိႈးခ်ိန္မွာ
ေလာကရယ္...
နင္ သာယာႏိုင္ပါ႔မလား.....

ရင္ခြင္မွာ ျဖစ္တည္
ခ်စ္ျခင္းတို႔ မပီခဲ႔ခင္
ခြဲခြာရျပီဆိုတဲ႔ အသိတရား
ခံစားလို႔ ရရွိလိုက္ခ်ိန္မွာ
ေလာကရယ္...
နင္ သာယာႏိုင္ပါ႔မလား....

ခုေတာ႔လည္းေလ
ေနလာလို႔ ႏွင္းေပ်ာက္ခဲ႔ေပမယ္႔
ေ၀ဒနာတို႔ ထြင္းေဖာက္တဲ႔ရင္ခြင္မွာ
အလြမ္းႏွင္႔သာ ျပည္႔ျပန္တာမို႔
အခ်စ္အေငြ႔ပ်ံတဲ႔ ဒီအခန္းထဲ
အခြင္႔မရွိဘဲ ၀င္မလာၾကပါနဲ႔ေတာ႔.....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

မတရားတဲ႔ ေလာက

ရင္ခုန္သံ ေဗ်ာင္းဆန္
ငါ႔ရင္ခြင္ ကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္လို႔
ေျပာၾကစမ္းပါ
ေလာကၾကီး ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလဲ...

ခ်စ္ၾကသူေတြ ေ၀းတဲ႔ရက္
ခြဲခြာသူေတြ ေဆြးတဲ႔အတြက္
အသည္းမွာပူတဲ႔ အလြမ္းရက္စက္
မင္းအတြက္ မတရားဘူး.....

ဘုရားစူးပါေစ က်ိမ္ဆိုတဲ႔ စကား
ခုမ်ားေတာ႔
လူမ်ားၾကားမွာ ေပ်ာက္ျပက္
ေဖာက္ဖ်က္တဲ႔ အသိေတြ
ဆိတ္သုဥ္းခ်ိန္မွာေတာင္
ငါသိပ္မုန္းမိေနမွာ
မင္းအတြက္ မတရားတဲ႔
ဒီ ေလာကတရားကုိေပါ႕.....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

ကိုယ္တိုင္ေရးပံုတူ

ည.....
တိတ္ဆိတ္မႈအေပါင္း ခေညာင္း
ေဗ်ာင္းဆန္ေအာင္ ခုန္တဲ႔ငါ႔ရင္
ခုေတာ႔လည္း လူေသနဲ႔မျခား
ရင္ခုန္သံေတြ ျငိမ္ေနပါေပါ႔လား...

ပင္လယ္ဟာ အတိမ္အနက္ရွိသလို
ရင္ခုန္သံကို ဇိမ္အမွတ္နဲ႔ၾကည္႔မိတဲ႔ငါ
ကဲ...အခုေတာ႔ မင္းအလွည္႔က်ျပီ
ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ...

လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ျခင္းဟာ
ပူေလာင္လိုက္တဲ႔ ျဖစ္ျခင္းလို႔
အရင္က ေျပာခဲ႔ဘူးတယ္
ကဲ...အခုေတာ႔ မင္းအလွည္႔က်ျပီ
ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ...

ေနာင္တဆိုတာ
ေနာင္က်မွရမယ္ဆိုတဲ႔စကား
ဆိုခဲ႔စဥ္ အခါတုန္းက
မင္းမ်က္ႏွာ ဂုဏ္ေတြလႊင္႔
အျပံဳးေတြနဲ႔ ၀င္႔လို႔
ကဲ...အခုေတာ႔ မင္းအလွည္႔က်ျပီ
ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ...

ည.....
တိတ္ဆိတ္မႈအေပါင္း ခေညာင္းလို႔
ခုေတာ႔လည္းေလ
ငါ႔အေၾကာင္းငါေရး
ငါေတးသီရာ ငါ႔ကဗ်ာမွာ
ငါ႔ကမၻာ တစ္ခါပ်က္ခဲ႔ျပီ...
ငါကိုယ္တိုင္ေရးသည္
ငါ႔ပံုတူ ပန္းခ်ီ...




စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အေမေျပာတဲ႔စကား

အရာတိုင္းကို မခံစားပါနဲ႔ သား
အရာတိုင္းကို ခံစားရင္
ငါ႔သားရင္မွာ
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္သာမ်ားလာလိမ္႔မယ္...

အေျခအေနတိုင္း
တရားေသမမွတ္နဲ႔ သား
ဒီေလာကၾကီးထဲမွာ
ပံုသ႑ာန္ အမွားေတြ
အစုန္အဆန္သြားေနေလရဲ႕ .....

ရည္မွန္းခ်က္ မပ်က္ပါေစနဲ႔ သား
ရည္မွန္းခ်က္ ေပ်ာက္ရင္
မင္းဘ၀ ေမွာက္လိမ္႔မယ္....

ေလာကထဲလွည္႔ပတ္
မင္းရင္႔က်က္တဲ႔ အခ်ိန္
အေမ႔အိမ္ကို မင္းျပန္ခဲ႔
အဆင္းသ႑ာန္မပ်က္တဲ႔
အေမ႔ရဲ႕ ေလ
ေမတၲာဓါတ္နဲ႔ ေႏြးေစမယ္....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

ကမၻာပ်က္တဲ႔မနက္

ငါထင္ခဲ႔တာေတြက အမွား...
ငါျမင္ခဲ႔တာေတြက အမွား...
ငါၾကားခဲ႔တာေတြက အမွား...
အမွားေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာ...
ငါဟာ မွားျပီးရင္းမွား...

အမွားကို အမွန္ထင္
အျမင္ကို ေ၀၀ါးလို႔
အမွားမ်ားဘဲ ျမင္တဲ႔
မ်က္၀န္းအစံု
ငါေဖာက္ထုတ္လိုက္ခ်င္တယ္...

အမွားမ်ားသာ ၾကားတဲ႔နား
ကန္းသြားလည္း ငါမသနားဘူး...

အမွားဘက္ကိုေစာင္းတဲ႔
ငါ႔ရဲ႕ စိတ္ဦးေခါင္း
ရူးႏွမ္းလည္း မထူးဆန္း
လူေတြအကုန္ဟာ
အရူးအႏွမ္းမ်ားသာဘဲေလ...

အမွားကိုမွ ႏွစ္ျခိဳက္စြာျမံဳတဲ႔
ငါ႔ရင္အစံု
ခြဲထုတ္လို႔ အကုန္သြန္
ငါ႔ရင္ကို ဗလာက်င္း
နာျခင္းက ျပင္းျပလိုက္တာ...

မိတ္ေဆြတို႔ေရ
သိမ်ားသိရင္ေလ
ေျပာျပေပးၾကပါ
ငါ႔ ကမၻာပ်က္တဲ႔
မနက္မွာ
မတ္တတ္ရပ္ေနတာ
ဘယ္ႏွနာရီရွိျပီလဲ???



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

ေကာင္းကင္ျပိဳမဲ႔ေန႔

အခ်စ္နဲ႔ စစ္မွာ
အကုန္လံုး တရားတယ္
ဒါဆို
ေမတၲာဖံုးတဲ႔ႏွလံုးသား
ဘယ္နားရွာရမတုံး...

အစရွိရင္လည္း
အဆံုးဆိုတာရွိတယ္
ဒါဆို
ငါတို႔ ဘ၀နိဂံုးကေကာ...

ေတြ႔ဆံုျခင္းရွိရင္
ခြဲခြာျခင္းလည္း ရွိတယ္
ဒါဆို
ခြဲခြာရမယ္မွန္းသိေပမယ္႔
အျပစ္ကင္းတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔
ခ်စ္ခဲ႔သူေတြ အတြက္ေကာ...

ကမၻာမျပိဳေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ငိုေနျပီ...
ေနေရာင္မထိုးေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ညိႈးလုျပီ...
ၾကယ္ေရာင္ေတာက္ေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ေပ်ာက္လုျပီ...

ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္းေလ
ေန၀င္လို႔မိုးခ်ဳပ္
ညိႈးရုပ္နဲ႔သာ ေနရသည္
ငါ႔ေကာင္းကင္ျပိဳမဲ႔ေန႔
ငါတကယ္ မေတြ႕ခ်င္ျပီ...




ရင္ဘတ္ႏွင္႔ေရးဖြဲ႕သည္
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္