ေမွာ္ဆရာႏွင္႔ တိမ္ပ်ိဳမ

ၾကည္ျပာေရာင္ေတာက္တဲ႔ ေကာင္းကင္မွာ
ပန္းႏုေရာင္ ကေလာင္တစ္ခ်က္နဲ႕
အခ်စ္အတြက္ ေဆးေဖာ္စပ္ခ်ိန္
သက္တန္႔အိမ္တံခါးကို ဖြင္႔လို႔
တိမ္ပ်ိဳမ ေတးတစ္ပုဒ္ဆိုတယ္
ေမွာ္ဆရာ တမ္းခ်င္းတဲ႔ေလ.....

ေကာင္းကင္ကိုမွ ေခါင္းတင္ေမွးစက္ခ်င္တဲ႔ ေမွာ္ဆရာ
တိမ္တိုက္ေတာကို ျဖတ္ေက်ာ္စဥ္မွာ
တိမ္ပိ်ဳမနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႔တာေလ.....

ကဗ်ာမွာ ၀ိညာဥ္အသက္သြင္း
ေမွာ္လမ္းကို ခင္းတဲ႔အခ်ိန္
တိမ္ပ်ိဳမအတြက္ ျဖစ္တည္ရာအိမ္ဟာ
ေမွာ္ဆရာ ရင္ခြင္မွာျဖစ္တဲ႔
အသဲ(သည္း)လြန္ၾကိဳးနဲ႔ ထိုးတဲ႔အိမ္ေလ.....

စုတ္ခ်က္ဆြဲတဲ႔ ေမွာ္ဆရာလက္အေျပာင္း
ခပ္ေစာင္းေစာင္းျဖစ္သြားတဲ႔ ေဆးတစ္စက္ေၾကာင္႔
တိမ္ညိဳေတြရစ္သိုင္း ႏွလံုးသားေတာင္ထိပ္က
တံတိုင္းတစ္ခ်ပ္လည္း ၾကိဳးပဲ႔ခဲဲတယ္.....

ရုတ္တရက္ေပ်ာက္ကြယ္တဲ႔ တိမ္ပိ်ဳမကိုၾကည္႔ရင္း
ေမွာ္ဆရာေကာင္းကင္က ျပဳတ္က်ခဲ႔တာ
အလင္းႏွစ္ ေထာင္႔ငါးရာၾကာခဲ႔တယ္.....

ေျမျပင္မွာ မတ္မတ္ရပ္
ေမွာ္ဆရာ စုတ္တစ္ခ်က္ရမ္းတဲ႔အခိ်န္
ၾကဴးရင္႔တဲ႔ တမ္းခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ထြန္းတယ္.....

မင္းသိဘို႔ ေ၀ဒနာကိုေၾကျငာခဲ႔ရင္
မဏိေမခလာေတာင္ ေနႏိုင္မယ္မထင္ဘူး
ရင္ခုန္သံ မရပ္ဘဲရူးခ်င္လည္းရူးမယ္
တိမ္ပိ်ဳမလက္နဲ႔ မသတ္မခ်င္းေပါ႔.....

ေမွာ္ဆရာရင္ထဲ
တိတ္တိတ္ေလး ေတးမွတ္ခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္ရွိတယ္
တိမ္ညိဳေတြ ျပိဳတဲ႔ေကာင္းကင္ေရာက္ခဲ႔ရင္
တိမ္ပ်ိဳမေရ................................
မင္းဆီကို ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္
အေရာက္လာခဲ႔မယ္.....



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ