Saturday, November 1, 2008

ေကာင္းကင္ျပိဳမဲ႔ေန႔

အခ်စ္နဲ႔ စစ္မွာ
အကုန္လံုး တရားတယ္
ဒါဆို
ေမတၲာဖံုးတဲ႔ႏွလံုးသား
ဘယ္နားရွာရမတုံး...

အစရွိရင္လည္း
အဆံုးဆိုတာရွိတယ္
ဒါဆို
ငါတို႔ ဘ၀နိဂံုးကေကာ...

ေတြ႔ဆံုျခင္းရွိရင္
ခြဲခြာျခင္းလည္း ရွိတယ္
ဒါဆို
ခြဲခြာရမယ္မွန္းသိေပမယ္႔
အျပစ္ကင္းတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔
ခ်စ္ခဲ႔သူေတြ အတြက္ေကာ...

ကမၻာမျပိဳေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ငိုေနျပီ...
ေနေရာင္မထိုးေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ညိႈးလုျပီ...
ၾကယ္ေရာင္ေတာက္ေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ေပ်ာက္လုျပီ...

ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္းေလ
ေန၀င္လို႔မိုးခ်ဳပ္
ညိႈးရုပ္နဲ႔သာ ေနရသည္
ငါ႔ေကာင္းကင္ျပိဳမဲ႔ေန႔
ငါတကယ္ မေတြ႕ခ်င္ျပီ...




ရင္ဘတ္ႏွင္႔ေရးဖြဲ႕သည္
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

3 comments:

GreenGirl said...

အခ်စ္နဲ႔ စစ္မွာ
အကုန္လံုး တရားတယ္


ေပါက္ကြဲကုန္ျပီလား :P

Unknown said...

ကမၻာမျပိဳေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ငိုေနျပီ...တဲ့လား
ခံစားရတာေတြ ေပ်ာက္ကင္းၿပီး ေပ်ာ္ပါေစဗ်ာ။

Anonymous said...

ကဲ ... ေကာင္းကင္ၿပိဳမယ့္ေန႕မွာ

“ကမၻာမျပိဳေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ငိုေနျပီ...
ေနေရာင္မထိုးေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ညိႈးလုျပီ...
ၾကယ္ေရာင္ေတာက္ေပမယ္႔
ငါ႔ေကာင္းကင္ ေပ်ာက္လုျပီ...”

တဲ့လားဗ်ာ ... လွလိုက္တဲ့ စကားစုေလးပါလား ...။

“ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္းေလ
ေန၀င္လို႔မိုးခ်ဳပ္
ညိႈးရုပ္နဲ႔သာ ေနရသည္
ငါ႔ေကာင္းကင္ျပိဳမဲ႔ေန႔
ငါတကယ္ မေတြ႕ခ်င္ျပီ...”

ကဗ်ာ႐ွင္ရဲ႕ ရင္ထဲကို ဖြင့္ၾကည့္ရသလိုကို ႐ွင္းလင္းျပတ္သား ျမင္လိုက္ရတဲ့ အေကာင္းဆံုး အပိုဒ္ကေလးပါပဲဗ်ာ၊ ကဗ်ာ႐ွင္နဲ႕ ထပ္တူထပ္မွ် လိုက္ခံစားမိပါရဲ႕ဗ်ာ။
အဲလိုကဗ်ာေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္ဗ်ာ ... သိပ္ကို ေကာင္းမြန္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါပဲ။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

Template by - Abdul Munir