အဲဒီ့ညမွာ သူ႔ကိုယ္သူရိုက္ခြဲလိုက္တယ္

အဲဒီ့ျပဇာတ္က
မတိတ္ႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
ညဥ္းညဴစရာ မရွိေတာ႔ေလာက္ေအာင္
နင္႔နဲျခင္း တင္းျပည္႔ၾကပ္ျပည္႔ ။

ဘ၀နဲ႔ရင္းလိုက္ရတဲ့ ဇာတ္
အသက္နဲ႔ခင္းလိုက္ရတဲ့ ဇာတ္
ရုပ္လံုးၾကြဒဏ္ရာ အရႈိးအထပ္ထပ္နဲ႔
ၾကီးျမတ္သူအျဖစ္လဲ(လည္း) စာရင္းမ၀င္
သူရဲေကာင္းအျဖစ္လဲ(လည္း) အမည္မတြင္
နစ္ေနတဲ႔ဘ၀ထဲ ခဲပစ္ခ်ရံုသာသာ ။

တိုး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္လုဆဲ လမင္းနဲ႔
အပူတျပင္းေရာက္မလာႏိုင္တဲ႔ ေနမင္းရဲ႕ၾကား
မနက္မဟုတ္တဲ႔ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ
ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ အသံတစ္ခုရဲ႕ေနာက္
ပုထုဇဥ္ျဖစ္တည္မႈေတြ က်ေပ်ာက္ခဲ့ျပန္ေပါ႔ ။

ဘာအတြက္ သီးပြင့္ခဲ့သလဲ
ဒီေမးခြန္းေမးမိေတာ႔
ဒီဇင္ဘာက သူ႔ကိုယ္သူရင္နာတယ္ ။

ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားနဲ႔ အဆံုးသတ္ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္
လူအမ်ားတြက္ ၾကည္ႏူးစရာေပြ႕ပိုက္သယ္ေဆာင္လာမယ့္
ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕ ျပည္ဖံုးကားခ်ပိတ္ကားထက္မွာ
ေပါက္ကြဲျခင္း သေကၤတနဲ႔
ပူေဆြးမႈ ျပယုဂ္နဲ႔
အသက္မဲ႔သြားတဲ႔ ဘ၀ေတြနဲ႔
အသက္စြန္႔သြားတဲ႔ ဘ၀ေတြနဲ႔
အေရးေပၚေရာက္ လူနာေတြနဲ႔
ေသြးသံရဲရဲ ၀မ္းနည္းလြန္းစရာျမင္ကြင္းေတြနဲ႔ ။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ေဖါက္ခ်ခံလိုက္ရတဲ႔
မ်က္ရည္စက္လက္ မ်က္ႏွာေတြ
ယူၾကံဳးမရ ပူေဆြးဗ်ာပါဒနဲ႔
က်န္ရစ္သူ မိသားစုဘ၀ေတြ
အခ်ိန္မတိုင္ခင္ ေျခြခ်ခံလိုက္ရတဲ႔
ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ် ဘ၀အညတရေတြ
အဲဒီလိုေတြနဲ႔ ျခယ္သ ဒီတစ္ႏွစ္ဒီဇင္ဘာက
လွႏိုင္ပါသတဲ႔လား ။

မြန္းၾကပ္လြန္းလာတဲ႔ အေတြးေတြနဲ႔ေထြးလံုးရစ္ပတ္
အျမန္ဆံုးသက္သာေပ်ာက္ကင္းပါေစ..
ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ..
ဆုေတာင္းေတြနဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ဦးညႊတ္ရင္း
ေၾကကြဲျခင္းေတြ ပိပိက်ေနတဲ႔ညမွာ
ရွင္သန္မႈရုတ္သိမ္းခံရတဲ႔ ဘ၀ေတြအတြက္
ဒီဇင္ဘာက
သူ႔ကိုယ္သူရိုက္ခြဲ ကမၻာေျမေပၚျဖန္႔က်ဲလိုက္တယ္
ဆင္းရဲျခင္းမွ ကင္းပါေစ ။


မိုးျမင္႔တိမ္
(၂၉.၁၂.၂၀၁၁)

အမယ္အို

ေၾကးစားဆန္ဆန္ ေန႔ရက္ထဲ
စြန္လႊတ္သူမ်ားရဲ႕ အဘိဓမၼာဟာ
အေလွ်ာ႔အတင္းမ်ားစြာနဲ႔ ျပ႒ာန္းရင္း
မာတိကာဟာ ဘ၀စာမ်က္ႏွာျဖစ္လာတယ္ ။

စားေနက် ထမင္းတစ္လုတ္ဟာ တန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ၾကီးမွန္း
၀ယ္ျခမ္းစရာမရွိတဲ႔အခါမွ တမ္းတမ္းတတေရရြတ္
ေန႔တဓူ၀ကေတာ႔ ဖုန္ေတြသဲေတြနဲ႔အတူ လြင္႔ပ်ံလို႔
ေရႊေရာင္တ၀င္း၀င္းေန႔ရက္ေတြဆီ လည္ျပန္ၾကည္႔ေတာ႔
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ၾကည္႔ရင္း သံုးပစ္လိုက္တဲ႔ပိုက္ဆံေတြျပန္လိုခ်င္မိတယ္ ။

သိပ္ေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ႔
ေရႊထီးေဆာင္းေန႔ရက္ေတြအေၾကာင္း တဖြဖြေျပာျပမိေတာ႔
တစ္ခ်ိဳ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြက စုပ္တသတ္သတ္
တစ္ခ်ိဳ႕မ်က္ႏွာျပင္ေတြက မဲ႔ရြဲ႕လို႔
တစ္ခ်ိဳ႕မ်က္၀န္းေတြက ဟုတ္ပါ႔မလားဆိုတဲ႔အၾကည္႔နဲ႔
လူေတြသိပ္ရီဖို႔ေကာင္းတယ္ ။

ငါအိုခဲ႔ပါျပီ
အေထာက္အပံ႔ဆိုလို႔ ငါေထာက္ထားတဲ႔ေတာင္ေ၀ွးကလြဲလို႔မရွိ
မင္းတို႔အၾကည္႔ေတြၾကားထဲ ေသးငယ္လာတဲ႔စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔
ေမွ်ာ္လင္႔တၾကီးရပ္လိုက္မိတယ္ အူေတြမီးထေတာက္ေနတယ္ ။

မင္းတို႔အစာေျပဟာ ငါ႔အတြက္တစ္ရက္စာျဖစ္ေလရဲ႕
ဟိုတစ္ေန႔က အမ်ိဳးေကာင္းသားေလးတစ္ေယာက္
သဒၵါေပါက္လို႔ေကြ်းတဲ႔ မနက္စာ
ငါ႔တစ္သက္မွာ အရသာအရွိဆံုးအျဖစ္သတ္မွတ္ရင္း
မ်က္၀န္းထဲ မိုးဖြဲဖြဲရြာတယ္ ။

ျမဴပါးပါးက်ေနတဲ႔ အျမင္အာရံုဟာ
ဇရာဆိုတာကို ေရးခ်ယ္ေနၾကရဲ႕
မၾကိဳးစားရပါပဲ ကိုင္းလာတဲ႔ခါးရယ္
အားယူလွမ္းေနရတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြကိုအရဲကိုးလို႔
ဒီကမၻာမွာ က်ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ဂရုဏာတရားကိုရွာေဖြဖို႔
ေနာက္တစ္ေန႔ဆိုတာကို ခရီးဆက္ခဲ႔ျပန္ျပီ ။


မိုးျမင္႔တိမ္
(၁၄.၁၂.၂၀၁၁)

ငါ...ကဗ်ာေရးတယ္

ယားယံလာတဲ႔ အာရံုေတြကို
အာသာေျဖ ၀မ္းခ်ဖို႔
ငါ...ကဗ်ာေရးတယ္။

တစ္ခါတစ္ခါ ဦးေႏွာက္အခ်ဥ္ေဖာက္
ကိုယ္ခ်င္းစာတရား က်ေပ်ာက္လို႔
လူစင္စစ္က ေက်ာက္ျဖစ္ရင္
ငါ....ကဗ်ာေရးတယ္။

ျမန္မာမွာေရာ ကမၻာမွာပါေက်ာ္ၾကားတဲ႔
ကဗ်ာဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ငါမသိဘူး
ကဗ်ာအမ်ိဳးအစား ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိလဲ ငါမသိဘူး
ကဗ်ာဂိုဏ္းေတြ ကမၻာမွာ ဘယ္ႏွစ္ဂိုဏ္းရွိလဲ ငါမသိဘူး
ဒါေပမယ္႔
ငါ....ကဗ်ာေရးတယ္။

ဘယ္ေတာ႔ေပ်ာက္ပ်က္မယ္မွန္း မသိႏိုင္တဲ႔
ေခတ္တစ္ခုရဲ႕ တုိးတက္မႈလြင္ျပင္မွာ
၀ါသနာကို ျဖန္႔ခ်ျပဖို႔အတြက္
ငါ....ကဗ်ာေရးတယ္။

ပြန္းပဲ႔ေနတဲ႔ ဘ၀ေတြအေၾကာင္း
ျခတက္ေနတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြအေၾကာင္း
ငတ္ေနတဲ႔ အစာအိမ္ေတြအေၾကာင္း
ေစ်းကြက္၀င္လာတဲ႔ အတၱေတြအေၾကာင္း
ဖ်တ္ကနဲထထခုန္တဲ႔ ဘယ္ဘက္ရင္အံုအေၾကာင္း
အမ်ိဳးကို မခ်စ္တတ္သူေတြအေၾကာင္း
ျမန္မာေတြ ဘယ္ေတာ႔မွ မညံ႕တဲ႔အေၾကာင္း
ငါ....ကဗ်ာေရးတယ္။

ကဗ်ာရဲ႕ စည္းမ်ဥ္း
ကဗ်ာရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း
ကဗ်ာရဲ႕ ရာဇ၀င္
ကဗ်ာရဲ႕ စီးဆင္းမႈ
ဘာတစ္ခုမွ မယ္မယ္ရရမသိဘူး
ဒါေပမယ္႔
ငါ...ကဗ်ာေရးတယ္။

ဘ၀ထဲက ဘ၀ေတြအတိုင္း
စိတ္ကို စိတ္အတိုင္း
ရင္ကိုထိမွန္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြတိုင္း
ငါ...ကဗ်ာေရးတယ္။

ငါဟာ ကဗ်ာဆရာမဟုတ္ဘူး
ကဗ်ာေရးသူသာျဖစ္တယ္
ကဗ်ာခ်စ္သူသာျဖစ္တယ္
ကဗ်ာျမတ္ႏိုးသူသာျဖစ္တယ္

ငါဟာ ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္မေရးတတ္ေသးပါဘူး
ဒါေပမယ္႔
ငါ...ကဗ်ာေရးတယ္။
ငါ...ကဗ်ာ ေရးေနတယ္။
ငါ...ကဗ်ာ ေရးဦးမယ္။


မိုးျမင္႔တိမ္
(၂၉.၁၁.၂၀၁၁)

ခြင္႔ျပဳပါ

စိတ္ကူးေတြနဲ႔ပဲ တိမ္းမူးေနလိုက္တယ္
ဒီ၀ပ္က်င္းထဲ သက္ျပင္းယဲ႔ယဲ႔ေတြနဲ႔..!!

ရြက္ေၾကြေတြအသက္ဆက္ဖို႔ထက္
ဖူးပြင္႔ခြင္႔ေတြက ပိုအေရးပါေနသလား
ဗီးနပ္စ္ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ထက္
ဖီးနစ္တစ္တေကာင္ရဲ႕ႏွလံုးေသြးကို အလိုရွိေနမိတယ္..!!

ဗ်ာပါဒတန္းလန္းနဲ႔ ဘ၀ေတြဟာ
ယစ္မူးစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ သာယာဘြယ္မရွိ
ရင္နာျခင္းအတိနဲ႔ တီးခတ္တဲ႔၀မ္းတထြာမွာ
မနက္ျဖန္အစီအစဥ္ဟာ မေရရာႏိုင္တာ ေသခ်ာတယ္..!!

အက်စ္လ်စ္ဆံုး ထံုးေႏွာင္ခဲ႔ရတဲ႔ အနာဂါတ္ေတြအတြက္
အၾကင္နာမဲ႔ရိုက္ခတ္တဲ႔ သဘာ၀ေဘးေအာက္
ေဖ်ာ္ခ်ခံကမ္းပါးတစ္ခုလို ယိုင္နဲ႔ျပိဳက်ရင္း
ေရငတ္သူမ်ားလာတဲ႔ ေလာကဓံမွာ
ပရဟိတေတြ ရွင္သန္ဖို႔အတြက္
မုဒိတာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔
အတၱပင္ကို ႏႈတ္ခြင္႔ျပဳပါ အေမ..!!


မိုးျမင္႔တိမ္

ဆႏၵ

တစ္ေလာကလံုး ထမ္းပိုးထားရသလို သိပ္ကိုေလးလံလြန္းေနတယ္..
တအိအိပိက်လာတဲ႔ အရာရာမွာ
အိပ္မက္ဟာ သိပ္ကိုဟားတုိက္စရာ ေကာင္းလြန္းေနျပီ.!!

ေပါက္ျပဲေနတဲ႔ ဘ၀ကိုဖာေထးဖို႔
အက်စ္လ်စ္ဆံုး စုစည္းခ်ည္ေႏွာင္ပစ္ရင္းက
ပိန္ခ်ိဳင္႔ေနတဲ႔ အတိတ္ဗရပြနဲ႕အေငြ႕ပ်ံေနတဲ႔ ပစၥဳပန္မွာ
အနာဂါတ္ဟာ တိုက္စားခံ ကမ္းပါးတစ္ခုလို..!!

အထက္ျမဆံုးလြန္းတင္ထားတဲ႔ အရည္အေသြးေတြနဲ႔
အျမင္႔မားဆံုး တဟုန္ထိုးလြင္႔တက္ခဲ့တဲ႔ ေစတသိတ္မွာ
ရင္ဘတ္တန္းလန္း ေန႔ညေတြ ရူးသြပ္မႈ မနက္စာေတြ
ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ဥေပကၡာနဲ႔ ၀မ္းတထြာ အတိမ္အနက္ေတြ
လူလူခ်င္း စီးခ်င္းထိုးတဲ႔ပြဲေတြ ေႏြးေထြးမႈေပ်ာက္ေနတဲ့ညေတြ
တစ္ရက္ျခားတစ္ခါ ထထပြင္႔ေနတဲ႔ အတၱေတြပါတယ္..!!

ညကို အမည္းျခယ္စရာမလိုေပမယ့္
လက္ညိႈးေထာင္လို႔ ကိုယ္ေရာင္မလင္းတဲ႔ဘ၀ေတြအတြက္
ကိုယ္႔အရိုးကိုယ္ မီးထိုးရင္း ကိုယ္႔လိပ္ျပာကိုယ္ ထြန္းညိွရမယ္
ေလသင္႔သေလာက္ေတာ႔ လင္းလိမ့္မေပါ႔..!!

ဒီလိုအေတြးေတြနဲ႔ တင္းတင္းေစ႔လိုက္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာဟာ
အထီးက်န္ျခင္းကို အျပီးသတ္တိုက္ဖို႔
ပတ္၀န္းက်င္ေကာက္ ထြက္တဲ႔ညမွာ
၀ိညာဥ္လႊင္႔အတတ္ေတြနဲ႔ ကမၻာကိုတစ္ပတ္ပတ္ရင္း
ခ်ဥ္ခ်င္းတက္ အာသီသေတြအတြက္
တစ္ကိုယ္ေရ တကာရကို ျပာခ်ပစ္လိုက္တယ္..!!


မိုးျမင္႔တိမ္
(၁၃.၁၀.၁၁)

ႏြံ

မရည္ရြယ္ပဲ နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့စိတ္သ႑ာန္ကို လႈပ္ႏိႈးဖို႔
ေရခဲရိုက္ထားတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ခပ္ပါးပါးေတြေတာ႔ရွိတယ္.!!

တျဖည္းျဖည္း ပါးလ်ားလာတဲ႔ အစာအိမ္
ခြ်တ္ျခံဳက်သထက္က်လာတဲ႔ ကိုယ္က်င္႔တရား
နာမ္ရုပ္တရား မခြဲျခားႏိုင္တဲ႔ အမိုက္ေမွာင္ထဲ
ကမၻာဦးရဲ႕ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းေတြအေၾကာင္း
ေမတၱာတရားရဲ႕ အတိမ္အနက္ေတြအေၾကာင္း
မတူညီတဲ႔ အယူအဆေတြအေၾကာင္း
အလွအပတရားကို ဖ်က္ဆီးသူနဲ႔ကာကြယ္သူတို႔အေၾကာင္း
တြတ္တီးတြတ္တာ လိမ္ညာတတ္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြအေၾကာင္း
အေရာင္ေဖ်ာ႔ေနတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြအေၾကာင္း
ခ်ိဳ႕တဲ႔ေနတဲ႔ ကေလာင္ေတြအေၾကာင္း
အေရထူလာတဲ႔ ေက်ာျပင္ေတြအေၾကာင္း
၀မ္းတထြာကို ထိန္းေက်ာင္းေနၾကသူေတြအေၾကာင္း
ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာမ်ိဳးမွ မစဥ္းစားခ်င္ေလာက္ေအာင္
မွတ္ဥာဏ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို မိႈင္းတိုက္ပစ္လိုက္တယ္.!!

အတက္အက်ေတြနဲ႔ လူးလွိမ္႔ေနခဲ့ရတာပါ
က်ားကုတ္က်ားခဲ တြယ္ထားတဲ့လက္အစံု
ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ျဖစ္ေနတဲ႔ ညာဘက္ရင္အံုတစ္ျခမ္း
ခဲရာခဲဆစ္ က်စ္ယူေနရတဲ႔ ခြန္အားလက္က်န္ေတြ
အေရာင္မလြင္ေတာ႔တဲ႔ အိပ္မက္အႏြမ္းတခ်ိဳ႕နဲ႔
အထူးခြ်န္ဆံုး မိုက္မဲေနတုန္း ရူးသြပ္ေနတုန္း ဆာေလာင္ေနတုန္း.!!

ေန႔စြဲေတြကေတာ႔ သူလိုငါလိုျဖတ္ေက်ာ္သြားလိုက္ၾက
သာမာန္ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလို ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးပါပဲ
ငါ႔လက္ထဲ ေအးစက္ေနတဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာ
အထီးက်န္ျခင္း စိမ္႔သက္သက္ပါ၀င္ေနတာကလြဲရင္ေပါ႔.!!

မိုးျမင္႔တိမ္

ကိုယ္ပိုင္လက္နက္

တစ္လံုးႏွစ္လံုးေလာက္ ခုန္ထြက္ရံုနဲ႔တင္ လူတစ္ေယာက္...
ေသသြားႏိုင္တယ္၊ ေအာင္ျမင္သြားႏိုင္တယ္။
ပြန္းပဲ့သြားႏိုင္တယ္၊ ေတာက္ပသြားႏိုင္တယ္။
ျမင္႔တက္သြားႏိုင္တယ္၊ ပိန္ခ်ိဳင္႔သြားႏိုင္တယ္။
ဒီလိုဆိုေတာ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ရႈပ္သြားလား..!!

ဆက္သြယ္မႈ အတတ္ထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ ဘာသာရပ္ပါ။
အဲ.. က်ဳပ္လဲ မေတာက္တေခါက္ေတာ႔ တတ္ရဲ႕။
ခင္ဗ်ားတို႔ေလာက္ေတာ႔ ကြ်မ္းခ်င္မွကြ်မ္းမွာေပါ႔။
သူလိုငါလိုေလာက္ေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းတတ္ပါ႔။
ဒီလိုဆိုေတာ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ရႈပ္သြားလာ။..!!

ေငြကုန္ေၾကးက်မႈမရွိပဲ က်ဳပ္တို႔ ဖန္တီးႏိုင္တာေတြ ရွိတယ္။
မွန္ခ်င္လဲမွန္မယ္ မွားခ်င္လဲမွားမယ္ေပါ႔။
ဧရာမလဲ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္၊ ေသးငယ္ျပီးလဲ ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္။
က်ဳပ္တို႔ကို တြန္းခ်ႏိုင္တယ္၊ က်ဳပ္တို႔ကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္တယ္။
က်ဳပ္ကိုတြန္းခ်တာ ခင္ဗ်ားတို႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ကိုတြန္းခ်တာ က်ဳပ္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။
ဒီလိုဆိုေတာ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ရႈပ္သြားလား..!!

တစ္ေယာက္ကို ခ်ီးမြမ္းလို႔ရသလို တစ္ေယာက္ကို ရႈတ္ခ်လို႔ရတယ္။
တစ္ေယာက္ကို ပင္႔တင္လို႔ရသလို တစ္ေယာက္ကို ရိုက္ခ်လို႔ရတယ္။
တစ္ေယာက္ကို ေႏြးေထြးလို႔ရသလို တစ္ေယာက္ကို ေအးစက္လို႔ရတယ္။
တစ္ေယာက္ကို ျမွင္႔တင္ေစသလို တစ္ေယာက္ကို နိမ္႔က်ေစႏိုင္တယ္။
တစ္ေယာက္ကို ရွင္သန္ေစသလို တစ္ေယာက္ကို ျမဳပ္ႏွံပစ္လို႔ရတယ္။
ဒီလိုဆိုေတာ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ရႈပ္သြားလား..!!

က်ဳပ္တို႔ ေန႔တဓူ၀ ေျပာေနၾကတဲ႔ စကားေတြေပါ႔။
ကဲ.. ဘယ္လိုလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ သိပ္ရႈပ္သြားျပီလား..!!


မိုးျမင္႔တိမ္

မတိတ္ႏိုင္ေတာ႔ေသာ

လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္လေလာက္ကေပါ႔
အိတ္တစ္လံုးထဲ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ဒေရာေသာပါးထိုးထဲ႔
လုပ္လက္စေတြအားလံုး ခလုတ္ပိတ္လိုက္သလိုရပ္တန္႔
လြမ္းဆြတ္ေနမဲ့အေမ႔ကို အားရပါးရရိႈက္နမ္း
ဆံုးမစကားေတြေျခြေနတဲ႔ အေဖ့ေရွ႕မွာ ရိုရိုေသေသေလးထိုင္
မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ေျခဖမိုးကို ရွိခိုးဦးခိုက္လို႔
ငါ႔အနာဂါတ္ ငါပိုက္ျပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။

ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔လမ္းေပၚကေန ဖုန္မရွိတဲ႔လမ္းကိုေရာက္
ေခြ်းနံ႔လူန႔ံေတြေရာျပြမ္းေနတဲ႔ ကားေပၚကေန ေအးျမတဲ့ ရထားေပၚကိုေရာက္
ျခင္ထူတဲ႔ ေနရာကေန ျခင္မရွိတဲ့ ေနရာေရာက္
ေလးကန္ေနတဲ႔ အင္တာနက္ကေန ျမန္ႏႈန္းျမင္႔ အင္တာနက္ကိုေရာက္
မထင္ရင္မထင္သလို ေမွာင္ေမွာင္သြားတတ္တဲ့ ေဒသကေန အျမဲလင္း ေဒသကိုေရာက္
ဆယ္ထပ္ထက္မပိုတဲ႔ တိုက္ၾကားကေန မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၾကားကိုေရာက္
ဘ၀ဆိုတာၾကီးကို ေတာက္ေတာက္ပပၾကီးကို ေက်နပ္ေနမိတာ။

အသားမျဖဴရင္ပဲ လူရာမ၀င္သလုိလို
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ကြ်န္လုပ္ခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္လို မတတ္ရင္ပဲ မ်က္ႏွာမြဲလိုလို
ကိုယ္ရထားတဲ႔ ေအာင္လက္မွတ္က စကၠဴတစ္ရြက္လို အဖိုးမတန္သလိုလုိ
မ်က္၀န္းမ်က္ဆံေမွးေမွးေတြရဲ႕အၾကည္႕က အထင္ေသးသလိုလို
အဲဒီလို လိုလိုေတြၾကားမွာ ဦးေႏွာက္ေတြလဲ ေဖာက္စားခံၾကရ
ဓါးျပမွန္းသိလဲ ေက်ာခ်ခံေနၾကရ
မာနေတြလဲ ေန႔တဓူ၀ ေခါက္ေခါက္သိမ္းေနရ
လူစင္စစ္ကေန စက္ရုပ္ဇာတ္သြင္းတာလဲ ခံခဲ့ရတယ္။

ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ
၀က္ျဖစ္မွေတာ႔ မစင္မေၾကာက္ေၾကးေပါ႔
ကိုယ္တိုင္ကိုက ဒီလမ္းမွဒီလမ္းေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာမွလား
အခုမွငိုခ်င္းခ်ျပလဲ ကိုယ္႔ရင္ကိုယ္ထု ရင္ကြဲလုေအာင္ငိုေပေတာ့
အေဖကိုလြမ္း အေမကိုလြမ္း ေျမကိုလြမ္း ေရကိုလြမ္း
အဲဒီ့အလြမ္းေတြအားလံုးကို ေငြေၾကးကြာဟမႈနဲ႔ ခဏတုပ္ေႏွာင္ထားရဦးမေပါ႔။

ဟိုတစ္ေန႔က အေမပို႔လိုက္တဲ႔ စာနဲ႔ပစၥည္းရတယ္
က်န္းမာေရးေကာင္းရဲ႕လား အလုပ္အကိုင္အဆင္ေျပလား
အေမသားအတြက္ ဘုရားေရွ႕မွာအျမဲဆုေတာင္းလို႔
သားရွိရာအရပ္ကိုမွန္းျပီး အေမေမတၱာပို႔ေပးေနတယ္ေနာ္တဲ့။

ကဲ...ခင္ဗ်ားတို႔ဆိုရင္ေကာ ဒီစာကိုဘယ္လိုဖတ္မလဲ
က်ဳပ္ကေတာ႔ ရင္ဘတ္နဲ႔ဖတ္လိုက္မိတယ္
ၾကမ္းျပင္ေပၚ မ်က္ရည္က်ကြဲသံေတြနဲ႔ ရႊဲလို႔
ခ်က္ျခင္းကို စာတစ္ေစာင္ေကာက္ေရးလိုက္တယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔အိမ္ေလးရွိတဲ့ ကမၻာ႔ေျမပံုေပၚက လက္တစ္ဆုပ္စာေျမပံုေလးကို
ကြ်န္ေတာ္ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံ လြမ္းေနပါတယ္ အေမ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

မာန္

ေန႔တဓူ၀ သက္ျပင္းေတြနဲ႔
အခိုးပ်ံလုလု ေန႔ရက္ေတြအတြက္
အရိုးရင့္ရင့္ေတြနဲ႔ တန္ဆာဆင္လိုက္တယ္ ။

တင္႔တယ္ျခင္းအတိမ္အနက္နဲ႔
တစ္ကိုယ္ေရတကာရ ေက်ာ့ရွင္းမႈဟာ
အစာအိမ္အတြက္ ေလာင္စာမျဖစ္ႏုိင္သေရြ႕
ျဖန္႔ျပခ်ခင္းလိုက္မိတာ ေ၀ဒနာေငြ႔ေငြ႔ေတြသာ ။

ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံ ခ်ဥ္ျခင္းတက္ေနတဲ႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းေတြအတြက္
အနဲငယ္သက္ရွေနတဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြအတြက္
အားကိုးတၾကီး ဆုပ္ကိုင္ေနတဲ႔လက္ေတြအတြက္
ျပားကပ္ကပ္ျဖစ္ေနတဲ့ အိတ္ေထာင္တခ်ိဳ႕အတြက္
မာေက်ာေက်ာ မ်က္ႏွာစာသစ္ေတြနဲ႔ႏိုးထခဲ႔တဲ့
ေဖ်ာ႔ေတာ႔ေတာ႔ အေတြးအေခၚရဲ႕မနက္စာဟာ
အဘိဓမၼာမဆန္ႏိုင္မွာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္ ။

ေကာက္ေၾကာင္းဟာ ပန္းခ်ီတစ္ကားရဲ႕အသက္
စိတ္ဓါတ္ဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အားမာန္
ရိုးသားမႈဟာ ကိုယ္က်င့္တရားရဲ႕ ျပယုဂ္
ေႏြးေထြးမႈဟာ အိမ္တစ္လံုးရဲ႕၀ိေသသ ။

ကံၾကမၼာကမ္းရုိးတန္း ရွည္သေလာက္
ကိုယ္က်င္႔တရားေတြ က်က်ေပ်ာက္ေနခဲ႔ေတာ့
ဒီကေန႔ ႏွစ္ဆယ္႔ေလးနာရီမွာ
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနတဲ႔ စာနာမႈေတြၾကား
ေျမြတစ္ေကာင္အေနနဲ႔ေတာ႔ တြင္း၀င္ေျဖာင္႔ခ်င္တယ္ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ေလာကဓံ

ေပါက္ထြက္လုမတတ္ ခုန္ေနတဲ႔ရင္နဲ႔
သပြတ္အူမက ရႈပ္ေထြးလြန္းေနတဲ႔ဦးေႏွာက္ၾကား
စြန္႔စားမႈေတြ ဖ်ားနာေနၾကျပီ ။

ေရာက္မွန္းမေသခ်ာတဲ႔ ရည္ရြယ္ရာကို
ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္း ေလွတစ္စီး
ျခစားလုနီးနီး တက္မတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ေလွာ္ခတ္ေနလိုက္ပံုမ်ား
သူ႔လက္ထဲမွာေတာ႔ ၀ီရိယဆိုတဲ႔ေကာ္ဖီတစ္ခြက္
နဲနဲေတာင္ ခါးသက္ခ်င္ေနျပီ ။

ေက်ာတစ္ျပင္လံုး စိုက္၀င္ေနတဲ႔စိုးရြံ႕မႈေတြနဲ႔
ေမွ်ာ္လင္႔တၾကီး မ်က္ႏွာေတြၾကား
ညဥ္းတြားျခင္းေတြ မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနရတဲ႔
ဖေယာင္းတိုင္တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ အလင္းမွာ
သက္ျပင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ပါေနလိုက္မလဲ ။

တြင္းနက္ေပမဲ့ ေရမၾကည္ႏိုင္တာ
ေျမဆီလႊာရဲ႕ အျပစ္ဆိုမလား
တကယ္သာစိုက္ပ်ိဳးခြင့္ရရင္ ပြင့္ဖူးျပလိုက္ခ်င္တယ္ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အိပ္မက္ခရီး

ေတြးလက္စအေတြးေတြအားလံုး ေျဖေလ်ာ႔ပစ္လိုက္တယ္
အိပ္မက္ေတြက သိပ္ကိုေလးလံလြန္းေနျပီ
ကိုယ္႔ပုခံုးကိုယ္ျပန္စမ္းၾကည္႔ေတာ႔ အနဲငယ္မာေက်ာေနသေယာင္ေယာင္..

ကိုယ္႔အေတာင္ကိုယ္ျဖန္႔ၾကည္႔လိုက္တယ္
တဟုန္ထိုးတက္ဖို႔အတြက္ ေလမလာေသးဘူး
မခ်ိတင္ကဲစိတ္ေတြနဲ႔ပဲ ညကိုခပ္စိမ္းစိမ္းၾကည္႔လိုက္တယ္
ညကေတာ႔ နက္သထက္သာနက္လို႔..

ကိုယ္႔လိပ္ျပာကိုယ္ ျပန္ၾကည္႔ေတာ႔
ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလး ျပံဳးျပတယ္
ရွိရွိသမွ်ေၾကကြဲျခင္းေတြကို တနင္႔တပိုးေထြးပိုက္ထားတဲ႔ပံုမ်ိဳး..

အေ၀းကထပ်ံသြားတဲ႔ ညငွက္ေတြကိုၾကည္႔ရင္း
မဆီမဆိုင္ အမုန္းက်ည္ဆံေတြပစ္သြင္းလိုက္တယ္
အာရံုေျခာက္ပါးစလံုးက အေၾကာက္အကန္ျငင္းဆန္လို႔
မ်က္လံုးေတြမွိတ္လိုက္ပါေတာ႔ မင္းအရမ္းပင္ပန္းေနျပီ..

အရိပ္လိုခ်င္လို႔ အပင္စိုက္တာပါ
ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးျပီးမွ အသီးလဲစားခ်င္မိရဲ႕
ဒီလိုအေတြးေတြကပဲ ကိုယ္က်င္႔တရားကိုဖ်ားေစတာလား..
က်ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတဲ႔စိတ္ဓါတ္ကို ခပ္တင္းတင္းဆြဲစိရင္း
ဒီတစ္ညအိပ္မက္မွာလဲ ကိုယ္႔ခႏၶာကိုယ္ထမ္းကိုယ္႔လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ရမယ္..။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ရွင္သန္ျခင္း


စိမ္းညိဳ႕ေမွာင္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ရဲ႕ညခ်မ္းမွာ
လတစ္ျခမ္းက အပိုင္းပိုင္းျပတ္လို႔ ။ ။

အစြန္းဆံုဆံုး ေပ်ာ္၀င္မႈဟာ
ဒဏ္ရာကုစားဖို႔ အဆင္႔မမွီ
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကို ခြ်န္းဖြင္႔ထြက္ဖို႔
ထူးခတ္တဲ႔သံေယာဇဥ္ေတြ မ်ားလြန္းတယ္ ။ ။

ေခတ္နဲ႔အတူေမ်ာပါစီးဆင္းခ်င္တဲ႔ အိပ္မက္ျမစ္ဟာ
အေရာင္အေသြးမစံုမႈေတြေၾကာင္႔ လူလားမေျမာက္ႏိုင္ေသးခင္
တိုးထြက္ရုန္းကန္မႈေတြအတြက္ ေလာင္စာမျပည္႔တဲ႔အခါ
သူလိုငါလိုရက္စြဲေတြေအာက္မွာပဲ တလိမ္႔ေခါက္ေကြးေပါ႔ ။ ။

နဂါးတစ္ေကာင္တိမ္ညြန္႔စားဖို႔ ရက္နဲနဲလိုေသးတယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္