ေက်ာက္ေခတ္က မီးသင္႔ခဲ႔တဲ႔ပန္းသီးတစ္လံုးနဲ႔
ရင္တံခါးကို...ရိုက္ခ်ိဳး...ဆုတ္ဖဲ႔
အဆိပ္သင္႔တဲ႔ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေတြၾကားမွာဘဲ
အာဒမ္နဲ႔ ေအ၀ လမ္းမွားသြားခဲ႔ရတာ..။
ဂုမာၻန္တို႔ၾကဴးေက်ာ္
ၾကမ္းၾကဳတ္မႈတို႔ ျမဴးေပ်ာ္တဲ႔နယ္ေျမမွာ
တပ္မက္ျခင္း အလင္းတိုင္ေတြနဲ႔
ငါ႔ကိုယ္ငါ လိႈင္လိႈင္ထြန္းညိွ
အတၱဟာ ေမွာင္အတိျပီးတဲ႔အခ်ိန္
ေျမာက္ျပန္ေလ ဆန္တက္တဲ႔
စိတ္နယ္လြန္အရပ္မွာ တံခါးတစ္ခ်ပ္ရွိတယ္..။
အလင္းတစ္သိုက္နဲ႔ စိတ္မိုက္ကိုရြက္လႊင္႔ခ်ိန္
ေကာင္းကင္ရဲ႕ တံစက္ျမိတ္မွာ
ၾကယ္စင္ကိုေဖာင္ဖြဲ႕ လနဲ႔လည္းအတူ ထိုင္ခဲ႔တယ္..။
ဖ်တ္ကနဲ လန္႔ႏိုးခ်ိန္
တိတ္ဆိတ္တဲ႔အခန္း ျပင္းရွတဲ႔ေလၾကမ္းသာ
ငါ႔ရင္ခြင္ကိုရိႈက္နမ္း ငါက..အေမွာင္ခန္းမွာ
အလြမ္းနဲ႔မိတ္ဖြဲ႕ေနတာေလ..။
တကယ္တမ္းမွာေတာ႔
ငါဟာအာဒမ္မဟုတ္သလို မင္းလည္းေအ၀မဟုတ္ခဲ႔ဘူး
စည္းခ်က္လြတ္ အိပ္မက္တစ္ခြက္ကိုဘဲ
ငါတို႔ ျမိန္ယွက္စြာေသာက္သံုးခဲ႔ၾကတာ..။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
ရင္တံခါးကို...ရိုက္ခ်ိဳး...ဆုတ္ဖဲ႔
အဆိပ္သင္႔တဲ႔ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေတြၾကားမွာဘဲ
အာဒမ္နဲ႔ ေအ၀ လမ္းမွားသြားခဲ႔ရတာ..။
ဂုမာၻန္တို႔ၾကဴးေက်ာ္
ၾကမ္းၾကဳတ္မႈတို႔ ျမဴးေပ်ာ္တဲ႔နယ္ေျမမွာ
တပ္မက္ျခင္း အလင္းတိုင္ေတြနဲ႔
ငါ႔ကိုယ္ငါ လိႈင္လိႈင္ထြန္းညိွ
အတၱဟာ ေမွာင္အတိျပီးတဲ႔အခ်ိန္
ေျမာက္ျပန္ေလ ဆန္တက္တဲ႔
စိတ္နယ္လြန္အရပ္မွာ တံခါးတစ္ခ်ပ္ရွိတယ္..။
အလင္းတစ္သိုက္နဲ႔ စိတ္မိုက္ကိုရြက္လႊင္႔ခ်ိန္
ေကာင္းကင္ရဲ႕ တံစက္ျမိတ္မွာ
ၾကယ္စင္ကိုေဖာင္ဖြဲ႕ လနဲ႔လည္းအတူ ထိုင္ခဲ႔တယ္..။
ဖ်တ္ကနဲ လန္႔ႏိုးခ်ိန္
တိတ္ဆိတ္တဲ႔အခန္း ျပင္းရွတဲ႔ေလၾကမ္းသာ
ငါ႔ရင္ခြင္ကိုရိႈက္နမ္း ငါက..အေမွာင္ခန္းမွာ
အလြမ္းနဲ႔မိတ္ဖြဲ႕ေနတာေလ..။
တကယ္တမ္းမွာေတာ႔
ငါဟာအာဒမ္မဟုတ္သလို မင္းလည္းေအ၀မဟုတ္ခဲ႔ဘူး
စည္းခ်က္လြတ္ အိပ္မက္တစ္ခြက္ကိုဘဲ
ငါတို႔ ျမိန္ယွက္စြာေသာက္သံုးခဲ႔ၾကတာ..။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
10 comments:
((((ေတာက္)))) ပက္ပက္စက္စက္ ဒန္တယ္ဗ်ာ...
အလင္းတစ္သိုက္နဲ႔ စိတ္မိုက္ကိုရြက္လႊင္႔ခ်ိန္
ေကာင္းကင္ရဲ႕ တံစက္ျမိတ္မွာ
ၾကယ္စင္ကိုေဖာင္ဖြဲ႕ လနဲ႔လည္းအတူ ထိုင္ခဲ႔တယ္..။
က်ဳပ္လဲ အလင္းတစ္သိုက္နဲ႔ အဲဒီဖီလင္မ်ိဳး ေနခဲ့ဖူးသဗ်။
ခင္မင္လ်က္..
မိုးေမာင္
အားပါး လႊတ္ေကာင္းဗ်ိဳ႕..
ေျပာေနၾကေလး.. လန္းျပီးရင္းလန္းတယ္ဗ်ိဳ႕..
ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္
ဒီလူႀကီး အာဒမ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္ဗ်ိဳးး... 'ဒါနဲ႔ မဧဝေကာ ေနေကာင္းရဲ႕လား..!!
ဟီးး ေနာက္တာေနာ္..။
တတိယ အပိုဒ္ေလး အရမ္းမိုက္တယ္..
((ေကာင္းကင္ရဲ႕ တံစက္ျမိတ္မွာ
ၾကယ္စင္ကိုေဖာင္ဖြဲ႕ လနဲ႔လည္းအတူ ထိုင္ခဲ႔တယ္..။))
ခင္မင္တဲ့.....
ေၿပာမွမၿပီးေသးဘူး..ပန္းေလးထပ္ပြင့္ၿပတာ လွတယ္ကြာ..ဒါမွ ပြင့္ရက်ိဳးနပ္တာ.
မင္းေဝလိုက္တဲ့ပန္း မင္းကိုယ္တိုင္နမ္းလိုက္ပါ...
........ကဗ်ာဆရာဟာ တရားသူႀကီးမဟုတ္သလို..ေရွ့ေနလဲမဟုတ္ဘူး..ဥပေဒ.စည္းမ်ဥ္း..ပံုစံခြက္..ဘာမွမလိုဘူး..ၿပီးေတာ့..တရားခံလဲမဟုတ္ဘူး..
လိုၿပသက္ေသေလ..ၿဖစ္တာ ၿမင္တာ ခ်ၿပရမွာပဲ..
အနုပညာႏြယ္လို႔..ဝကၤဝုတၱိ ေတာ့ရွိမွာပဲေလ..
ေကာင္းတယ္ ဆရာေရ..
ကြန္းမန္႔ေရးရမယ့္သူေတာင္ စာလံုးေတြ ေပ်ာက္ကုန္ျပီ :P
အိုး အေရးအၿပ ေလးေတြေကာင္းလွခ်ည္လားဗ်ာ
အလင္းတစ္သိုက္နဲ႔ စိတ္မိုက္ကိုရြက္လႊင္႔ခ်ိန္
ေကာင္းကင္ရဲ႕ တံစက္ျမိတ္မွာ
ၾကယ္စင္ကိုေဖာင္ဖြဲ႕ လနဲ႔လည္းအတူ ထိုင္ခဲ႔တယ္..
စာသားေလးေတြကႏူးညံ့တယ္ထင္ရေပမယ္
မာတယ္ဗ်ာ အေရးအၿပေလးေတြကလည္း ေကာင္း
လွတယ္ဗ်ာ
သီဟညိမ္း
ကဗ်ာေကာင္းေလးက ေႏွာင္းခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ေခတ္အေၾကာင္းလား.. ဒါလည္း အေရးအဖြဲ႕ကေတာ့ ေကာင္းေနဆဲပါ..။
မိုးျမင့္က တိမ္ေတြဆီ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ ေတာင္ပံခတ္လိုက္တယ္ ...
တိမ္တစ္စကို ဆြဲဟ လိုက္ၿပီး လွစ္ခနဲ တစ္ခ်က္အၾကည့္မွာ ....
ေဟာ ...
စည္းခ်က္လြတ္ေနတဲ့ အိပ္မက္တစ္စံုနဲ႕ ... မီးသင့္ပန္းသီး ကို တစ္ကိုက္ကိုက္, အဆိပ္သင့္ေက်ာက္တံုးထက္
ထက္၀ယ္ဖြဲ႕ေခြထိုင္ ... လမ္းမွာေနတဲ့ အာဒံနဲ႕ ဧ၀ကို ရင္ထဲက ကဗ်ာတစ္စနဲ႕ လမ္းျပမယ့္ ကဗ်ာဆရာ... ။
အတၱေတြနဲ႕ သန္းေခါင္းေက်ာ္ေနခဲ့ညမွာ
မီးတုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို ရင္ဘတ္မွာ ထြန္းၫႇိလာတဲ့ ကဗ်ာဆရာကို ပခံုးပုတ္ခြင့္ရတယ္
ဂုမၻာန္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အေရခြံနဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ တင္းပုတ္ကို ကိုင္တဲ့လက္က
ဦးရီးေတာ္ မာရဇၹရဲ႕ လက္တစ္ဘက္လို ႏုညံ႕ေပ်ာ့ေပ်ာင္း ေခတ္ေဟာင္းက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ သူထြက္လာတဲ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္မွာ စိတ္အပိုင္းအစေတြ ႐ိုက္သြင္း ... လို႕ ... ။
ထက္ေ၀ဟင္က ႐ြက္တစ္စင္းမွာ
သစၥာတရားရဲ႕ ေစရာလိုက္နာေနတဲ့ လမင္း၊ ၾကယ္စင္၊ ည တစ္ခင္းနဲ႕ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာ ... ။
သူက အလြမ္းနဲ႕လည္း မိတ္ဖြဲရဲ႕၊ အေမွာင္ဆိုတာရဲ႕ ေနာက္က အခန္းက်ဥ္းထဲ...။
သူငယ္ခ်င္း မင္းဟာ အိပ္မက္တစ္ခြက္ကိုပဲ တ႐ိႈက္မက္မက္ ႐ွိေနခဲ့ ... ။
ဆရာမိုးျမင့္တို႔ ခုတေလာဒန္ခ်က္ေတာ့ ပက္စက္တယ္ဗ်ိဳး...
ဖိုးေမာင္
ေကာင္းဗ်ာ......
ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္အလန္းဆံုးပဲ....
Post a Comment