ယေန႔မွစ၍

ႏႈတ္ဆက္သူေတြ ႏႈတ္ဆက္ၾကျပီ
ထြက္ခြာသူေတြ ထြက္ခြာၾကျပီ

ျပံဳးက်န္ရစ္သူေတြ ရွိတယ္
မုန္းက်န္ရစ္သူေတြ ရွိတယ္
လက္ျပႏႈတ္ဆက္သူေတြ ရွိတယ္
ေဆြးေျမ့ငိုေၾကြးသူေတြ ရွိတယ္
၀မ္းသာၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ျမဳးတဲ႔အျပံဳးေတြရွိတယ္
ရင္ႏွလံုးညိႈးခ်ံဳး ရႈံုးသူရဲ႕ အလြမ္းေတြရွိတယ္
ေနျခည္ျဖာလင္းလက္ အခ်စ္ရဲ႕ရက္ေတြရွိတယ္
ရင္နင္႔တိုက္စား မိုက္မွားတဲ႔ညေတြရွိတယ္ ။

ကမၻာေျမက လမိုက္ညကိုႏႈတ္ဆက္
ၾကယ္တာရာက ကုမုျဒာကိုႏႈတ္ဆက္
ေနျခည္ႏုႏုက မနက္ခင္းကိုႏႈတ္ဆက္
အံု႔မိႈင္းေနတဲ႔ အလြမ္းတိုင္းျပည္ကို
လ်စ္လ်ဴရႈ ခ်စ္သူက ႏႈတ္ဆက္
စာနာမႈေတြကို စြန္႔လႊတ္ျခင္းကႏႈတ္ဆက္
ခင္မင္သူေတြကို ခြဲခြာျခင္းကႏႈတ္ဆက္ ။

ကဲ...
ယိုင္နဲ႔နဲ႔ကမ္းပါးေတြေတာင္
ပင္လယ္ဆီကို ေမ်ာပါေနၾကေပါ႔ ။

ဘ၀အခါးတဲ႔
ရင္နင္႔သြားေစေလာက္ရဲ႕
အမွားကို အေရာင္ထပ္ရင္း
နက္သထက္နက္လာခဲ႔လိုက္တာ
သန္းေခါင္ေတြသာ မ်ားမ်ားလာခဲ႔တယ္ ။

ျမစ္တို႔ရဲ႕ လွည္႔စားျခင္းဟာ
ေဗဒါအတြက္ ဆုလာဘ္ျဖစ္ခဲ႔ရင္

ေကာင္းကင္ရယ္...
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္လိုက္မွေတာ႔
တိမ္ညိဳေတြ ျပိဳတာမဆန္းေတာ႔ဘူး ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.flickr.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ကဗ်ာမဟုတ္ပါ

မင္းမွတ္မိေသးလား
အေမဆူတိုင္း မင္းအတြက္ကူေျပာတတ္ခဲ႔တာေတြ
တစ္ဆိုင္တည္း အတူထိုင္ခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္ေတြ
အတူေသာက္ခဲ႔တဲ႔ အရက္ေတြ
ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို ႏွစ္ေယာက္ေသာက္တဲ႔အျဖစ္ေတြ
ျပီးေတာ႔ ေန႔တိုင္းေသာ႔ဖြင္႔ေပးရတဲ႔ ငါ႔ရဲ႕ညေတြ ။

မင္းမွတ္မိေသးလား
ခုနစ္စင္ၾကယ္တို႔ အျမီးေထာင္တုန္း
အေမတစ္ေယာက္နဲ႔ ညီတစ္ေယာက္
ရတက္ေပြရင္း ရွင္းခဲ႔ရတဲ႔
မင္းရွာခဲ႔တဲ႔ ျပသနာေလ ။

မင္းမွတ္မိေသးလား
မင္းတာ၀န္က်တဲ႔ ျမိဳ႕ေလးမွာ
ငါတို႔ေႏြးေထြးစြာ အတူထိုင္ျဖစ္ၾကတုန္း
ညီအကိုခ်စ္ျခင္းကို သက္ေသထူခဲ႔တာ
ငါမေမ႔ရက္ဘူး ။

မင္းမွတ္မိေသးလား
ေခတၱျပန္လာတဲ႔ ငါ႔ကိုၾကည္႔တဲ႔
မင္းရဲ႕ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ မ်က္၀န္းေတြ
ငါ႕ေရွ႕မွာ အားတင္းရင္း
မ်က္ရည္က်တဲ႔ အျဖစ္ေတြ
ငါနဲ႔ေနခ်င္တယ္လို႔ မင္းေျပာခဲ႔တာေတြ ။

မင္းသိရဲ႕လား
မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ေျပာျပေနတဲ႔
မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈ
ကြဲေၾကတဲ႔မ်က္၀န္းနဲ႔ မ်က္ရည္၀ဲေနတဲ႔ဖခင္
ေမးေၾကာေတြေထာင္ေလာက္ေအာင္
အံတင္းတင္းၾကိတ္ထားတဲ႔ အကိုၾကီးရဲ႕ေသာက
ေမာင္ေလးရယ္လို႔ဖက္ငိုတဲ႔ တစ္ဦးတည္းေသာအမရဲ႕ ေ၀ဒနာ
ဒီအပူေတြ ၾကားထဲမွာ ငါ႔မ်က္ႏွာဟာ
မခ်ိတင္ကဲ ဒဏ္ရာေတြအျပည္႔နဲ႕ ။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ခုနစ္လကေပါ႔
ငါ႔ရင္ဘတ္ကို မိုးၾကိဳးပစ္ခဲ႔တာ...။

လာကတည္းက သြားဘို႔အတြက္ဘဲ
တရားဆိုတာလည္း ရင္ထဲမွာေတာ႔ ရွိခဲ႔ၾကတယ္
လက္ေတြ႔မွာတရားကို ေသာကေတြစားတဲ႔အခါ
အကိုေရ....
ဒါဟာ မင္းအတြက္ေတာ႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ မဟုတ္ခဲ႔ဘူး ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

အကိုဆံုးခဲ႔တာ ခုနစ္လျပည္႔တဲ႔ ေန႔ေလးမွာ ကဗ်ာမဟုတ္စာ မဟုတ္တဲ႔ ခံစားခ်က္ေလးေတြကို ပိုစ္႔ေလးတစ္ပုဒ္ အေနနဲ႔ တင္မိလိုက္တယ္။ ေၾကကြဲမႈကို ေဖာက္ထုတ္ျခင္းျဖစ္လို႔ ဖတ္လို႔မေကာင္းခဲ႔ရင္ အားလံုးဘဲ နားလည္ေပးၾကပါဗ်ာ။

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.ncac.org မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

မက်က္ေတာ႔မယ္႔ဒဏ္ရာ

တက္က်မ္းနဲ႔ ဆန္းလဂ္ကို
အားကိုးလာၾကတဲ႔ ေခတ္ထဲ
ျမစ္ေတြလည္း ေဒါင္လိုက္ျဖတ္စီး
အခ်စ္ေတြလည္း ေလာင္ျမိဳက္ပ်က္ဆီး
ဘ၀ေတြလည္း ေဘာင္ကန္႔သတ္ျပီးၾကီးျပင္းေနေလရဲ႕ ။

အမွန္အမွားဆိုတာ လူ႔သတ္မွတ္ခ်က္
သံုးသပ္သူတို႔ဘက္မွာ ရႈေထာင္႔ဆိုတာရပ္တည္ေတာ႔
ကိုယ္႔ေလွကိုယ္ထိုး ပဲခူးေရာက္ေရာက္စိတ္ထားေတြ
ထြန္းကားလာလိုက္ၾကတာမ်ား
မိုးရာသီမွာေတာင္ ေႏြေခါင္တတ္လာျပီ ။

ေတာင္သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ရည္စက္လက္ညေတြ
ဂြင္က်ဂဏန္းေတြတြက္တဲ႔ ကုန္သည္တို႕ရဲ႕လက္ေတြ
အနင္းခံဘ၀ေတြ ျပားသထက္ျပားလာၾက
ဒါဟာ....
လိုက္ဖက္ညီမွ်မႈတစ္ခု မဟုတ္ခဲ႔တာေတာ႔
ေသခ်ာတယ္ ။

ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းတဲ့
ေမ်ာပါတတ္သူေတြအတြက္ေတာ႔ ေက်နပ္စရာ
မုသာ၀ါဒတံတိုင္းေတြ ၾကားမွာ
ေပ်ာ္ပါးေနလိုက္က် ယဥ္ပါးေနလိုက္က်
ကုတ္ျခစ္တြယ္တက္သူတို႔ရဲ႕ ကမ္းပါးမွာေတာ႔
ေလျပင္းတိုက္တိုင္း ခ်ဥ္ဆီခိုက္ေနတုန္းဘဲ ။

ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ႔ ဆႏၵတစ္စံုတစ္ရာကို
အေရာင္တင္ဘို႔ ၾကိဳးစားၾကည္႔ေတာ႔
ကိုယ္တိုင္ကိုက ဖြတ္ပံုဘ၀နဲ႔
ခြ်တ္ျခံဳက်ဆဲ ။

ကဲ....
လုပ္ပိုင္ခြင္႔နဲ႔ အခြင္႔အလမ္း
စြမ္းေဆာင္ရည္နဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္
ဒါေတြဟာ ေန႔ဘက္မက္တဲ႔ အိပ္မက္ေတြေပါ႔ ။

ႏိုးထခ်ိန္မွာေတာ႔
အရာရာဟာ ေမွးမွိန္မႈန္၀ါးလို႔ ။

တစ္ခါတစ္ခါ ဘ၀ကိုျဖတ္ရိုက္ခံရတာမ်ား
ႏွလံုးေသြး ပြက္ပြက္အန္တယ္ ။



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္ အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.artist-starving.livejournal.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

သျဂိဳၤဟ္ျခင္း

စိတ္ကိုက တစ္ခါတစ္ခါ
ထထပြင္႔တတ္တဲ႔ ရာသီပန္းလိုမ်ိဳး ။

ရင္ကိုေဖာက္တဲ႔ ေမွာ္ဘီလူးလက္ေတြ
အစြမ္းထက္ေနလိုက္ပံုမ်ား...

ေန႔ရက္ေတြကို အစိမ္းေရာင္ျခယ္ၾကည္႔ေတာ႔
ျပကၡဒိန္ဆိုတာ ငါတို႔တည္ရွိရာကို မညႊန္းဆိုဘူး ။

ကံၾကမၼာတဲ႔
ဘ၀ေတြကို နင္းေခ်လိုက္ပံုမ်ား
အတင္႔ရဲလြန္းေနလိုက္တာ...

ျပိဳက်ကမ္းပါးေတြရဲ႕ ရာဇ၀င္ေတြေအာက္မွာဘဲ
အနင္းခံဘ၀ေတြ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားခဲ႔ေပါ႔ ။

ေၾကးနီေရာင္ေတာက္တဲ႔ မ်က္ႏွာ
ေက်ာက္သားျဖစ္ ပုခံုးနဲ႔
ေက်ာျပင္မွာ လမိုက္တဲ႔ဘ၀ေတြရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲ
သံေယာဇဥ္စိုက္၀င္ရင္း တန္းလန္းနဲ႔
ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းဘဲ ျဖတ္သန္းလိုက္တယ္ ။

တစ္ခါတစ္ရံမွာ လူေယာင္ေဆာင္လိုက္တာကလြဲလို႔
ဘ၀ကို ဘ၀နဲ႔ဖမ္းဆုပ္ေနရတာလည္း
ေမာပန္းလြန္းေနခဲ႔ျပီ ။

ဇာတာနိမ္႔လို႔ ေတာင္းစားတဲ႔ဘ၀ေတြကိုေတာင္
ေလွာင္ေျပာင္တဲ႔ လူေတြရွိေနၾကမွေတာ႔
ငါေလ....
စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ကို သျဂိဳၤဟ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.ian-upton.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ကဗ်ာလက္နဲ႔ေဆာက္တဲ႔ရက္

ကဗ်ာတဲ႔

အစာငတ္ေနတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြကို
တပ္တပ္မက္မက္ဘဲ ခ်ေကြ်းလိုက္ေတာ႔
အႏုပညာဟာ အသက္မဲ႔ေတာင္
ေခါင္းေမာ႔ ထားဆဲ ။

ေပ်ာက္ရွသြားတဲ႔ ဘ၀ကိုျပန္ရွာဘို႔
သဘာ၀ကို သဘာ၀နဲ႔ျပန္မွ်ား
စိတ္ကို စိတ္နဲ႔ဖြင္႔ရင္း
လက္က်န္ခြန္အားတစ္စံုနဲ႔
ကုန္းထခဲ႔လိုက္တဲ႔ ေသာင္ျပင္
ပင္လယ္ရဲ႕ ညဥ္းသံကိုဗဟိုျပဳ
ေျမာက္ျပန္ေလကို စီးႏွင္း
ခရီးျပင္း ႏွင္ခဲ႔ျခင္းရဲ႕ အဆံုး
ကဗ်ာဆရာေတြ ေဆာက္တဲ႔ရက္မွာ
လႏွစ္စင္း သာခဲ့ ။

အဲဒ့ီရက္မွာ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ အစာအိမ္ေတြ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ စကားလံုးေတြ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြ
ျပီးေတာ႔ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ကေလာင္ေတြနဲ႔
အလွပဆံုး ခင္းက်င္းပစ္ခဲ႔ ။

အသြားေတြေသြးရင္း ရင္ဘတ္ေတြရင္းရင္း
ဘ၀ေတြေဆြးေျမ႕ရင္း အူအခ်င္းခ်င္းပြတ္တိုက္ရင္း
ေလာကကိုခါးေစာင္းတင္ရင္း ေကာင္းကင္ကိုပုခံုးထမ္းရင္း
စီးေမ်ာလွည္႔ပတ္တဲ႔ေသြးေၾကာမွာ
ရသေတြေပ်ာ္၀င္ေနသေရြ႕
ကဗ်ာေန႔ အသက္၀င္တယ္။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္ေဖာ္ျပထားေသာပံုအား ယိမ္းႏြဲ႔ပါးမွ ကိုမိုးၾကယ္ မွေရးဆြဲပါသည္။

ေႏွာင္

တစ္ၾကိဳးတည္းပါဘဲ
ရစ္ပတ္တင္းလြန္းခဲ႔
လႈပ္မရေအာင္လည္း တုတ္ခဲ႔
ရုန္းမရေအာင္လည္း ၿမဳပ္ခဲ႔
ရင္သစ္ပင္မွ ေပါက္ဖြား
မျမင္ႏိုင္ျခင္း စြမ္းအားၾကီးမားခဲ႔ ။

ရင္ဘတ္နဲ႔ခ်စ္တတ္သူတို႔လည္း ေႏွာင္
ဦးေႏွာက္နဲ႔ကစားတတ္သူတို႔လည္း ေႏွာင္
ေဘာင္ခတ္သူတို႔လည္း ေႏွာင္
ေဖာင္ဖ်က္သူတို႔လည္း ေႏွာင္

ဘ၀အသက္ခ်င္းလည္း ေႏွာင္
ျမကလပ္ခ်င္းလည္း ေႏွာင္
ဇနပုဒ္နဲ႔ ျမိဳ႕လည္း ေႏွာင္
သူၾကြယ္သဘက္နဲ႔ ကေခ်သည္ပုခက္လည္း ေႏွာင္

သံသရာမွာလည္း ေႏွာင္
အျပန္တရာမကလည္း ေႏွာင္
ပတ္သက္သူတို႔လည္း ေႏွာင္
တပ္မက္သူတို႔လည္း ေႏွာင္

ပင္အိုနဲ႔ ရြက္ႏုတို႔လည္း ေႏွာင္
ယဥ္သလိုနဲ႔ရိုင္းတဲ႔ အဟိတ္တိရိစၧာန္တို႔လည္း ေႏွာင္
ကမၻာေျမလည္း လနဲ႔ ေႏွာင္
ၾကယ္တာရာလည္း ညနဲ႔ ေႏွာင္

ပင္လယ္လည္း ျမစ္နဲ႔ ေႏွာင္
ကဗ်ာဆရာလည္း အခ်စ္နဲ႔ ေႏွာင္
ရင္မွာရူးသြပ္ရင္းလည္း ေႏွာင္
အစဥ္သာ ဦးညႊတ္ရင္းလည္း ေႏွာင္

တစ္ၾကိဳးတည္းပါဘဲ
ရစ္ပတ္တင္းလြန္းခဲ႔
ရင္လိႈက္လို႔လည္း နင္႔တယ္
အစဥ္တစိုက္မို႔လည္း လြင္႔တယ္
ပတ္ျခံဳရစ္သိုင္း ဒီဘဒၵအသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ
ဘံုသံုးဆယ္႔တစ္ ျဖစ္တည္သေရြ႕
ေႏွာင္ၾကိဳးတို႔ လြန္းတင္ရစ္
ခႏၶာခြ်တ္ယြင္းေန႔အထိ ေႏွာင္ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.thehathorlegacy.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ကဗ်ာ

ဗ်ာပါဒတရားနဲ႔ ကျပခဲ႔တဲ႔ဇာတ္ခံု
ဆူၾကံဳနိမ္႔ျမင္႔ အဆင္းအတက္တစ္ဖံု
ရင္နင္႔ခံစား အမွန္တရားအတြက္တစ္သြယ္
တက္ၾကြရႊင္လန္း ေရႊလမ္းကတစ္နည္း
ျဖစ္ျပီးပ်က္သုဥ္း ဓါတ္သဘာ၀အဆံုး
ေတြ႔ၾကံဳဆံုရ ဘ၀မ်ားစြာထဲမွာ
ဒါဟာ...ကဗ်ာ ။

ရုတ္သိမ္းသလိုနဲ႔ ေၾကြက်တဲ႔သစ္ခက္
ခ်ဳပ္ထိန္းသလိုနဲ႔ အေျခမက်တဲ႔စိတ္ဓါတ္
တပ္မက္မႈနဲ႔ဂုဏ္သိကၡာ
အခ်ိဳးမက်ႏိုင္ေတာ႔တဲ႔အခါ
ဒါဟာ...ကဗ်ာ ။

အျမင္႔တက္သူတို႔ ေမွာ္ကြန္းမွာ
ေအာက္ဆံုးဟာ အေျခခံျဖစ္ေပမယ္႔
တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခ်ိဳ႕
ရင္ဘတ္ေတြကို နင္းရင္း
တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခ်ိဳ႕
အသက္ကို ႏွင္းရင္း
တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခ်ိဳ႕
ဘ၀ေတြကို ရင္းရင္း
သီလေတြဖ်ားတဲ႔ အခါ
ဒါဟာ...ကဗ်ာ ။

ရင္႔ၾကဴးလိုက္က် ပြင္႔ဖူးလိုက္က်
ေ၀ျပလိုက္က် ေျမခလိုက္က်
တံဆိပ္ခတ္လိုက္က် နိမိတ္ဖတ္လိုက္က်
ရုန္းကန္လိုက္က် ျပံဳးျပန္လိုက္က်
ဒီလိုနဲ႔...
တစ္ေထာက္တစ္ေကြ႔ နားၾကရင္း
၀ိညာဥ္နဲ႔ခႏၶာ ကြဲကာ
၀သုန္ေျမကို အေပါက္ေဖာက္
အစာေကြ်းျခင္း ပြဲေတာ္မွာ
ပို႔ေဆာင္သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာ
ဒါဟာ...ကဗ်ာ ။

နက္သထက္နက္ခဲ႔တဲ႔ ဘ၀ေတြ
နင္းသထက္နင္းခ်င္တဲ႔ ဘ၀ေတြ
မညီမွ်ခဲ႔တဲ႔ လူတန္းစားေတြ
အစာရွာထြက္ေနတဲ႔ အစာအိမ္ေတြ
ျမက္ေပါက္ေနၾကတဲ႔ လွ်ာေတြ
မနက္ညေပါင္းသြားတဲ႔ တနပ္စာေတြ
ျပားခ်ပ္ေနတဲ႔ အိပ္ကပ္ေတြ
ကားနဲ႔ျပိဳင္တဲ႔ ေျခေထာက္ေတြ
တုန္ရီေနတတ္တဲ႔ ကဗ်ာဆရာရဲ႕လက္ေတြ
တပ္မက္စြာစကားလံုးေတြ ဆုပ္ကိုင္ရင္း
ငိုျခင္းနဲ႔စ ၀မ္းနည္းျခင္းနဲ႔ဆံုးတဲ႔ဇာတ္မွာ
ကိုယ္႔ျပကြက္ ကုိယ္သတ္မွတ္ၾကတဲ႔အခါ
ဒါဟာ...ကဗ်ာ ။

ဘ၀မ်ားစြာထဲက ကဗ်ာ
ကဗ်ာမ်ားစြာထဲက ဘ၀
အစ အလယ္ အဆံုး
ညီမွ်ျခင္းခ်ရင္း ထြက္ခဲ႔တဲ႔အေျဖမွာ
ဒါဟာ...ကဗ်ာ ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္ေဖာ္ျပပါပံုကို www.flickr.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

စေနေပ်ာက္ခဲ႔တဲ႔ စေန

မွန္တစ္ခ်ပ္ရဲ႕ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းမႈမ်ိဳး
ေပ်ာ႔ေျပာင္းႏူးညံ႔တဲ႔ ယမင္းသူဇာရဲ႕
ေမွာ္၀င္လြန္ ကကြက္လိုမ်ိဳး
အတိမ္းညႊတ္ဆံုး ယစ္မူးတဲ႔
မဥၨဴသကရဲ႕ အဆင္းရနံ႔လိုမ်ိဳး
ယုန္သူငယ္တို႔ရဲ႕ အျပစ္ကင္းအလံတိုင္နဲ႔
ခ်စ္ျခင္းမဏၰိဳင္ကို ခုိင္ခိုင္စိုက္ရင္း
စိတ္ကူးယဥ္အတတ္ဟာ ငါ႔အကြ်မ္းက်င္ဆံုး
ဘာသာရပ္ ျဖစ္ခဲ့။

လွပခဲ႔တာေပါ႔ သိပ္ကို လွပခဲ႔တာ
ရက္သတၱပတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္
ရင္လိႈက္ဖိုျခင္းတို႔ လႊမ္းျခံဳတဲ႔ရက္
လေရာင္ရဲ႕တမ္းခ်င္းတစ္၀က္နဲ႔
ညရဲ႕အသက္ကို ဖမ္းဆုပ္ရင္း
ရင္တြင္းျဖစ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္သြန္ခ်ေတာ႔
ကမၻာေျမက လွပစြာငိုခဲ့ ။

အဲဒီေန႔မွာ
ဆူးအျပည္႔နဲ႔ပန္းေတြ အဆိပ္ကိုေမ႔ေနခဲ႔
နဂါးနဲ႔ ဂဠဳန္ ခ်စ္ၾကည္စြာေပါင္းဆံုခဲ႔
ေကသရာဇာရဲ႕ နန္းပလႅင္ထက္
သားသမင္တို႔ ေဘးမဲ႔ျခင္းနဲ႔ ကခုန္ခဲ႔ ။

အဲဒီ႔ေန႔မွာ
ငါ႔ကိုယ္ငါ ဖီးနစ္အျဖစ္ဖန္ဆင္း
အခ်စ္ဆိုတဲ႔ မီးပံုထဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ခုန္ဆင္းရင္း
ရွင္သန္ထေျမာက္ျခင္းမွာ အရာရာဟာ ေတာက္ပလြန္းခဲ႔ ။

အနင္႔နဲ႔ဆံုး ေရးသီဖြဲ႕ခဲ႔တဲ႔
တပ္မက္မႈအေရာင္လက္ ဘ၀စာမ်က္ႏွာမွာ
ျမတ္ႏိုးတြယ္တာမႈ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္
အနက္ရိႈင္းဆံုးတြယ္ငင္ ေႏွာင္ပတ္
ငါ႔ရင္ဘတ္ကို ေပးအပ္ခဲ႔ ။

အဲဒီ႔စေနမွာေပါ႔...
အျမင္႔မားဆံုး စိတ္နယ္လြန္အရပ္မွာ
ပြင္႔ခ်ပ္တို႔ ေကာင္းခ်ီးသံကို နာခံရင္း
ေပ်ာ္၀င္စီးဆင္းတဲ႔ ေကာင္းကင္ထက္
လြမ္းဆြတ္ၾကိမ္စာ ေထြးဖက္ရင္း
လြင္႔ေပ်ာက္အျပံဳးကို တပ္မက္စြာရွာေဖြခဲ႔ ။

ရာဇ၀င္ထဲမွာဘဲ ရာဇ၀င္ကိုျပန္ေကာက္ေတာ႔
ေက်ာက္ခတ္မွာ ပြင္႔တဲ႔ပန္းတစ္ပြင္႔ကေျပာတယ္
လူၾကမ္းတို႔ရဲ႕ေမာ္ကြန္းမွာ ဂရုဏာတံဆိပ္မခတ္ႏွိပ္ဘူးတဲ႔ေလ ။

ကိုယ္႔ရင္ကိုယ္ခြဲၾကည္႔ေတာ႔
တေျမ့ေျမ့အသည္းမွာ သခြတ္တစ္ပြင္႔
တင္႔တင္႔ဆန္းဆန္းပါဘဲ ပြင္႔လန္းေနလိုက္တာ ။

ဒီလိုနဲ႔ဘဲ
စေနရဲ႕ စေနဟာ
လူမသိသူမသိ တိတ္ဆိတ္စြာက်ဆံုးေနတာ

ကံၾကမၼာရယ္...
နင္ရက္စက္လြန္းတယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို slattern23.wordpress.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

၀သုႏၵေရသိသည္

တစ္ၾကိမ္တည္းပါဘဲ
ျဖိဳခ်ခံကမ္းပါးတို႔ ရာဇ၀င္မွာ
စြဲလမ္းမႈသံသရာ အျမစ္ကြ်တ္ပါခဲ႔ ။

မရြာလိုက္ပါနဲ႔ မိုးတိမ္
သိမ္း၀ွက္ထိန္ခ်န္ခဲ႔လိုက္တဲ႔ ေ၀ဒနာ
ျဗဟၼစိုရ္တရားရဲ႕ ေက်ာက္စာမွာထူးခတ္ထားလိုက္ပါ
ေလဟာနယ္မွာ ပန္းတို႔ ျပန္႔ၾကဲပါေစ ။

ခ်ည္ေႏွာင္တြယ္ငင္ျခင္းက တိုးထြက္တဲ႔သစ္ရြက္မွာ
ေသြးေၾကာနဲ႔ဆက္တဲ႔ ႏွလံုးအသက္ေတြရွိေသးတယ္ ။

ပီမိုးနင္းက ေျပာဘူးတယ္
ကမၻာေပၚမွာ စီပြားေရးဟာ အခ်စ္ျပီးရင္
အရသာ အရွိဆံုးတဲ႔ ဒါဆို
အာဒမ္စားခဲ႔တဲ႔ ပန္းသီးနဲ႔
နယူတန္ရဲ႕ ပန္းသီး
ဘယ္အသီးကို ေရြးမလဲ ။

မအိျႏၵာရဲ႕
အဲဒီေန႔မတိုင္ခင္ တစ္ရက္အေၾကာင္း
ကိုမင္းသုခရဲ႕
ခုႏွစ္ဆယ္႔ငါးက်ပ္တန္တရြက္ရဲ႕ အထၱဳပတၱိနဲ႔
တိုက္စားခံကဗ်ာ တစ္ပုဒ္အေၾကာင္း
နားေထာင္ရင္းၾကားေယာင္ရင္း ငါကိုယ္တိုင္က
စိတ္ကူးနဲ႔ အိမ္တစ္လံုးေဆာက္ခဲ႔ ။

တကယ္ေတာ႔
ေမွာ္မီးအိမ္ ကိုင္ေဆာင္ခ်ီတက္သြားၾကတဲ႔
ေစတန္ရဲ႕ ကဗ်ာတပ္မွာ
ႏွလံုးသားတစ္စံု ျပဳတ္က်က်န္ခဲ႔တာ
၀သုႏၵေရဘဲ သိခဲ႔တယ္ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို profile.myspace.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

သက္တမ္းမဲ႔တို႔ တမ္းခ်င္း

ညက အလွနဲ႔ၾကြယ္တတ္သလို
ဘ၀က တပ္မက္မႈနဲ႔ႏြယ္တတ္ခဲ့ ။

ရိတ္သင္ခံလိုက္ရတဲ႔ ျမက္တစ္ပင္အတြက္
ပူေဆြး၀မ္းနည္းသူ မဲ႔သလိုမ်ိဳး
လူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ပရိေဒ၀ေတြက
ဆုတ္ျဖဲခံ ေန႔ရက္ေတြထဲ
အညတရအျဖစ္ က်ဆံုးလို႔ ။

ငါ႔ကိုယ္ငါ အေတာင္တပ္ရင္း
တဟုန္ထိုး ပ်ံတက္ခဲ႔လိုက္တာ
တကယ္တမ္းက်မွ ငါကိုယ္တိုင္က
မိႈင္းမ၀ခဲ့ဘူး ။

ေဆးရြက္မွာ တမာဖက္
အခ်ဥ္မထြက္ အခ်ိဳမသက္
အခါးဓါတ္နဲ႔ တည္သလိုမ်ိဳး...

ျဖတ္သန္းတဲ႔လမ္းေၾကာင္း
တစ္ျခမ္းေစာင္း ကမ္းပါယံကို
ထပ္မံတိုက္စား ခံရသလိုမ်ိဳး...

အသံမဲ႔သြားတဲ႔ ဆည္းဆာကို
ေနျခည္သစ္ေတး ဆိုေစသလိုမ်ိဳး...

ရနံ႔တင္႔ေမႊးတဲ႔ ပန္းပြင္႔ေလးေတြအလယ္
၀င္႔ထယ္စြာရပ္တည္တဲ႔ ကုကၠိဳအကိုင္းမွာ
အေမွာင္နဲ႔ ေရာစပ္ဖို႔ ညဥ္႔နက္ေတးဆို
အိပ္တန္းတက္ရင္း လရဲ႕အသက္ကို
ေဇာက္ထိုးဖမ္းတတ္တဲ႔ လင္း၀က္လိုမ်ိဳး...

ယိုင္ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ျပိဳက်ခ်ိန္
တဆစ္ဆစ္ နာက်င္ျခင္းနဲ႔
ရွိန္းျမေႏြးေထြးျခင္း အလယ္မွာ
ေအးစက္စက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္သာ
ငါ႔မနက္စာ ျဖစ္ခဲ့ ။

ကံၾကမၼာေလတိုးလို႔
အခ်စ္ငွက္အေတာင္ ၾကိဳးခဲ႔တယ္ဆိုရင္
အဲဒီ႔ကံၾကမၼာကို ငါက်ိန္စာတိုက္တယ္
ဥၾသငွက္ေတြ ဘယ္ေတာ႔မွ လြမ္းေတးမထြက္ေစရဘူး ။

၀တ္ဆံေတြ ေျခြခ်ခံရမွေတာ႔
ၾကယ္စင္ရယ္...
သံုးဆယ္႔တစ္ဘံု က်င္လည္ခ်င္တုန္းလား ။

တကယ္ေတာ႔...
ညဟာ မနက္ခင္းေယာင္ေဆာင္ထားမွန္း
ငါမသိခဲ့လိုက္တာ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.commons.wikimedia.org မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္

ဘ၀မုတ္သံုမွာ ညိဳ႕တဲ႔မိုး

မေန႔ကဆိုတာကို ခ၀ါခ်
ဒီေန႔ဆိုတာကို ၀တ္ဆင္
ပစၥဳပန္ကို တစ္ဖက္ကဆုပ္ကိုင္ရင္း
အတိတ္ကို ေက်ာလြယ္လို႔
အနာဂါတ္ဆီသုိ႔ ခရီးထြက္ခဲ႔ ။

ျဖတ္သန္းခဲ႔ဘူးတယ္...

၀မ္းနည္းမႈ ၀မ္းသာမႈ
ခ်မ္းေျမ႕မႈ ဆင္းရဲမႈ
စြဲလမ္းမႈ အသည္းကြ်မ္းမႈ
ေအာင္ျမင္မႈ ဆံုးရႈံးမႈ
ခိုင္ျမဲမႈ ယိုင္လဲမႈ
စာနာမႈ ရက္စက္မႈ
ရွင္သန္မႈ က်ရႈံးမႈ

အဲဒီ႔အမႈေတြနဲ႔ ျဖိဳခ်ခံေန႔ရက္ေတြ
ေရႊေရာင္နဲ႔ ကြပ္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ဘ၀ေဘာင္ေတြ
ရႊန္းစို၀ံ႕ၾကြားတဲ႔ မာန္မာနတရားေတြ
သကာထက္ပိုခ်ိဳ ခဲ့ဘူးတဲ႔
နား၀င္ပီယံ စကားေတြ
တလက္လက္တျမျမ ဘ၀ရဲ႕ရက္ရာဇာေတြ
အခုေတာ႔....
အလြမ္းအဆိပ္ခတ္လို႔
ငါ႔တပ္မက္မႈေတြ အေရာင္မထြက္
ရင္ဘတ္မွာလည္း ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ေပါ႔ ။

သတိတရ ထုတ္ၾကည္႔မိေတာ႔
ငါ ျခယ္မႈန္းခဲ႔တဲ႔ မုတ္သုန္ပန္းခ်ီကား
ဘ၀ရဲ႕ အနားသတ္ အေနာက္ ေတာင္ထိပ္ဘက္မွာ
အသဲ(သည္း)ပ်က္မိုးတို႔ ညိဳ႕ျပန္ျပီ ။



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.impulsivearts.typepad.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

အစားမထိုးႏိုင္ပါ

သူ....

သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔တယ္။ သိပ္ျမတ္ႏိုးခဲ႔တယ္။ သူ႔ ေပ်ာ္ေနတာေလးကို အျမဲဘဲ ေမွ်ာ္လင္႔ေနခဲ့တယ္။ သူေပ်ာ္မယ္ဆို ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းအားလံုး ကြ်န္ေတာ္ ေပးရဲတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ရွင္သန္မႈကို ကြ်န္ေတာ္ စေတးရဲတယ္။ သူ႔အတြက္ဆို ေနမင္းကို အေနာက္ေဂါေယာကြ်န္းဆီက ထြက္ခိုင္းရမလား။ စၾကာ၀႒ာကို မီးတင္ရိႈ႕ရမလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ၾကယ္စင္ေတြနဲ႔ ပန္းပြင္႔ေစရမလား။

သူစိတ္ခ်မ္းသာဘို႔ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ အကုန္လုပ္ေပးရဲတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ ဘ၀ရဲ႕ အရာရာဟာ သူပါဘဲေလ။ သူ႔ေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ ေသြးတို႔ယိုစိမ္႔ထြက္ရတဲ႔အထိ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရခဲ႔ဘူးတယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို စိတ္မဆိုးခဲ႔ဖူးဘူး။ စိတ္လည္းမနာခဲ႔ဖူးဘူး။ သူ႔ေဘးနားမွာ ရွိေနရရင္ကို ကြ်န္ေတာ္ဆိုတဲ႔ ေကာင္က ေပ်ာ္ေနခဲ႔မိတာ။ သူ႔ကို အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔ ခ်စ္ေနရတာကို ကြ်န္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေနခဲ႔တာ။

သူကေကာ...

သူကလည္း ကြ်န္ေတာ္႔ကို သိပ္ခ်စ္ခဲ႔တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္႔ေဘးနားမွာ အျမဲတမ္းေနရင္း ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တက္ညီလက္ညီ အလုပ္ေတြလည္း အတူတူလုပ္ဖူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ပင္ပန္းခ်ိန္မွာလည္း သူေဖးကူခဲ႔ဘူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္က်ခ်ိန္မွာလည္း သူအားေပးခဲ႔ဖူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေတြလည္း သင္ျပေပးခဲ႔ဘူးတယ္။ ေစာင္႔ထိန္းလိုက္နာရမယ္႔ က်င္႔၀တ္ေတြလည္း သြန္သင္ခဲ႔ဘူးတယ္။

သူဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ မိခင္ျဖစ္ေနတတ္သလို တစ္ခါတစ္ေလ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ သမီးေလး။ တစ္ခါတစ္ေလ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ခ်စ္သူ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ဆရာ။ သူဟာ ပံုသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ကို ကြ်န္ေတာ္႔ကို ခ်စ္ခဲ႔တာေလ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူ ရဲ႕ခ်စ္ျခင္း သံေယာဇဥ္က အနက္ရိႈင္းဆံုးမွာကို ထိုးေဖာက္ေနရာယူေနခဲ႔တာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ဘယ္ေတာ႔မွ မခြဲၾကဘူး။

သခင္....

သခင္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ သခင္ဘယ္သြားသြား ကြ်န္ေတာ္တို႔ အျမဲပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ စိတ္ေကာက္က်တိုင္းလည္း သခင္က အျမဲတမ္း ျဖန္ေျဖေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း သခင္႔အလိုက် အျမဲတမ္း လိုက္နာၾကတယ္။ သခင္ေကြ်းသမွ် စားၾကတယ္။ သခင္ေျပာသမွ် ေခ်ာေမြ႔ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၾကိဳးစား စြမ္းေဆာင္ေပးတယ္။ သခင္ေစစားရာ စကားအတိုင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုက္နာၾကတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ သခင္က သူ႔ကို စိတ္လိုလက္ရ လွပေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုလည္း သန္႔ရွင္း က်န္းမာေအာင္ အျမဲ ဂရုစိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို သခင္က ခ်စ္သလို သခင္႔ကို လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔က ခ်စ္တယ္။ သခင္ရယ္ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ သူရယ္ ဟာဘယ္ေတာ႔မွ မခြဲခြာၾကတဲ႔ အေဆြခင္ပြန္း၊ မိသားစု၊ ဆရာတပည္႔ေတြ။

ဒီလိုနဲ႔....

သခင္ရယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ရယ္၊ သူရယ္ အတူတကြ ကိုင္းကြ်န္းမွီ ကြ်န္းကိုင္းမွီ ေနထိုင္လာၾကရင္း တစ္ရက ္သူေနမေကာင္း စျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ သူအျမန္ဆံုးေနေကာင္းဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ဆုေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိတ္ေတာင္းေနတဲ႔ၾကားက သူ႔က်န္းမာေရးက တျဖည္းျဖည္း ပိုပိုဆိုးရြားလာခဲ့တယ္။ ေရာက္ခဲ႔ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ေၾကာက္ရတဲ႔ အေၾကာက္ဆံုးေန႔ကို ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ ေနထိုင္ျဖစ္တည္မႈ ပ်က္သုဥ္းကိန္း လက္မွတ္ သူ႔အတြက္ ေပးတာ ေစာလြန္းလွတယ္။ ကံၾကမၼာရယ္...တကယ္ဆို သူဟာ ထြက္ခြာဘို႔ သိပ္ကို ေစာလြန္းပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဇာတ္ဆရာအလုိက် ကျပေနရတဲ႔ ဇာတ္ခံုမွာဘယ္သူကမ်ားလြန္ဆန္ႏိုင္မွာလဲ။

အဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္႔ေကာင္းကင္ ေနမထြက္ခဲ႔ဘူး။ တိမ္တိုက္ေတြ အေငြ႕ပ်ံရင္း မ်က္ရည္ေတြ မိုးအျဖစ္ရြာသြန္းလို႔။ ကႏၱာရမွာ အိုေအစစ္ဆိုတာ မရွိေတာ႔ေလာက္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ခြင္ ေႏြရာသီ ပူေလာင္လြန္းေနတယ္။ သူ႔ကို ၾကည္႔ရင္း မ်က္ရည္ေတြ တြင္တြင္သာစီးက်လို႔။ သခင္႔ကို ၾကည္႔မိေတာ႔ သခင္႔မ်က္ႏွာမွာ စိတ္မေကာင္းျခင္း ရာသီျဖစ္ထြန္းေနတယ္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ပူေဆြး၀မ္းနည္းမႈေတြ ၾကားမွာဘဲ သူ႔ေနာက္ဆံုးခရီးကို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သခင္အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးခဲ႔တယ္။

သူ႔ကို ခရီးရွည္တစ္ခု ထြက္ခြာခြင္႔ ေပးလိုက္ရတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္မွာေတာ႔ နာက်င္လိုက္တာ။ အျပန္လမ္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ေရာ သခင္ပါ တိတ္ဆိတ္လို႔။ သခင္႔အသက္ဇီ၀ိန္ ျဖစ္တည္ေနသေရြ႕ သခင္နဲ႔အတူ က်န္ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ သခင့္အေပၚထာဝရဆက္ၿပီး တာဝန္ေက်သြားမယ္ဆိုတာ ကတိေပးပါရေစ။ ကြ်န္ေတာ္႔ေက်ာေပၚက အရသာခံဖုေတြ ရွိေနသေရြ႕ေပါ့ သခင္ရယ္...။

လွ်ာတို႔ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကို သခင္႔အတြက္ အလွပဆံုး ျခယ္မႈန္းသြားပါ႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ေလ လစ္လပ္သြားတဲ႔ သူ႔ေနရာမွာ ဘယ္အရာမ်ိဳးနဲ႔မွ အစားမထိုးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းဆိုပါရေစ သခင္။ ဒါေလးတစ္ခုပါပဲ။ ဒါေလးတစ္ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ငဲ့ညွာေပးပါ။ သူ႔ေနရာမွာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမြန္ အဖိုးတန္တဲ့ သြားအတုမ်ိဳးကိုမွ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မိတ္ဆက္မေပးပါနဲ႔ သခင္ရယ္...။ ကြ်န္ေတာ္႔ အတြက္ သူဟာ အစားထိုးမရႏိုင္လို႔ပါ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ဆည္းဆာအလြန္

ျဖီးသင္ျပီးစဆံႏြယ္လို ေက်ာ႔ရွင္းမႈမ်ိဳး
အလင္းစက္ကို မိတ္ကပ္လိုခ်ယ္သ
သာယာလွပျခင္း ခ်ိတ္ဆြဲဘို႔
ေနမင္းရဲ႕ ေလးညိႈ႕တင္သံမွာ
ငွက္ေက်းတို႔ ရင္ခတ္ဂီတနဲ႕
သဘာ၀တရားရဲ႕ အမွန္အမွားေတးကို သီၾကဴးရင္း

တစ္ခ်ိဳ႕ ဦးညႊတ္ၾက
တစ္ခ်ိဳ႕ ႏိုးထၾက
တစ္ခ်ိဳ႕ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ၾက ။

ေငြေၾကးနဲ႔ အလဲထပ္ရိုက္လိုက္တဲ႔ဂုဏ္သိကၡာ
သကာေလာင္း ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေတြ
ပံုမွန္ထက္ပိုတဲ႔ ဟန္ေဆာင္မႈမ်က္ႏွာဖံုး
မာန္မာန အိတ္တစ္လံုးဆြဲ
တပ္မက္ျခင္း ဘယက္ကိုယ္စီနဲ႔
အေရာင္လြင္႔ ရိုးသားမႈေတြၾကား
ပုထုဇဥ္ေတြ ခရီးသြားေနၾက ။

လူေယာင္ေဆာင္ ဘီလူး
သိုးေယာင္ေဆာင္ ၀ံပုေလြ
က်ီးေယာင္ေဆာင္ ေဒါင္းနဲ႔
လက္ခေမာင္းခတ္ေၾကြးေၾကာ္တဲ႔ က်င့္၀တ္ေတြၾကား
သမင္တစ္ေကာင္ နာခဲ႔တဲ႔တရားဟာလည္း
အတၱျမဲ ၀ါဒီေတြအလယ္မွာ
ေပါင္မုန္႔တစ္လံုး ၀ိုင္တစ္ခြက္ထက္ပိုလို႔
အဖိုးမတန္ခဲ႔ ။

အေရာင္ေျပာင္း သီအိုရီဟာ
ပုတ္သင္ညိဳ အတြက္သာမဟုတ္ခဲ႔ ။

မာယာျပည္႔ ေကာင္းကင္ထက္
ၾကယ္စင္တို႔ ဥပေဒသဟာလည္း
ညကို လိုက္လို႔ ေျပာင္းလဲတတ္ခဲ့ ။

လမင္းရဲ႕ စြန္႔ပစ္ခံကုမုၿဒာရဲ႕ဇီ၀
အနိစၥလမ္းဆံုမွာ ၾကဲခ်ရင္း
ရိကၡာအတြက္ ထုပ္ပိုးျခင္းမွာ
၀မ္းနည္းမႈ ရာသီစာေတြၾကီးစိုးခဲ႔ ။

တကယ္ေတာ႔ တိမ္ေတြမညိဳ႕ခဲ့ပါဘူး
ဘ၀ကိုက မိုးခ်ဳပ္သြားခဲ့တာ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.xanga.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ

တစစ္စစ္ပါဘဲ
ရင္လိႈက္နာက်င္ရင္း
ငါ႔ ၀င္ရိုးတို႔ငိုညဥ္းသံ
ငါ ျပန္ၾကားေနခဲ့ ။

သံသရာ လည္သေရြ႕
ေ၀ဒနာ ကိုယ္မွာေပ်ာ္သေရြ႕
ငါ႔ခႏၶာ ေျမစာမျဖစ္သေရြ႕
ငါႏွင္မယ္႔ ခရီးၾကမ္း
ျပံဳးေယာင္ေဆာင္ရင္း လွမ္းရမယ္ ။

အတိတ္ကမ္းပါးကို ဖက္တြယ္စဥ္က
အေမေပးတဲ့ လက္အစံု
တက္ကုန္ေအာင္ ဖြင့္ရင္း
ထက္ျမတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ျမွား
အရွိန္ျပင္းစြာ စြဲ၀င္သလိုမ်ိဳး
ျမဲျမံခဲ့ဘူးတယ္ ။
ခိုင္မာခဲ့ဘူးတယ္ ။

လမ္းမွန္သမွ် ၀င္ထြက္သြားလာ
ငါ႔ေျခ ႏွစ္ဖက္မွာ
ေျမြ ကင္းရန္ ကာကြယ္ဘို႔
သံုးလက္မအထူ ခြာနဲ႔
ဖုန္ထူထူျမဳပ္တဲ့ ေျမမွာ
မဆုတ္မနစ္ ငါေလွ်ာက္ဖူးခဲ့ ။

အဆင္းအေရာင္ ညိဳမြဲ
ေမႊးညွင္းတို႔ မ်က္ရည္ရႊဲလည္း
တစ္ခြဲသား မာနနဲ႔
သူရိန္ကို အံတုရင္း
ငါ.....
အေျခခံဘ၀ကို စာနာခဲ့ ။

ခိုင္ျမဲစြာ တြယ္ငင္တင္း
ေျမၾကီးနဲ႔ ၀ါးရံုခ်စ္ျခင္း
လမ္းေဖာက္ရင္းလဲ ရွင္းဖူးခဲ့ ။

ေသမင္းနဲ႔ စစ္ခင္း
ရင္တြင္းက ပူေလာင္ရင္း
သစ္ရြက္ေျခာက္နဲ႔ မီးတိုက္ပြဲ
ကသိုက္ကရိုက္လဲ ေျပးဖူးခဲ့ ။

အေသြးအေရာင္ စံုသေရြ႕
ဦးေႏွာက္အေငြ႕ ပ်ံထြက္ရင္း
အဲဒီ႔ ခန္းမွန္းေျခစာရင္းနဲ႔
လည္ပင္းဖက္လဲ သတ္ဖူးခဲ့ ။

ဒီလိုပါဘဲ...

ေရစီးတစ္ခါ ေရသာတစ္လွည္႔
ဗံုလံုတစ္လွည္႔ ငါးဖ်ံတစ္လွည္႔
မွန္ကင္းတစ္လွည္႔ ထင္းတစ္လွည္႔နဲ႔
သစ္ငုတ္ျမင္႔တံု႕ ျမက္ျမင္႔တံု႔မွာ
ျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ့ အတိတ္ခရီး
ရႈမျငီးေအာင္ေတာ႔ မလွပခဲ့ ။

ျဖတ္သန္းေနဆဲ ပစၥဳပန္မွာ
လဲက်ရင္း ထူမတ္ရင္း
ေအာင္ျမင္ရင္း ရံႈးနိမ္႔ရင္း
ပိုင္ဆိုင္ရင္း ဆံုးရႈံးရင္း
ေရႊမွန္ကင္းေတြ ထင္းျဖစ္တဲ႔ေနာက္
ေရွ႕ဆက္ရမယ္႔ အနာဂါတ္အတြက္
ကြ်န္ေတာ္႔လက္ေတြ မျမဲေတာ႔ဘူး...အေမ ။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

အထက္တြင္အသံုးျပဳထားေသာပံုကို www.fs.fed.us မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။